ER KOMT NOG ZOVEEL MOOIS AAN

Dat knisperende geluid van sneeuw onder mijn schoenen! Soms sta ik even stil om mijn telefoon te pakken. Als ik dan weer ga lopen maak ik een video van mijn voetstappen in de sneeuw. Geweldig!  

Sneeuw in het bos
Zwaar buigen de takken van de naaldbomen naar beneden onder hun dikke vracht. Ik kijk er vol verwondering naar. Is dit echt? Ja dit is echt. Soms zak ik diep weg in de sneeuw maar dankzij mijn gaiters blijf ik warm en droog.

Hoe verder ik het bos in ga, hoe ongerepter de sneeuw is. Hoe stiller ook. Dat heb ik nodig. 

Vrouw met hond

Vlakbij Elst kom ik een mevrouw tegen met een hond. Ik vraag of de hond het leuk vindt in de sneeuw en dat blijkt zo te zijn. Volgens haar is het echt een hond die van de winter houdt. Dat dacht ik. "Is het een husky?" vraag ik. Niet dus. Als ik het goed onthouden heb was het een Japanse Akita. 

Zij loopt weer door. Ik ook. In tegengestelde richting.

Ik zie een stukje blauw in de lucht. Joepie misschien gaat de zon schijnen! Ik klim over een paar omgewaaide bomen heen en dankzij mijn stokken bewaar ik mijn evenwicht. Zo kom ik al hikend bij favoriete plekje onder de beuk! Ik schreef er al eerder over bankje:

❄️ De les van de eenvoud

❄️ Aarzelen in de regen

Bankje in de sneeuw

Hier wil ik uitrusten en thee drinken. Het bankje is gedeeltelijk droog maar leg er toch mijn zitmatje bovenop. Vanaf hier maak ik een paar foto's van mijn uitzicht en van het bankje en de blauwe wandelstokken, die zo mooi afsteken tegen de sneeuw. Daarna ga ik zitten en drink ik mijn thee. Die is lekker warm.

Dat dit kan.

Dat ik hier ben.

Ik zie het als een voorrecht.

Daar is de zon! 

Ik word er helemaal blij van. Sneeuw is mooi maar als de zon erop schijnt lijkt het of er allemaal diamantjes op liggen. Het zijn kleine wondertjes die schitteren in allerlei kleuren. Rood, geel, groen, blauw... 

Nu even niks doen. 

Alleen maar zitten.

En genieten. 

Ik dank mijn God voor dit natuurmoment. 

Spirituele winterperiode

Als ik weer opsta bedenk dat mijn eigen winterperiode veilig en heel vast ligt in de handen van mijn God. Hij kan er iets moois van maken. Hij kan voor een geestelijke groei zorgen, stilletjes onder het koude sneeuwdek van mijn beproevingen. Glinsteringen van genade strooit Hij uit in de vrieskou. Als Hij (verrassend) Zijn licht erover laat vallen zie ik ze. Het zijn er zoveel meer dan ik dacht.

Ik las deze week iets goed over ons spirituele winterseizoen:

If you want to experience a deep sense of joy, you must embrace the winter seasons of life. You don't have to enjoy the trial nor should you pursue suffering as some kind of false martyrdom. We can see winter for what it is: a temporary seasons of formation, we'll not only endure, we'll experience growth when harvest comes. The beautiful thing about living in Chicago is that winter isn't forever. Around the end of March and beginning of April, green shoots rise up in the barren soil, flowers begin to bloom, trees show signs of life. It's a reminder that in every season, God is faithful, that not every winter lasts forever. Finding Joy in Winter

 

Ik sta op en wandel verder. De zon maakt alles prachtig om heen. 

 

Er komt nog veel moois aan

In de verte zie ik een vrouw. Ze zwaait naar me met een stapel papieren. Dat blijkt een uitgeprinte routebeschrijving te zijn, waar we samen naar kijken. Ze is verdwaald en oppert dat het misschien beter is om terug gaan naar de parkeerplaats, maar daar ben ik het niet mee eens. ''Niet teruggaan,' zeg ik. 'Je zit goed en er komt nog zoveel moois aan.' Ik wijs achter me naar de plek waar ik vandaan kom. 'Daar is een uitkijkpunt en staat een bankje. Je kunt er heerlijk uitrusten in het zonnetje.' 

Dat knisperende geluid van sneeuw onder je schoenen?

Je kunt het horen in de twee korte video's.

Beste deel komt nog!

Pas later besefte ik de dubbel boodschap in mijn woorden: er komt nog veel moois aan. Corrie ten Boom zei ooit dat we ons leven op de troostrijke beloften van God moeten bouwen. Hij zal alle dingen laten medewerken ten goede voor hen die Hem liefhebben. Het beste deel komt nog!

🎧  Ik wil U danken

🌞 Als de zon weer gaat schijnen (fietstochtje)

GODS LIEFDE IN CORONATIJD (niet geannuleerd)

Als mijn dochter een online presentatie heeft moet ik stil zijn. Het liefst geen internet gebruiken want anders is haar verbinding niet goed. Vorige week had zij een toetsweek en dat is heel goed gegaan. 

Naar het bos

Regelmatig breek ik er dan even tussenuit. De 25e sprong ik op mijn fiets en reed naar het bos! Heerlijk is het daar. 

If you are in a bad mood, go for a walk. If you are still in a bad mood, go for another walk. Hippocrates

De zon scheen!

De lucht was zo blauw!

Ik zette mijn fiets goed op slot en liep het bos in (over de laan hierboven). Blij ademde ik de frisse lucht in. Het viel me op dat ik veel vogeltjes hoorde. Jullie zijn abuis, dacht ik, het is echt nog lang geen lente. Een paar keer knielde ik neer om foto's van besneeuwd mos te maken. 

Ik word altijd heel enthousiast van sneeuw. Terwijl ik daar liep, herinnerde ik me de lange winters van de zeventiger jaren. Hoe mijn broertje en ik een sneeuwhut maakten en dat het vaak al donker als we naar huis gingen. Onze kaplaarzen waren hard en koud geworden, net als onze voeten. En de volgende dag? Dan lag de sneeuw er nog steeds. 

Mos in de sneeuw

Kijk, deze foto nam ik met mijn grote camera van het bemoste sneeuw. De ijskristallen glinsterden zo mooi! Op mijn fotoblog zijn nog meer plaatjes te vinden van deze wandeltocht.

Gladde bospaadjes

Een eind verder in het bos hadden ze nieuw zand op de paden gestort en daarna geëgaliseerd. Dat laatst had het verraderlijk glad  gemaakt. Het was een hele kunst om niet te vallen. De zon verblindde me en daardoor zag ik bijna niet waar ik liep. Ik moest mijn voeten op de doffe plekken zetten. 

Ik heb een foto ervan gemaakt. Het was best eng. Het stelde me gerust dat ik niet de enige wandelaar was. De laatste weken is het behoorlijk wat drukker in het bos. Veel oudere stellen of oma's met kleinkinderen. Gelukkig hoefde niemand me op te rapen. Ik gleed niet uit.

🌞 Wandel jij ook meer in coronatijd?

Aan de andere kant van de heuvel lag minder sneeuw. Ik wandelde op mijn gemakje naar de Elsterkop om daar op het bankje mijn koffie te drinken en te genieten van het uitzicht. 

Blauwe lucht

Je kunt daar zo heerlijk van je afkijken. De blauwe lucht hing hoog boven het heideveld. Ik dronk mijn koffie en maakte wat foto's (zelfs van mijn thermosfles). Maar ik zat er niet zo lang want het was koud schaduw. Toen ik weer ging lopen, keek ik omhoog naar de blauwe lucht. Ik werd daar blij van omdat ik aan het citaat dacht, dat ik begin januari in mijn dagboek geschreven had. Ik zei tegen mezelf dat als ik een blog over deze wandeling zou schrijven dat stukje er ook in moest komen

... dus liep ik net naar boven om mijn dagboek te pakken.

Uit mijn dagboek

11 januari

Psalm 103:11 Want zo hoog de hemel is boven de aarde, zo is Zijn goedertierenheid machtig over wie Hem vrezen.

Evenals de hoge hemel zich welft boven de aarde, haar bevochtigt door de dauw en regen, haar verlicht door de zon, maan, sterren en met altijd durende waakzaamheid op toe ziet, zo bedekt Hij (God) Zijn kinderen van boven, verrijkt en omringt hen, ja zij vinden hun eeuwige toevlucht bij Hem. Wie kan zeggen hoe groot de ontzaglijke hoogte van de hemel is? Wie kan met zijn hand tot de eerste sterren reiken? Zo groot is zijn goedertierenheid voor degenen die Hem vrezen. C. H. Spurgeon

🌞 Goedertierenheid: genade, gunst, goedheid, getrouwheid, vriendelijkheid, zachtaardigheid.

Psalm 103

Psalm 103 is het bestuderen waard. Ik gebruikte  The Enduring World Bible Commentary. Natuurlijk zijn er andere "uitleggers" van de bijbel maar bovenstaand commentaar gebruik ik heel vaak. Ik vind het fijn.

Gods liefde niet geannuleerd

Er worden veel dingen geannuleerd in coronatijd. Gods goedertierenheid niet, Zijn liefde voor hen die Hem liefhebben wordt nooit opgeheven.

Gods liefde oneindig

Soms vergeet ik dat Gods liefde voor mij oneindig is - maar Hij herinnert me er in coronatijd vaker aan dan anders. Zoals tijdens deze wandeling. Dat geeft me stabiliteit en hoop. Daardoor ga ik nog veel meer van Hem houden en wil ik nog dicht bij Hem leven (met Hem wandelen). 

🌞 Lees ook mijn blog: Zijn liefde is groter

Mijn schaduw

Vanaf het Elsterkop liep ik terug naar mijn fiets. De zon scheen op mijn rug en mijn (enorme) schaduw liep geduldig met me mee. Dat was zo grappig dat ik een vlugge video maakte. 

🎧 "God Is Love" (Ali Auburn)

⛄  Ik zie naar Hem op - winterwandeling 2019

BELOFTE VOOR GRAUWE DAGEN

Uit mijn dagboek

22 december

Ik ben heel erg geschrokken vandaag.

Er viel een oude vrouw in de winkel. Ze lag naast haar rollator met haar nek in een rare knik tegen de stelling met groente en fruit. Ik hield haar hand vast, ondersteunde haar (en vergat heel even het virus). Ze was duizelig. Haar hoofd en nek deden pijn. Ze had het koud. Er kwam nog een andere vrouw en we bleven bij haar totdat de ambulance arriveerde.

Ik zie haar steeds voor me. Zo fragiel! Ze had tattoo met een rode roos op haar arm. Haar ogen waren heel blauw. Ze hadden de kleur van een saffier. En haar vingers waren heel erg koud. Ik hoop zo dat ze er goed doorheen gekomen is. 

5 januari
Nu ik hier over schrijf herinner ik me dat ik haar niet uit mijn hoofd kreeg. Ik bleef aan haar denken. Aan oud worden. Aan eenzaamheid. Oud worden is helemaal niet leuk, dacht ik. Wat blijft er van je over? Ik werd er moedeloos van en het weer werkte ook al niet mee. Zo grauw.

Van dag tot dag vernieuwd

Maar God maakte later die dag korte metten met mijn sombere gedachtes. Ik las dit in mijn Bijbel en ik deel het hier op mijn blog want ik was er zo blij mee. En nog steeds.

Het veranderde mijn visie.

Wij verliezen de moed niet; integendeel, ook al vergaat onze uiterlijke mens, toch wordt de innerlijke mens van dag tot dag vernieuwd. Want onze lichte verdrukking, die van korte duur is, brengt in ons een alles overtreffend eeuwig gewicht van heerlijkheid teweeg. Wij houden onze ogen immers niet gericht op de dingen die men ziet, maar op de dingen die men niet ziet; want de dingen die men ziet, zijn tijdelijk, maar de dingen die men niet ziet, zijn eeuwig.

Groei tot het einde
John Owen zegt: "Dit is in onze ouderdom van grote troost. Hoe zwakker ons lichaam wordt, hoe groter de geestelijke vernieuwing is. Deze belofte geeft oudere gelovigen grote kracht. Echt geestelijk leven groeit en bloeit tot het einde. Ook wanneer gelovigen lichamelijke zwakheden, pijn en mogelijk cognitieve achteruitgang ondervinden, zal Hij voor hen blijven zorgen."

Het pad van rechtvaardigen is als een schijnend licht, dat gaandeweg helderder gaat schijnen tot het volledig dag is geworden. Spreuken 4:8 👉 uitleg

Tekst uit dagboek

Gisteren dacht ik daar weer aan terug, door tekst die aan de beurt was in uit mijn dagboek De vreugde van mijn hart. Daar bemoedigt Paulus de gelovigen door te zeggen:

Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk begonnen is, dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus.

Deze belofte is als een helder schijnend licht voor alle grauwe dagen. Ik prijs mijn God ervoor. Wij zijn niet alleen want God is voor altijd met ons. Hij zal niet loslaten wat Zijn hand begon 👆

🎧 We are not alone

📖 Ik zal met je zijn

WINTERWANDELING (met God)

Wat een zooitje in het bos! Ik moet zelfs over een omgewaaide berk klimmen. De storm heeft flink huisgehouden hier! Ik kijk op mijn sporthorloge en zie dat ik al een paar kilometers gewandeld heb. Tijd om te rusten. Ik vind een beschut plekje aan de rand van het ietwat aflopende heideveld. 

💡 Ik ben heel blij met mijn zitmatje want ik kan nu zitten waar ik maar wil!

Allermooiste plekje
Dit hier is het allermooiste plekje. Vroeger graasden er schapen. De schapenwol ging toen nog naar een wolfabriek in Veenendaal. Geen schapen vandaag. Ik heb het heideveld helemaal voor mezelf.

Uit mijn dagboek 

27 december

Ik zit aan de rand van het heideveld. Gaaf plekje! Links van me staat een grove den. In de verte hoor ik een Vlaamse gaai, dichterbij wat meesjes. Meesjes vind ik leuker want ze schreeuwen niet zo hard als die gaaien. Vandaag heb ik eindelijk mijn dagboekje weer eens meegenomen. Nu kan ik van me afschrijven. 

Ik heb twee weken terug een ketting gekocht met deze Bijbeltekst erop: "His mercies are new every morning."  Toen ik hem kocht dacht ik: deze ketting zal me helpen als ik tegen de dag op zie. Ik zal hem in mijn hand nemen en er naar kijken, de woorden lezen en beseffen dat Gods barmhartigheden ieder morgen fonkelnieuw voor me klaar liggen. 

Ik nam de ketting in mijn hand.

Ik las de tekst.

Het deed me niets.

Ik voelde me moe

Depri.

 

Ik zocht vanmorgen de originele tekst op, plus context, in mijn Bijbel. Kijk, dit staat er en ik vind dat toch wel heel mooi:

Het is de goedertierenheid van de HEERE dat wij niet omgekomen zijn, dat Zijn barmhartigheid niet opgehouden is! Nieuw zijn ze, elke morgen; groot is Uw trouw! Mijn deel is de HEERE, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

Artikel over Bijbeltekst

Ook vond ik een artikel over de tekst van mijn kettinghanger. Het linkje sloeg ik op. Nu zit ik hier op mijn matje en heb een klein stukje van het artikel gelezen. te mooi om niet te bewaren en het later eens te delen Ik vertaal het vanuit het Engels.

🌿 Op onderstaande foto: bekermos (naast me op de grond).

🌿 Tekst gaat verder onder het de foto.

Wat betekent het dat Gods barmhartigheden elke ochtend nieuw zijn?

God herinnert ons aan deze krachtige belofte in Zijn woord die ons hart in moeilijke tijden vrede biedt. Het is geschreven voor zijn volk in tijden die erg moeilijk waren. Het geeft ons grote hoop in de strijd waarmee we vandaag worden geconfronteerd, zoals lichtstralen die door de donkerste nacht breken.

Want net zo zeker als de zon elke ochtend opkomt, kunnen we er zeker van zijn dat Zijn barmhartigheden nooit eindigen. Ze zijn nooit gebaseerd op hoe goed we zijn, maar alleen op Zijn standvastige karakter. Zijn mededogen met ons is elke ochtend vers, en elke dag is een geschenk rechtstreeks uit Zijn hand. 

Eerste reden waarom ik mag blijven hopen in een moeilijk seizoen:
God vergeeft en verlost (Psalm 103:2-5, 11-12)

Wat je vandaag ook tegenkom, Gods beloften zijn waar. In moeilijke tijden lijkt het gemakkelijker om over van alles te klagen dan om God te prijzen. Maar de keuze om je hart en geest op Christus te richten, heeft grote kracht; net als het prijzen van Hem voor Wie Hij is en hoe Hij aan het werk is in je leven. Hij verlost uit de put van moedeloze gedachten. Hij vernieuwt je geest.

Debbie Mc Daniel

Jezelf herinneren aan Gods beloften en ervoor kiezen om Hem te prijzen en op Zijn soevereiniteit te vertrouwen, is de eerste stap op weg naar het vinden van hoop in de moeilijke tijden.

Ik stop mijn dagboekje weer in mijn rugtas. Mijn vingers zijn rood van de kou geworden. Gauw klop mijn kleren af en drink nog wat water uit mijn fles. Tijd om verder te wandelen. Boven mijn hoofd trekt de lucht open. Ik zie prachtige blauw tevoorschijn komen en haal opgelucht adem. 

Blauw gemist
Wat heb ik dat blauw gemist de laatste dagen!
En de zon natuurlijk ook.

Blauw (uit stukje van Spurgeon)

Het blauw van de lucht doet me denken aan een stukje van Spurgeon dat ik een paar dagen geleden las via de app van Truth for Life. Thuis zal ik het opzoeken. 

Nu dus:

Another foundation is the person of the Lord Jesus, clear and spotless, as everlasting and beautiful as the sapphire, combining the deep blue of earth's ever-rolling ocean and the azure of its all-embracing sky. Once might our Lord have been likened to the ruby as he stood covered with his own blood, but now we see him radiant with the soft blue of love, love abounding, deep, eternal. 

Ik wil me focussen op Hem alleen. Op Zijn beloften.

Niet mopperen maar prijzen.

Echt Judasoor

Terwijl ik het bos weer inloop, voel ik de donkerte van me afglijden. Ik zie de mooiigheid van de natuur weer. Hier en daar sta ik even stil om wat plaatjes te schieten. Als ik bijna bij mijn fiets ben ontdek ik ook nog eens Echt Judasoor op een dode boomstam. Wat een gave zwam!

👂 Heb jij deze zwam wel eens gezien?

Er is zoveel te zien in het winterbos. Wandel langzaam! Vertraag. Bij elke stap is er kans op een mooi, nieuw natuur-detail. 

In every walk with nature one receives far more than he seeks. John Muir

🎧 New Every Morning - Audrey Assad

🌞 Mijn slechtste morgen

PLANT GEVONDEN

Een nieuwe plant. Het is een Pachypodium en hij staat voor het raam. Eerst wist ik niet hoe hij heette maar PictureThis hielp me.

In het wild
In het wild kan deze plant uitgroeien tot enorme hoogtes maar in dit plastic potje zal het nooit groot groeien. Op de dikke grijze stam groeien vlijmscherpe drienaaldige stekels.

Meenemen!
We vonden de plant op onze zondagse wandeling. Ik wees en zei tegen mijn man: ‘Die nemen we mee hoor!” Hij bukte zich om de plant op te pakken en droeg hem de hele weg naar huis. Thuis plukte ik wat verdorde bladeren uit de kuif en maakte de pot schoon.

Deze stekelplant doet me op de één of andere manier aan mijn moeder denken. Als ze nog leefde zou ze vandaag 88 jaar zijn geworden. Zij was ook een beetje stekelig en daarmee hield ze iedereen van zich af. Haar stekels vermijden was (voor mij) de enige manier om te voorkomen dat ze me prikten. En toch had ik haar zo lief. 

Tot bloei?
Stekelplanten kunnen tot bloei komen, als je ze op de juiste manier verzorgd maar bij mensen lukt dat niet altijd. Ik kreeg het niet voor elkaar bij mijn moeder. Niemand kreeg het echt voor elkaar, al probeerden we het wel. 

👉 Mama is weg

"Gezond" rouwen

Zo blij dat ik voor therapie gekozen heb. Ik leerde "gezond" te rouwen. En omdat er plaats was voor mijn boosheid en verwarring, leerde ik mijn moeder liefhebben. Niet zoals anderen van hun moeder houden maar met een soort van medelijdende liefde. Er is nu zelfs plaats voor een aantal mooie herinneringen.

Ik weet dat God naar haar om zag (al dacht ze lange tijd van niet). Het is fijn dat ze daar vlak voor haar sterven anders over ging denken. Hij zag haar, raapte haar op uit de goot en droeg haar heel de weg naar Huis. Ze was kostbaar in Zijn oog.

👉 Onder een open hemel

Stekelplant

Ik ga heel goed voor deze stekelplant zorgen. Misschien krijgt ik deze zo ver dat ie gaat bloeien. Wat zou dat mooi zijn!

Stil maar, Mijn kind de nacht gaat weer voorbij;

Ik strooi het licht uit, waar je voeten lopen,

Ik doe de dichte deur weer voor je open,

Ik ben er altijd. Maar vertrouw op Mij.

Stil maar, Mijn kind Ik geef je troost en moed,

meer dan een moeder aan haar kind kan geven.

Je naam staat in Mijn handpalmen geschreven:

Ik schreef de letters met Mijn eigen bloed …

🌱 Plant met een verhaal - blogberichten rondom dit thema

🎧 Als er vergeving is (in gebarentaal)