En kijk niet om

De bevroren bladeren knisperen bij elke stap die ik zet. Dankbaar voor mijn handschoenen want er staat een ijzige wind. Ik bibber in mijn jas en trek mijn sjaal omhoog tot net boven mijn neus. 

IJzig mooi 

IJzig koude wind. IJzig mooi bos.

Ik verwonder me.

Ik houd van sparren

Halverwege het pad sta ik even stil en kijk om. De eiken rijzen stoer aan weerzijden omhoog. Ik schat dat ze ouder zijn dan mezelf. Wat zouden ze allemaal meegemaakt hebben? Iets meer naar rechts staan de sparren. Daar houd ik van. Is er iets heerlijkers dan de geur van naaldbomen? 

Mijn bos. Zo voelt het.

Zonnestralen en koude vingers

De zonnestralen vinden hun weg naar omlaag. Ze raken de wegkwijnende varens aan, de nog groene braambladeren, de kleine beuk. Ik probeer er een foto's van te maken maar dat valt niet mee. Mijn vingers zijn erg koud geworden, ondanks mijn handschoenen. 

📷 Foto, zie zijbalk. 

Het was een ongelukje

Gauw loop ik verder. Ik ga naar de plek waar ik zes weken geleden uitgleed en mijn ribben kneusde. Dat is mijn doel. Kijk, daar! Tussen die twee kale boomstammen duikelde ik voorover naar beneden. Het was een ongelukje. Nu ik hier zo sta, met mijn wandelschoenen stevig in het berijpte gras, ziet er helemaal niet zo eng uit. 

Laat dit achter je (en kijk niet om)

Na een poosje zeg ik tegen mezelf: "Het is prima zo. Ga nu maar weer verder en laat dit achter je. Kijk niet om."  Ik laat het echt achter me en ga genieten van mijn winterwandeling. Sprookjesachtig mooi. Pure schoonheid.

Uit mijn dagboek

21 december

Toen ik vandaag bij de plek stond, dacht ik: hier ga ik over schrijven. Over: niet terugkijken maar vooruitkijken. En dan deel ik ook het stuk van Martyn Lloyd Jones wat J. voorlas, toen ik me zo schuldig voelde over mijn domme val. Die had ik aan mezelf te wijten, door zonder wandelstokken een gladde helling af te dalen. Dan deel ik dit:

Bedenk dat door steeds in het verleden bezig te zijn, er alleen maar fouten bijkomen. Als je gebukt gaat onder het verleden, dan moet je jezelf aan pakken, gewoon met behulp van het gezonde verstand. Je gedraagt je als een dwaas, je verbeuzelt je tijd en je energie met je schuldgevoelens. Als je het zo erg vind, dat je in het verleden  bijvoorbeeld je tijd verspild heb, probeer het dan weer goed te maken in het heden. 

Ik kan er een geestelijk les uit halen. Uit mijn val in het bos. Dat ik niet moet blijven treuren over mijn stomme fout(en).

Opstaan. 

Het achter me laten. 

Weer verder gaan. 

Niet omkijken.

(einde dagboekstukje)

Mijn glijpartijen in Gods hand

December is een maand waarin ik reflecteer. Dat vind ik een soort van 'gezond omkijken'. Ik blijf niet in de schuld hangen maar tel mijn zegeningen. Ik koester de mooie momenten maar mijn duikelingen en glijpartijen leg ik in de handen van mijn God. Ze zijn daar veiliger dan bij mij. Zijn genade is genoeg om door te gaan met leven. 

Zo is mijn God

Ik haal mijn hart op aan de zekerheid van deze liefde. Dat geschenk gaat maar door en door. Het is een eeuwige liefde.

Zo is mijn Meester, zo is mijn Zaligmaker, mijn God. Ben jij ook gered door Hem? Kijk nooit meer terug, verbeuzel daar je tijd niet mee, verspil je energie daar niet aan; vergeet het verleden en verheug je je daarover, dat je bent die je bent door de genade van God. God zij geloofd en geprezen dat je in het Koninkrijk bent. Martyn Lloyd Jones

❄️ Hoe gaat het met jou, zo aan eind van het jaar?  

❄️ Meer foto's van deze wandeling? Geniet van mijn Frozen Moments

🎧 Prachtig lied met "kijk niet om"