Goedemorgen bloemetjes (en goedenavond)

Ze weten precies wanneer het mooi is geweest.

Pal naast ons vakantiehuisje ontdekte ik gele bloemetjes, dansend tussen het gras. Geen gewone paardenbloemen, maar vertakte leeuwentand — zo’n soort waar je aan voorbijloopt, totdat ze bloeien.

’s Avonds sloten ze zich, en het veld werd stil. Alsof iemand er een zachte deken overheen legde. De volgende ochtend openden ze hun bloemblaadjes weer. En zo ging iedere morgen.

“Goedemorgen, bloemetjes,” zei ik dan vrolijk.
“Hebben jullie zin in vandaag?”

Een strookje genade

Een paar dagen later kwam er een man met een grasmaaier het vakantiepark op rijden. Hij maaide al het gras en alle bloemen bij de huisjes weg. Alles moest kort. Alles weg. Maar mijn man vroeg: “Wilt u het strookje naast ons huis laten staan?” En dat deed hij. Wat een cadeau.

Nu kon ik lekker door blijven gaan met mooie plaatjes schieten van bijtjes & bloemetjes

 

Stilte die overblijft

Later pakte ik het boekje erbij waar ik eerder al wat moois in las. Ik wilde het nog een keer lezen. Eén stukje bleef hangen en ik deel hethieronder

“We hebben de opdracht te stoppen. Letterlijk. Te rusten, te ontspannen, los te laten, en tijd vrij te maken voor Hem. Wat we daarvoor nodig hebben, is stilte en rust, waarin we naar Hem luisteren en op Hem wachten. Wat een vreemde ervaring in deze drukke tijd! Toch is die noodzakelijk om God diep en vertrouwelijk te kennen. Stilte is onmisbaar als we ons geestelijk leven willen verdiepen.”

Juist in de avond

Ik bleef eraan denken toen ik later de bloemetjes weer zag sluiten. Ze trekken zich gewoon terug, vanzelf, zonder twijfel of schuldgevoel. Ik merk dat ik dat niet zo makkelijk doe. Vooral ’s avonds niet. Dan is de dag eigenlijk al voorbij, maar ik blijf nog even iets afmaken. Nog iets lezen, iets schrijven. Omdat ik het lastig vind om te stoppen.

Maar die bloemen — die weten precies wanneer het mooi is geweest.

Ik wil dat ook leren. Om op tijd te stoppen. Stil te worden. Niet om niks te doen, maar om ruimte te maken voor Hem, voor mijn man, mijn omgeving. Daardoor ook voor mezelf. Niet alles hoeft vandaag. Bewaar iets leuks voor morgen. 

Ik hurkte in het gras, naast de bloemen. Gewoon, om te kijken. Oefenen in loslaten, zoals zij. 

Misschien leer ik het nooit helemaal.
Maar ik wil het blijven proberen.
Juist in de avond. Juist als ik denk: nog even.

Weltrusten bloemetjes!

---

🌸Ik doe mee met de Huisvlijt Linkparty van Nicole