Aan de bange kant (en toch heilig onbezorgd)

Met z'n viertjes in quarantaine. Maar mijn kleine-mensjes-leven ging door. Ik genoot van het koken, praatte met mijn huisgenoten, luisterde naar muziek, breide een sjaal. En plantte zelfs wat bolletjes van de indianenplant in een grote bloempot achter het huis (kan niet wachten om ze te zien bloeien).

• Camassia (indianenplant)

Pijn? Niet slapen

Maar het slapen ging moeizaam vorige week. Het duurde soms anderhalf uur voordat mijn ribpijn verminderde. Daardoor ontstond er ruimte om te piekeren. Overdag lukte het allemaal wel maar als ik zo in bed lag te wachten tot de pijn minder werd, kwamen de leeuwen en beren tevoorschijn: hoe zal het gaan? Word ik ziek? Hoe erg ziek zal ik worden? Krijgen we allemaal tegelijk Covid? Wie zorgt dan voor wie

Mijn moeder en het gedicht

Ik herinnerde me dat mijn moeder ooit een gedicht aanhaalde:

Een mens lijdt dikwijls het meest

Door het lijden dat hij vreest

Maar dat nooit op komt dagen.

Zo heeft hij meer te dragen

Dan God hem te dragen geeft.

Het leed dat is, drukt niet zo zwaar

Als vrees voor allerlei gevaar.

Maar komt het eens in huis,

Dan helpt God altijd weer

En geeft hij kracht naar kruis

• Waar komt dit gedicht vandaan?

Een beetje warmte, een beetje troost
Ik vond dat niet zo leuk van mijn moeder. Ik had pijn. Ik verlangde gewoon naar een arm om me heen. Een beetje warmte, een beetje troost. Nu vind ik die laatste regels wel mooi. Niet als dooddoener maar als de belijdenis van mijn hart: “Komt het eens in huis, dan helpt God altijd weer en geeft hij kracht naar kruis.”

Tot op zekere hoogte is het goed om te zorgen, maar als we meer doen dat, dan wordt het overbezorgdheid waar een verlammende werking vanuit gaat. Paulus zei tegen Timotheus: "God heeft ons niet gegeven een geest van vreesachtigheid, maar van kracht en liefde en bezonnenheid." We moeten niet alleen stil staan bij onze zwakheid, maar vooral ook denken aan de kracht van de Geest van God. Als we dat gaan doen, dan krijgen we de juiste kijk op alles. D. Martyn Loyd-Jones

Hij weet het
Ik schaam me er voor dat ik soms wat aan de bange kant ben. Tegelijk omarm ik het. Dit ben ik en ik weet dat ik er iedere dag mee bij God terecht kan: Hij weet alles van mijn zwakheid en broosheid. Hij begrijpt het, Hij geeft hulp. En dat is reden dat ik toch blij kan zijn in coronatijd.

Heilig onbezorgd
Ik kijk de tuin in. De zonnebloemen staan er nog. Iedere dag komen er vogels buurten. Ik geniet ervan om te kijken hoe ze de zaadjes uit de zonnebloemhoofdjes pikken. Zo wil ik leven. Zo vrolijk onbekommerd. Heilig onbezorgd. Net als die vogels uit de Bijbel.

Jezus:

Wees niet bezorgd over jullie leven ... kijk naar de vogels in de lucht: zij zaaien niet en maaien niet, en verzamelen niet in schuren; uw hemelse Vader voedt ze evenwel; gaat u ze niet ver te boven?

Ik mag weer

Dat ik niet even naar het bos kon, dat miste ik in de quarantaine week. Nu mag ik weer de natuur in; de uitslag van mijn PCR test was negatief. Ik ging. Ik wandelde. En het lukte best wel goed, ondanks mijn gekneusde ribben. Er zong een vogeltje in het bos. Speciaal voor mij.

🐦 Herken jij dit vogelgeluid? (video hieronder)

🐦 De vogelfoto's zijn gemaakt door: Helena Burger

• Lees ook: Thuisblijfweek