Het leven is echt niet altijd even fijn toch?

Soms heb ik last van een blèh-gevoel in december. Geen zin in de dag, geen zin in de week. Ik zie dan tegen dingen op en zeg afspraken af om meer lucht te krijgen. 

Muis hielp haar erdoorheen

Ik geloof niet dat ik de enige ben die er last van heeft. Begin december ontmoette ik een vrouw in het bos en zij vertelde me dat haar hondje Muis (zo heette hij echt) haar hielp met het bleh-gevoel in de wintermaanden. Zij had er dus ook last van.

Ik ben niet alleen.

Geen hond (maar wandelen helpt)

Ik heb geen hond maar ik ben wel blij met al de keren dat ik doorzet om te wandelen. Wandelen helpt me om het blèh-gevoel de juiste plek te geven: niet te groot, niet te klein. Daarnaast vind ik wandelen in het bos nooit saai.

We raakten aan de praat

Zo kwam ik op een keer een ouder echtpaar tegen. De vrouw zei in het voorbijlopen dat ik goed om heen moest kijken naar het gele paddenstoeltje. "Kijk!"  zei ze en ze stopte even om er een foto van te laten. We raakten aan de praat. Toen haar man mijn Sony in het oog kreeg, ging hij voor de grap bij een kleine boom staan om te poseren. Later bleek dat we alle drie gelovig waren. Dat vond ik heel bijzonder en er ontstond zomaar een spontaan, bemoedigend gesprek.

• De gele paddenstoeltjes

Zulke dingen vrolijken me op. Ik ga er creatiever van denken.

Blèh-gevoel is iets anders dan...

Een blèh-gevoel is iets anders dan depressiviteit. Het is ook iets anders dan verdriet of rouw. Het helpt mij op zo'n dag te focussen op een kleine doelen zoals het opruimen van mijn werkplek of het maken van de maaltijd, of het bezoeken van een vriendin. Gelukkig heb ik niet alle dagen een blèh-gevoel!

Verdriet 

Wel voel ik me de laatste weken verdrietig over bepaalde dingen die in mijn leven spelen. Daar las ik gisteren iets over in een kringloopboek. Ik citeer een stukje. 

Janet zegt:

Waarom had Hij niet alles geregeld en mijn leven op orde gehouden zoals ik het graag wilde? Kon ik God bekennen dat ik me ten opzichte van Hem een mislukkeling voelde en dat ik teleurgesteld in Hem was? Toen ik radeloos van deze gedachten werd, heb ik ze eerlijk uitgesproken, zonder dat er meteen een oordeel over me kwam. Ik voelde me gebroken, maar ergens ook hoopvol. Het was of God al die zelfgenoegzaamheid uit me wrong en me vroeg Hem te blijven zoeken, hoe Hij mijn weg ook zou leiden. Hij zou mijn weg niet keurig op rolletjes laten verlopen maar wel mijn karakter vormen. Op dat moment kon ik dat nog niet zien, maar God maakte me wel duidelijk dat Hij me van een zelfbewuste doener wilde veranderen in 'iemand die gebroken brood en uitgeschonken wijn wordt in de handen van Jezus Christus'.  Uit: Genieten van Gods nabijheid

Dat!

Regelmatig pak mijn hele boeltje bij elkaar en ga ik huiswaarts naar mijn hemelse Vader (= bidden). Wat er ook gebeurt, zelfs wanneer ik faal, Hij heeft me mij altijd lief.

Het leven is niet altijd fijn toch?

Het leven is echt niet altijd even fijn toch? Ik ben benieuwd hoe jij hierover denkt. Wat helpt jou door een blèh-dag heen?

🎧 Zelf zong ik vandaag dit lied. Het is een gebed en ik spreek er mee uit dat ik geen moment zonder God wil zijn. 

• I Need Thee Every Hour (a hymn of great comfort)
• Lees ook: Favoriete vijf op Vrijdag

Bloembollen check je niet

Ik wilde alleen even kijken of hij het al deed. Daarom groef ik het op uit de bloempot. Eerst zag ik niks. Maar toen ontdekte ik het worteltje. 

Ik verlang naar

De tuin van mijn vriendin is bedekt met sneeuwklokjes. In mijn tuin valt niks te beleven. He-le-maal niets. Ik wil wat zij heeft! 

Wat verlang ik naar lentebloemen, bijtjes, kleuren, geuren. 

Lelijke bloembol

Ik bleef een poosje kijken naar de bloembol in mijn hand. Wat zag het lelijk uit. Ik werd er onzeker van en dacht: 

Heb ik een foutje gemaakt bij het bollen poten? Misschien hadden ze de schimmelziekte. Of ik liet me beet nemen door reclame. Waarom bloeit er bij mij (nog) niks?

Instagram (26 oktober)

Op de dag dat ik mijn eerste bollen pootte schreef ik op Insta:

🌷 De groei kan nu verborgen zijn. Het is misschien moeilijk om enige vooruitgang te zien. Troost je met de wetenschap dat God in het donker kan zien en dat het donker Zijn licht niet kan overwinnen. Sarah Frazer: even in the dark

Bloembollen check je niet

Ik stopte het bolletje in bloempot terug, een beetje beschaamd. Bloembollen check je niet. Je laat ze stilletjes hun gang gaan: onder de grond en niet er boven. Ik dacht er een poosje over na. Was ik jaloers? Niet op de tuin van mijn vriendin maar op...

Ik laat God God zijn

Toen besloot ik: al staat de tuin van mijn vriendin vol sneeuwklokjes, al loopt mijn leven anders dan ik hoopte... Ik laat mijn God God zijn. Hij is degene die me door dit seizoen heen leidt. Hij zal mijn donkere dagen gebruiken voor een ultieme zegen. Hij kent de weg die ik ga. Laat Hij mij beproeven – ik zal er als goud uitkomen (Job 23:10)

Waiting for spring

Ik wacht op de lente en ondertussen probeer ik te genieten van Zijn genade. Lisa schreef dat in haar reactie op mijn vorige blog: "Waiting for spring to come, but trying to enjoy the grace that is resting on me now too." Zo mooi gezegd!

Het is de goedertierenheid van de HEERE dat wij niet omgekomen zijn, dat Zijn barmhartigheid niet opgehouden is! Nieuw zijn ze, elke morgen; groot is Uw trouw! Mijn deel is de HEERE, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

Maak je geen zorgen

Ben je gelovig en zit je (toch) in een onvruchtbaar, koud seizoen? Maak je dan geen zorgen over de details en obstakels. God heeft middelen en plannen waar jij niets van af weet. Laat Hem God zijn. En als Hij naar iets nieuws leidt, zul je het zeker weten.

🌷 Good things can grow in dark times.

🌷 Heb jij bloembollen gepoot?

🎧 I Will Wait for You (Psalm 130) - Keith & Kristyn Getty

Linked to: Linkparty Huisvlijt 

AARZELEN IN DE REGEN (ik geloof!)

Uit mijn dagboek

Ik zit op het bankje onder de grote beuk, halverwege mijn wandeltocht en ik kijk uit over een heideveld. De boom strekt haar takken over me uit: vol blad en beukennootjes. De zon tipt met haar stralen een klein gedeelte van de heide aan en de struikjes lichten zo mooi op. Ik ruik de kruidige geur van de herfst al een beetje 

Ik drink uit mijn waterfles en lees twee korte devotionals. Die twee passen bij elkaar en ik wil ze matchen in één blogbericht. Vandaag krijgen we de uitslag van …. Het is zo spannend. Wat als de uitslag niet goed is? Kan er nog wat gedaan worden?

De twee stukjes die ik las tonen dat Gods liefde hogers is dan onze gedachten. Dat raakt me. En ook dat Zijn genade is groter dan mijn zonde. Ik ga mijn dagboek weer in mijn rugzak stoppen en verder wandelen. 

---

Praatje onder de beuk

Het is twee weken later. Ik zit weer op mijn bankje onder de boom maar de heide is nu uitgebloeid en de beukennootjes liggen aan mijn voeten, tussen het gras. Het regent hard en ik kan mijn dagboek er niet bij pakken. Ik heb mijn regenponcho uit mijn rugtas gehaald; daar zit ik op. Zonet ontmoette ik een andere vrouw en we hadden een leuk gesprek, dat dieper ging dan “zomaar een praatje”. Het ging over het therapeutische effect van wandelen. Het kan onze mindset veranderen. Heerlijk om zo even te kletsen.

Ze zei: Ik vind de wisselvalligheid van weer in de herfst moeilijk. Ik weet niet wat ik mijn zoontje aan moet trekken, voordat hij naar school gaat." Ik antwoordde dat ik dat snapte en ik zei dat ik tijdens mijn wandeling vooral over mijn leven nadacht. Dat als ik terugkijk, mijn leven net zo onvoorspelbaar was als het weer in de herfst. Het gaat erom dat je je voorbereidt op regenbuien en modderpoelen. Zorg dat je iets bij je hebt: regenjas, goed schoeisel. We lachten erom en wisselden leuke dingen uit, bespraken een bepaald genre boeken en onze hobbies. Daarna ging zij ervandoor met een paraplu boven haar hoofd. Ik bleef hier nog even zitten en luisterde naar het getik an de regen op de bladeren van de beuk.

Spirituele regenjas en schoenen

Nu ik deze blog schrijf bedenk ik me opeens dat de twee devotionals, waar ik in mijn dagboek over schreef precies samenvatten wat ik op mijn reis door het leven met me meedraag. Een soort van spirituele regenjas en spirituele wandelschoenen. Wel wat intiemer natuurlijk, omdat die dingen door de hand van God verweven zijn met mijn identiteit. Ik heb een regenjas: God is mijn Toevlucht. Ik heb wandelschoenen: het geloof dat zich richt op Jezus Christus.

1. Psalm 61:3 Van het einde van het land roep ik tot U, nu mijn hart bezwijkt; leid mij op een rots die voor mij te hoog zou zijn.

Als de golven van teleurstelling en hartwonden, een voor een over me heen gaan en ik als een schelp, door de branding heen en weer geslingerd word, dan is God de haven voor mijn door de storm geteisterde schip. Ik heb een Toevlucht, een plek om te schuilen. Hij is hoger dan ik en Zijn genade is meer dan mijn gedachten. De stormen, die mij overstelpen, blijven ver beneden Zijn voet. Ik heb houvast in Hem.

O Heere, onze God! Leer ons door Uw Geest de weg van het geloof, en leid ons in Uw rust. De wind drijft ons in volle zee, het roer luistert niet meer naar onze zwakke hand. U alleen kunt ons, over de zandbanken heen, in de behouden haven sturen. O Heere! Handel liefderijk* met ons!

• Leid mij op een rotsteen (C.H. Spurgeon)
  

2. Markus 9 Marcus vertelt het ontroerende verhaal van een vader met een zieke jongen, die niet geholpen kon worden door de discipelen. De moed zakte hem in de schoenen. Hij had weinig tot geen geloof meer in Jezus als de Messias. Daarom zei hij tegen Hem: “… als U (indien U) iets kunt, wees dan met innerlijke ontferming bewogen over ons en help ons.”

Maar Jezus zei: 'Als u kunt geloven, alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft!'

Er is hier wel sprake van een “indien” (als) maar de arme bevende vader gaf het een verkeerde plaats. Daarom laat Jezus hem, zonder te bevelen, zijn “indien” terug nemen, en wijst Hij hem er vriendelijk op wat er aan scheelt. Het is alsof Hij zei: “Voor Mijn kracht en gewilligheid hoef je dat “indien” niet te gebruiken, het ligt aan iets anders. “Indien je kunt geloven, alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft.” Dit versterkte het vertrouwen van de man en nederig bad hij om vermeerdering van het geloof, en direct sprak Jezus het woord, dat de duivel uitwierp, om nooit meer in het kind terug te keren.

• Alle dingen zijn mogelijk diegene die geloof (C.H. Spurgeon) 

Aarzelen in de regen
Ik praat er niet vaak over, maar er zijn momenten dat ik het bijna onmogelijk vind om te geloven en dan twijfel ik net als die vader uit Markus' verhaal. Ik twijfel soms zelfs aan Zijn goedheid en liefde naar mij toe en sta daar maar te aarzelen in de regen, onder aan die Rots, die voor mij te hoog lijkt te zijn. 

Sta jij ook wel eens te aarzelen in de regen. Dat je niet meer weet hoe het moet? Geen idee waar de Zon is. Hoe nu verder?

C.H. Spurgeon: Wij zien tegelmatig zoals deze man, ergens een “indien” in, maar wij begaan een fout door het niet in de rechte plaats te zetten. Indien Jezus mij kan helpen, indien Hij mij genade kan geven om de verzoeking te weerstaan. Indien Hij mij vergeving kan schenken? Wees er zeker van: Hij kan en wil het, indien u slechts geloven kunt. Je hebt je “indien” verkeerd geplaatst. Het geloof bestaat in de kracht Gods, en is bekleed met Gods majesteit; het draagt het koninklijk gewaad en rijdt op het koninklijk paard, want de Koning heeft er een welbehagen** aan. Omgord met de kracht van de Geest, wordt het door Gods almacht in staat gesteld te werken, te strijden en te lijden. Alle dingen zijn mogelijk degene die gelooft.

Ik geloof, Heere!
Aarzelen in de regen? Het is oké... als ik het maar laat volgen door: Ik geloof, Heere! Kom mijn ongeloof te hulp. Christus wil zeker weten een toevluchtsoord voor ons zijn. Een schuilplaats tegen de vloed en tegen de regen, als we alle grip verliezen. Dit is mijn God en ik vind het heerlijk om over Hem te schrijven.

-----

* Liefderijk: gevoelig, goedig, hartelijk, innig, liefdevol, met veel liefde, teder, teergevoelig, teerhartig, vol liefde, vriendelijk, weldadig, zacht.

** Welgevallen hebben aan: het believen (God wil het graag), genoegen, genot of genieten van, goedvinden, plezier hebben aan, toestemmen geven aan, goedvinden, het bevalt Hem

🎧 I Know Who Holds tomorrow

ZONNEGOUD OP MIJN PAD

Onze fietsen stonden bij elkaar maar we hadden elkaar niet eerder gezien. Zij vertelde waar zij gelopen had en hoe mooi het daar was. Ze zei: “Het leek alsof ik een kathedraal binnenliep!” Ze liet wat foto’s zien van zonnestralen die door gaten in het bladerdak naar binnenkwamen en vertelde waar dat was: “vlakbij dat huisje, waar het pad omhoog gaat naar de heide toe!”

Kathedraal-gevoel

Ik dacht: dat kathedraal-gevoel wil ik ook een keertje meemaken!

De zon brak door

Deze week besloot ik opnieuw te gaan wandelen. Het was de eerste dag dat het wat koeler was en ik stond al vroeg op het bospad. Er hing nevel tussen de bomen maar nadat ik een kilometer of twee gelopen had brak de zon opeens door en wow, wow ... alles om mij mee heen veranderde in puur goud! 

Ik dacht: als dit al zo mooi is kan ik maar beter gauw doorlopen naar die andere plek: vlakbij dat ene huisje, waar het pad omhoog gaat naar de heide toe. Daar is het vast nòg mooier dan hier.

Genieten

Maar ik zei "nee" tegen die impulsieve gedachte en bleef waar ik was om te genieten van dit prachtige schouwspel. In alle rust maakte ik wat foto's want had dit keer mijn grote camera meegenomen in mijn rugtas.

Blij toe.

Daarna liep ik verder en bereikte het dal waar zij zo genoten had. De zon kroop echter weg achter de wolken en de bomen stonden roerloos met hun toppen in de mist. De sfeer was een beetje naargeestig en het kathedraal-gevoel ver zoeken, daarom wandelde snel omhoog langs het huisje en kwam bij de heide uit

Heideveld

Natuurlijk is de paarse heide ook mooi zonder zon. Ik zag veel spinnenwebbetjes van tak naar tak met dauwdruppels eraan. 

Gods zonnegoud 

Toen ik terug wandelde naar mijn fiets dacht ik erover na dat het zoeken naar andermans gouden momenten je blind maakt voor het zonnegoud dat God over jouw pad uitstrooit: glinsteringen van genade in het gewone leven. 

Later deelde ik mijn gedachtes met mijn man en hij zei: als christen ga je soms ook op zoek naar andermans (mooie) geestelijke ervaringen. Dat is zo. Denk je ook niet dat het je blind kan maken voor wat je in Christus Jezus al hebt?

Zoals wij door Christus tot de liefde van de Vader komen, zo komt de liefde van de Vader door Christus tot ons. Het licht van de zon bereikt ons door haar stralen. De stralen maken dat wij de zon zien en met de stralen raakt de zon ons aan. Jezus Christus is de straal van Gods Vaderliefde; door Hem reikt de liefde van de Vader naar omlaag en raakt zij ons aan. (John Owen)

🎧 How Deep the Father's Love
💛 Stralen van Gods Vaderliefde (mijn andere blog)

TERUG NAAR HEM

Heb ik echt zomaar een uur op mijn nieuwe stretcher gelegen? Zomaar naar de wolken gekeken? Ja dus! De witte wolken  schuiven langzaam voor de zon, er ook overheen. Ik hoor de wind door onze eik ruizen en ik denk aan wat iemand zei: als je je ogen dicht doet en naar de wind luistert, die de bladeren laat ruisen, dan lijkt het net of je de golven van de zee hoort.

Ik doe het even. 

Het lijkt net echt.

Herinneringen

Ik denk terug aan de keren dat ik als kind naar de zee ging en herinner me die ene keer dat ik zo’n lol had met mijn nichtjes, op vakantie in Domburg. De golven waren vreselijk hoog en we sprongen er midden in. We doken er dwars door heen en lieten ons mee terug drijven naar het strand. Ik ben die middag nooit vergeten en ik dank God voor de leuke momenten die ik me opeens herinner.

Mijmeren

De wolken boven mijn hoofd pakken zich samen. De wind neemt wat toe en ik voel een frissere luchtstroom onder mijn stretcher doorgaan. Het is heerlijk om zo te liggen en te mijmeren nu ik me zwak voel door de tweeweekse penicillinekuur tegen Lyme. 

Back to the basis is dit voor mij. 

Terug naar Hem!

Citaat J.C. Ryle

Ik denk aan het citaat dat mijn man gisteren deelde:

We moeten wel begrijpen dat beproevingen horen bij het dieet dat alle ware christenen kunnen verwachten. het is één van de middelen waardoor hun genade wordt bewezen en waardoor ze ontdekken wat in hen leeft. Zowel winter als zomer, kou als hitte, wolken als zonneschijn zijn nodig om de vruchten van de Geest tot rijpheid te brengen. We zouden liever 'het meer' oversteken bij kalm weer en gunstige wind, Met Christus altijd aan onze zijde en de zond die in ons gezicht schijnt. Maar het mag niet zo zijn. Op deze manie zouden Gods kinderen nooit "Zijn heiligheid deelachtig worden" (Hebreeën 12:10) Bron: Een jaar lezen in  Johannes

Beproevingen, groot of klein zijn niet leuk. Ik word er niet blij van. Maar toch is het goed omdat ik weet dat God goed is. Het loopt Hem niet uit de hand. 

Mij wel.

Hem niet.

Sharons Insta

Mijn Engelse vriendin Sharon schreef iets moois op haar Insta en ik vertaal het en deel het hier omdat het mij zo bemoedigde:

Er zijn zoveel moeilijke dingen in het leven: rouw, pijn, verraad, ziekte. Maar voor de ware gelovige is er een bijzondere troost in deze moeilijke dingen en dat is dat Jezus het weet en het begrijpt. Hij weet het niet alleen, Hij hoort en troost ook degenen die naar Hem toe vluchten in hun problemen. Misschien heb je hetzelfde  gevoel dat David had toen hij zei: Och, gaf iemand mij vleugels als van een duif! Ik zou wegvliegen naar waar ik blijven kon ' We kunnen misschien niet wegvliegen uit onze situatie, maar we kunnen wel naar Christus vluchten en wegschuilen in Zijn liefde ... Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik ZAL u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel; want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.

Ik doe het. Terwijl ik hier lig, vlucht ik naar Hem, zoals ik vaker doe.
Hij ZAL rust geven.

Mijn hart is vol aanbidding en liefde voor Hem.

🎧  Eleicha (Coming Back to You)

LES VAN DE BOOM (1)

Het was een prachtige morgen in het bos. Ik verbaasde me erover dat de lente alles zo feestelijk groen kleurt. Toen ik bijna terug bij mijn fiets was zag ik een boom, die nieuwe blaadjes had maar ook oude die al helemaal verdord waren. Ik probeerde er foto's van te maken.

Helaas kreeg ik de belichting niet goed.
Het was er te donker.

Dr. Barnhouse en de boom
Een paar dagen las ik iets, waardoor ik terugdacht aan die boom terugdacht. (vrij vertaald uit het Engels).

Kort na de wapenstilstand van de eerste Wereldoorlog bezocht Dr. Barnhouse het slagveld van België. Het was een heerlijke voorjaarsdag; de zon scheen en het was windstil. Terwijl dr. Barnhouse daar liep, merkte hij dat er bladeren naar beneden vielen van een hoge boom. Hij streek over een blad dat tegen zijn borst was gedwarreld; het zat vast in de gordel van zijn uniform. Toen hij het eruit pakte, drukte hij het fijn met zijn vingers. Het was verdord. Dr. Barnhouse keek nieuwsgierig omhoog naar de boom en zag verschillende andere bladeren van de takken vallen. Hoe was dat mogelijk? Het was geen herfst. Er was geen wind om ze er af te blazen. Het waren de bladeren die de herfststorm en wintervorst overleefd hadden maar nu vielen ze, schijnbaar zonder reden naar beneden. Toen besefte hij wat er aan de hand was. Het was lente! Het sap van de boom begon te stromen en de nieuwe knoppen begonnen van binnenuit te duwen. Van beneden, uit de donkere aarde namen de wortels het leven en stuurden het langs de stam van tak naar tak, totdat dat het leven elk stukje dood verdreef dat van het voorgaande jaar was overgebleven.

Levensles

Als toepassing stond erbij: 

Ik ken geen mooie illustratie van hoe het nieuwe leven van Christus het oude verdrijft. Terwijl de seizoenen van het leven voorbijgaan, proberen we de oude bladeren af te schudden. We vechten tegen slechte gewoontes. Maar sommige zitten lijken zo vast te zitten; we komen er maar niet los van. Toch zullen naarmate het nieuwe leven van het evangelie van de Heer Jezus Christus in ons groeit, ook die bladeren ons los moeten laten. Als de kracht van de Zon der gerechtigheid sterker wordt in ons leven zal het ons hart wijd openen voor meer liefde van God in Christus. Wanneer die liefde wint zal het een "uitdrijvende kracht" uitoefenen op al het oude en ons tenslotte helemaal nieuw maken."  Bron: Expulsive Power of a New Affection

Gisteren ging ik opnieuw naar het bos en zocht naar die bewuste boom. Helaas kon hem niet vinden maar toen ik uitrustte bij de picknicktafel zag ik er opeens net zo eentje staan - vlak voor mijn neus. Had ik even geluk. Kon ik toch nog wat foto's maken.

• Heb jij dit fenomeen ooit gezien?
• Wat voor lessen leer jij uit de natuur?

🎧 Unto Him that hath Thou givest

OPSTAAN IN HOOP

Heb je de sterren gezien? Ze lijken de laatste week helderder te schijnen dan ooit. Toen ik er gisteren naar keek, dacht ik aan het citaat van Kierkegaard, dat een dominee begin maart aanhaalde. Ik zal hem straks delen.

Het thema van die preek was ook mooi: ondergaan in angst of opstaan in hoop. 

Ondergaan of opstaan

Dat ellendige virus. Als ik ga slapen trek ik het dekbed hoog op tot mijn kin. Kon ik voor altijd blijven liggen, denk ik dan. Onbereikbaar voor welk virus dan ook.  

Ja ik ben bang. Soms.

Ondergaan in angst? 

Nee, ik zal opstaan in hoop. 

Jij ook?

Wanneer een schip in volle zee ligt en alles in het rond steeds wisselt, als de golven geboren worden en sterven, dan staart de zeeman niet op hen neer, want de golven veranderen steeds; hij kijkt omhoog naar de sterren; waarom? Omdat zij betrouwbaar zijn. Søren Kierkegaard

Omhoog kijken

Een diepe les voor mij. Niet staren op de golven (op het virus). Omhoog kijken naar God, op Hem vertrouwen en zeggen: In handen beveel ik mijn alles. Ik zal niet verloren gaan in der eeuwigheid. Geen virus kan me uit Zijn hand rukken.

Sta op in hoop. Hij is ons licht in de duisternis van deze corona crisis!

Blijf bij ons, Heer, wanneer de nacht zal komen

Nu wordt het stil en donker om ons heen.

Blijf bij ons, als ons alles wordt ontnomen.

Heer, laat uw kerk, uw schepping, niet alleen

Blijf ons nabij, als zal overkomen

de bange nacht vol twijfel, angst en nood.

Blijf, als beproeving strijdt met onze dromen.

Blijf, ook al dreigt de strenge, bitt're dood.

Blijf bij ons, Heer, hoever van huis wij zwerven

blijf, wat dan ook ons van elkander scheidt,

blijf bij ons, Heer, in leven en in sterven,

blijf bij ons, Heer, in tijd en eeuwigheid.

• Lees ook mijn blog: ontdek de sterren in Gods Woord

🎧 Turn Your Eyes Upon Jesus

Ben ik alleen mooi als ik bloesem draag?

Wat een heerlijk weer hebben we achter de rug! Genieten. Onze prunus bloeide uitbundig. het leek wel een bruid, die zich optooide voor haar bruidegom. Hieronder een foto van onze boom. Klein maar fijn en goed zichtbaar voor iedere voorbijganger.

Onze boom: een schoonheid

Elk jaar kijk ik met verwondering naar de bloesemknoppen die zich koesteren in het zonlicht. Steeds verder groeien ze, verder en verder... tot ze openbarsten en hun schoonheid niet langer verborgen kunnen houden

 

Het sneeuwde roze blaadjes

Nu is de bloesem uitgebloeid. Het sneeuwde dagenlang roze blaadjes in de tuin. Onze prunus staat saai te wezen in het hoekje van onze tuin. Niets aan. 

 

Wat is slecht, wat is goed?

Ik sta vanuit mijn slaapkamerraam op ons prunus neer te kijken en bedenk dat er seizoenen in mijn leven zijn, net als in de natuur. Net als bij onze boom. Goede tijden, slechte tijden. Kou, zonneschijn. Regen, droogte. Maar wat is nou een slechte tijd voor mezelf? En wat is een goede?

Ben ik alleen waardevol en mooi als ik bloesem draag? Als ik bruis van energie en de vreugde uit mijn ogen spat. Of ben ik ook kostbaar in Gods oog als tranen mijn dag beheersen. Als ik geen grip heb op mijn leven.

 

Lord, there are so many seasons

That we go through in life,

May each season bring forth fruit

So you may be glorified.

© By M.S. Lowndes

Door mijn pijn heen (Hem dienen) 

Ik kom tot de conclusie dat ik Hem vertrouw, ook als ik niets van het leven begrijp. Zijn genade is genoeg is om me te helpen en ik vraag aan Hem of Hij me wil laten zien, hoe ik Hem door mijn pijn heen dienen kan. Je weet wel: dwars door alle seizoenen heen.

Bekijk HIER een paar andere foto's van mijn boompje!

 

• Wat voor moois leerde jij ooit van/uit/door de natuur?
• Van welke bloemen, bomen geniet jij het meest tijdens deze lente

En toch geloven dat de lente komt

Het verwarde me. De gebrokenheid van deze mooie wereld. Als een ander zomaar onverwacht kan sterven, dan kan dat ook bij mij gebeuren toch? Als een ander ...

Piekeren
Daar piekerde ik over, na een sterfgeval. Zo kwam er een soort rouwfloers over Pasen. Hoe kan je nou feest vieren terwijl er zoveel narigheid is? Zoveel pijn en verdriet. Ik voelde me klein en onzeker.

 

Luisteren naar Gods Woord
Het had me lelijk te pakken. Dat duurde tot ik de tijd nam om naar Gods Woord te luisteren. Het ging vooral over deze woorden van Jezus: Wees gegroet en wees niet bang. Alsof God tegen mij zei: Ik ben bij je. En omdat Ik leef hoef jij niet meer bang te zijn.

Ook niet voor morgen?

Of voor aanslagen?

Voor de dood?

 

Niet bang zijn!
Nee. Je hoeft niet bang te zijn want: Wie zal je kunnen scheiden van Mijn liefde? Verdrukking of benauwdheid? Of vervolging, naaktheid, honger, of gevaar, of zwaard? Noch dood, noch leven, noch toekomstige dingen kunnen je scheiden van de liefde van God, in Christus Jezus, onze Heere. (Romeinen 8:35-39)

Link naar de preek

Toch geloven
Opeens besefte ik dat Het Licht de duisternis overwonnen heeft. Ook mijn persoonlijke duisternis. Ik ben kostbaar in Zijn ogen. Omdat Hij leeft, zal ik leven. En zal ik blijven hopen. Zal ik toch geloven dat het lente wordt!

En tòch geloven dat het lente wordt,

al valt de koude regen neer in stromen

op kale, zwarte takken van de bomen;

al zijn de dagen lichteloos en kort.

En tòch geloven dat de zon het wint,

al houdt ze zich soms dagenlang verborgen;

zoals een mens, in 't donker van de zorgen,

soms plotseling een zonnig plekje vindt.

En tòch geloven dat 't gezaaide graan

ontkiemen zal in de koude, zwarte aarde;

zoals God in Zijn Zoon Zich openbaarde:

Die leeft, en uit de dood is opgestaan!

 

Nel Benschop

 

 

Rondje tuin
Vanmiddag heb ik een rondje tuin gedaan. Ik zag dat de lavendel al groene sprieten kreeg. En de rozenstruiken nieuwe, glanzend groene blaadjes. Onze prunus staat bijna in volle bloei! Ik maakte er gauw wat foto's van!

Is het al lente in jouw tuin?

GOD IS GEEN SLAPERIGE VRIEND

Ik was vanmorgen bezig met mijn ochtendgebed maar mijn concentratie was ver zoek. Mijn dochter zocht luidruchtig haar spullen bij elkaar. Opeens ging de deur van mijn kamer open. "Help alsjeblieft, ik heb me verslapen. Ik moet me nog aankleden, mijn nog brood klaarmaken en..."

"Ik ben aan het bidden!" zei ik. Geïrriteerd brak ik mijn gebed af en ging naar beneden om haar te helpen. Twee boterhammen voor school, twee voor in haar hand, een flesje vitaminewater, schoolkoeken. Zachtjes mopperde ik: had dat brood dan gisteravond klaar gemaakt! 

Toen mijn dochter weg was (na spontaan bedankje) dacht ik opeens aan die man uit de Bijbel. Hij was al half in slaap toen zijn buurman irritant op zijn deur begon te kloppen en riep: "Vriend, leen me drie broden!" Jezus zegt: Al zou hij niet opgestaan zijn en ze hem geven omdat hij zijn vriend was, dan zou hij toch om zijn onbeschaamdheid opstaan en hem er zoveel geven al hij nodig heeft.

God lijkt niet op deze slaperige vriend. Hij is veel genadiger dan welke menselijke buurman dan ook. En veel behulpzamer dan ik voor mijn dochter was. Hij wil je Schuilplaats zijn in tijden van verwarring, chaos en terreur.

 

Verlies de moed niet! Bid met gedurfde volharding omdat God goed is. Omdat Hij goed is, zal vasthoudendheid beantwoord worden. Zoek Hem in de chaos van dit leven. Hij zal je horen. Vind rust in Jezus. 

Hij kan je de allermooiste vrede geven.

En rust.

Bijna Goede Vrijdag. Bijna Pasen. Vergeet voor Hemelvaartsdag niet! Wat er gebeurde op deze dagen is de reden dat ik met vrijmoedigheid durf te bidden. Jezus heeft het offer voor mijn zonden gebracht. Hij stond op uit de dood. Hij ging naar de hemel om voor mij en voor al mijn broeders en zusters. 

👆 Intens blij met God! 

Twee kinderen (15 en 17) werken aan de voorbereidingen voor hun examen. Ik rondde het schrijven van mijn boek af. Het is soms best pittig hier. Daarom intens blij met God. Hij is geen slaperige Vriend. Hij is mijn Helper. Hij herschept mijn chaos van stap tot stap in de stralende werkelijkheid van het leven met Hem.

Ondanks de schaduwkanten, waar ik geregeld over schrijf, vind ik het leven zo kostbaar en zo mooi. Ook zo kwetsbaar. Het allerbeste deel komt nog! 

WAAR ZIJN DE JAREN GEBLEVEN?

Deze week heb ik voor het eerst een hele dag op mijn kleinzoontje gepast. Het was nog helemaal donker toen mijn dochter hem in alle vroegte bracht. Ik ben er de hele dag druk mee geweest. 

Hij is zo lief. [1]

Ik dacht daardoor wel veel terug deze week. Waar zijn de jaren gebleven dat ik mijn eigen baby's wiegde en hen in slaap zong? En waar zijn die andere jaren gebleven? Die donkere dagen ... die zware maanden? Ik voelde opeens de pijn en verwarring weer van het veel te vroeg los moeten laten. Daar werd ik verdrietig van. Het was precies op tijd dat ik onderstaande tekst onder ogen kreeg. Wijze les voor mij: "Ik zal u de jaren vergoeden die de sprinkhaan heeft afgegeten". 

Je kunt ze niet terug krijgen, die jaren. Niemand kan ze aan jou teruggeven. Maar de almachtige God zegt: Ik zal ze vergoeden (herstellen). Alle dingen zijn mogelijk bij God. Kun je dat geloven? Al die doodse jaren, die sombere jaren, die moedeloze jaren. Al de oogsten van die verloren jaren kan God je terug geven. Kijk niet naar jezelf maar vertrouw op de God, die wonderen werkt. Luistert naar Zijn belofte: Ik zal je de jaren vergoeden die de sprinkhaan heeft afgegeten. C.H Spurgeon n.a.v. Joël 2:25

Opeens kon ik weer zegeningen tellen. Opeens weer blij zijn met iedere nieuwe dag. Ik zag weer bloemen op mijn pad.

Al met al was het een drukke maar fijne week! Onze één na oudste dochter kwam een dagje thuis en we bezochten de Eekhoeve (tip voor de voorjaarsvakantie). Er waren lammetjes en grappige jonge geitjes te bewonderen. We dronken gezellig cappuccino en latte in het theehuis. En 's-avonds at ze mee. Ineens heb je dan weer een veel volle tafel. Gezellig toch!

Wat zie jij voor bloemen op je pad?

 [1] De baby op de foto is niet mijn kleinzoon

Wie ben jij, o grote berg?

Er speelt een 'liedje' voor Kostbaar door mijn hoofd. Geen echt liedje maar iets dat ik graag wil delen. Dat heb ik wel vaker maar als ik dan begin te schrijven, verdwijnt de melodie. Wat ik wil delen zijn woorden uit de Bijbel. (Zacharia 4:7)

Wie ben jij, o grote berg?

  

Toen ik op een dag wakker werd met deze tekst, herinnerde ik me vaag de geschiedenis. Zacharia worstelde met obstakels op zijn pad. En God bemoedigde hem. Ik koester deze woorden van God. Want ik heb ook obstakels op mijn pad. Soms ben ik er moedeloos van. Nu niet. Ik denk ik aan wat God aan Zacharia liet zien in een visioen. Dat troost me.

Wie ben jij grote berg? Wie ben je dat jij me zo in de weg staat? Wie ben je dat jij  mijn levensvreugde steelt? Me bang maakt. Wanneer ik jou steeds weer in de handen van mijn sterke God leg, zul je zo vlak worden als uitgestrekt veld worden!

• Niet door kracht
• Niet door geweld 

Maar door Mijn Geest, zegt de HEERE van de legermachten.

 

Alle bergen en heuvels zullen verlaagd worden; wat krom is, zal recht worden; wat rotsachtige is, zal tot een vlakte worden.

Heb jij dat ook? Dat bepaalde zinnen, teksten, woorden of liedjes je tot steun zijn?

Wat geeft mijn dag een gouden gloed?

Het zijn  gewone dingen die vandaag voor me liggen. De afwasmachine moet leeg geruimd worden en de vieze spullen mogen erin. Het aanrecht wil ik schoon hebben en de koelkast is echt een rommeltje. Boven wacht een enorme berg wasgoed op me. En ... het zou mooi zijn als het me lukte om de badkamer vanmiddag te schrobben. 

Maar mijn bekken doet pijn en mijn benen zijn zwaar als lood. Ik heb ik zin om op de bank te hangen met mijn telefoon. Om weg te kruipen in een boek. Nee, nee ... niet aan toe geven nu. Ik haal diep adem en begin toch aan mijn klusjes. Wat geeft deze dag een gouden gloed? De wetenschap dat God  me niet verlaat! De wetenschap dat Hij (in Jezus) aanwezig is.

Hij geeft de vermoeide kracht en Hij vermeerdert de sterkte van wie geen krachten heeft, zij zullen hun kracht vernieuwen, zij zullen snel lopen en niet afgemat worden. (Jesaja 40:29,30)

Geen ster, geen vogel, geen bloem is voor Hem verborgen. Dat lees ik in Jesaja 40. Hij is er en Hij wil ons kracht geven voor het leven van alledag.

Kracht om klusjes af te krijgen.

Kracht om pijn te verdragen.

Kracht om hulp te aanvaarden. 

Kracht om eerlijk te zijn

Kracht om op te krabbelen

Kracht om ... (vul maar in)

Ja, het is echt Zijn aanwezigheid die mijn dag een gouden gloed geeft. Hij laat Zijn licht schijnen over alles in mijn kleine mensenleven.

God, how I prize your thoughts!
How many of them there are!
If I count them, there are more than grains of sand;
if I finish the count, I am still with you.

God gaat er niet vandoor in de winter

De dagen zijn even lang. Dat wel. Maar het lijkt of ze korter zijn. Alsof de helft van mijn tijd in duisternis gehuld is. Gisteren na het avondeten bracht ik wat afval naar de container. Ik bleef daarna even staan in onze achtertuin. Het was nog niet eens half zeven en de straatlantaarns brandden al! Ik voelde miezerige regendruppeltjes in mijn gezicht. Brrr! Gauw glipte ik naar binnen, mijn warme weer huis in.

Ik vind dit seizoen niet leuk. Ik ben sneller down en moe. Ik moet vechten om dingen leuk te blijven vinden en ik heb minder energie om aan een klus te beginnen. Het vervelende is dat ik veel vergeet de laatste tijd. Dingen die gezegd zijn, afspraakjes. Mijn hoofd lijkt wel een zeef! 

  

Maar ik laat me niet op mijn kop zitten door mijn winterdip. Wat heb ik voor reden om zielig te doen? God is niet van plan om ervandoor te gaan in de winter. Hij is er altijd, dat heeft hij Zelf belooft. En als ik me down voel, is Hij daarmee niet opeens verdwenen. Duisternis mag mij dan overvallen, maar mijn nacht is licht als de dag voor Hem!

Misschien is het winterseizoen precies de goede tijd om jezelf te oefenen in vertrouwen op de God van ons leven, Die gezegd heeft dat Hij ons nooit in de steek zal laten.

Hé, zeg ik tegen mezelf, ik kan iedere dag met God praten! Er is Iemand die me helemaal begrijpt en dat is nog wel mijn liefdevolle Vader in de hemel. Wat voel ik me kostbaar en geliefd.

Geef mij ook zo'n novemberregen!

Eindelijk kocht ik een aansteker voor mijn kaarsjes. Ik heb wel honderd waxinelichtje op om te branden en ik ben echt van plan om het een beetje gezellig te maken. Vooral als het zo donker en guur is.

Kaarsjes helpen niet altijd
Op dagen dat ik het moeilijk hebt, kan ik kaarsjes branden van hier tot Tokio, maar er verandert niets mee. Zo uitgeput kan je je voelen. En down. Dat had ik anderhalve week terug. Gelukkig kwam daar verandering in! Ik fleurde op door onderstaande zin in een artikel!

Dit gebeurt er als het regent in de droogste woestijn ter wereld.



Bloemen
Een gortdroge Atacama woestijn die tot leven komt. Novemberregen die de bloemen, die onder het oppervlak hun winterslaap hielden, op laat bloeien. Wat een feest! Ik werd blij van de tekst en dacht:

Geef mij ook zo'n novemberregen. Laat mijn bloemen bloeien. Binnen in mij en op mijn pad.

God is aanwezig
Als christen geloof  ik dat God altijd aanwezig is. Zelfs als ik het niet voel. Onder het oppervlak van onze herfst of woestijnperiodes liggen onverwachte zegeningen: kostbare beloftes van hoop en zegen. Zeldzame bloemen die openbloeien in de moeilijkste omstandigheden.

De woestijn? De woestijn zal een zee van bloemen zijn. Ze zal bloeien als een roos! ~ Jesaja 35:1

God is groter!

Mijn God is groter dan de omstandigheden en ik weet dat geestelijke groei zelfs kan beginnen met verlies.

Zacht fluistert de stem des Heeren:

"Draag stil en geduldig uw kruis;

veel moet ge, Mij volgend,

nog leeren op weg naar het Vaderlijk huis.

Ik heb 't antwoord op alle de vragen,

die g'ooit in den strijd: hebt gedaan.

Maar dat kunt je nu nog niet dragen:

Gij zult het na dezen verstaan!".

(onbekend - 1936)

Wacht op Hem

Op een dag zal jouw woestijn bloeien, zeg ik tegen mezelf (en tegen jou). Er zullen weer bloemen op je levensveld groeien. Jouw tijd om te zingen breekt aan! Wacht op Hem

Wat doe jij om donkere, gure dagen tot een feestje te maken?

Welke zegeningen tel jij deze week?



NIET MOEDELOOS WORDEN IN DE HERFST

Terwijl ik lekker weggedoken zit in het hoekje van de bank besluit ik een nieuwe stukje voor Kostbaar te schrijven. Ik ben naar de tandarts geweest (zenuwbehandeling) en heb eigenlijk geen puf om iets te doen in het huishouden. En ik heb ook geen concentratie om aan mijn boek te werken.

Herfst

Vlak naast me staat het herfstukje te pronken op de voortafel. Een simpele pompoen die ik iedere herfst uit de kast haal. Een nepperd! Maar de lampionplant die er bij staat is wel echt. Ik vind het leuk om wat herfstsfeer in huis te hebben.

Soms vind ik de herfst niet zo leuk. Dan doet het me me denken aan dingen die voorbijgaan. Dat gevoel kreeg ik ook toen ik de oude flat zag staan in onze straat. Al wekenlang is een bedrijf bezig om het te slopen, zodat er straks een mooi, nieuw gebouw opgetrokken kan worden. Eerst waren er mannen bezig in witte pakken om de asbest weg te halen. Daarna weer ander werklui.

Een gebouw bij God

Toen ik er langs fietste op een frisse herfstmorgen, dacht ik opeens aan die tekst uit Paulus' brief aan de christenen in Korinthe:

Maar wij weten immers dat, wanneer ons aardse huis (ons lichaam) afgebroken wordt, wij een gebouw van God hebben. Een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen. 2 Korinthe 5:1

Blije zekerheid

Oké, niet moedeloos worden in de herfst! Ik mag dan het menselijke ouderdomsvirus in mijn genen hebben maar als volger van Jezus Christus bezit ik ook nog iets anders. Iets dat heel mooi is en vooral blijvend. Ik koester me in de blije zekerheid dat mijn Verlosser leeft en dat ik kostbaar ben in Zijn oog. Ik wacht op Hem en ik fluister verlangend: Maranatha. Want op een dag komt Hij terug. De scherven van mijn gebroken bestaan zijn veilig in Zijn handen. Hij maakt alle dingen nieuw.

Ik richt mijn ogen deze herfst op de dingen die ik niet met het blote oog kunt zien. En zoek de dingen die boven zijn, waar Christus is, Die aan de rechterhand van God zit.

Zegeningen tellen

Ik probeer nog steeds mijn zegeningen te tellen. Er zijn zoveel mooie dingen die het hier en nu iets kostbaars geven! Het is verbluffende genade om 's-morgens wakker te worden en een nieuwe dag te krijgen. 

Blijven tellen dus.
Juist in de herfst.
Vooral op grijze dagen.

Voorbereiding op winter (handschoenen)

En kijk! Ik ben me ook al aan het voorbereiden op de winter. Mijn dochter showt de gebreide handschoenen. Ik was er in juni aan begonnen en nu zijn ze eindelijk af! Mijn oudste wil ook graag handschoenen hebben maar dan in het 'zwart-wit'. Morgen op zoek naar een bolletje wol!

Hoe verloopt jouw herfst? Is het jouw favoriete seizoen?

KIJK NOOIT NAAR WAT JE HEBT VRLOREN

Vanmorgen las ik op Twitter: Kijk altijd naar wat je nog over hebt. Kijk nooit naar wat je hebt verloren. Dat raakte me en ik dacht: Is het wel mogelijk om niet meer kijken naar wat je hebt verloren?

In augustus werd onze tweede zoon 18 jaar. Onze oudste jongen heeft vanaf zijn zestiende zijn verjaardagen niet meer hier thuis gevierd. Nooit kijken naar wat ik verloren heb is een beetje teveel gevraagd. Maar dat kijken naar wat nog over is, dat is zo goed om te doen. Daar ben het helemaal mee eens. Er zijn zoveel kostbare zegeningen te tellen.

Terwijl ik erover nadenk kom ik uit bij psalm 103:2

Loof de HEERE mijn ziel en vergeet niet een van Zijn weldaden.

Misschien is het zo, dat als ik aan Gods zegeningen denk (en Hem er specifiek voor bedank) mijn verliezen in een ander perspectief komen te staan. Eeuwigheidsperspectief. Dan vind ik rust in God.

Ik ben gelovig dus ik weet niet precies hoe je zulke dingen beleeft als je niet gelovig bent. Maar ik denk dat het voor ons allemaal geldt, dat als we onze aandacht langzamerhand verschuiven naar dingen die ons blij maken, we steeds meer moois ontdekken om dankbaar voor te zijn. 

Joni, die op haar zeventiende verlamd raakte geeft een wijze raad: "Ben je je gezondheid kwijtgeraakt? Je scherpe ogen of goed gehoor? Heb je een dierbare verloren? Doen de herinneringen je nog steeds pijn?

Sta even stil en laat die herinneringen je op de toekomst richten. Smacht niet naar wat eens was, maar naar wat er zijn zal.

Smacht naar...

Als christen heb je alles om naar uit te kijken. Elke dag komt dat dichterbij. Als je binnenkort weer wanhopig naar het verleden verlangt, sta dan stil en tel de jaren. Misschien zit je al dichterbij de toekomst dan je denkt.