Een Stralend Gewoon Leven

Over deze boswandeling schrijf ik niets. Ik spreid zorgvuldig mijn zitmatje uit over de stam van de omgevallen boom en ga zitten. Ik schrijf niets omdat er niks ongewoons op mijn pad komt. 

Toch schrijven?

Maar vandaag bewijs ik het tegendeel. Ik schrijf toch. Wat was er dan zo speciaal dat ik nu alsnog in de pen klim?

🌍 Enjoy this blog in English: Embracing the Beauty of the Mundane

Uit mijn dagboek:
15 september

10 minuten geleden lag ik nog plat op de grond om foto's te maken (van een paddenstoel) Stel je voor dat iemand me zag! Die had echt 112 gebeld, zo van: help, er ligt een vrouw in het bos. Haha, maar nu even pauze. Ik moet van mezelf  'twee bomen wachten' voordat ik verder ga. Dat betekent dat de zon achter twee sparren voorbij moet schuiven voordat ik verder wandel. Dat doe ik om mijn knieen wat langer rust te gunnen want ze doen nog steeds pijn. Ik drink koffie uit mijn thermosfles en lees ondertussen een devotion. Vandaag gaat ie over Haman en Mordechai uit het bijbelboek Esther: Humble Fathfulness. 

Kan het zo simpel zijn? "Wees trouw in het kleine, Hij ziet het!" Ik lees het nog een keer en nog een keer. Het voelt alsof ik een geweldige ontdekking heb gedaan. De zon glijdt stam voor stam achter de de bomen omhoog. Mijn pauze is om en ik voel me blij met wat ik las.

Einde dagboekbericht

🌲 ... de naaldbomen voor mijn neus (met de zon achter mijn vinger)

Twinkel, twinkel...

Heb je wel eens over het natte gras gelopen in de vroege morgen? Als de zon opkomt, veranderen de dauwdruppels in - twinkel, twinkel - sterretjes. Elke grasspriet lijkt dan een kunstwerk! Toen ik de devotion las gebeurde er zoiets bij mij van binnen. Het gewone werd bijzonder door het licht van God dat er op viel. 

Wat ik las 📖📱

De eenvoud en gewoonheid van Mordechai's leven in slechts één zin: "Toen ging Mordechai gewoon terug naar de poort van de koning" (Esther 6:12). Mordechai blies niet zijn eigen loftrompet, zoals Haman had gedaan toen hij terugkwam van het eerste banket bij koningin Esther (5:11-12). Hoewel hij onverwacht door de stad werd rondgeleid  - keerde hij gewoon terug en ging zitten waar hij altijd zat.

Er is iets aantrekkelijks aan nederige trouw: gewoon doen wat we dag in dag uit doen, niet in de hoop op lof, maar omdat het de juiste zaak is om te doen. Het lijkt misschien niet veel op dat moment. Toch, wanneer kinderen en kleinkinderen terugkijken op het leven van hun trouwe ouders en grootouders, hoor je vaak dingen als "Ze deed dit altijd," "Hij zat altijd daar," "Daar bad ze altijd," of "Hier lag zijn Bijbel altijd."

Mordechai deed gewoon wat juist was omdat het juist was, niet omdat hij erkenning wilde. Vandaag, laat het genoeg zijn dat je doet wat juist is in de ogen van God, of je nu geëerd wordt door de mensen om je heen, zoals Mordechai, of snel vergeten wordt zoals veel trouwe gelovigen door de geschiedenis heen. Op een dag zullen alle dingen weer op hun plek vallen, en eer zal worden gegeven waar die hoort. In de tussentijd, leg elk streven naar persoonlijke erkenning opzij en ga gewoon door met je dagelijkse routine, met trouw en nederigheid. 

~~<><><><>~~

De zon gaat op over het gewone

Zie je de zon opgaan over de eenvoud en gewoonheid van je leven? Ik zag het en daarom besloot ik vandaag toch over die gewone wandeling te schrijven, ook al is het ruim een week geleden. Omdat het hem niet in de grote dingen zit.

God ziet het
Ik mag zijn wie ik ben in de eenvoud en gewoonheid van mijn leven. Trouw zijn in het kleine en er zeker van zijn dat mijn God het opmerkt. Hij ziet het

Tevredenheid in alle omstandigheden is een grote kunst, een geestelijk geheim. Het moet geleerd worden, en geleerd worden als een geheim. Je verkrijgt het niet door een wiskundige formule of het samenvallen van idelae omstandigheden. En als onze reis tot tevredenheid een kunstwerk is, is God Zelf de Kunstenaar. Jeremiah Buroughs, The Rare Jewel of Christian Contentment

 

Vandaag regendag

Vandaag sluit ik dit blogje af. Ik schreef hem in drie etappes. Op dit moment zie ik geen twinkel-twinkel sterretjes maar huilt de regen langs het raam van mijn schrijfkamer. Maar ik klom wel in mijn pen om te delen wie God voor me is. En voor al mijn broeders en zusters wereldwijd in ons gewone dagelijkse leven.

☀️🌙🌸 Spurgeon zegt het prachtig:

Wat de zon is voor de dag,

wat de maan is voor de nacht,

wat de dauw is voor de bloem

— zo is Jezus Christus voor ons!

"Laat je hart niet van streek raken. Je gelooft in God, vertrouw ook op Mij. Ik heb voor je gebeden zodat je geloof niet zal wankelen. Wees niet bang, Ik ben het, wees niet bevreesd. Ik ben jouw Schild en jouw zeer grote beloning." C.H. Spurgeon uit: A Cure for Care

🌞💎 De gewoonheid van het leven straalt als een diamant, als het wakker gekust wordt door Gods glimlach! 

Heb jij dat ook? 

Dat sommige gewone momenten waar je vroeger geen waarde aan hechtte, nu meer kostbaar worden in in je herinnering?

Waar is mijn wandelstok?

Daar staat mijn fiets! Ik voel opluchting nu ik eindelijk terug ben na mijn boswandeling in de klamme hitte. Snel stop ik mijn rugzak in mijn fietstas. Maar dan schrik ik. 

😱 Mijn wandelstok is verdwenen. Zal ik hem ooit terugvinden?

Ik weet niet waar ik mijn wandelstok heb gelaten

Ik kijk besluiteloos om me heen en probeer me te herinneren waar ik hem gelaten heb. Ik weet het niet meer. Eén ding weet ik wel: ik had hem bij me toen ik het bos in ging.

Argwanend kijk ik naar de meneer die het bos uitkomt. Heeft hij mijn stok? Nee, het is een andere. Ik sjok het het bos weer in. Niet leuk! Je moet weten dat die Prattenburgse heuvel ongeveer 53 meter hoog is en ik er nu voor de tweede keer tegenop klim. Mijn spieren protesteren.

😱 Waar is mijn wandelstok?

Niet vallen zonder stok ⚠️

Als ik bijna bovenaan ben herinner ik opeen dat ik hem onderaan de heuvel tegen de picnicbank neerzette omdat ik foto's te maken van het gras. Duh! Ben ik voor niets die heuvel opgesjouwt. Ik draai me om en loop met verhitte wangen langs het grindpad naar beneden. Een paar steentjes rollen weg onder mijn voeten, ik zwik mijn enkel een beetje. 

Niet vallen zonder stok...

Ik denk dat het goed komt. Nog een paar stappen... jaaaa, ik zie hem staan! Door het natte gras banjer ik naar de picnicbank, pak mijn stok en steek hem triomfantelijk de lucht in.

Uit mijn dagboek

4 september

Toen ik mijn verhaal vertelde over mijn wandelstok zei Jaap: 'Typisch jij (dat vergeten) en het past ook nog eens precies bij wat God je leerde." Ik dacht: huh, is dat zo? Maar nu ik in mijn dagboek schrijf weet ik dat hij gelijk heeft. Vandaag vergat ik mijn stok vanwege m'n focus op de mooiigheid in het gras. Maar je kunt dingen of personen ook vergeten omdat je te veel naar de moeilijke dingen kijkt. Dat deed ik de laatste weken. Ik zag het niet meer zitten met de... (in mijn dagboek noem ik wat het is). Het leek uitzichtloos maar ik vergat dat de Heer in nieuwe moeilijke situaties dezelfde God is als daarvoor.  Tijdens het lezen van een christelijke blog verraste God me met de vraag: 'Do you not remember?' [1] Hij opende mijn ogen opnieuw voor Zichzelf. Ik had buiten Hem gerekend. Daar had Jaap het over toen hij zei: 'Typisch jij en precies wat God je leerde.'

Ik begrijp vaak het grotere plaatje niet. God wel en Hij wil dat ik onthoud dat Hij Zijn beloften nakomt en ik op Hem vertrouwen kan als ik er zelf niet uitkom.

Einde dagboekbericht

Mijn wandel - BFF

🙈 Serieus, ik vergeet vaak dingen. Ik vergat drie keer mijn zitmatje. Iemand in Putten en Veenendaal geniet nu er vast van. [2] De ander bleef liggen in ons vakantiehuisje. Nou ja, ze zijn niet prijzig dus kocht ik een nieuwe. Maar mijn wandelstok vergeten? Dat is een héél ander verhaal. 🚶‍♂️ Hij is nieuw, niet goedkoop, en eerlijk gezegd, mijn wandel-BFF! [3]

💪 Extra stabiliteit op bospaden 

😌 Vermindert spanning op mijn bekken 

📸 Helpt me opstaan na foto-avonturen 

🥋 Zelfverdediging: enge mensen en dieren 

🕸️ Spinnenwebben-verwijderingshulp

~~<><><><>~~

God is meer dan een hulpmiddel

Mijn man maakte wat vergelijkingen tussen mijn wandelstok en 'stokken in de Bijbel,' zoals die van Mozes. Je weet wel, dat God vraagt: Wat is er in je hand? [4] Maar dat paste niet echt want het was geen stok in Mozes' hand maar een staf. Ik dacht: God is voor mij geen passief hulpmiddel. Ja, Hij biedt stabiliteit en hoop, en helpt me om de spinnenwebben in mijn gedachten te verwijderen - dat zijn zeker dingen die Hij doet. Maar ik verlang meer naar Hemzelf dan naar Zijn daden. Daarom vind ik het erg dat ik Hem vergat. Maar Hij zocht me Zelf weer op. 

🙏✨🔥

The only thing faster than the speed of thought is the speed of forgetfulness. Good thing we have other people to help us remember. Vera Nazarian

 

😄🧠Wat is het meest bijzondere dat je ooit bent vergeten en later hebt herinnerd?

[1] Remembering, Donna van Serenity in Suffering
[2] Zitpad Decathlon
[3] Wandel - BFF = Beste Friend Forever

[4] What Is In Your Hand? 💡

Angsthaas op zoek lichtsprankjes

O nee, daar krijg ik echt buikpijn van! Met een snelle beweging klik het blogbericht weg. [1] Mijn doel was eenvoudig: het citaat vinden. Toen ik door mijn berichten scrolde haalde de echo van het verleden me in. Wat een ellende

Koffie en scheurkalender 

Ik loop de trap af om koffie te halen. De geur alleen al pept me al op. Met een mok vol sta ik stil bij mijn scheurkalender. Vergeten... het is al dinsdag! [2] Ritsss, ik scheur er met mijn vrije hand het bovenste blaadje van af

Kijk wat erop staat 👇 

Ik lees: 

Staar je niet blind op de grijze wolken, maar zoek een sprankje licht ertussen. Bron: niet bekend

Mijn duisternis was er elke dag (2011)

OK, een kwestie van mindset toch? Ik speur iedere nieuwe dag naar "mooie dingen" en ontdek honderdduizend lichtjes. Maar 11 jaar geleden lukte me dat voor geen meter. Daar las ik net over en ik kreeg er buikpijn van. Ik snakte toen naar licht maar mijn duisternis was er elke dag. 

~~<><><><>~~

Je hoeft je niet op te pimpen

Vind jij het ook moeilijk om posief te blijven als je midden in de misère zit? Ik was daar. En het mag er zijn: de donkere emoties. Ik denk zelfs dat ze er moeten zijn want hoe kan je anders de werkelijkheid verwerken en dichter bij jezelf komen. Je hoeft je niet op te pimpen en krampachtig naar lichtpuntjes te zoeken.  

💔 Wat is het rauw

Ik had mensen nodig, die naast me kwamen zitten zonder iets zeggen. En de volgende dag weer en de dag na vandaag ook. Dat zou fijn geweest zijn. Ik herinner me wie het waren die dat deden.

Pfff... serieuze taal!

~~<><><><>~~

Die zag in in het echt!

Terug naar een wat luchtiger setting. Over sprankjes licht gesproken: die zag ik dus in het echt tijdens mijn wandeling. Telkens scheen de zon even tussen de wolken door. Ik schreef er over in mijn dagboek.

Uit mijn dagboek

Maandag, 28 augustus

Mijn handen voelen koud en stijf. Het is frisjes... de herfst komt eraan! Dat voel ik tot op de botten van mijn vingers... Ik zie de grijze lucht voor mijn ogen opentrekken: kijk, daar is een grote streep hemelblauw. Maar de wolken zijn er ook nog en die hangen laag boven de toppen van de naaldbomen in de verte en ook boven mijn hoofd.

Komt er regen? Mijn app zegt van niet. Ik deed een dubbelcheck voordat ik ging. Yep, altijd, altijd wil ik me indekken voor wat komt. Pech want dat lukt  niet. Het weer is zo veranderlijk en het leven ook. God kent 't heden en overziet mijn toekomst. Is dat genoeg voor mij? Jaaaa

Mijn vakantie is voorbij. Ik popel om te beginnen maar tegelijk zie ik er tegen op. Ik zie de bui al hangen. Wat als... stel je voor dat... O nee, zo wil ik niet denken. Waai maar weg jullie!

Einde dagboekcitaat 

Een (over) bezorgde angsthaas

Nu zit ik weer in mijn schrijfkamer. Ik glimlach als ik mijn dagboekstukje lees. De grijze wolken brachten geen spatje regen! Ik noem mezelf soms: (over) bezorgde angsthaas. [3] Iemand fluisterde ooit in mijn oor: daar hebben meer vrouwen last van. Daarom deel ik met liefde een citaat dat ik vorige week las. Het hielp me vanmorgen om mijn nare gedachtes weg te laten waaien met de wind.

Citaat Martyn Lloyd Jones:

De problemen van morgen zullen komen maar dan is het al morgen en niet vandaag. Als je het leven wilt doorwandelen zonder jezelf te kort te doen en bezorgd te zijn, waardoor je misschien je gezondheid en zenuwen aantast, zijn dit de hoofdregels: draag niet de de dag van gisteren of de dag van morgen met je mee; leef voor de dag van vandaag; voor de twaalf uren die deze dag telt. Besef dat de God Die je vandaag helpt, morgen nog steeds diezelfde God zal zijn en je dus morgen ook zal helpen. Christus is gisteren en heden dezelfde en in de eeuwigheid. Laat alles aan Hem over, vertrouw op hem, wees ervan verzekerd dat Hij altijd voor je uit zal lopen, de Bijbel zegt. Ga naar Hem toe en je zult zien dat Hij daar al is, dat Hij er alles van weet, en ook alles van jou weet. Bron: De Bergrede, Martyn Lloyd Jones

~~<><><><>~~

Leef voor de dag van vandaag. Ik probeer het. Daardoor vind ik sprankjes licht tussen de grijze wolken. Kijk wat ik zag tijdens mijn wandeling! 

2 keer mooiigheid (lichtsprankjes)

• druppeltjes op het na-zomergras: -- nog geen toepassing, weet jij iets? --
• geel hartje op verschroeide aarde: God geeft sieraad in plaats van as [3]

Schrijven helpt! 

Ik begon mijn blogpost met "toen ik door mijn berichten scrolde haalde de echo van het verleden me in." De echo is weggestorven en mijn buikpijn is over. Ervaar jij ook dat het helpt om dingen van je af te schrijven? 

💬 Of ben je een prater?

~~<><><><>~~

💞 Wat vind jij van mijn scheurkalender-citaat? Aha! of huh? 

🌞 Wat zijn de de sprankjes licht in het grijs van jouw leven?

[1] Een oude afgesloten blog, die ik bijhield voor familie en vrienden, toen wij door een moeilijke periode gingen als gezin rond 2011

[2] Ik schreef dit blogbericht in stukjes. Nu ik afrond is het al donderdag

[3] In Dutch a standing expression for a frightened person is "angsthaas", or "scared hare". 

[4] Ik schreef in juni over de brand op de heide: Naar de verbrande hei kijken

Kijk naar de paarse bloemen

Ik zou wel kunnen huppelen. Wat voel ik me blij om hier te lopen. Ik houd mijn hoofd scheef om te luisteren. Vreemd is het wel hoor... dat de vogels zich zo stilhouden! Dan lijkt het net of de natuur haar adem in houdt. Ik mis het; tegelijk heb begrip voor die beestjes want ik las dat het ruien veel energie kost en dat ze zich daarom rustig houden). [1]

Fantasie op hol
Het is zoiets als de overgang, bedenk ik me. Dan ontbreekt het je soms ook de energie om vrolijk te zijn en dan... Ik glimlach omdat mijn fantasie weer eens op hol slaat en maak een foto van mijn schaduw op het bospad. Hallo, hier ben ik... Niet in de rui maar wel al een eind door de overgang heen. Wat is het fijn om in het bos zijn.

Zuchtende bomen
Nu kom ik langs een droevig stukje bos. Klimaatverandering leidt tot massale dood lariksen en fijnsparren. De apostel Paulus zei heel vroeger dat de schepping zucht als in barensnood, nou, als ik hier langs loop zucht ik ook even. Het ziet er zo triest uit. Ik kijk omhoog naar de blauwe hemel. Wanneer zal Hij alles nieuw maken? Dan zal het pas mooi zijn hier op de aarde. Mooier dan ik me voor kan stellen.

Ik zuchtte ook
Een paar weken terug liep ik ook te zuchten. Ik zag het niet meer zitten. Lisa Elliot schreef in haar blog: "We hebben allemaal een limiet. En ik bereikte de mijne. Niet voor het eerst in mijn leven. Ik voelde me emotioneel, mentaal en spiritueel uitgeput." [2] Deze woorden triggerden me omdat precies omvatte hoe rot ik me voelde. Ik denk eraan terug nu ik langs deze dode bomen loop.

Uit mijn dagboek:

31 juli

Ik heb de laatste tijd sombere gedachten. Ik zag net de foto van papa en mama aan de muur hangen en nog een meer foto’s van mensen die overleden zijn. Alles gaat dood. Ik huil om de imperfecie, om het leven dat "een zucht" is, ik rouw om verliezen... (in dagboek noem ik namen en dingen). Ik zie geen mooiigheid; voel me uitgeput. Maar...

(lees verder onder de foto) 

💖 maar... de blog van Mandy troostte mij. [3] Zij schreef

“God wacht op jou, om jou in Zijn armen te nemen, jou op te laden, te herstellen en te verfrissen met Zijn Heilige Geest. Soms doet Hij het als een snellader, in rap tempo. Maar vaker nog neemt Hij tijd voor jou, zet Hij jou apart en vult jou met Zijn Heiligheid. Dat kan voelen alsof het oneindig duurt, maar Hij heeft jou vast en wil jou in de Eeuwigheid ook met Hem hebben.”

God weet van me af. Hij ziet hoe uitgeput ik me voel en bij Hem hoef alleen maar Zijn kind te zijn. Schuilen en huilen. 

Einde dagboekcitaat. 

~~<><><><>~~

Ja, ja, ja, het bloeit nog! 
Ik laat de zuchtende fijnsparren ver, ver achter me en loop door naar de hei. Dankzij God, een paar weekje rust, de liefde van mijn man, het gesprek met de psycholoog... voel ik me weer veerkrachtig en een stuk blijer. Plus... wat is het heerlijk om in de natuur te zijn! Ik ga ik steeds terug naar het heideveld om te kijken of het nog bloeit. En iedere keer sta ik bijna te dansen zeg ik: ja, ja, ja, het staat nog steeds in bloei.

💜 Ik zie mijn bankje al.

Als Jezus naast me zat, wat zou...

Ik zet mijn rugtas en wandelstok neer en ga zitten. Dit is mijn leesplek, laat-alles-maar-even-los-plek, genietplek, ontmoetingsplek. En ik denk: als Jezus naast me op het bankje zat, wat zou Hij dan tegen me zeggen? Hij zou dan vast naar het heideveld wijzen en zeggen: 

Kijk naar de paarse bloemetjes. Ze hoeven niet te ploeteren en maken zich geen zorgen over hun bestaan. Zelfs Salomo, met al zijn pracht en praal kan niet tippen aan hun schoonheid. Waarom voel je je zo bezorgd? Laat los. Je Hemelse Vader weet immers wat je nodig hebt. Als Hij zoveel zorg besteed  aan deze heideplantjes -  iedere zomer roept Hij ze uit de dood tot het leven -  hoeveel meer zal Hij voor jouw onsterfelijke ziel zorgen en voor je sterfelijke lichaam. 

 

Ik preek tegen mezelf
Maar Jezus zit niet naast me op het bankje. Hij heeft wel Zijn Woorden achtergelaten dus preek ik die Goede Boodschap tegen mezelf. Ik was uitgeput en er waren dagen dat ik worstelde met ongeloof. Maar kijk: als Hij zoveel zorg draagt voor dat veld en het elke zomer mooi maakt, is Hij dan niet ook in staat om voor mij te zorgen? 

Wat houd ik van dit warme licht
Als ik terugloop naar mijn fiets, gaat al mijn aandacht naar de mooie bomen om me heen. De wereld bestaat gelukkig niet alleen uit alleen maar dode fijnsparren. Zonlicht baant zich een weg naar de bosbodem. In augustus lijken de zonnestralen een fluwelen gloed te hebben; ik zou het de hele dag vast willen houden: zonnegoud! [4] En als bonus zie ik een geweldig spinnenweb tussen de bomen hangen. Ik loop er door een diepe laag oude bladeren naar toe en maakte er een foto van.

“When summer gathers up her robes of glory, and like a dream of beauty glides away.”
— Sarah Helen Whitman

✨ Ik wilde de schittering van het web vangen. Is het me gelukt?

Citaat Elyse F.
Ik sluit mijn blogpost af met een citaat om mijn christelijke "zussen" te bemoedigen:

Laat de raad van Jezus diep tot je hopeloze hart laten doordringen, wortel schieten en uitgroeien tot volledig vertrouwen: "Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden." (Johannes 14:27) "Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven" (Johannes 11:25). Ja, het lijkt somber, maar vreugde komt in de ochtend, bij het aanbreken van de dag. Bron: Home, Elyse Fitzpatrick [5]

 ~~<><><><>~~

[1] Stille vogels zijn in de rui

[2] Lisa Eliott: The well that never runs dry (lees het)

[3] Blog van Mandy: Zoete Genade

[4] In augustus staat de zon lager aan de hemel. Haar stralen moeten dan door een groter stuk lucht reizen voordat wij ze zien. Dat zorgt ervoor dat het licht meer verspreid wordt, waardoor het er zachter uitziet.

[5] Boek: Home, how heaven and the new earth satisfy our deepest longing

🚶‍♀️🌳 Heb jij ooit in augustus gewandeld? Jouw ervaring? 

🌲😢 Zielige bomen door droogte gezien? Wat voelde je? 

Wat ik leerde van mijn geluksplantje

Jaaa, dat kan Hij. God kan een simpele kamerplant gebruiken om je iets moois te leren. Ik heb zo'n God en ik heb zo'n plantje. Het plantje draagt een leuke naam: geluksklaver (oxalis purpurea) en ze staat al jaren op mijn vensterbank. Elke avond sluit het zijn blaadjes, om ze de volgende ochtend weer open te doen. 

Dat heet "nyctinastie": slaapbewegingen bij bladeren. Het is een natuurlijke reactie op het veranderende lichtniveau 🌿🌙 

🎥 Op de video hierboven zie je hoe de blaadjes van de plant sluiten en weer opengaan.
👀 Heb je dat ooit gezien?

Uit mijn dagboek

2017

Het was al laat toen ik naar bed ging. Zachtjes liep ik door kamer en opeens zag ik in het schemerdonker dat mijn geluksklaver al zijn blaadjes uitstrekte in de richting van het licht: daarheen, daarheen! Alsof het vol verlangen uitzag naar het licht van de nieuwe morgen. Dat raakte me diep

👇 lees door onder de foto

Midden in de chaos van het leven wil ik op dit plantje lijken dat reikhalzend uitziet naar het licht van de nieuwe morgen. Eigenlijk naar God zelf, zoals Micha in de Bijbel zegt: "Ik zal uitzien naar de HEERE, ik zal wachten op de God van mijn heil; mijn God zal mij horen." - Micha 7:7 

Een juweeltje van C.H. Spurgeon: 

Voordat je het weet, ben je net zo blij als dat je nu verdrietig bent. Hij, Die de wolken stuurt, kan makkelijk de lucht weer helder maken. Blijf niet de hele nacht huilen, veeg je tranen af. Zullen we alvast Halleluja zingen? Als de morgen* aanbreekt, zal de droefheid van onze ziel voor altijd voorbij zijn. Licht, warmte, vreugde en helderheid van inzicht zullen komen. Wacht moedig op Hem en zie naar Hem uit.

✋ Einde dagboekcitaat

Dubbel geluk en een gedicht

Bovenstaand dagboekstukje stamt uit 2017, het pre-COVID-tijdperk. 

Het is nu 5 jaar later en ik heb zelfs twee geluksklavertjes. Dubbel geluk, dubbele lessen (in uitzien)! En dat werd bevestigd door verrassingspost: een boekje geschreven door Rita Klapwijk [1]. Er staat een mooie gedicht in dat me net zo raakte als mijn oxalis in 2017. Het past mooi bij mijn blog Voor de lezers die het Nederlands op de foto niet goed begrijpen, vertaal ik Rita's woorden.

Seeking God

In the silence of the evening,

I seek You

by directing my heart

towards Your quiet presence.

You refresh my weary soul,

and Your mercy satisfies my longing heart.

In the silence of the evening,

I consciously seek You.

For with You, and You alone,

my soul finds its rest.

Rita Klapwijk

Falen en balen als gelovige ( ja)
Mijn geluksplantje doet dat tenminste; zich naar het licht keren, God zoeken (God noemt Zich het licht in de Bijbel), UITZIEN! Iedere avond strekt het de takjes uit in de richting van het licht. Ik niet. Daarom voel ik me soms een mislukte gelovige. Wat ik dan doe?

Jessica Thomson [2] omschrijft het zo:

Ik begin al mijn mislukkingen op te sommen: te veel tijd verspild aan sociale media, mijn Bijbel niet gelezen, al tijden niet gebeden, niet echt geluisterd naar de preek in de kerk, de gedachte genegeerd om een vriend die ik wist dat het moeilijk had op te zoeken, en ga zo maar door. Het eindresultaat is dat ik mezelf onderdompel in zelfkritiek, waardoor ik nog vermoeider en nog meer bezwaard voel, wat meestal resulteert in het neerploffen met een zak pita chips en knabbelen, scrollen totdat ik voldoende afleiding heb. Ik zoek in mezelf naar verlichting van mezelf. En ik kan met volle overtuiging zeggen dat deze strategie absoluut nooit werkt.

Kom naar Mij toe
Nou, zo moet het dus niet hè en dat is de les die ik aan het leren ben. Als ik gebukt ga onder zonde of simpelweg onder de moeilijkheden van het leven, roept Jezus me naar Hem toe: "Kom naar Mij toe." En geloof me, Hij staat niet klaar met een opgeheven vuist om mij terecht te wijzen. Hij kent me en begrijpt dat ik op dat moment meer moeten horen over wie Hij is, zodat ik naar Hem toe wordt getrokken. Hij zegt: "Ik ben zachtmoedig en nederig van hart." 

Foto's van mijn geluksplantje

Maar genoeg daarover! Hoe gaat het met jou? De foto's in dit blogbericht heb ik een paar weken geleden gemaakt tijdens een vroege ochtend. O en ik wil nog even zeggen als afsluiter dat ik niet alleen uitzie naar God maar ook naar een fijne vakantieweek met mijn man. Zie jij ergens naar uit?

[1] Het Licht tegemoet, Rita Klapwijk en Caroline van de Vate, pagina 20 en 21

[2] How God loves us, Jessica Thompson, bladzijde 182

* de (nieuwe) morgen kan slaan op terugkomst van Jezus, maar ook op geloofsontmoeting met Hem

---

💜 Koop ook zo'n grappig plantje

🌿 Wat is jouw favoriete plant en op welke manier herinnert het jou aan het geloof en de zorg van God? 

🙋 Geloof je niet in God: welke mooie spirituele les leer je van dan uit de plantenwereld?

💬 Waar zie jij naar uit?

Verbonden met Nicole's LinkParty