NEEM ME MEE NAAR DE ROTS

Vandaag was deze tekst aan de beurt om over na te denken in mijn studiegroepje op Facebook:

Bezwijkt mijn lichaam en mijn hart, dan is God de rots van mijn hart en voor eeuwig mijn deel. Psalm 73:26

Ik schreef op wat ik ontdekte tijdens mijn studie en las daarna de andere stukjes van de anderen. Hoe mooi is het om zo van gedachten te wisselen! De één komt van uit die hoek en een ander deelt een persoonlijke ervaring. Toen ik klaar was bekeek ik wat oude berichten op Kostbaar en kwam ik er een tegen die mooi bij mijn Bijbelstudie van vandaag past:

Neem me mee naar de Rots
Soms lees je iets verrassends. Iets dat je wilt onthouden. Jacqueline deelde deze quote met mij en ik wil hem op mijn beurt graag aan jullie doorgeven.

Believe God's love and power more

than you believe your own feelings and experiences.

Your rock is Christ,

and it is not the rock that ebbs and flows

but the sea.

Alles wat ik meemaak heeft invloed op me. Mooie dingen maken me blij. Zoals het moment dat mijn zoontje in mijn oor fluisterde: 'Ik zou wel heel lang met je willen knuffelen. Je bent zo lief.' Daar werd ik blij van. Maar later zag ik verschrikkelijk dingen op het nieuws en voelde ik me gelijk al weer verdrietig worden. Heen en weer geslingerd.

De spreuk van Jacqueline bracht me op de goede plek. Er is houvast in de stormen van het leven. Houvast in  Jezus. Hij is mijn Rots. In Hem vind rust en vaste grond onder mijn voeten in alle seizoenen van het leven. Ook veiligheid. Niet door de afwezigheid van gevaar maar door Zijn aanwezigheid.

Dit is waar ik me in oefen als ik 's-nacht niet slapen kan. Of  als  ik wakker schrik met angst. Ik oefen mijzelf om mijn ogen op God te richten.

Hoor, mijn God, hoe ik roep,

luister aandachtig naar mijn gebed.

Ik roep tot U van de rand van de aarde,

mijn hart gaat het begeven;

neem mij mee naar de Rots daar ver boven mij.

U bent toch mijn Schuilplaats,

mijn Bastion tegen elke vijand.

↬ Update: Deze blog verscheen voor het eerst op 18 februari 2014 en werd op 5 februari 2019 geactualiseerd. Mijn zoon fluistert nu niet meer zulke lieve dingen in mijn oor maar we houden nog steeds veel van elkaar.

WIL JE EEN WONDER ZIEN?

Vorige week vond ik mijn kleine sterrenhanger terug en daar was ik heel erg gelukkig mee. Het lag op de bodem van een oud pennenbakje. Verder liep alles tegen. Ik werd er down van en zag alleen nog maar donkere schaduwen.

Godzijdank hoorde ik iets moois over sterren in de nacht en ik hoop dat jij het ook mooi vindt.

Je kunt beter een kaarsje aansteken dan dat je het donker vervloekt Misschien draag je een Davidster om je hals. Dat is mooi. Maar wat nog mooier is: als je in Jezus gelooft mag jij zelf een 'ster' zijn om te schijnen voor Hem. Je mag iets van Zijn licht en vrede te verspreiden in de donkere wereld om je heen. Misschien ben je geen superster maar wel een klein lampje in eigen kring! Een kaarsje in iemands nacht!

Mijn leven heeft echt wel zin. Jouw leven ook. Ik neem me voor om veel op Jezus te zien zodat ik Zijn licht door mag geven als ik iets sterker word. Ik wil zo graag iets uitstralen van Zijn liefde. Jij ook? Soms is er weinig nodig om iemand te bemoedigen. Een telefoontje, een vriendelijk woord, een schouderklopje, een bloemetje, een e-mail of een zelfgemaakt kaart, een reactie op iemands Instagram, een persoonlijk bericht via Facebook. Wees gewoon een sterretje in iemands nacht.

Mijn dochter heeft een scheurkalender van Max Lucado en staat een heel mooi citaat bij vandaag staan:

Wil je een wonder zien?

Plant een woord van liefde

in het leven van iemand

anders. Voed het met een

glimlach en een gebed en

kijk wat er gebeurt.

↬ Update: Deze blog verscheen voor het eerst op 17 maart 2016 en werd op 10 januari 2019 geactualiseerd.

EEN LENTEMOMENT OP EEN WINTERDAG

Ik was heel druk bezig toen één van de kinderen me riep. Hij stond buiten voor het raam en gebaarde me dat ik naar hem toe moest komen.

Dat deed ik.

Toen ik mijn hoofd om het hoekje van de buitendeur stak, zag ik wat hij wilde laten zien: een pracht van een vlinder. Hij had hem gevonden in de schuur. Ik wist helemaal niet dat er vlinders waren, die de winter overleven maar de dagpauwoog doet dat. Hij schuilt voor de kou en komt in de lente als eerste te voorschijn.

Omstandigheden kunnen zo somber zijn dat je er koud van wordt maar God geeft soms zomaar lentemoment! Een zonnestraaltje. Een gouden moment om voor te danken.

Ik ken mijn winterdagen maar net als deze dagpauwoog heb ik een plek om te schuilen. God is voor mij een veilige schuilplaats, een betrouwbare Hulp in de nood. Bij Hem rust ik uit.

Een drukke decemberweek? Vergeet de lentemomentjes niet! Neem de tijd om ze om te merken. En neem de tijd om stil te worden bij God. 

Bij U schuil ik.

Leer mij Uw welbehagen te doen,

want U bent mijn God.

Laat Uw goede Geest mij leiden

in een geëffend land.

↬ Update: Deze blog verscheen voor het eerst op 18 december 2013 en werd op 21 december 2018 geactualiseerd.