WAT EEN GOD!

Ik zit lekker met mijn laptop op schoot. Af en toe neem ik een slokje fruitwater. Wat een rustige dag! En wat een vreemde week! Door allerlei lichamelijke klachten ben ik veel thuis geweest. Er ging een vette streep door mijn planning. Wat kun je je onzeker voelen, als je tot de ontdekking komt dat je leven niet maakbaar is.

 
Piekeren

Ik piekerde over van alles en nog wat. Over bloedprikken, tot last zijn, wat kan ik wel zelf doen in het huishouden en wat niet, de driedaagse koortsaanvallen.

Stabiliteit buiten mezelf

Af en toe raakte ik de draad kwijt. De prednison maakte me een down. De antibiotica zorgt voor andere ongemakken. Ik voelde me wiebelig, hoewel ik natuurlijk heel erg dankbaar ben voor de medicijnen. Gelukkig vond ik stabiliteit buiten mezelf: in mijn Redder.

Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde tot in eeuwigheid.

Wat er ook gebeurt, Hij verandert nooit. 

Hij leeft om voor mij te bidden. 

Hij is erbij

Daarom probeer ik nu mijn aandacht niet te vestigen op wat ik allemaal denk of voel maar op Hem! Wat een verademing om los te mogen laten. Om te ervaren dat Hij erbij is: iedere nieuwe dag. Dat ik kostbaar ben in Zijn oog. Ongeacht hoe ik me voel of hoe ik het er vanaf breng.

Wat een God!

Wàt een God! Hij maakt alles goed. Onder Zijn vleugels vind ik een veilige schuilplaats. Hij geeft die rare slingerpaden in mijn leven een onverwachte gouden glans.

 

Jesus! my Shepherd, Husband, Friend,

My Prophet, Priest, and King;

My Lord, my Life, my Way, my End,

Accept the praise I bring.

Weak is the effort of my heart,

And cold my warmest thought;

But when I see Thee as Thou art,

I'll praise Thee as I ought.