Een Stralend Gewoon Leven

Over deze boswandeling schrijf ik niets. Ik spreid zorgvuldig mijn zitmatje uit over de stam van de omgevallen boom en ga zitten. Ik schrijf niets omdat er niks ongewoons op mijn pad komt. 

Toch schrijven?

Maar vandaag bewijs ik het tegendeel. Ik schrijf toch. Wat was er dan zo speciaal dat ik nu alsnog in de pen klim?

🌍 Enjoy this blog in English: Embracing the Beauty of the Mundane

Uit mijn dagboek:
15 september

10 minuten geleden lag ik nog plat op de grond om foto's te maken (van een paddenstoel) Stel je voor dat iemand me zag! Die had echt 112 gebeld, zo van: help, er ligt een vrouw in het bos. Haha, maar nu even pauze. Ik moet van mezelf  'twee bomen wachten' voordat ik verder ga. Dat betekent dat de zon achter twee sparren voorbij moet schuiven voordat ik verder wandel. Dat doe ik om mijn knieen wat langer rust te gunnen want ze doen nog steeds pijn. Ik drink koffie uit mijn thermosfles en lees ondertussen een devotion. Vandaag gaat ie over Haman en Mordechai uit het bijbelboek Esther: Humble Fathfulness. 

Kan het zo simpel zijn? "Wees trouw in het kleine, Hij ziet het!" Ik lees het nog een keer en nog een keer. Het voelt alsof ik een geweldige ontdekking heb gedaan. De zon glijdt stam voor stam achter de de bomen omhoog. Mijn pauze is om en ik voel me blij met wat ik las.

Einde dagboekbericht

🌲 ... de naaldbomen voor mijn neus (met de zon achter mijn vinger)

Twinkel, twinkel...

Heb je wel eens over het natte gras gelopen in de vroege morgen? Als de zon opkomt, veranderen de dauwdruppels in - twinkel, twinkel - sterretjes. Elke grasspriet lijkt dan een kunstwerk! Toen ik de devotion las gebeurde er zoiets bij mij van binnen. Het gewone werd bijzonder door het licht van God dat er op viel. 

Wat ik las 📖📱

De eenvoud en gewoonheid van Mordechai's leven in slechts één zin: "Toen ging Mordechai gewoon terug naar de poort van de koning" (Esther 6:12). Mordechai blies niet zijn eigen loftrompet, zoals Haman had gedaan toen hij terugkwam van het eerste banket bij koningin Esther (5:11-12). Hoewel hij onverwacht door de stad werd rondgeleid  - keerde hij gewoon terug en ging zitten waar hij altijd zat.

Er is iets aantrekkelijks aan nederige trouw: gewoon doen wat we dag in dag uit doen, niet in de hoop op lof, maar omdat het de juiste zaak is om te doen. Het lijkt misschien niet veel op dat moment. Toch, wanneer kinderen en kleinkinderen terugkijken op het leven van hun trouwe ouders en grootouders, hoor je vaak dingen als "Ze deed dit altijd," "Hij zat altijd daar," "Daar bad ze altijd," of "Hier lag zijn Bijbel altijd."

Mordechai deed gewoon wat juist was omdat het juist was, niet omdat hij erkenning wilde. Vandaag, laat het genoeg zijn dat je doet wat juist is in de ogen van God, of je nu geëerd wordt door de mensen om je heen, zoals Mordechai, of snel vergeten wordt zoals veel trouwe gelovigen door de geschiedenis heen. Op een dag zullen alle dingen weer op hun plek vallen, en eer zal worden gegeven waar die hoort. In de tussentijd, leg elk streven naar persoonlijke erkenning opzij en ga gewoon door met je dagelijkse routine, met trouw en nederigheid. 

~~<><><><>~~

De zon gaat op over het gewone

Zie je de zon opgaan over de eenvoud en gewoonheid van je leven? Ik zag het en daarom besloot ik vandaag toch over die gewone wandeling te schrijven, ook al is het ruim een week geleden. Omdat het hem niet in de grote dingen zit.

God ziet het
Ik mag zijn wie ik ben in de eenvoud en gewoonheid van mijn leven. Trouw zijn in het kleine en er zeker van zijn dat mijn God het opmerkt. Hij ziet het

Tevredenheid in alle omstandigheden is een grote kunst, een geestelijk geheim. Het moet geleerd worden, en geleerd worden als een geheim. Je verkrijgt het niet door een wiskundige formule of het samenvallen van idelae omstandigheden. En als onze reis tot tevredenheid een kunstwerk is, is God Zelf de Kunstenaar. Jeremiah Buroughs, The Rare Jewel of Christian Contentment

 

Vandaag regendag

Vandaag sluit ik dit blogje af. Ik schreef hem in drie etappes. Op dit moment zie ik geen twinkel-twinkel sterretjes maar huilt de regen langs het raam van mijn schrijfkamer. Maar ik klom wel in mijn pen om te delen wie God voor me is. En voor al mijn broeders en zusters wereldwijd in ons gewone dagelijkse leven.

☀️🌙🌸 Spurgeon zegt het prachtig:

Wat de zon is voor de dag,

wat de maan is voor de nacht,

wat de dauw is voor de bloem

— zo is Jezus Christus voor ons!

"Laat je hart niet van streek raken. Je gelooft in God, vertrouw ook op Mij. Ik heb voor je gebeden zodat je geloof niet zal wankelen. Wees niet bang, Ik ben het, wees niet bevreesd. Ik ben jouw Schild en jouw zeer grote beloning." C.H. Spurgeon uit: A Cure for Care

🌞💎 De gewoonheid van het leven straalt als een diamant, als het wakker gekust wordt door Gods glimlach! 

Heb jij dat ook? 

Dat sommige gewone momenten waar je vroeger geen waarde aan hechtte, nu meer kostbaar worden in in je herinnering?