GOD, MODDERPLASSEN EN STRUIKELWORTELS

Uit mijn dagboek
5 november

Ik haal diep adem en snuif de boslucht in. Heerlijk om hier weer te zijn. Terwijl ik mijn fiets stevig vastmaak aan een paal, kijk ik om me heen. De takken van de bomen aan weerskanten van het bospad raken elkaar. Het lijkt net een poort. Daar loop ik straks onderdoor! Weet je hoe gaaf!

🍂 Bladeren 
Het is een beetje mistig. Ik hoop op mistflarden boven de hei en daarom ga ik die kant op, dwars door het bos heen. Hoe dieper ik tussen de bomen duik, hoe meer bladeren er op mijn pad liggen. Ik kijk omhoog. Ja, sommige bomen zijn echt al helemaal kaal! 

O, daar struikelde ik bijna!
Wat ben ik blij dat ik vandaag mijn wandelstokken meegenomen heb.

Voorzichtig!

De grillige boomwortels op mijn pad zijn zo goed als onzichtbaar door al het eikenblad. Ik weet dat ze er zijn, ook al zie ik ze niet. Voorzichtig, voorzichtig, zeg ik tegen mezelf. Vooral bij het afdalen van de heuvel let ik goed op. Dan is de zon er opeens. Ik zie een stuk blauwe lucht. Heerlijk.

Zon en mist

Het heideveld (Elsterkop) verveeld nooit. Vandaag valt het me op dat de heidestruikjes vol met kleine druppels zitten en ieniemienie spinnenwebdraden, die glinsteren in het zwakke zonlicht. Er hangt inderdaad wat mist. Komt het daardoor dat het zo stil lijkt hier? Ik kniel neer om wat foto's te maken van een gouden boom, verdorde bloempjes, die ik stiekem tòch heel mooi vind ook al zijn niet paars meer.

En dan is het al weer tijd om mijn fiets op te zoeken.

Op de terugweg worstel ik me opnieuw door de dikke laag eikenblad heen. Oeps, zak ik opeens een heel eind weg! Zwart water spat omhoog langs mijn broekspijpen. Bleh! Die geniepige modderplassen zijn dus ook niet zichtbaar door al dat dode blad.  

☕ Koffieklets

Na zo'n ochtendwandeling heb ik aardig wat te kletsen met mijn man. Ik deel de plaatjes van de meest uniek dingen die ik zag, zoals de kleine rodekoolzwam die zo groot leek doordat ik de foto vanaf de grond nam (zie foto zijbalk)

17 November

Nu ik achter mijn laptop zit, denk ik nog een keertje na over die vervelende modderpoelen en struikelwortels. Ik ken ze niet alleen uit het bos maar ik worstel er ook mee in het leven van alledag.

God beurt me op

Ik ben zo blij dat ik (door Gods genade) van Christus ben. Niet meer van mezelf. Niet meer geestelijke dood. Niet meer die leegte van binnen. Nooit meer alleen. Daarom kan ik vol vertrouwen zeggen: De Heere is voor mij een Helper en ik zal niet vrezen.*

Hij buigt zich naar me toe, komt heel dichtbij. Hij hoort mijn hulpgeroep. Hij beurt me (op Zijn tijd) omhoog uit de kuil. Haalt me uit modder Hij plaatst mijn beide voeten stevig op de rots en Hij geeft een nieuw lied geven om te zingen.**

Die modderplassen en struikelwortels? Ze horen bij horen bij mijn imperfecte leven. Ik weet uit de Bijbel dat ze (maar) tijdelijk zijn. Mijn God maakt op een dag alles nieuw! 

* Hebreeën 13:6
** Psalm 40

Hoe kan Ik U danken, HEER, 

voor Uw goedheid,

voor Uw stem, die me zegt: vrees niet,

voor Uw hand, die me altijd vasthoudt

voor het privilege dat me is gegeven 

om te zeggen: God is met mij.

Hoe kan ik U danken, HEER,

Voor Uw Woord dat me een eeuwigheid

met U belooft, voor eeuwig leven

zonder pijn en tranen, voor vrede in mijn hart.

Tot die dag zal ik zeggen:

"Hier ben ik, hier ben ik om U te dienen."

(Uit: Hineni Kan, link hieronder)

🎧 Hineni Kan (Here I Am)
🌄 Neem me mee naar de rots

MINDERE DAGEN ZIJN OKÉ

'Dinsdag schijnt de zon een tijdje', zei mijn man nadat hij de weersverwachting had bekeken. Dat was de reden dat ik mijn wandeling op dinsdagmorgen zette. De zon scheen inderdaad maar niet voor lang. Het grootste gedeelte van de wandeling moest ik het doen met wind, wolken en een paar spettertjes regen.

Dat vond ik echt niet leuk!

Uit mijn dagboek

27 oktober

Ik mopperde nog net niet maar ik voelde me wel flink down. Dat was ik trouwens al toen ik van huis wegging en ik hoopte dat ik op zou knappen van een stevige ochtendwandeling door een zonnig bos. Maar het enige dat nu zag waren de omgehakte boomstammen langs het pad. Ik herinnerde me een Bijbeltekst, die vroeger te pas en te onpas werd aangehaald. Je weet wel, die van Johannes de Doper: "De bijl ligt zelfs al aan de wortel van de bomen ...” 

Nee, daar werd ik niet vrolijk van.

Maar ik pakte mezelf aan en maakte van mijn wandeling een gebedswandeling met God. Terwijl ik in mijn eentje ronddwaalde onder de hoge bomen, praatte ik met mijn God en Vader in de hemel. Ik deed voorbede voor familieleden die door covid-19 getroffen zijn. Ik bad  daarna ook voor mijn man en kinderen en voor mezelf.

Mijn God weet.
Mijn God ziet.
Mijn God hoort.
Mijn God ontfermt.* 

Terwijl ik bad veranderde mijn perspectief en kon ik toch een beetje blij zijn ook al bleven de omstandigheden hetzelfde. 

Later kreeg ik meer plezier in het wandelen. Ik zag zelfs een paar bloemen, waaronder mannetjesereprijs. Die bloeien normaal van mei tot augustus. Verrassing! Ik probeerde ze op de foto te zetten als herinnering aan het feit dat er op sombere dagen bloemen bloeien. En dat die dapper hun kopje omhoog steken ook al is er geen zon te zien.

📸 (foto van bloem: zie collage in zijbalk)

Het was geen dag met gouden randje. Mijn zorgen bleven. Maar hé, soms is het oké om mindere dagen te hebben toch?

Als jij onverhoopt ook zo'n dag hebt, zet je sombere gedachten dan om in gebed. Mijn God kan moeilijke omstandigheden ten goede gebruiken, ook al zie je daar nu nog niks van. Vertrouw op Zijn liefde. Overdenk Zijn goede woorden, die je in de Bijbel vindt. Ze schijnen helder als de zon niet zich niet laat zien.

* ontfermen: zich het lot van iemand aantrekken en er voor gaan zorgen

----

📌 Schijf van 5 (doe dit elke dag)

1. doe iets leuks
2. doe iets sociaals / contacten
3. ga een half uur naar buiten
4. doe iets voor de toekomst
5. doe iets nuttigs.

🎧 What a Friend we have in Jesus

🌈 Ik wandel in de regen

AARZELEN IN DE REGEN (ik geloof!)

Uit mijn dagboek

Ik zit op het bankje onder de grote beuk, halverwege mijn wandeltocht en ik kijk uit over een heideveld. De boom strekt haar takken over me uit: vol blad en beukennootjes. De zon tipt met haar stralen een klein gedeelte van de heide aan en de struikjes lichten zo mooi op. Ik ruik de kruidige geur van de herfst al een beetje 

Ik drink uit mijn waterfles en lees twee korte devotionals. Die twee passen bij elkaar en ik wil ze matchen in één blogbericht. Vandaag krijgen we de uitslag van …. Het is zo spannend. Wat als de uitslag niet goed is? Kan er nog wat gedaan worden?

De twee stukjes die ik las tonen dat Gods liefde hogers is dan onze gedachten. Dat raakt me. En ook dat Zijn genade is groter dan mijn zonde. Ik ga mijn dagboek weer in mijn rugzak stoppen en verder wandelen. 

---

Praatje onder de beuk

Het is twee weken later. Ik zit weer op mijn bankje onder de boom maar de heide is nu uitgebloeid en de beukennootjes liggen aan mijn voeten, tussen het gras. Het regent hard en ik kan mijn dagboek er niet bij pakken. Ik heb mijn regenponcho uit mijn rugtas gehaald; daar zit ik op. Zonet ontmoette ik een andere vrouw en we hadden een leuk gesprek, dat dieper ging dan “zomaar een praatje”. Het ging over het therapeutische effect van wandelen. Het kan onze mindset veranderen. Heerlijk om zo even te kletsen.

Ze zei: Ik vind de wisselvalligheid van weer in de herfst moeilijk. Ik weet niet wat ik mijn zoontje aan moet trekken, voordat hij naar school gaat." Ik antwoordde dat ik dat snapte en ik zei dat ik tijdens mijn wandeling vooral over mijn leven nadacht. Dat als ik terugkijk, mijn leven net zo onvoorspelbaar was als het weer in de herfst. Het gaat erom dat je je voorbereidt op regenbuien en modderpoelen. Zorg dat je iets bij je hebt: regenjas, goed schoeisel. We lachten erom en wisselden leuke dingen uit, bespraken een bepaald genre boeken en onze hobbies. Daarna ging zij ervandoor met een paraplu boven haar hoofd. Ik bleef hier nog even zitten en luisterde naar het getik an de regen op de bladeren van de beuk.

Spirituele regenjas en schoenen

Nu ik deze blog schrijf bedenk ik me opeens dat de twee devotionals, waar ik in mijn dagboek over schreef precies samenvatten wat ik op mijn reis door het leven met me meedraag. Een soort van spirituele regenjas en spirituele wandelschoenen. Wel wat intiemer natuurlijk, omdat die dingen door de hand van God verweven zijn met mijn identiteit. Ik heb een regenjas: God is mijn Toevlucht. Ik heb wandelschoenen: het geloof dat zich richt op Jezus Christus.

1. Psalm 61:3 Van het einde van het land roep ik tot U, nu mijn hart bezwijkt; leid mij op een rots die voor mij te hoog zou zijn.

Als de golven van teleurstelling en hartwonden, een voor een over me heen gaan en ik als een schelp, door de branding heen en weer geslingerd word, dan is God de haven voor mijn door de storm geteisterde schip. Ik heb een Toevlucht, een plek om te schuilen. Hij is hoger dan ik en Zijn genade is meer dan mijn gedachten. De stormen, die mij overstelpen, blijven ver beneden Zijn voet. Ik heb houvast in Hem.

O Heere, onze God! Leer ons door Uw Geest de weg van het geloof, en leid ons in Uw rust. De wind drijft ons in volle zee, het roer luistert niet meer naar onze zwakke hand. U alleen kunt ons, over de zandbanken heen, in de behouden haven sturen. O Heere! Handel liefderijk* met ons!

• Leid mij op een rotsteen (C.H. Spurgeon)
  

2. Markus 9 Marcus vertelt het ontroerende verhaal van een vader met een zieke jongen, die niet geholpen kon worden door de discipelen. De moed zakte hem in de schoenen. Hij had weinig tot geen geloof meer in Jezus als de Messias. Daarom zei hij tegen Hem: “… als U (indien U) iets kunt, wees dan met innerlijke ontferming bewogen over ons en help ons.”

Maar Jezus zei: 'Als u kunt geloven, alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft!'

Er is hier wel sprake van een “indien” (als) maar de arme bevende vader gaf het een verkeerde plaats. Daarom laat Jezus hem, zonder te bevelen, zijn “indien” terug nemen, en wijst Hij hem er vriendelijk op wat er aan scheelt. Het is alsof Hij zei: “Voor Mijn kracht en gewilligheid hoef je dat “indien” niet te gebruiken, het ligt aan iets anders. “Indien je kunt geloven, alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft.” Dit versterkte het vertrouwen van de man en nederig bad hij om vermeerdering van het geloof, en direct sprak Jezus het woord, dat de duivel uitwierp, om nooit meer in het kind terug te keren.

• Alle dingen zijn mogelijk diegene die geloof (C.H. Spurgeon) 

Aarzelen in de regen
Ik praat er niet vaak over, maar er zijn momenten dat ik het bijna onmogelijk vind om te geloven en dan twijfel ik net als die vader uit Markus' verhaal. Ik twijfel soms zelfs aan Zijn goedheid en liefde naar mij toe en sta daar maar te aarzelen in de regen, onder aan die Rots, die voor mij te hoog lijkt te zijn. 

Sta jij ook wel eens te aarzelen in de regen. Dat je niet meer weet hoe het moet? Geen idee waar de Zon is. Hoe nu verder?

C.H. Spurgeon: Wij zien tegelmatig zoals deze man, ergens een “indien” in, maar wij begaan een fout door het niet in de rechte plaats te zetten. Indien Jezus mij kan helpen, indien Hij mij genade kan geven om de verzoeking te weerstaan. Indien Hij mij vergeving kan schenken? Wees er zeker van: Hij kan en wil het, indien u slechts geloven kunt. Je hebt je “indien” verkeerd geplaatst. Het geloof bestaat in de kracht Gods, en is bekleed met Gods majesteit; het draagt het koninklijk gewaad en rijdt op het koninklijk paard, want de Koning heeft er een welbehagen** aan. Omgord met de kracht van de Geest, wordt het door Gods almacht in staat gesteld te werken, te strijden en te lijden. Alle dingen zijn mogelijk degene die gelooft.

Ik geloof, Heere!
Aarzelen in de regen? Het is oké... als ik het maar laat volgen door: Ik geloof, Heere! Kom mijn ongeloof te hulp. Christus wil zeker weten een toevluchtsoord voor ons zijn. Een schuilplaats tegen de vloed en tegen de regen, als we alle grip verliezen. Dit is mijn God en ik vind het heerlijk om over Hem te schrijven.

-----

* Liefderijk: gevoelig, goedig, hartelijk, innig, liefdevol, met veel liefde, teder, teergevoelig, teerhartig, vol liefde, vriendelijk, weldadig, zacht.

** Welgevallen hebben aan: het believen (God wil het graag), genoegen, genot of genieten van, goedvinden, plezier hebben aan, toestemmen geven aan, goedvinden, het bevalt Hem

🎧 I Know Who Holds tomorrow

HET VERHAAL VAN MIJN ZONNEBLOEM

Een van mijn zonnebloemen groeide op een onmogelijke plek. Er was bijna geen ruimte om groot te worden en een dikke steel zou de plant zeker niet kunnen ontwikkelen. Maar ik verzorgde mijn zonnebloem met veel liefde en gaf haar zelfs één keer per week een dosis speciale vloeibare voeding. 

Bloei?

Ik hoopte op één ding.

Dat ik haar tot bloei zou brengen.

Ze groeide en groeide op haar dunne steel. Ik had zo’n plezier in dit proces. 

Knak in haar steel

Maar tijdens een zomerstorm kreeg ze een knak in haar steel, ook al had ik haar uit voorzorg vastgebonden aan de regenpijp. Zorgzaam plakte ik een pleister rond haar kneuzing. Zou ze het halen? Yes! Ze groeide door. 

Nog een knak in haar steel

Tot ik op een morgen buiten kwam en ontdekte dat ze een tweede knak in haar steel had gekregen. Nu liet ze treurig haar kop hangen. Ik plakte weer een strakke pleister rondom haar steel en kneep wat bladeren weg, zodat alle voeding naar de bloem zou gaan. 

Genoeg

De volgende dag stond ze iets rechterop maar daarna was het echt met haar gedaan. Ik pakte een mes en sneed haar van de steel. Het was tijd om haar naar binnen te halen. Het was genoeg was geweest.

Wat een feest om haar in huis te hebben. Ze stond wekenlang in een vaas te stralen op de vensterbank en ik heb diverse foto's gemaakt (eerste foto bovenaan bijvoorbeeld).

Beetje mijn verhaal

Ik weet ook niet precies wat ik met dit verhaal wil zeggen. Het is gewoon een verhaal. Misschien een beetje mijn verhaal. Twee keer een knak in mijn steel. Mijn 'kop' laten hangen, moe van alles, bijna verslagen. Maar gelukkig is mijn God is een betere Heelmeester dan ik tuinvrouw ben. 

Hoofd omhoog ( en m'n hart naar boven)

Dankzij Hem hef ik telkens mijn hoofd omhoog. Jij ook?

Is jouw ziel vanmorgen dorstig? Verlang je naar de levende God? Ben je de blijdschap in het geloven verloren? Wees je dan bewust van het feit dat je even dor bent als uitgedroogde grond. Je brengt de vruchten die God terecht van jou verwacht, niet voort. Je bent in de kerk en in de wereld niet zo nuttig als je hart het zou willen. Maar dan is juist dit een belofte die jij nodig hebt: ‘Ik zal water gieten op het dorstige en stromen op het droge.’ Je zult de genade ontvangen die je nodig hebt. Zij zal helemaal aan je behoeften voldoen. Water verfrist de dorstige; je zult verfrist worden en je verlangens zullen vervuld worden. Water brengt het slapende plantenleven weer tot leven. Jouw leven zal opgewekt worden door nieuwe genade. Water laat de knoppen zwellen en de vruchten rijpen; je zult de genade ontvangen die je vruchtbaar maakt. Elke volmaakte gave van Gods genade zul je ten volle genieten. Al de schatten van de Goddelijke genade zul je in overvloed ontvangen. Je zult er als het ware mee overstroomd worden. Zoals de weilanden soms overstroomd worden door de rivieren en de velden in vijvers veranderen, zo zal het ook met jou zijn. Het dorstige land zal worden tot waterbronnen! Want Ik zal water gieten op het dorstige en stromen op het droge. C.H. Spurgeon

Mijn zonnebloem is nu uitgebloeid.

Nieuw leven (wachten op)
Ik droog haar en in het lenteseizoen wil ik alle zonnebloempitjes uit haar kop in de grond stoppen. Eens kijken wat er omhoog komt. Ik ga voor nog meer zonnebloemplezier!

🌻 Andere zonnebloemberichten

🎧 Laat alles los

ZONNEGOUD OP MIJN PAD

Onze fietsen stonden bij elkaar maar we hadden elkaar niet eerder gezien. Zij vertelde waar zij gelopen had en hoe mooi het daar was. Ze zei: “Het leek alsof ik een kathedraal binnenliep!” Ze liet wat foto’s zien van zonnestralen die door gaten in het bladerdak naar binnenkwamen en vertelde waar dat was: “vlakbij dat huisje, waar het pad omhoog gaat naar de heide toe!”

Kathedraal-gevoel

Ik dacht: dat kathedraal-gevoel wil ik ook een keertje meemaken!

De zon brak door

Deze week besloot ik opnieuw te gaan wandelen. Het was de eerste dag dat het wat koeler was en ik stond al vroeg op het bospad. Er hing nevel tussen de bomen maar nadat ik een kilometer of twee gelopen had brak de zon opeens door en wow, wow ... alles om mij mee heen veranderde in puur goud! 

Ik dacht: als dit al zo mooi is kan ik maar beter gauw doorlopen naar die andere plek: vlakbij dat ene huisje, waar het pad omhoog gaat naar de heide toe. Daar is het vast nòg mooier dan hier.

Genieten

Maar ik zei "nee" tegen die impulsieve gedachte en bleef waar ik was om te genieten van dit prachtige schouwspel. In alle rust maakte ik wat foto's want had dit keer mijn grote camera meegenomen in mijn rugtas.

Blij toe.

Daarna liep ik verder en bereikte het dal waar zij zo genoten had. De zon kroop echter weg achter de wolken en de bomen stonden roerloos met hun toppen in de mist. De sfeer was een beetje naargeestig en het kathedraal-gevoel ver zoeken, daarom wandelde snel omhoog langs het huisje en kwam bij de heide uit

Heideveld

Natuurlijk is de paarse heide ook mooi zonder zon. Ik zag veel spinnenwebbetjes van tak naar tak met dauwdruppels eraan. 

Gods zonnegoud 

Toen ik terug wandelde naar mijn fiets dacht ik erover na dat het zoeken naar andermans gouden momenten je blind maakt voor het zonnegoud dat God over jouw pad uitstrooit: glinsteringen van genade in het gewone leven. 

Later deelde ik mijn gedachtes met mijn man en hij zei: als christen ga je soms ook op zoek naar andermans (mooie) geestelijke ervaringen. Dat is zo. Denk je ook niet dat het je blind kan maken voor wat je in Christus Jezus al hebt?

Zoals wij door Christus tot de liefde van de Vader komen, zo komt de liefde van de Vader door Christus tot ons. Het licht van de zon bereikt ons door haar stralen. De stralen maken dat wij de zon zien en met de stralen raakt de zon ons aan. Jezus Christus is de straal van Gods Vaderliefde; door Hem reikt de liefde van de Vader naar omlaag en raakt zij ons aan. (John Owen)

🎧 How Deep the Father's Love
💛 Stralen van Gods Vaderliefde (mijn andere blog)