Naaktslakken en met kinderogen kijken

Ik zit op scherp in mijn stoel bij de haard en luister naar de geluiden uit de keuken. 'Ja!' roept mijn jongste zoon,  'we hebben één.' Gerammel in de besteklade.  'Kijk eens hoe mooi God deze gemaakt heeft.' Stap voor stap lopen ze naar de voordeur om de zoveelste naaktslak in de heg te zetten. Ze gebruiken er een grote lepel voor.

Als ik de ogen van een kind had, zou ik meer genieten van de kleine pleziertjes van het leven. Zijn zien de hand van God zelfs in dit lelijke beestje. 

Lieve God,

geef me vandaag

de ogen als van

een kind

Om zo te kijken

naar al het moois

om me heen

Ik vlucht naar de Schuilplaats

Niet terug
Een onrustige nacht licht achter me. En een dag vol onzekerheid ligt voor me. Mijn zoon keerde gisteravond niet terug naar de instelling, waar hij verblijft. Zijn bed bleef leeg. Waar is hij? Bij een vriend? Het feit dat hij zijn mobiel uitzette wees op een bewuste actie. Alstublieft God, laat hem niet dealen, niet blowen, niet ...


Uren aftellen
Terwijl ik de uren aftelde vannacht, kwam de pijn terug. Flashbacks. Ik verzette mijn gedachten door een boek te lezen en schrok later van de tijd: middernacht. Ik had mijn slaap broodnodig. Morgen moest ik er zijn voor mijn andere kinderen! Ik suste mezelf in slaap met de gedachte dat mijn zoon altijd terugkeert. De langste tijd dat hij wegbleef was anderhalve maand. O God, laat er niets ergs gebeurd zijn ...

Schuilen
Nu is het vrijdagmorgen. In mijn ochtendgebed heb ik alles in Gods hand proberen te leggen. Nee, niet op een nette, gestructureerde manier maar allemaal losse flarden, recht uit mijn hart. Ik vlucht naar de enige Schuilplaats, die ik ken en schuil aan het hart van Jezus.

He who dwells in the secret place

 of the Most High

        Shall abide under the shadow of the Almighty.

I will say of the LORD, “He is my refuge and my fortress;

     My God, in Him I will trust.”

 

 

 Hij is terecht! ( 11:35 )

 

Ik voel me gedragen.

Ondanks dat het herfst is, zit ik lekker buiten. De zon schijnt door de eikenbladeren heen en verwarmt mijn gezicht. Mijn haar ... ik kijk opzij naar mijn haar dat over mijn schouder krult. Het is goudbruin met grijs. En het glanst in de zon.

Grijze haren? Ouder worden? Soms echt niet leuk.
Pijnlijk.

Maar op dit moment voel me gedragen.

Onze voorganger haalde pas iets aan dat Spurgeon ooit gezegd heeft:
 

God droeg ons in onze jeugd als lammeren aan Zijn borst.

 Zo zal Hij dat ook in onze jaren van onze zwakheid doen.

 Hij maakte ons. Hij zal voor ons zorgen.

Als ik oud ben, zal God er nog steeds zijn. Hij verouderd niet. Als ik geen lasten meer kan dragen, nauwelijks mezelf misschien ... dan zal Hij mij dragen. Als ik een last wordt voor mijn omgeving of voor mezelf zal het Hem niet afschrikken. Hij neemt me op, Hij draagt me, zal me bevrijden.

  

En hier denk ik onwillekeurig terug aan de laatste weken van mijn opa, zoveel jaar geleden. Het geluk waarvan Hij getuigde, maakte mij bewust van wat ik miste. Ik miste een God, die mij droeg. Opa's  sterven was het begin van mijn Leven met God.  

Ik voel me tevreden met mijn grijze haren en rimpels. Mijn leven is geborgen in Gods hand. Wat een verbazingwekkende genade.

 

Kus van de ijsbeer

Een leuk moment
 Een enkele foto

van een leuk moment,

  uit onze vakantie.

Mijn zoon in de dierentuin

Een ijsbeer

die mijn zoon kust.

Of kust mijn zoon de ijsbeer

door het glas?

 

 

Mam, kijk eens op dit plaatje:
dat ben jij!
Maak je er een foto van?
Bij deze: dit ben ik :-)

Hoe was jouw week?

MOEDERHART KWETSBAAR ALS GLAS

Saint Thérèse de Liseux heeft eens gezegd:

The loveliest masterpiece of the heart of God is the heart of a mother.

Kwetsbaar als glas

De bovenstaande spreuk is mooi. Toch weet ik er geen raad mee. Mijn hart lijkt soms helemaal geen masterpiece. Het is kwetsbaar als glas. Vandaag moest ik een heleboel documenten doorlezen. Dat was nodig voor de overplaatsing van mijn zoon naar een ander tehuis. Mijn hart huilde toen ik las wat er de afgelopen jaren allemaal gebeurd is. Hoewel mijn man en ik complimenten krijgen over de opvoedkwaliteit in ons gezin doet het ronduit pijn als je een kind moet loslaten.

Mijn hart is gebroken.

The loveliest masterpiece of the heart of God is niet mijn eigen moederhart. Ik faal zo vaak als moeder in mijn doen en laten. Voor mij is het liefdevolle hart van Jezus Gods masterpiece. Bij Hem kan ik al mijn pijn kwijt. Mijn gewonde gevoelens. Zelfs mijn gebroken hart.

🙏 Geef me alstublieft de kracht om opnieuw te moederen met mijn hart.

En dit waren de leuke dingen vandaag:

• Winterlaarzen gekocht met jongste dochter.
• Samen ijs eten, met dochter, in de stromende regen
• Mijn zoon, die met een houten zwaard belasting komt innen.
• Andere zoon heeft lekkere taart gebakken.
• Mijn man, die speciaal voor mij zijn versie van Amazing Grace speelt op de piano. 
• Samen frites met mayonnaise eten.
• Een begrijpende blik van mijn oudere dochter.
• Een lege wasmand.

Wat waren jouw belevenissen vandaag?

Niet één kind hetzelfde en trots op mijn zoon

Niet hetzelfde
Niet één  kind is hetzelfde. Die van de buren zijn anders dan die van jou ( als je kinderen hebt hè ). Het kan zijn dat er onderling ook heel veel verschil is. In karakters maar ook in andere dingen. Herken je dat?

plaatje pinterest

Trots op mijn zoon
Onze jongste zoon is ruim acht jaar. Vandaag haalde hij zijn zwem-diploma. De andere kinderen in ons gezin haalden in veel kortere tijd hun zwemdiploma. Hij niet. Hij deed er bijna twee jaar over gedaan, omdat hij last heeft van slappe spieren en hypermobiliteit. Ik stond versteld van zijn doorzettingsvermogen! Vanochtend in de vroegte, haalde hij zijn A-diploma dankzij de geduldige coach/begeleider, waarvan hij bijna individueel les kreeg.

Aanvaarding
Vergelijken helpt niets. Je wordt er gek van als je daarmee door gaat. Ik doe het af en toe best wel eens. Maar er is een andere weg. Die van overgave. Of aanvaarding.
Mijn zoon kan niet fietsen. Hoewel al zijn vriendjes allemaal kunnen fietsen, aanvaardt hij zichzelf zoals hij is (op dit moment). Ik leer het unieke van mijn zoon te zien. Ik geniet van zijn grote kalmte, fantasie en rotsvaste vertouwen in God. Vandaag ... ben ik vooral heel trots op hem. Dat wil ik met jullie delen.

Wat maakt jou uniek?

Als je een kind hebt, wat maakt jou kind uniek?

Hoe is bij jou de balans tussen vergelijken en aanvaarding?

Over twijfel en Gods alertheid

Knutselen op woensdagmiddag klinkt erg braaf en gezellig maar ik plande deze bezigheid heel bewust in omdat mijn week juist niet zo braaf en gezellig was. Er waren onvoorziene omstandigheden rond de huisvesting van onze autistische zoon. Er bestond een kans, dat hij vanuit de instelling waar hij woont op straat terecht zou komen, omdat allerlei instanties hun beloften niet nakwamen. Doemscenario's rezen als paddenstoelen uit de grond.

Ik heb met mezelf afgesproken, dat de jongere kinderen niet de dupe moge worden van mijn zorgvolle gedachten en dat is dan ook de reden dat ik wat leuke dingen plande. Zij merkten niet dat mijn gebedsleven ineen zakte. Op een middag, toen zij naar school waren, zat ik moedeloos achter mijn bureau. En toen ... opeens zag ik het kleine kaartje op mijn prikbord hangen. Misschien hing het er al weken maar nu zag ik het echt. Er stond op:

But I have prayed for you,

that your faith should not fail!

 

Wat een opluchting. Hoewel mijn geloofsvertrouwen wankelde, wankelde Hij niet. Hij was juist erg alert en bad Hij voor mij.

Soms is het moeilijk om dingen in Gods hand te leggen. Mijn eerste reactie op nieuwe moeilijkheden is vaak dat ik er inwendig van wegvlucht: ik ga facebooken of plaatjes zoeken voor Printerest. Of ik ga als een bulldozer door mijn huishouden en vergeet te bidden. Zo dom van mij! Juist als ik me zo leeg en verward voel, wacht Jezus op een ontmoeting met mij.

 

 

Mijn God heeft plannen en doelen, die ver boven mijn verstand gaan. Soms breekt wat Hij doet mijn hart. Maar dit, wat ik las in een boekje van Terri Blackstock troostte mij:

 

But God's comfort is never far behind.

As we climb up into His lap and weep into His chest,

He lovely whispers: "Shhh. Just hang on to Me.

I promise to see you through this. And some day it'll be clear.

 

Over regen en gouden spinnenwebben

Kastanjes
Vandaag, woensdag, was het een echte herfstdag met veel regen en wind. Ik besloot mijn zoon te leren, hoe hij wat moois kon maken van de kastanjes.

Spinnenwebben maken
Ik kocht goudkleurige wol. De satéprikkers lagen in mijn keukenkast. Toen ik aan de grote tafel ging zitten, kwam mijn zoon al gauw naast me zitten. Hij keek nauwkeurig toe hoe ik de satéprikkers in de kastanje duwde. 'Ik denk dat ik het wel kan!' zei hij en ik gaf hem het kale spinnenweb. Heel voorzichtig pakt hij de draad en probeerde het.

 

Gezellig binnen blijven
Zo werd het een gezellige binnen-blijf middag. Een uur lang wikkelde hij de gouden draad om de satéprikkers. Vlak voor het avondeten hing ik zijn zelfgemaakte web boven de speeltafel, voor het raam. Eigenlijk ... lijkt het meer een gouden ster dan  een spinnenweb.

Het regent, regent, regent.

 

 

 

Als het regent ... en je hoeft niet te werken,
 wat doe je dan het liefst?