Tussen Hei & Hemel

Vanmorgen zat ik op de Elsterkop.[1] Onder een beuk — mijn beuk noem ik hem — op een boomstronk. De hei vóór me gloeide in roze en paars, omrand door zomers groen. Daarboven een strakblauwe lucht, helder en fris, met in de verte een dunne sluier wit. Een zacht briesje streek langs mijn wangen.

Uitpuffen

Na een een klimmetje de heuvel op bleef ik daar zitten. Even uitpuffen, water drinken, van me afkijken. Ik haalde mijn telefoon te voorschijn om een meditatie te lezen. 

Een meditatie die bleef hangen

Daar, onder de beuk, las ik over hoe we soms terugkijken en denken: Vroeger was het beter. Spiritueel — tussen God en mij. Maar de schrijver zei: blijf daar niet in hangen. Ga ermee naar de hemelse Arts en vertel Hem wat er is gebeurd — belijd je fouten, of zeg gewoon dat je je ver weg voelt. Verneder je onder Zijn krachtige hand. Dat is niet jezelf omlaagpraten, maar je hart openleggen bij Degene die altijd wil helpen en zo graag vergeeft.

Bidden

Daar, in die stilte, bad ik. Ik vertelde Hem over mijn worsteling met social media. En ik besefte: het zijn niet alleen de voor de hand liggende afleidingen die je bij God (en bij familie en vrienden) vandaan trekken. Zelfs goede dingen — natuur delen, Bijbelstudies plaatsen, reageren op anderen — kunnen ongemerkt te veel ruimte innemen. Alle ruimte soms. Het is zo moeilijk om het te winnen van iets dat speciaal gemaakt is om je aandacht vast te houden.

Ik vroeg Hem om mij door Zijn Geest vrij te maken, mijn enkels vast te maken zodat ik niet wankel (beeldspraak uit Psalm 18), en me te helpen dicht bij Hem te wandelen, zelfs in de late uurtjes van de dag. Als ik moe ben, is de verleiding om te scrollen het grootst. Ik heb Zijn hulp echt nodig. 

😅 Hoe ga jij hiermee om als christen? Of als niet-christen. Hoe stop jij jezelf? Tips altijd welkom.

Hij is groter...

Ik bleef nog even zitten om te genieten van de paarse hei. Na het stukje lezen, erover mediteren, bidden leek alles nòg mooier. Het groen dieper. Het blauw helderder. De hei voller van kleur. In mijn dagboek schreef ik:

Op deze plek ben ik gewoon een natuurliefhebber. Maar ik weet ook dit: Degene met wie ik wandel is sterker dan alles wat mij bij Hem probeert weg te trekken. Hij die in mij is, is groter dan hij die in de wereld is (1 Johannes 4:4). Met ‘wandelen’ bedoel ik mijn leven samen met Jezus — stap voor stap, vertrouwend op Hem.

Ik stopte mijn spulletjes in mijn tas en liep de heuvel af. Wat een heerlijke wandeling. Zoveel moois gezien onderweg. Daarover later  - woensdag denk ik - meer op mijn fotoblog

---

* Ik las deze meditatie: Truth For Life. of Spurgeon voor Iedere Morgen

[1] De Elsterkop is een natuurlijke heuveltop (ongeveer 62,5) in mijn regio, ideaal voor wat frisse lucht, heide-uitzichten en boswandelingen.