Hersenspinsels van een zwemmende vrouw.

Als ze heen zwom kon ze hen niet zien. Dan keek ze tegen het hoge raam van het zwembad aan. Zwom ze echter een baantje terug, dan lukte het wel en keek ze haar ogen uit! Leuk, leuk! Ze was dol op obeserveren. ( lees: gluren ) Lekker al de vrouwen bekijken, die net als zij baantjes wilden trekken. Ze kwamen door de klapdeuren naar binnen: oudere vrouwen in degelijk badpakken met rimpels en verschrompeld vel op armen en benen. Ze huiverde. Zou zij er later ook zo uit zien? Andere vrouwen droegen een bikini en als ze nauwkeuriger keek, zag ze striae plus mollig buikjes. Dat gaf haar een voldaan gevoel. Ha, ha, ze was lekker niet de enige. Maar toen dat ene vrouwtje de ijzeren trap in het water zwembad afdaalde, zuchtte ze heel diep. Wow, wat slank! En bloedmooi. Om jaloers op te worden.Vlug draaide ze zich om in het water en zwom de andere kant op. Twintig jaar geleden was zij ook dun en kreeg ze complimentjes voor haar figuur. Ze was zwaarder geworden. Af en toe voelde ze zich net een kamerolifant. Boos sloeg ze met haar handen in het water.

Er is een tijd geweest dat ik mijn hoofd omdraaide, als ik mezelf zag lopen in een winkelruit. Soms is de vrouwen-wereld hard, vooral als de mode - en cosmetisch industrie zo'n groot impact heeft op wat mooi en lelijk is. Ik als vrouw van middenveertig krijg grijze haren, rimpels ... en ik kan het onmogelijk meer tegenhouden. Worden mijn kwaaltjes erger als ik ouder wordt? Moet ik misschien een schouderprothese of zit ik voor altijd vast aan pijn bij elke beweging?

Gelukkig veranderden mijn gedachten toen ik dit stukje las in het boek: 'Ik heb er genoeg van.'
Misschien zeg je dat het met jouw lichaam onmogelijk is om van jezelf te houden. Jouw lichaam is écht te dik, en bezorgt je niks dan last. Jouw lichaam levert je allemaal pijntjes en kwaaltjes op en je zit je alleen maar in de weg. Maar zo werkt het niet met de liefde ... Kijk eens naar een moeder met een moeilijk kind. Doet ze dat kind weg uit haar hart omdat het haar last bezorgt? Nee, de meeste moeders openen hun hart juist en koesteren het kind zoals het op dat moment is.
Waarom ga jij zo hard om met je lichaam? Je hebt het er maar mee te doen, zoals het nu is. En zoals je lichaam nu is, kun je ervoor kiezen om het lief te hebben en ermee samen te werken om Gods plan in je leven te vervullen. 

Ik vond dit stuk zo mooi! Mijn lichaam is waardevol voor God, mezelf en mijn man. God heeft mij in de moederschoot geweven. Zijn zorg was er en ... is er nog steeds -  dag en nacht. Juist nu ik een moeilijke tijd doorworstel ( hierover misschien later) ervaar ik Zijn aanwezigheid.

Ik ben benieuwd hoe jij er over denkt. Wat is jouw beeld van mooi zijn als vrouw? Is het potje dat ècht tegen rimpels helpt al uitgevonden? Hoe kijk jij tegen je lichaam aan; welke eisen stel je eraan en wat vind je zelf van die eisen?