Vorige week las ik iets waarvan ik dacht: “Hmm, dat klinkt best logisch.” Blijkbaar is het slim om ’s ochtends de lastigste klus van de dag aan te pakken. Het heeft iets te maken met dopamine. ’s Ochtends zit je er vol mee, en dat zou helpen om die vervelende taken aan te pakken.
Badkamer Schrobben
Dus wat deed ik? Ik begon met mijn grootste uitdaging: de badkamer schrobben. Na twee weken vakantie leek het wel een rampgebied. En geloof me, schoonmaken voelt voor mij vaak als de marathon lopen—zonder ooit te trainen.
Mijn gebruiksaanwijzing...
Het resultaat? Een badkamer die blonk, maar een lijf dat protesteerde. Na afloop was ik compleet uitgeput. Gelukkig volgde er een koffiepauze met mijn man. Zijn geruststellende woorden hielpen, en ik kwam tot deze conclusie: “Dit is gewoon niet mijn manier."
Voor mij is het belangrijk om mijn energie slim in te zetten. Ik leer steeds beter wat werkt: zware klussen zoals schoonmaken doe ik in korte blokken van 20 minuten. Dat klinkt misschien vreemd, maar het maakt een wereld van verschil. Op die manier zorg ik goed voor mezelf. Iedereen heeft een andere gebruiksaanwijzing—dit is die van mij.
We zijn zo verschillend
De tip 'lastige klusjes eerst doen' klinkt leuk, maar houdt geen rekening met hoe verschillend we eigenlijk zijn. Voor sommigen werkt het prima om in één keer door te pakken, terwijl anderen (zoals ik) het helemaal niet op die manier voor elkaar krijgen. En dat is helemaal oké.
Niet iedereen past in hetzelfde plaatje.
Volg jij Mij
Dat geldt ook voor mijn reis met God. Iemand zei tegen me: "Jij werkt vanuit huis, je bent auteur, je hebt alle vrijheid! Je kunt de hele dag Bijbelstudie doen, bidden, boeken lezen, diamondpainten… en natuurlijk schrijven. O ja, en ook nog het huishouden doen." Zij zou dat ook wel willen.
Maar omdat dat voor mij mogelijk is, betekent het niet dat mijn leven een voorbeeld is om na te volgen of te kopiëren. Ik ontmoet ook vrouwen waarvan ik denk: Wow, wat kan zij goed mensen in nood opvangen, of wat een spontaniteit, luisterhouding, of prachtig tekentalent! Had ik daar ook mar een beetje van... Maar zoals Jezus tegen Petrus zei: "Wat gaat het jou aan? Volg jij Mij." We hebben allemaal onze eigen weg en ons eigen tempo.
Gods Maaksel (gedicht)
Gods plan voor Zijn kinderen is net zo uniek als een vingerafdruk, omdat we Zijn creatie zijn, prachtig gevormd door Zijn hand. Paulus zegt in Efeziërs 2:10: "Want wij zijn Gods maaksel *, geschapen in Christus Jezus om de goede werken te doen die God van tevoren bereid heeft." Daarom richt ik me op hoe Hij me leidt—of dat nu voelt als een sprint, een duurloopje of een rustige wandeling... Hij vraagt me mijn eigen lied voor Hem te zingen.
* poiema = gedicht, kunstwerk, maaksel, lied
Citaat
Joni Eareckson Tada, die na een tragisch ongeluk verlamd raakte, verwijst naar zichzelf als een "poiema" in haar boek A Place of Healing.
(God) heeft een plan en doel voor mijn tijd op aarde. Hij is de meester-kunstenaar of beeldhouwer, en Hij kiest de gereedschappen die Hij zal gebruiken om Zijn werk te voltooien. Maar hoe moet ik dan het lijden zien, ziekte of beperking? Mag ik Hem dicteren welke gereedschappen Hij wel of niet mag gebruiken om mij te perfectioneren en te vormen naar het beeld van Jezus? Weet ik het beter dan Hij, zodat ik zonder twijfel kan zeggen dat het altijd Zijn wil is om mij bijvoorbeeld van mijn fysieke aandoening te genezen? Als ik Zijn gedicht ben, heb ik dan het recht om te zeggen: 'Nee, Heer. U moet regel twee even bijsnijden en regels drie en vijf wat opfleuren want die zijn me net een beetje te donker.' Weet ik – het gedicht – het beter dan mijn Dichter?
