Over twijfel en Gods alertheid

Knutselen op woensdagmiddag klinkt erg braaf en gezellig maar ik plande deze bezigheid heel bewust in omdat mijn week juist niet zo braaf en gezellig was. Er waren onvoorziene omstandigheden rond de huisvesting van onze autistische zoon. Er bestond een kans, dat hij vanuit de instelling waar hij woont op straat terecht zou komen, omdat allerlei instanties hun beloften niet nakwamen. Doemscenario's rezen als paddenstoelen uit de grond.

Ik heb met mezelf afgesproken, dat de jongere kinderen niet de dupe moge worden van mijn zorgvolle gedachten en dat is dan ook de reden dat ik wat leuke dingen plande. Zij merkten niet dat mijn gebedsleven ineen zakte. Op een middag, toen zij naar school waren, zat ik moedeloos achter mijn bureau. En toen ... opeens zag ik het kleine kaartje op mijn prikbord hangen. Misschien hing het er al weken maar nu zag ik het echt. Er stond op:

But I have prayed for you,

that your faith should not fail!

 

Wat een opluchting. Hoewel mijn geloofsvertrouwen wankelde, wankelde Hij niet. Hij was juist erg alert en bad Hij voor mij.

Soms is het moeilijk om dingen in Gods hand te leggen. Mijn eerste reactie op nieuwe moeilijkheden is vaak dat ik er inwendig van wegvlucht: ik ga facebooken of plaatjes zoeken voor Printerest. Of ik ga als een bulldozer door mijn huishouden en vergeet te bidden. Zo dom van mij! Juist als ik me zo leeg en verward voel, wacht Jezus op een ontmoeting met mij.

 

 

Mijn God heeft plannen en doelen, die ver boven mijn verstand gaan. Soms breekt wat Hij doet mijn hart. Maar dit, wat ik las in een boekje van Terri Blackstock troostte mij:

 

But God's comfort is never far behind.

As we climb up into His lap and weep into His chest,

He lovely whispers: "Shhh. Just hang on to Me.

I promise to see you through this. And some day it'll be clear.