De kleur die mij aan Thuis doet denken

Zóveel kleine blauwe steentjes op één onderzetter.

En nog meer blauw.
En nóg meer.
Ik vind dit deel echt niet leuk — steeds weer datzelfde kleurtje, steentje voor steentje.

Ik neem een pauze.
Leg het werkje weg, pak m’n telefoon en google: “Blauw in de Bijbel.”
En dan valt iets me op.

Blauw = tekhelet (תכלת).
In de tijd van Mozes was het zeldzaam en kostbaar. Volgens oude tradities werd het gemaakt van het sap van een zeewezen, de chilazon — waarschijnlijk een soort zeeslak.
Het werd gebruikt voor de tabernakel, voor de kleding van de hogepriester, en voor de tzitzit — de kwastjes aan de hoeken van het kleed.

Niet zomaar een kleur.
Tekhelet wees omhoog —
het herinnerde Gods volk aan de hemel
en richtte hun hart op de Oneindige.

Sommigen zeggen dat tekhelet verwant is aan kalah,
dat betekent: voltooien, vervullen.

En ineens voelt het herhalen van dat blauw niet meer zo zinloos.

Eh, ik vind het nog steeds geen leuk klusje.

Maar nu, bij elk klein blauw steentje, herinner ik me:
dit is niet het einde.
Er is meer.
Hij is er

🕊️ Klein weetje

"Ik ben het; weest niet bevreesd."

— Markus 6:50 

In het Grieks staat daar letterlijk: ἐγώ εἰμι – Ik ben.

Dat echoot Gods naam uit Exodus:

"Ik ben die Ik ben."

Niet alleen een geruststelling,

maar een openbaring:

Hij is er. Hij ís.

Een glimpje van de hemel?
Dat ontvang ik iedere keer als ik me herinner dat Hij naar beneden kwam —
als het Lam van God,
om het mogelijk te maken dat ik Hem nu kan ontmoeten in het gewone,
en dat de weg naar boven, dag en nacht, openligt.
Geen obstakels meer

En als ik dan pauzeer, zelfs bij iets kleins als een onderzetter vol blauw,
en fluister: "U bent hier," — dan is dát mijn glimp van de hemel.

U bent hier — ook in het saaie, het moeilijke, het onoverzichtelijke, het pijnlijke. Ja, zelfs als ik blauwe steentjes plak om uit te rusten van de dingen die me zo moe maakten.

~ * ~ * ~ * ~

Heeft een hobby jou ooit wat laten zien van iets groters?
Wat is jouw hobby eigenlijk?