ONDERWEG NAAR DUIZEND DINGEN

Ik ga regelmatig bij een oudere weduwe langs. Afgelopen zaterdag duwde ze me spontaan een CD in handen: "Neem maar mee. Ik heb er zelf zoveel aan gehad!"

DUIZEND DINGEN

Toen ik gisteren naar het revalidatiecentrum reed om mijn vader te bezoeken, besloot ik de geleende CD te luisteren. (Mijn vader werkt hard aan het herstel van zijn gebroken heup.) Ja, ik ben zo blij met die CD! Veel tracks gingen over verlies en de verwerking daarvan. Maar wat me vooral raakte was het stukje over: duizend dingen. 

Soms ben je druk met duizend dingen. Telefoon, je agenda, email. En dan kom je ook nog eens in de file. Je haalt het niet. Je krijgt je planning niet klaar. Duizend dingen ... Totdat op een dag: de regenboog! God zet je stil.  Source: Wandelen aan zee

PLOTSELING UW REGENBOOG!

Dat is precies wat ik voel. Op weg naar duizend dingen.Veel willen doen en het toch niet af krijgen. Ik betrap me erop dat ik telkens met mijn gedachten terugga naar wat er allemaal gebeurd is de laatste maanden. Omkijken, verwerken. En dan weer rennen en vliegen om alles klaar te krijgen wat op mijn planning staat. Daarom sprak dit mij zo aan, in de auto:

Onderweg naar duizend dingen

- zo noodzakelijk in mijn ogen - 

jachtende van nu naar morgen,

plotseling Uw regenboog.

Onderweg naar duizend dingen,

gaat het vlammend door mij heen;

spreekt God in een zee van kleuren:

Trouw als Ik is er niet één."

Onderweg naar duizend dingen,

heb ik heel lang stilgestaan,

om dit teken van Uw liefde

als een kind te ondergaan.

Onderweg van nu naar morgen

nooit verliest U mij uit het oog.

Met voorbij zien aan mijn ontrouw

spant U, Heer, Uw regenboog.

Uit: Heimwee naar later, Co 't Hart

HIJ IS TROUW!

En zo had verrassend gezelschap onderweg. Van een lied. Van een gedicht. Want soms gebruikt de Heilige Geest woorden van een ander om je bevroren emoties te ontdooien. Om een regenboog in je leven te brengen. Trouw als Hij is er niet één en ik ben kostbaar in Zijn oog.

Wanneer heb jij voor het laatst een regenboog gezien?

HOE KOSTBAAR IS JE TIJD!

En nu is het alweer herfstvakantie! Zoveel dingen malen er de laatste dagen door mijn hoofd. Herinneringen aan de ziekte en het overlijden van mijn moeder. Aan de begrafenis en de dagen erna. Soms ga ik bewust even zitten in mijn stoel bij de haard. Om terug te denken.

Dan voel ik me verdrietig en verwonderd en verward tegelijk.

Verdrietig omdat mijn moeder er niet meer is. Maar tegelijk ook heel verwonderd omdat het zo'n een goede en kostbare tijd was. God was erbij. Ongeveer zoals mijn man het voorlas uit een boek, een paar dagen terug: 

Er zal goedertierenheid wezen in iedere onsmakelijke bete (hap), en getrouwheid in iedere bitteren druppel.

In every bitter drop 

Whatever outward appearances may threaten we should settle it steadfastly in our minds that while grace enables us to obey the Lord's will we need not fear that Providence will cause us any real loss. There shall be mercy in every unsavoury morsel, and faithfulness in every bitter drop; let not our hearts be troubled, but let us rest by faith in the immutable covenant of JHWH, which is ordered in all things and sure. (C.H Spurgeon)

En nu is het dus alweer herfstvakantie. Tijd om er weer helemaal te zijn voor mijn man en gezin. Tijd om een paar lieve mensen te ontmoeten. Tijd om wat kerstkaarten te maken (jaja). Tijd om mijn sjaal af te breien. Tijd om een boek uit te lezen. Tijd om ...

Wat kostbaar is onze tijd. Koesteren dus!

En er heel bewust mee omgaan.

THUIS BRENGEN

Na de zomervakantie was ik heel bewust bezig met mijn planning. Ik lette er op dat ik niet teveel hooi op mijn vork nam. En het ging best goed naar mijn idee. Totdat er onverwacht iets ergs op ons pad kwam. Mijn wereld staat nu op z'n kop. Onze wereld als familie.

Hij is er bij
Maar het loopt God niet uit de hand! Hij is er bij. Ieder dagdeel. Zelfs in de nacht. Ook als ik mijn emoties niet op een rijtje krijg. Of als ik los moet laten wat me lief is.

Daarom schrijf ik gauw een blogje en zeg op die manier tegen mezelf (en jou): staar je niet blind op wat zo onmogelijk lijkt. Hef je hoofd omhoog. Richt je aandacht zorgvuldig op Jezus.

Laten wij met volharding (geduld, standvastigheid) de wedloop lopen die voor ons ligt. Terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof.

Thuis brengen
Dan ontdek je dat Hij je, als Zijn kind, aanziet met een blik vol liefde en waakzaamheid, vol verlangen om degenen Thuis te brengen die aan het einde van haar loopbaan gekomen is.

Ik zal dan geduriglijk bij U zijn:
Gij hebt mijn rechterhand gevat;
Gij zult mij leiden door Uw raad
en daarna (in) heerlijkheid opnemen.

Naar aanleiding van het ziekbed van mijn moeder
(overleden 30 september).

Hij is bij ons in onze chaos

"Mam, waar zijn mijn sokken?" vroeg mijn dochter op maandagmorgen. "Ik heb echt helemaal niets meer." Ik wist onmiddellijk waar ze waren. Ze lagen op een hoopje te wachten tot die vervelende wasmachine het weer deed.

Kapotte wasmachine

Mijn dochter baalde natuurlijk heel erg. Ze trok toen maar sokken van iemand anders aan. Zucht. Kapotte wasmachine, vieze sokken en een uitpuilende wasmand.

Glinsteringen

Mijn vriendinnen werkten mijn handdoeken weg. Oké, genoeg over mijn wasmachine. Ik wil graag het moois delen dat ik gelezen heb in Glinsteringen van genade.

Hij is niet afwezig in ons lawaaierige, chaotische leven. Hij is bij ons tot het einden van de wereld. En als dat waar is, dan is Hij ook bij ons tot het einde van onze autorit. Hij is bij ons als de koelkast leeg is terwijl we pas over vier dagen weer boodschappen kunnen doen. Hij is bij ons tot het einde van die lange nacht opzitten met een huilende baby. Hij is bij ons tot het einde van een feestje waar we liever niet waren geweest of dat we liever niet hadden gegeven, om welke reden dan ook. Hij is bij ons tot het einde van een hectische ochtend waarop van alles gebeuren moet. Hij is bij ons, zelfs tot het einde van een vreselijke dag waarop niet leek te gaan zoals gepland. ~ Glora Furman

Quote John T. 
When Christ saith: "I am with you always" you may add what you will: to protect you, to direct you, to comfort you, to carry on the work of grace in you, and in the end to crown you with immortality and glory. All this and more is included in this precious promise.

Hij is bij ons in onze chaos
Dit veranderde de manier waarop ik reageerde op onze wasmachine. Zijn aanwezigheid laat geen ruimte over voor zelfmedelijden.

Trouw verschijnt. En dit is het werk van onze God, als Hij ons ontmoet bij de wasmachine, in de rij van de supermarkt of waar dan ook.

Wat een kostbare glinsteringen van Zijn genade. 

Hij is bij ons in onze chaos. Ervaar jij dat zo?

KOESTEREN DIE MOMENTEN!

Soms verzin ik de titel van een blog op het laatst. Nu niet. Hij staat er al: kostbare momenten zijn er om te koesteren. Want daar wil ik het over schrijven. Over de kostbare momenten. Hoogtepunten zelfs! Augustus was de maand dat ... hè, waarom aarzel ik nou? Ik stop zelfs met typen.

Ik schud mijn hoofd. Waarom heb ik nu de neiging om dieptepunten op te noemen, hier op mijn blog? Staan die zo op de voorgrond? Dat wil ik niet. Ik raak een beetje in de war en laat onze vakantie nog eens de revue passeren:

De zonsondergang aan de Belgische kust was beslist een kostbaar moment. Tot twee keer toe zagen we de prachtige kleurnuances van ondergaande zon. Zo maar tussen de regenbuien door. HIER een linkje naar wat foto's. Nog meer kostbaar was het om er af en toe tussen uit te knijpen met mijn man. Dat kan als je kinderen ouder worden. 

Samen van de natuur te genieten. 

De mooie dingen die we besproken, bewaar ik in mijn hart.  

Het meest kostbare hoogtepunt was Gods spreken tot mij. Doordat het niet zo goed ging met mijn heup, was ik erg bang dat ik een spelbreker zou zijn. Ik kon niet langer dan een half uur lopen. Stel dat het erger werd. Mijn bezorgdheid maakte dat ik me niet echt ontspannen kon. Tot ik op een dag iets las met als thema: Kijk naar de lelies in het veld!

Kijk naar de lelies in het veld, hoe ze groeien; ze werken niet en spinnen niet; en Ik zeg u dat zelfs Salomo niet gekleed ging als één van deze. Als God nu het gras op het veld, zo bekleed ... zal Hij u niet veel meer kleden, kleingelovige? (Matth. 6:19-24)

God, die voor de lelies zorgt, zal ook voor jou en mij zorgen. Onze hemelse Vader weet exact wat we nodig hebben. Kostbaar zijn we in Zijn ogen. We gaan zelfs die prachtige lelies ver te boven. Dat was ik even vergeten.

Later las ik een mooie Engelstalige uitleg bij dit vers: 

Take no thought for your life. Not about the length of it; but refer it to God to lengthen or shorten it as he pleases; our times are in his hand, and they are in a good hand. Be not anxious for the future, how you shall live next year, or when you are old. The conclusion of the whole matter is, that it is the will and command of the Lord Jesus, that by daily prayers we may get strength to bear us up under our daily troubles, and to arm us against the temptations that attend them, and then let none of these things move us. Happy are those who take the Lord for their God, and make full proof of it by trusting themselves wholly to his wise disposal. Let thy Spirit convince us of sin in the want of this disposition, and take away the worldliness of our hearts. (Matthew Henry)

Hij zorgt voor mij. 

En dat is genoeg!

Vanuit dit kostbare hoogtepunt kon ik genieten van heel veel andere mooie momenten. Ik heb er een paar verzameld op mijn andere blog: Moments, frozen in time. Want kostbare hoogtepunten zijn er om te koesteren.

NIET IN JE EENTJE!

Zo mooi groen waren ze: de heggetjes in onze tuin. Als de zon er op scheen glansden de blaadjes. Dan denk je toch niet aan snoeien? Toch zei iemand: voor een buxus geldt, dat hoe vaker hij wordt gesnoeid, des te mooier en voller hij wordt. Onze welige groene heggetjes moesten er echt aan geloven. Want snoei je te laat, dan gaat het niet goed met de groei.

Zachtjes praten
Eleanor Perenyi schreef in haar boek: “Planten weten dat je er bent met een mes in de hand, ze slaken zachte gilletjes. Maar als je zachtjes tegen ze praat en ze het beste toewenst belonen ze je met een uitbundige bloei.”  

Pijn van het snoeimes
De pijn van het snoeimes! Als ik omkijk zie ik mijn eigen worsteling. De vragen die ik had als twintiger over het feit dat mijn neefje niet beter werd, terwijl we er met z’n allen zo om gebeden hadden. De angst om ons eigen kindje te verliezen toen het zo ziek in het ziekenhuis lag. Later: een kindje dat niet groeide Mijn zorgen als dertiger en veertiger om de kinderen. God, waarom? Waarom moet ik mijn kind zo jong loslaten om van instelling naar instelling te laten gaan? Waarom die pijn, dat verdriet? 

God sprak
Toen was daar dat grote wonder! Voor mij dan. Want zoals Eleanor tegen haar planten praatte, sprak God tegen mij. Niet hoorbaar maar door wat ik las in de Bijbel. Hij nam me bij de hand en me liet me in dat ellendige proces van pijn en ongeluk niet meer los. Sterker: nog nooit was Zijn aanwezigheid zo intens als in die tijden dat pijn en narigheid aanwezig zo waren.

Wat echt is
Sarah Theasdale schrijft: "Pijn snijdt de niet wezenlijke emoties, ambities en illusies weg die ons afhouden van wat werkelijk belangrijk is. Na het snoeien zijn wij in staat te onderscheiden wat echt is, wat belangrijk is, wat wezenlijk is voor ons geluk."

Niet alleen

Als christen zeg ik: ze heeft gelijk. Maar er is zoveel meer dan dat! Wat is er mooier, dan dat je niet in je eentje door het snoeiproces heen hoeft. Dat je leert om verdrukkingen te zien als een vaste grond van hoop. Als verwachting van nieuwe zegen. God leert me wat wezenlijk is voor mijn eeuwig geluk. Hij heeft alles in Zijn hand en laat de dingen die ik tegenkom op mijn pad ten goede. Ik ben kostbaar in Zijn oog. Halleluja! Wat een God is Hij.

En de heggen nu?
Die krijgen nieuwe groene blaadjes! Ook de lavendelstruiken bloeien na het snoeien heel uitbundig weer op. Des te mooier en voller. Daar kan ik echt van genieten. Zo mooi als alles er uitziet in het vroege morgenlicht! Vandaag? Vandaag is een gift!

WAT EEN GOD!

Ik zit lekker met mijn laptop op schoot. Af en toe neem ik een slokje fruitwater. Wat een rustige dag! En wat een vreemde week! Door allerlei lichamelijke klachten ben ik veel thuis geweest. Er ging een vette streep door mijn planning. Wat kun je je onzeker voelen, als je tot de ontdekking komt dat je leven niet maakbaar is.

 
Piekeren

Ik piekerde over van alles en nog wat. Over bloedprikken, tot last zijn, wat kan ik wel zelf doen in het huishouden en wat niet, de driedaagse koortsaanvallen.

Stabiliteit buiten mezelf

Af en toe raakte ik de draad kwijt. De prednison maakte me een down. De antibiotica zorgt voor andere ongemakken. Ik voelde me wiebelig, hoewel ik natuurlijk heel erg dankbaar ben voor de medicijnen. Gelukkig vond ik stabiliteit buiten mezelf: in mijn Redder.

Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde tot in eeuwigheid.

Wat er ook gebeurt, Hij verandert nooit. 

Hij leeft om voor mij te bidden. 

Hij is erbij

Daarom probeer ik nu mijn aandacht niet te vestigen op wat ik allemaal denk of voel maar op Hem! Wat een verademing om los te mogen laten. Om te ervaren dat Hij erbij is: iedere nieuwe dag. Dat ik kostbaar ben in Zijn oog. Ongeacht hoe ik me voel of hoe ik het er vanaf breng.

Wat een God!

Wàt een God! Hij maakt alles goed. Onder Zijn vleugels vind ik een veilige schuilplaats. Hij geeft die rare slingerpaden in mijn leven een onverwachte gouden glans.

 

Jesus! my Shepherd, Husband, Friend,

My Prophet, Priest, and King;

My Lord, my Life, my Way, my End,

Accept the praise I bring.

Weak is the effort of my heart,

And cold my warmest thought;

But when I see Thee as Thou art,

I'll praise Thee as I ought.

Ben ik alleen mooi als ik bloesem draag?

Wat een heerlijk weer hebben we achter de rug! Genieten. Onze prunus bloeide uitbundig. het leek wel een bruid, die zich optooide voor haar bruidegom. Hieronder een foto van onze boom. Klein maar fijn en goed zichtbaar voor iedere voorbijganger.

Onze boom: een schoonheid

Elk jaar kijk ik met verwondering naar de bloesemknoppen die zich koesteren in het zonlicht. Steeds verder groeien ze, verder en verder... tot ze openbarsten en hun schoonheid niet langer verborgen kunnen houden

 

Het sneeuwde roze blaadjes

Nu is de bloesem uitgebloeid. Het sneeuwde dagenlang roze blaadjes in de tuin. Onze prunus staat saai te wezen in het hoekje van onze tuin. Niets aan. 

 

Wat is slecht, wat is goed?

Ik sta vanuit mijn slaapkamerraam op ons prunus neer te kijken en bedenk dat er seizoenen in mijn leven zijn, net als in de natuur. Net als bij onze boom. Goede tijden, slechte tijden. Kou, zonneschijn. Regen, droogte. Maar wat is nou een slechte tijd voor mezelf? En wat is een goede?

Ben ik alleen waardevol en mooi als ik bloesem draag? Als ik bruis van energie en de vreugde uit mijn ogen spat. Of ben ik ook kostbaar in Gods oog als tranen mijn dag beheersen. Als ik geen grip heb op mijn leven.

 

Lord, there are so many seasons

That we go through in life,

May each season bring forth fruit

So you may be glorified.

© By M.S. Lowndes

Door mijn pijn heen (Hem dienen) 

Ik kom tot de conclusie dat ik Hem vertrouw, ook als ik niets van het leven begrijp. Zijn genade is genoeg is om me te helpen en ik vraag aan Hem of Hij me wil laten zien, hoe ik Hem door mijn pijn heen dienen kan. Je weet wel: dwars door alle seizoenen heen.

Bekijk HIER een paar andere foto's van mijn boompje!

 

• Wat voor moois leerde jij ooit van/uit/door de natuur?
• Van welke bloemen, bomen geniet jij het meest tijdens deze lente

En toch geloven dat de lente komt

Het verwarde me. De gebrokenheid van deze mooie wereld. Als een ander zomaar onverwacht kan sterven, dan kan dat ook bij mij gebeuren toch? Als een ander ...

Piekeren
Daar piekerde ik over, na een sterfgeval. Zo kwam er een soort rouwfloers over Pasen. Hoe kan je nou feest vieren terwijl er zoveel narigheid is? Zoveel pijn en verdriet. Ik voelde me klein en onzeker.

 

Luisteren naar Gods Woord
Het had me lelijk te pakken. Dat duurde tot ik de tijd nam om naar Gods Woord te luisteren. Het ging vooral over deze woorden van Jezus: Wees gegroet en wees niet bang. Alsof God tegen mij zei: Ik ben bij je. En omdat Ik leef hoef jij niet meer bang te zijn.

Ook niet voor morgen?

Of voor aanslagen?

Voor de dood?

 

Niet bang zijn!
Nee. Je hoeft niet bang te zijn want: Wie zal je kunnen scheiden van Mijn liefde? Verdrukking of benauwdheid? Of vervolging, naaktheid, honger, of gevaar, of zwaard? Noch dood, noch leven, noch toekomstige dingen kunnen je scheiden van de liefde van God, in Christus Jezus, onze Heere. (Romeinen 8:35-39)

Link naar de preek

Toch geloven
Opeens besefte ik dat Het Licht de duisternis overwonnen heeft. Ook mijn persoonlijke duisternis. Ik ben kostbaar in Zijn ogen. Omdat Hij leeft, zal ik leven. En zal ik blijven hopen. Zal ik toch geloven dat het lente wordt!

En tòch geloven dat het lente wordt,

al valt de koude regen neer in stromen

op kale, zwarte takken van de bomen;

al zijn de dagen lichteloos en kort.

En tòch geloven dat de zon het wint,

al houdt ze zich soms dagenlang verborgen;

zoals een mens, in 't donker van de zorgen,

soms plotseling een zonnig plekje vindt.

En tòch geloven dat 't gezaaide graan

ontkiemen zal in de koude, zwarte aarde;

zoals God in Zijn Zoon Zich openbaarde:

Die leeft, en uit de dood is opgestaan!

 

Nel Benschop

 

 

Rondje tuin
Vanmiddag heb ik een rondje tuin gedaan. Ik zag dat de lavendel al groene sprieten kreeg. En de rozenstruiken nieuwe, glanzend groene blaadjes. Onze prunus staat bijna in volle bloei! Ik maakte er gauw wat foto's van!

Is het al lente in jouw tuin?

GOD IS GEEN SLAPERIGE VRIEND

Ik was vanmorgen bezig met mijn ochtendgebed maar mijn concentratie was ver zoek. Mijn dochter zocht luidruchtig haar spullen bij elkaar. Opeens ging de deur van mijn kamer open. "Help alsjeblieft, ik heb me verslapen. Ik moet me nog aankleden, mijn nog brood klaarmaken en..."

"Ik ben aan het bidden!" zei ik. Geïrriteerd brak ik mijn gebed af en ging naar beneden om haar te helpen. Twee boterhammen voor school, twee voor in haar hand, een flesje vitaminewater, schoolkoeken. Zachtjes mopperde ik: had dat brood dan gisteravond klaar gemaakt! 

Toen mijn dochter weg was (na spontaan bedankje) dacht ik opeens aan die man uit de Bijbel. Hij was al half in slaap toen zijn buurman irritant op zijn deur begon te kloppen en riep: "Vriend, leen me drie broden!" Jezus zegt: Al zou hij niet opgestaan zijn en ze hem geven omdat hij zijn vriend was, dan zou hij toch om zijn onbeschaamdheid opstaan en hem er zoveel geven al hij nodig heeft.

God lijkt niet op deze slaperige vriend. Hij is veel genadiger dan welke menselijke buurman dan ook. En veel behulpzamer dan ik voor mijn dochter was. Hij wil je Schuilplaats zijn in tijden van verwarring, chaos en terreur.

 

Verlies de moed niet! Bid met gedurfde volharding omdat God goed is. Omdat Hij goed is, zal vasthoudendheid beantwoord worden. Zoek Hem in de chaos van dit leven. Hij zal je horen. Vind rust in Jezus. 

Hij kan je de allermooiste vrede geven.

En rust.

Bijna Goede Vrijdag. Bijna Pasen. Vergeet voor Hemelvaartsdag niet! Wat er gebeurde op deze dagen is de reden dat ik met vrijmoedigheid durf te bidden. Jezus heeft het offer voor mijn zonden gebracht. Hij stond op uit de dood. Hij ging naar de hemel om voor mij en voor al mijn broeders en zusters. 

👆 Intens blij met God! 

Twee kinderen (15 en 17) werken aan de voorbereidingen voor hun examen. Ik rondde het schrijven van mijn boek af. Het is soms best pittig hier. Daarom intens blij met God. Hij is geen slaperige Vriend. Hij is mijn Helper. Hij herschept mijn chaos van stap tot stap in de stralende werkelijkheid van het leven met Hem.

Ondanks de schaduwkanten, waar ik geregeld over schrijf, vind ik het leven zo kostbaar en zo mooi. Ook zo kwetsbaar. Het allerbeste deel komt nog! 

WAAR ZIJN DE JAREN GEBLEVEN?

Deze week heb ik voor het eerst een hele dag op mijn kleinzoontje gepast. Het was nog helemaal donker toen mijn dochter hem in alle vroegte bracht. Ik ben er de hele dag druk mee geweest. 

Hij is zo lief. [1]

Ik dacht daardoor wel veel terug deze week. Waar zijn de jaren gebleven dat ik mijn eigen baby's wiegde en hen in slaap zong? En waar zijn die andere jaren gebleven? Die donkere dagen ... die zware maanden? Ik voelde opeens de pijn en verwarring weer van het veel te vroeg los moeten laten. Daar werd ik verdrietig van. Het was precies op tijd dat ik onderstaande tekst onder ogen kreeg. Wijze les voor mij: "Ik zal u de jaren vergoeden die de sprinkhaan heeft afgegeten". 

Je kunt ze niet terug krijgen, die jaren. Niemand kan ze aan jou teruggeven. Maar de almachtige God zegt: Ik zal ze vergoeden (herstellen). Alle dingen zijn mogelijk bij God. Kun je dat geloven? Al die doodse jaren, die sombere jaren, die moedeloze jaren. Al de oogsten van die verloren jaren kan God je terug geven. Kijk niet naar jezelf maar vertrouw op de God, die wonderen werkt. Luistert naar Zijn belofte: Ik zal je de jaren vergoeden die de sprinkhaan heeft afgegeten. C.H Spurgeon n.a.v. Joël 2:25

Opeens kon ik weer zegeningen tellen. Opeens weer blij zijn met iedere nieuwe dag. Ik zag weer bloemen op mijn pad.

Al met al was het een drukke maar fijne week! Onze één na oudste dochter kwam een dagje thuis en we bezochten de Eekhoeve (tip voor de voorjaarsvakantie). Er waren lammetjes en grappige jonge geitjes te bewonderen. We dronken gezellig cappuccino en latte in het theehuis. En 's-avonds at ze mee. Ineens heb je dan weer een veel volle tafel. Gezellig toch!

Wat zie jij voor bloemen op je pad?

 [1] De baby op de foto is niet mijn kleinzoon

Wie ben jij, o grote berg?

Er speelt een 'liedje' voor Kostbaar door mijn hoofd. Geen echt liedje maar iets dat ik graag wil delen. Dat heb ik wel vaker maar als ik dan begin te schrijven, verdwijnt de melodie. Wat ik wil delen zijn woorden uit de Bijbel. (Zacharia 4:7)

Wie ben jij, o grote berg?

  

Toen ik op een dag wakker werd met deze tekst, herinnerde ik me vaag de geschiedenis. Zacharia worstelde met obstakels op zijn pad. En God bemoedigde hem. Ik koester deze woorden van God. Want ik heb ook obstakels op mijn pad. Soms ben ik er moedeloos van. Nu niet. Ik denk ik aan wat God aan Zacharia liet zien in een visioen. Dat troost me.

Wie ben jij grote berg? Wie ben je dat jij me zo in de weg staat? Wie ben je dat jij  mijn levensvreugde steelt? Me bang maakt. Wanneer ik jou steeds weer in de handen van mijn sterke God leg, zul je zo vlak worden als uitgestrekt veld worden!

• Niet door kracht
• Niet door geweld 

Maar door Mijn Geest, zegt de HEERE van de legermachten.

 

Alle bergen en heuvels zullen verlaagd worden; wat krom is, zal recht worden; wat rotsachtige is, zal tot een vlakte worden.

Heb jij dat ook? Dat bepaalde zinnen, teksten, woorden of liedjes je tot steun zijn?

Wat geeft mijn dag een gouden gloed?

Het zijn  gewone dingen die vandaag voor me liggen. De afwasmachine moet leeg geruimd worden en de vieze spullen mogen erin. Het aanrecht wil ik schoon hebben en de koelkast is echt een rommeltje. Boven wacht een enorme berg wasgoed op me. En ... het zou mooi zijn als het me lukte om de badkamer vanmiddag te schrobben. 

Maar mijn bekken doet pijn en mijn benen zijn zwaar als lood. Ik heb ik zin om op de bank te hangen met mijn telefoon. Om weg te kruipen in een boek. Nee, nee ... niet aan toe geven nu. Ik haal diep adem en begin toch aan mijn klusjes. Wat geeft deze dag een gouden gloed? De wetenschap dat God  me niet verlaat! De wetenschap dat Hij (in Jezus) aanwezig is.

Hij geeft de vermoeide kracht en Hij vermeerdert de sterkte van wie geen krachten heeft, zij zullen hun kracht vernieuwen, zij zullen snel lopen en niet afgemat worden. (Jesaja 40:29,30)

Geen ster, geen vogel, geen bloem is voor Hem verborgen. Dat lees ik in Jesaja 40. Hij is er en Hij wil ons kracht geven voor het leven van alledag.

Kracht om klusjes af te krijgen.

Kracht om pijn te verdragen.

Kracht om hulp te aanvaarden. 

Kracht om eerlijk te zijn

Kracht om op te krabbelen

Kracht om ... (vul maar in)

Ja, het is echt Zijn aanwezigheid die mijn dag een gouden gloed geeft. Hij laat Zijn licht schijnen over alles in mijn kleine mensenleven.

God, how I prize your thoughts!
How many of them there are!
If I count them, there are more than grains of sand;
if I finish the count, I am still with you.