Gods zonneschijn op mijn modderpad

Vroeg wakker. Daarom vroeg in het bos. Met mijn voeten in de modder keek ik omhoog en wat ik daar zag was zo apart: links allemaal wolken en rechts een stralend blauwe lucht. Ik besloot om rechtsaf te slaan en in de richting van het blauw te lopen. Hup, klimmen naar de Elsterkop (63 m.)

Zon achter de wolken

De blauwe lucht schemerde tussen de rechte bomstammen door. Maar de zon verstopte zich achter me, onder een roomkleurige wolkenlaag.

Als het dit maar niet is (irrationele gedachtes)

Ik wandelde maar voelde van alles in mijn lijf. Dat maakte me onrustig. Ik dacht: als het dit maar niet is en dat maar niet is. Echt vervelend. Vooral als je op zo'n moment niet door hebt hoe irrationeel die gedachten zijn. Ik vocht er tegen. 

Door een andere lens kijken

Na een paar kilometer stond ik aan de voet van de Elsterkop. Ik nam het zanderig pad naar omhoog. De regen had veel steentjes mee naar beneden genomen. Die lagen aan de zijkant van het pad. Halverwege de helling rustte ik uit op een boomstronk. Prachtig uitzicht! Ik maakte daar wat foto's en dat hielp. 

📷 Dan kijk je door een andere lens. 

Wie wint: de wolken of de zon?

Ik kreeg weer wat grip op mezelf. Het frappante was: in de lucht was ook een soort strijd aan de gang. Wie zou het winnen: die wolken of de zon? 

De zon heeft gewonnen

De zon heeft gewonnen! Toen ik de heuvel weer afliep, dwars door het heide veld heen, voelde ik het en zag ik het ook. Alles baadde in het licht. Ik stond stil onder een oude boom en maakte nog een paar foto's. Ik dacht: soms duurt het heel even, soms dagen of maanden. 

🌞 Maar de zon wint het altijd! 

Ik sneed een takje hei af met mijn mes, als herinnering aan deze herfstwandeling en liep de heuvel verder af, daarna links het bos in. Nu met de zon in mijn gezicht. Wat heerlijk. Midden op het modderige pad stopte ik om een berichtje in te spreken. En dat gebruik ik nu voor mijn blog:

Spraakbericht: Het is zo mooi in het bos. Ik loop terug naar mijn fiets en de zon schijnt tussen de bomen door in mijn gezicht. Overal zie ik de blaadjes opgloeien. Net feestverlichting. Omdat het waait verspringt het licht van het de ene boomtak naar de andere. Ik ben blij dat ik toch ben gaan wandelen.

 

🌞 Andere foto's van deze wandeling op mijn fotoblog

Modderige video

En dat het modderig was in het bos mocht de pret niet drukken. De zon scheen op mijn modderpad. Dat maakte me blij (ik zeg dat ook in de korte video hieronder).

Gods zonneschijn
Ben jij een gelovige en wandel je in duisternis? Dan deel ik Spurgeons boodschap met je over Gods zonneschijn. De Zon wint het altijd. Dat is ook een mooie boodschap om te onthouden, als je in het licht wandelt.

Wanneer de zon doorbreekt na een lange regentijd, is er een helderheid en frisheid in de lucht, die wij anders niet bespeuren. Vaak is het juist het mooiste weer, wanneer de regen ophoudt, de wind de wolken weggedreven heeft en de zon tevoorschijn komt om de aarde met haar stralen te verblijden. Met het door lijden geoefende hart van de christen is het net zo. Het verdriet duurt niet eeuwig. Na de stortregens van de tegenspoed komt langzamerhand weer de zonneschijn. Bedenk dit, gelovige! Na alle droefheid blijft er toch een rust over voor het volk van God. Zonneschijn zal over je ziel komen, wanneer al deze regen voorbij zal zijn.

🌞 Aanbevolen blog: Finding God in Sunshine