Gods zachte zomerregen

5 september

Ik laat de spullen van mijn vader door mijn handen glijden. Ik nam ze mee, na zijn overlijden in 2019. Ze mochten niet weggegooid worden. Het was mijn stukje papa en ik hield het al die tijd dicht aan mijn hart. Verzamelde krantenknipsels, papierwerk in mapjes, losse volgeschreven velletjes, Hebreeuwse en Aramese lessen. Alles.

Het is goed zo
Nu ruim ik de zolder op. Mijn leven wordt er lichter van. Ik laat los. Ik scheid het papierwerk van de plastic mapjes en leg alles liefdevol in de container. 

Het doet geen pijn meer. 

Het is goed zo.

 
Ik kan het niet
Andere dingen op zolder doen nog wel pijn. De doos met schriftjes van mijn dochter. Die laat ik ook door mijn handen glijden. Ik blader er doorheen. Wat kon ze goed tekenen. Wat een mooie cijfers haalde ze. Maar als zij mij niet meer hoeft, gooi ik dit ook maar weg. Ik doe het niet. Ik kan het niet. Pijn zeurt langs de rand van mijn gedachten.

Woorden als zachte zomerregen

Ik ga voor het raam staan. Is het niet zo dat je ook kunt rouwen om mensen die er nog wèl zijn? De pijn wordt scherper. Dat ik niets waard ben, niet geliefd, niet bemind. Ik zet mijn muziek iets harder, tik, tik, tik, op mijn koptelefoon. Stop met dat zielige gedoe. Precies op dat moment begint er een nieuw lied te zingen. Het gaat over psalm 121 en door mijn tranen heen hoor ik een oud refrein. De woorden raken mijn hart als zachte zomerregen.

 

He will not suffer your foot, to be moved,

He who keeps you, will not slumber,

behold, He that keeps Israel neither slumber nor sleep,

The Lord himself, shall keep you from all evil

He shall keep your soul, 

He SHALL keep your soul

Mijn hulp, dat bent U
Nu weet ik het weer. Ik ben niet alleen. De God van Israël is ook mijn God. Hij is mijn Helper en zal dat altijd blijven. Ondanks wat er in mijn leven speelt ben ik een blij en gezegend mens. Hij zal me nooit verlaten. Hoe kostbaar ben ik Zijn ogen! Geliefd. Zijn liefde gaat mij te hoog, is te diep maar ik prijs Hem ervoor. Ik prijs Hem vandaag voor wie Hij is. Dat wil ik blijven doen. Ik draai het lied nog een keer: Mijn hulp? Dat bent U! 

15 september (citaat)

Vandaag is het donderdag. Ik las ik iets in het boek dat me terug bracht bij mijn zolder-ervaring. Het maakte God nog groter (in mijn gedachten). 

Het citaat staat onder dit plaatje.

De Heilige Geest troost en sterkt de harten van de gelovigen. Hij brengt hun verdrietige, verwarde harten tot rust en geeft hen vrede door iets troostvols van God in gedachten te brengen. Dit is zo overweldigend dat de verdrietige gelovige er volledig door wordt overwonnen. Het is geen troost die komt en gaat. Het is een troost die eeuwig blijft, want het is een troost die ontstaat uit eeuwige dingen, zoals de eeuwige liefde van God. De troost is sterk, want Degene die deze troost brengt is sterk. Deze troost is ook heel kostbaar omdat de gelovige daar de liefde van God nog meer ga waarderen en de moeilijkheden met meer geduld kan doorstaan. Bron: John Owen en beetje Aritha

Wat een dag zal dat zijn!
Heb vertrouwen, kind van God. Wat je overkomt is misschien wel een nare verrassing voor je, maar nooit voor Hem. De HEERE zal je uitgaan en je ingaan bewaren. Hij is bij je als je zon ondergaat en het nacht word. Ooit zul je Hem gaan ontmoeten en zien zoals Hij is. Wat een dag zal dat zijn!

Het leven eindigt niet wanneer wij het licht uitdoen en 'welterusten' zeggen. Na het slapen worden we wakker voor de nieuwe dag. Na welterusten komt goedemorgen. Als iemand overlijdt zeggen we vaak dat hij is 'ingeslapen'. Maar het christelijk geloof gaat nog een stap verder en dat past binnen het sabbatsritueel. De sabbat gaat van de avond over in de morgen, zodat je al rustend besef krijgt van het ochtendgloren van de dag die komt. Sterven betekent niet dat het licht wordt vernietigd. Het betekent het licht uitdoen omdat de morgen aanbreekt. Tomas Sjödin 

🎧 My Help is You (doet de link het?)

❓  Wat gebeurt er na de dood - leven na de dood

💧 De foto maakte ik in 2019: mijn tranenkruikje 

Linked to Grace & Truth Linkup

Go(u)d bij de kleine heide

Een douchende buur aan de andere kant van de muur. Dat was de druppel. Nu kon ik echt niet meer slapen. Ik lag al een uur te woelen en koos ervoor om heel zachtjes uit bed te stappen.

Naar het bos
Ik ga ik naar het bos, dacht ik. Dat deed ik ook. 

Zonnegoud 

Het zand dempte mijn voetstappen en de zon scheen warm tussen de rechte boomstammen door. Ik schoot een heleboel foto's van het zonnegoud. Sinds ik onderstaand stukje las, zie ik steeds vaker de link naar Gods trouw. Het troost me. Ik word er blij van.

Ruth Chou Simons over Gods trouw.  

The faithful raising of the sun. Light by which to work with our with our hands, the warm afternoon sun on our backs The setting of the sun. The rising of the moon. Stars that never leave their posts. We call these the making of a day, but God calls them a persistent renewing of His faithfulness.

The steadfast love of the Lord never ceases; his mercies never come to an end; they are new every morning; great is your faithfulness. Lamentations 3:23 

Kastanjeblad 

Ik zette koers naar de kleine heide. Dat is een schitterende plek om even tot rust te komen tijdens een wandeling. Ik vond een langwerpige blad van de tamme kastanje onderweg ernaar toe. Toen ik wat later op het bankje zat, hield ik het omhoog naar de zon. Toen zag de bladtekening nog scherper. De fijne nerven en de kleur die al naar bruin neigde.

Regenroep

In de verte hoorde ik de klagende regenroep van een specht: kliaaah, kliaaah. Zou er eindelijk regen komen? Ik dronk mijn koffie langzaam op. De paarse hei,  de blauwe lucht met witte plukken wolk. Goed om hier te zijn. Ik pakte mijn telefoon om de meditatie van de dag te lezen (zie stukje uit dagboek onder de foto).

Uit mijn dagboek

25 augustus

Ik zat vanmorgen onder de oude beuk bij het veld. De heide bloeit nog steeds al is het iets minder uitbundig. Vandaag geen dansende hertjes gezien. Ik zat daar met mijn voeten op de kurkdroge aarde onder de beuk, met een herfstblad naast me op het bankje dat smaragdgroen hoorde te zijn. En niet geel. Ik las de meditatie van Spurgeon. Het ging het over droogte en onvruchtbaarheid. Ik vertaal het naar mijn eigen woorden. 

Hoop in onvruchtbaarheid

Zing, o onvruchtbare.
Jesaja 54:1

Er zijn momenten waarop ik me zo onvruchtbaar voel. Mijn gebed is levenloos, mijn liefde is koud, mijn geloof is zwak. Iedere genade in het tuintje van mijn hart kwijnt weg. Ik ben als bloem in de hete zon die dringend een verfrissende regenbui nodig heeft. Wat moet ik doen in? De tekst zegt het. “Zing, o onvruchtbare… breek uit in gejuich en jubel het uit."

Kom ga opnieuw naar Jezus. Lang geleden was je zwaar beladen en je verloor je lasten bij het kruis. Je droogte, je onvruchtbaarheid, je gevoel van verlatenheid is niet anders dan het donkere decor voor de saffier van Zijn eeuwige liefde.

Ik zal tot Hem gaan in mijn hulpeloosheid. Ik zal Hem vertellen dat ik nog steeds Zijn kind ben, dat ik Hem ook nu vertrouw omdat ik Zijn trouwe hart ken. Zelfs ik, de onvruchtbare, zal zingen. Ik zal het uitjubelen voor Hem.

Bij de kleine heide vond ik go(u)d. English: Go(l)d

Mijn hart ging weer zingen. 

Ben jij een engel?
Toen zag ik háár aankomen. Mirjam. Dat zei ik dus ook: "Mirjam!" Ze keek me verward aan. "Ben je een engel ofzo, dat je mijn naam weet?" Pas daarna viel het kwartje. Precies een jaar terug kwamen we elkaar op exact dezelfde plek tegen en hadden we een goed gesprek over God. Ze zei toen dat Hij verborgen aan het werk is in de moeilijke periodes van ons leven.

Verlies de moed niet

Met een lach op haar gezicht schoof ze naast me en we praatten honderduit. "Verlies de moed niet!", zeiden we tegen elkaar en we citeerden de twee Bijbelverzen, die voor ons belangrijk waren geweest in het achterliggende jaar. 

In de wereld zult u verdrukking hebben, maar heb goede moed: Ik heb de wereld overwonnen. En: Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden.

Vlak voordat we uit elkaar gingen beloofden we elkaar om deze teksten te reciteren, als we wakker zouden worden in donkere nachten en angst op onze deur klopte.

God en een gouden ontmoeting

Ik daalde de heuvel weer af maar zij bleef nog even zitten onder de beuk. Als een bemoedigd mens reed ik een half uurtje later naar huis terug. Tijd voor een nog een bakje koffie. En zo vond ik go(u)d bij de kleine heide: God en een gouden ontmoeting.

💗 Heb jij ook wel eens een gouden ontmoeting

😞 Wat doe jij als je veel te vroeg wakker bent?

🎨 Beholding and Becoming, Ruth Chou Simons

👩 Meer over Mirjam: Mag het winteren?

📷  Slideshow van mijn wandeling (paar minuten)

Linked to Sweet Tea & Friends en Grace & Truth Linkup

Ik kreeg een kneusje (en redde hem)

Sommige planten hebben schoonheidsfoutjes. Of staan te lang in de schappen.  Andere planten hebben een mindere kwaliteit gekregen door het vervoer naar de winkel. Ze worden kneusjes genoemd en vaak belanden ze in de vuilcontainer.

Kalanchoe (in bloei)

Vorige maand ging ik naar de winkel om terra-cotta bloempotten te kopen en toen ik af wilde rekenen zag ik een pracht van een kalanchoe staan. De bloemen leken wel miniatuur roosjes. “Wow!” verzuchtte ik, “wat een mooie!” 

U mag hem meenemen

De caissière keek me aan en glimlachte. “U mag hem meenemen als u hem zo mooi vindt. Wij kunnen hem niet meer verkopen omdat hij te ver heen is." Even later fietste ik blij naar huis en wat denk je? De Kalanchoe heeft 4 weken staan shinen op mijn tuintafel. Nu verliest hij zijn bloemen maar ik vind hem nog steeds mooi met z'n glanzende bladeren.

Dat een plant te ver heen kan zijn en dat we niet het geduld hebt om te wachten op een volgende bloeiperiode. Lijkt dat niet op de manier waarop we met anderen omgaan. Of met bepaalde situaties. Of met onszelf...

Ik een kneusje?

Ik vond mezelf vroeger een kneusje. Maar God leerde me geloven dat ik waardevol ben en dat Hij Zijn kinderen nooit weggooit. Mij dus ook niet. Ik ben kostbaar in Zijn oog en geliefd. Hij zorgt voor me in ieder seizoen van mijn leven. Op Zijn tijd zal ik zeker bloeien. 

Daarom verliezen wij de moed niet; integendeel, ook al vergaat onze uiterlijke mens, toch wordt de innerlijke mens van dag tot dag vernieuwd. Want onze lichte verdrukking, die van korte duur is, brengt in ons een allesovertreffend eeuwig gewicht van heerlijkheid teweeg. Wij houden onze ogen immers niet gericht op de dingen die men ziet, maar op de dingen die men niet ziet; want de dingen die men ziet, zijn tijdelijk, maar de dingen die men niet ziet, zijn eeuwig. 2 Korinthiërs 4:16

Ik heb Jezus. Zijn dood betekent dat als God naar mij kijkt, Hij Zijn prachtige kind ziet. Bron: Tim Keller, Romeinen 1-7

Blije plantmama

Met veel plezier deel ik aan het eind van mijn bericht een foto van nieuwe knopje aan mijn kalanchoe! Hierboven dus. Dit kneusje gaat voor de tweede keer bloeien. En dat feit maakte me tot een blije plantmama. 

🍀 Geef kneusjes een tweede leven!

🍀 Plant gevonden (serieus, ik vond een plant)

🍀 Deel een quote over plantjes, groeien, seizoenen

🍀 Gooi jij wel eens een plant weg?

Linked to: Sweet Tea & Friends August Link Up

God niet. Hij blijft.

5 augustus, middag

Ik ben zo blij dat ik weer zin heb om te bloggen, na corona. Maar ik word wel flink afgeleid door allerlei WhatsApp berichten. Mijn jongste zoon maakt een rondreis maakt door Europa. Als hij een berichtje stuurt grijp ik vlug naar mijn telefoon.

Vind jij vakantietijd ook een beetje een droevige tijd? Ik wel. Daar schaam ik me niet voor want het hoort bij wie ik ben. Ik nam vaak afscheid. Ik snapte als kind niet precies waarom mijn moeder telkens weg moest. Het werd niet uitgelegd. Afscheid roept die herinneringen wakker. 

Blij, ik blog weer
Enfin, ik begon mijn bericht door te zeggen dat ik allang blij was dat ik weer zin in bloggen heb. Toen ik corona had, dacht ik dat ik nooit meer zou bloggen. Moe koortsig en een hoofd vol watten. Maar ik begon weer te schrijven. Eerst op mijn fotoblog. En nu hier.

Fijn!

Een onveranderlijke God

Toen ik aan de beterende hand was kon ik weer lezen. Ik las toen iets dat me als christen houvast gaf. Het ging over de Bijbeltekst: "Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde en tot in eeuwigheid." 

Citaat van Susannah 

O, mijn hart, wispelturig en wankelmoedig, kan dit je niet bijzonder veel troost geven, dat je een onveranderlijke God hebt? Is dat niet het enige toevluchtsoord waar jij je vermoeide vleugels in volmaakte rust kunt opvouwen? Als aardse vreugde verdwijnt, als het besef van je vergankelijkheid je op je fundamenten doet schudden, dan is de onveranderlijkheid van jouw Heere een sterke toren. Je kunt erheen vluchten en er binnen gaan. Je mag je zonder vrees vastklemmen aan Zijn verzekering: 'Ik de HEER, word niet veranderd." Uit: Een tafel in de wildernis

5 augustus, avond

Het is al avond. Ik zit opnieuw achter mijn computerscherm en neem ik me voor om dat kleine hoofdstuk nog een keer te lezen. Het past goed bij mijn droevige gevoel rond vakantietijd. Personen kunnen van de radar verdwijnen. God niet. Hij blijft. 

"Alles wat Hij voor mij is geweest en alles wat Hij nu voor me is, dat zal blijven. Niet alleen morgen maar tot in eeuwigheid." 

6 augustus, avond

Vandaag is het zaterdag en heb ik een boswandeling gemaakt. De heide staat in bloei (zie foto) en wat heb ik daarvan genoten! Yep, vakantietijd maakt me een beetje onstabiel maar dat geeft niets. Ik deal ermee en leg het in Gods hand. Echt waar, ik geniet van de gouden momenten. Ieder seizoen heeft iets moois.

💜 Heb jij al bloeiende hei gezien?

💬 Wat was jouw gouden moment deze week?

📷 Mijn fotoblog (natuur)

Linked to Grace & Truth en Sweet Tea & Friends August Link Up

Zomer Challenge (één dag tegelijk leven)

Alleen als ik opsta. Of me omdraai. Of ga liggen. Dat zijn de momenten dat ik duizel en misselijk ben. Maar ik wil niet dat de angst voor duizeligheid me helemaal beheerst, dus stap ik dapper op mijn fiets.

Weg met de angst (4 juli)
Ik rijd langs het kanaal. Mijn einddoel is het bankje bij de eik. Daar wil ik mijn koffie drinken en de koekjes opeten. Mijn hoofd leeg laten waaien. Weg met mijn angst.

Bloemen, bloemen (ik ruik ze)
Ik zet mijn fiets onder de boom en ga op het bankje zitten. Hier kan ik fijn van me afkijken! Bloemen, bloemen en nog eens bloemen. Ik ruik ze ook. Ik pluk er een paar.

Waai uit mijn hoofd

Ik eet mijn koekjes, drink mijn koffie. Wat waait het fijn! Boven het vlakke veld schuiven imposante witte wolken langs de blauwe zomerhemel. Ik kijk er lang naar want van je af kijken is goed. Waai weg angst. Waai maar weg uit mijn hoofd! 

Alleen deze ene dag. 

Eén dag te gelijk. Alleen deze ene dag. Geen zorgen voor morgen. Zo te leven, van dag tot dag, stap voor stap. Daar oefen ik me in. En dan denk ik eraan dat Hij me precies geeft wat ik nodig heb. 

Kon ik maar bevatten dat de almachtige God van al dit moois in elk deeltje van mijn wezen geïnteresseerd is. Hij voelt zich betrokken bij de haartjes op mijn hoofd en de onbeduidendste onderdeeltjes van mijn leven zijn bij Hem bekend. Mijn mind is te beperkt. Begrijpen kan ik het niet. Maar ik geloof! Bron: Martyn Lloyd Jones en een beetje Aritha

Dieper dan tranen
Als mijn koffiemomentje voorbij is loop ik een eindje het bloemenveld in. William Wordsworth, de wandelende dichter, zei ooit: de gewoonste bloem brengt mij vaak gedachten, die dieper liggen dan tranen. Dat heb ik vandaag ook.

Dat het leven een gave van God is. Dat ik in Zijn handen ben. Dat mijn lichaam ooit zal sterven, maar dat ik toch eeuwig leven bezit (over de dood heen). Onderweg naar Huis.

Quote William Wordsworth: “Come grow old with me. The best is yet to be.”

Veldje witte klaver

Ik kniel voorzichtig neer om een video te maken (niet te ver voorover wat dan wordt ik mega duizelig). De witte klaver lijkt zo'n gewone bloem maar als je de hoofdjes van dichtbij bekijkt zijn het kleine wondertjes. De bijen vliegen af en aan. Busy, busy, busy, zoemen ze. Ik neem tijd om ze op de foto te zetten. 

Getroost leven (6 juli) 

🌸🌼 De veldbloemen die ik plukte zette ik in een theeglas. Ze herinneren me eraan dat het mogelijk is om getroost en gerustgesteld te leven in Gods liefdevolle zorg. 

Dat ik mag zijn wie ik ben. Gewoon ik. Met mijn angst maar ook met mijn blijheid voor elke nieuwe dag. Gewoon alleen deze ene dag! Hoe mooi is het leven.

Eén dag tegelijk leven (zomer challenge)

8 juni

Toen ik net buiten zat dacht ik: dat wordt mijn challenge deze zomer: Eén dag te gelijk leven. Geen zorgen voor morgen. Alleen vandaag. Zo te leven, van dag tot dag, stap voor stap. Of je nou gelovig bent of niet... het is een pracht van een challenge. Je mag elke dag opnieuw beginnen.

🚲 Fantastisch Binnenveld (mijn fotoblog bij deze fietsrit)

💬 Challenge = uitdaging. Aan welke challenge heb je meegedaan? 

🌻  Weet je een leuke pluktuin?

💗  Verbonden met Huisvlijt en the Grace & Truth Linkup