MAMA IS WEG

MAMA IS WEG

Het kleine meisje ligt stil in bed. Haar hart bonkt in haar keel en ze knijpt in de rand van haar deken. Papa zei een paar dagen terug: "het is jullie schuld dat mama zo'n hoofdpijn heeft - jullie zijn zo druk." En nu is mama weg. Niet voor altijd maar wel voor lang. Totdat de hoofdpijn over is. Ze moet tot rust komen. Ergens ver weg en niemand mag op bezoek komen.

Er kriebelt een traan over haar wang.

Ze veegt hem niet weg.

Ondanks het feit dat papa er wel is, voelt ze zich helemaal alleen, schuldig en verward. Want eigenlijk is ze blij dat mama weg is. 

Nu is dat kleine meisje groot geworden. Ze is zelf moeder van kinderen. Heel soms denkt ze terug aan vroeger en dan denkt ze ook aan God. Is Hij net als haar moeder? Krijgt Hij hoofdpijn van haar? Die foto's van haar moeder!  Gezellig bij anderen op de bank met andere kinderen om haar heen. Van hen kreeg haar moeder vast geen hoofdpijn. Ze vond het in het gastgezin vast veel fijner dan thuis. Misschien dat God ook liever anderen ziet dan haar... 

Om te voorkomen dat deze de leugen gelooft over God, roept ze gauw een Bijbeltekst in gedachten. Ze zegt het hardop: "Hij zal me beslist niet loslaten en Hij zal me beslist niet verlaten."

God zal altijd haar blijven houden. Hij heeft haar zo lief, dat Hij voor haar stierf. Hij redde haar van al haar zonden (ja die had ze, die deed ze) en Hij joeg de duisternis weg. 

Mijn Jezus, wat hou ik van U

Alles aan U is mooi.