Laat God je dag mooi te maken

Ik vind het heerlijk om op maandag te beginnen met een frisse boswandeling. 'Mijn drie mannen' werken dan vanuit huis, vandaar dat ik er graag even tussenuit piep.

Bospraatje

Tijdens mijn koffiemoment in de natuur spreek ik regelmatig een bospraatje in. 

Ik deel hieronder een fragment.

Van mijn dictafoon
12 september

"Heer, hier ben ik, Uw kind met haar warrelhoofd." Is dit een gebed? Ik denk het. Ik heb echt een warrelhoofd vandaag. Chaos in mijn denken. En nu zit ik hier op mijn plekje in het bos. Ik heb het geluk dat de zon schijnt. Ik kan het licht bijna aanraken. Maar ik doe het niet. Ik wil verder.

Omweg

Dinsdag vandaag. Ik herinner me nog dat ik die bewuste morgen erg onrustig was. Ik dronk maar een half bakje koffie en maakte mijn gauw wandeling af. Maar ik besloot om niet gelijk naar huis te gaan. Ik koos voor een omweg en zei tegen mezelf: even kijken of de balsemientjes nog bloeien. 

🌸🌸🌸

Al fietsend kwam ik dichter en dichter bij mijn gevoelens. Er was iets naars en dat wíst ik... maar ik had het verdrongen. Ik voelde één bonk pijn. Ik voelde me afgewezen. Ik voelde me gekwetst. Daarom kon ik geen rust krijgen in dat warrelhoofd van me.

Van mijn dictafoon

12 september

Bij De Leemkuil. Ik ben er! Ik ga bij die picknicktafel zitten. Ik ga een kwartier rust nemen, ik ga het boekje pakken. Ik ga het lezen. Dat ga ik echt doen. 

 

Vandaag: donderdag 

29 september

Is het echt al donderdag? Ik schrijf deze blog in stukjes. Er staat een leuke quote op mijn kalender: "Geef elke dag de kans om de mooiste van je leven te worden".  

Vandaag zeg ik: doen! Geef God de kans om je dag mooi te maken. Dat kan Hij. Dat deed Hij ook bij mij. Zoals ik schreef ging ik op dat bankje zitten en haalde het boek Gods Voordeur uit mijn tas. Ik begon met lezen.

DE GEBROKEN VLEUGEL

Heeft iemand je bezeerd? Afgewezen, besmeurd? Heb je ooit een pijn gevoeld die maar niet over wilde gaan? Waar ga je naar toe voor hulp? Ga naar de Voordeur (beeld van gebed, ontmoeting met God, grens van tijd en eeuwigheid) dan zul je niet teleurgesteld raken. 

Ik liep in Zijn richting en ging bij Hem zitten.
'Spreek met Me', zei Hij.
'Ik heb pijn', zei ik, 'zo'n enorme pijn.'
'Dat weet Ik. Praat met Mij over je pijn.'
Ik had niet opgemerkt dat Hij een vogeltje in Zijn schoot hield. Het vogeltje had een gebroken vleugel.
'Er zijn veel dingen kapot in deze wereld', zei ik. De Vogelmaker nam het kleine schepseltje in Zijn hand terwijl het tegenstribbelde, angstig piepte en uit alle macht probeerde te ontsnappen.
'Ze zal stil moeten liggen als ze wil dat Ik haar genees', zei Hij.
'Wat een dom vogeltje', mompelde ik.
Hij keek naar me. Heel even maar. Toen wist ik dat ik ook dom geweest was.
'Als ik stil in Uw handen ga liggen en ophoud met tegenstribbelen, geneest U dan ook mijn gebroken vleugel?' fluisterde ik, zonder dat ik Hem aan durfde te kijken.
Het bleef stil. Toen zei Hij vriendelijk: 'Wil je rustig in Mijn handen liggen - óók als ik je niet genees?'
'Ik zal het proberen', zei ik na een lange pauze.
Toen klonk Zijn stem: 'Kom hier, meisje!' Ik weet niet hoe het gebeurde maar ik lag in Zijn armen en hoorde het bonken van Zijn gebroken hart. Eindelijk begreep ik het: alleen iemand met een gebroken hart zal graag gebroken pootjes en vleugeltjes genezen. Zijn hart werd gebroken, zodat mijn hart kon genezen, Ineens maakte ik me niet meer druk over mijn vleugeltje. Toen ik daar lag, wist ik dat ik nergens anders wilde zijn dan in Zijn handen.
'Het maakt niet uit, lieve Hartemaker', zei ik, 'U mag het zeggen'. Toen zag Hem glimlachen, en plotseling voelde ik me net zo tevreden mét de pijn als ik me zonder zou hebben gevoeld.
De zon ging onder, het werd nacht. Ik viel in slaap. Hij niet - want de Bewaarder van Israël sluimert nooit!

Nu sluit mijn blog af met een laatste fragment

Van mijn dictafoon

12 september

... heerlijk even koffie gedronken. Ik voel me eindelijk weer rustig. Ik heb zonet gebeden, zachtjes gehuild. Er is hier toch niemand. Gelukkig maar, haha. Ik maak zometeen nog wat foto's van deze plek want ik wil het moois delen met andere vrouwen. Dan zeg ik: God is je niet vergeten. Luister naar Zijn hartenklop: “Kom naar Mij toe allen die vermoeid en belast zijn en Ik zal jullie rust geven”.

 

🌸🌸🌸 🌸🌸🌸

🎉  Genoemd boek heb ik dubbel: ik geef er eentje weg. 

👇   Schrijf in een comment of je het wil hebben (ik verloot hem)

🌸  Klikkerdeklik fotoblog: Laat staan, alsjeblieft!