Pal naast ons vakantiehuisje ontdekte ik gele bloemetjes, dansend tussen het gras. Geen gewone paardenbloemen, maar vertakte leeuwentand — zo’n soort waar je aan voorbijloopt, totdat ze bloeien.
’s Avonds sloten ze zich, en het veld werd stil. Alsof iemand er een zachte deken overheen legde. De volgende ochtend openden ze hun bloemblaadjes weer. En zo ging iedere morgen.
“Goedemorgen, bloemetjes,” zei ik dan vrolijk.
“Hebben jullie zin in vandaag?”
Een paar dagen later kwam er een man met een grasmaaier het vakantiepark op rijden. Hij maaide al het gras en alle bloemen bij de huisjes weg. Alles moest kort. Alles weg. Maar mijn man vroeg: “Wilt u het strookje naast ons huis laten staan?” En dat deed hij. Wat een cadeau.
Nu kon ik lekker door blijven gaan met mooie plaatjes schieten van bijtjes & bloemetjes
Stilte die overblijft
Later pakte ik het boekje erbij waar ik eerder al wat moois in las. Ik wilde het nog een keer lezen. Eén stukje bleef hangen en ik deel hethieronder
“We hebben de opdracht te stoppen. Letterlijk. Te rusten, te ontspannen, los te laten, en tijd vrij te maken voor Hem. Wat we daarvoor nodig hebben, is stilte en rust, waarin we naar Hem luisteren en op Hem wachten. Wat een vreemde ervaring in deze drukke tijd! Toch is die noodzakelijk om God diep en vertrouwelijk te kennen. Stilte is onmisbaar als we ons geestelijk leven willen verdiepen.”
Juist in de avond
Ik bleef eraan denken toen ik later de bloemetjes weer zag sluiten. Ze trekken zich gewoon terug, vanzelf, zonder twijfel of schuldgevoel. Ik merk dat ik dat niet zo makkelijk doe. Vooral ’s avonds niet. Dan is de dag eigenlijk al voorbij, maar ik blijf nog even iets afmaken. Nog iets lezen, iets schrijven. Omdat ik het lastig vind om te stoppen.
Maar die bloemen — die weten precies wanneer het mooi is geweest.
Misschien leer ik het nooit helemaal.
Maar ik wil het blijven proberen.
Juist in de avond. Juist als ik denk: nog even.
Weltrusten bloemetjes!
---
🌸Ik doe mee met de Huisvlijt Linkparty van Nicole
Wat een mooi stukje over stilte en rust en stoppen. Dankjewel! groeten van Marijke
BeantwoordenVerwijderenMarijke, de blog was veel langer maar ik heb hem erg gesnoeid. Liep gewoon niet lekker. Ik schreef hem eem paar weken eerder :-) Daarom fijn dat je zegt "moois stukje". Voel me soms best onzeker over wat ik schrijf. Niet echt, maar wel diep van binnen een beetje. xxx
VerwijderenWhat a meaningful and timely message, especially in the busy times we too often get caught up in. Let us learn that it's okay to rest in the moment. Blessings, Aritha!
BeantwoordenVerwijderenOh, this was so beautiful, Aritha! And I commend your husband for this thoughtfulness in asking the mower to not mow around the side of the house! What a precious gift this was for you! And how sweet of that man to be willing to do that! I love this message, and it is reaching me today. I often keep trying to keep going when I know I should stop and rest. My hubby often has to tell me it's time for bed or for a nap. He can see it in my eyes and body before I allow myself to let go. I think we women are wired to keep going and going and going until we just run out of steam. But learning to let go before we wear out is something we need to do. Thank you for sharing this today. God is using this to speak to me.
BeantwoordenVerwijderenThank you for your lovely words and meaningful message on living a more peaceful life, seeking quietness. I'm glad the man mowing the lawn left the strip next to your house instead of cutting down the wildflowers. ( You have a beautiful home).
BeantwoordenVerwijderen