Naar de keuken lopen om ...

Soms staan er zoveel moedbenemende dingen op mijn programma, dat ik geen zin in de week heb. Ik houd niet van telefoneren met onbekenden. En ik het niet leuk om afspraken te maken met medische diensten. Het klinkt heel kinderachtig maar daar baal ik van. Toch moet ik twee van zulke gesprekken aangaan omdat ik in de molen zit van onderzoek en diagnostiek wat betreft mijn eigen ADD problematiek. (Voorzover ik dat als problematiek ervaar.)

Ook staat er deze week een gesprek op het programma op de school van één van mijn kinderen. Daar zie ik als een berg tegenop want confrontaties geven me de bibbers. Toch ik ga vanmiddag een gesprek voeren waarbij ik mijn gezicht moet laten zien omdat het mijn kind aangaat. Ik voel me zo onzeker. Ook al heeft mijn man veel vertrouwen in me en prijst hij me de lucht in, diep in mijn hart ben ik maar een klein mensje.
Snappen jullie dat. Zo'n scala aan gevoelens? Gisteren besprong me de paniek. Help! Hoe krijg ik het op een rijtje. Het enige dat me er door heen helpt is mijn innerlijk te richten op iets anders.

*Ik kijk nu bijvoorbeeld naar buiten en zie zo'n prachtige wereld. Een dun laagje sneeuw en de morgenzon, die opkomt als een oranje bol en met haar stralen het winterlandschap in een gouden gloed zet.

*Ik denk even heel bewust aan de grote kans dat de kinderen deze week kunnen schaatsen op natuurijs.

Hoe ik verder omga met deze stress? Ik loop af en toe bewust naar de keuken. Niet om chocola te eten. ( ook wel ) Maar in de keuken, boven de wasbakken, heb ik een plank. Daarop staan vier  kommen, rood met witte stippen. Tegen één van die kommen zet ik altijd het kaartje met mijn tekst van de week. Die van nu staat er trouwens al twee weken omdat deze tekst voor mij zo krachtig en betekenisvol is. Het is een passage uit de Old Dutch Statenvertaling van het boek Jesaja:

Ik ben de Heere,

Uw God, ...

Die u leidt op de

weg, die gij gaan moet.

Als ik opnieuw verrast wordt door vervelende gedachten ( hersenstorm) lees ik deze tekst in de keuken. En zeg er Amen op. God is bij me. Hij zal me helpen met alles wat ik moeilijk vind. Zo vind ik rust in Hem.

Dit leven brengt me heel veel mooie dingen. Ik richt me daar de laatste tijd ook echt op. Maar ondertussen verlies ik de realiteit niet uit het oog. Dit leven brengt ook moeite met zich mee, gebroken harten soms, gezondheidsproblemen.

Ik neem me voor om mijn problemen en zorgjes bij elkaar te rapen en ze in een doos te stoppen. Het deksel doe ik stevig dicht en deze denkbeeldige doos leg ik in de handen van Jezus. Daar wil ik het laten. En leven in het besef dat hij zorgt. Elke dag opnieuw.

Plaatjes van het www