14 december
Toen er vandaag bekend werd dat er een strenge lockdown aankwam, dacht ik: gauw nog even even naar mijn favoriete winkel! Hoe dichter ik bij het centrum kwam hoe drukker het werd. Er stond een rij mensen op de stoep bij de slager, een eindje verderop ook bij de bakker en bij mijn boekhandel stonden ook mensen in de rij.
Ik hoef eigenlijk geen een boek, dacht ik een beetje ongemakkelijk. Ik heb kasten vol boeken en ik kan ze best nog eens een keertje lezen. Daarnaast heb ik pas een stapel boeken bij de kringloop gehaald. Ik draaide me om en wandelde weer naar huis. Ik kan altijd nog gaan puzzelen.
Die lockdown, hoe zal het gaan?Hoe blijf ik stabiel?
Uit mijn dagboek
15 december
Vandaag heb het dagboek van mijn oma tevoorschijn gehaald.
Ik schrijf een stukje over:
Het dagboek van oma relativeert me, zoals altijd.
Vandaag heb het dagboek van mijn oma tevoorschijn gehaald.
Ik schrijf een stukje over:
We hebben nou iets minder dan anderhalf brood voor de week. De jongens krijgen vier boterhammen ’s- morgens (dunne zonder boter met wat stroop of chocolade jam die ik zelf maak van hagelslag) en ’s-middags groente met aardappel en ’s-avonds soep. Gisteren werd er een bon voor hagelslag gegeven. Truusje heeft ruim tweeëneenhalf uur in de rij gestaan ervoor maar toen had ze zeven ons. Opoe heeft een paar oude schoenen gekocht voor voor 20 gulden. Daar stond Geertje om half 8 al voor in de rij en om half 10 had opoe de schoenen. Er zitten al stukken op. En dat voor twintig gulden.
Als ze nog leefde zou ik vragen:
Hoe kwam u die donkere decemberdagen door tijdens de hongerwinter in Rotterdam?
Hoe zorgde u voor een goed humeur?
Was u bang?
Had U steun aan God?
It gives us perspective. I wonder if another one is coming.
BeantwoordenVerwijderenGod was the only way we got through that horrid lockdown during the pandemic. May we never have to face anything like that again! Blessings, Aritha!
BeantwoordenVerwijderen