ALS DE ZON WEER GAAT SCHIJNEN

Dat ik echt mijn ding! Ik check de tijd, spring op mijn fiets en rijd naar het natuurgebied hier vlakbij om de zonsopkomst te bewonderen.

Ik schreef erover op mijn Instagram:

Een half uurtje de tijd nemen om naar de zonsopkomst kijken. Ik realiseerde me dat er zoveel verzen over licht en zon in de Bijbel staan. Vandaag dacht ik vooral aan deze tekst: licht is gezaaid voor de rechtvaardige. En aan: gezegend wie komt in de Naam van de HEERE. Wij zegenen U vanuit het huis van de HEERE. De HEERE is God. Hij heeft ons Licht gegeven.

Ik herinner me een ander fietsritje in december.

Uit mijn dagboek:

Het was een koude morgen. De zon wierp haar donkerrode stralen over het bevroren landschap. En ik was daar... in the middle of nowhere. Links van me bewogen de rietstengels zachtjes heen en weer. Ik keek ernaar en repeteerde:

Het geknakte riet zal Hij niet verbreken, de uitdovende vlaspit zal Hij niet uitblussen. 

Wat voelde ik me intens verdrietig door die tekst. Ik keek nog eens opzij naar het riet en bad tot God:

U die gezegd heeft dat U het geknakte riet niet verbreken zal ...  waarom word ik dan wèl geknakt. Hoor ik niet meer bij U? Heeft U me verlaten? Help me. Doe wat. Herstel mij. Kom alstublieft mijn ongelovigheid te hulp. Hoe kan ik U liefhebben als ik zo aangevochten wordt. Mijn lamp dooft uit!

Ik fietste weer verder. Het zonlicht streek warm over het wit bevroren fietspad voor mijn neus. Naarmate de zon hoger klom aan de hemel werd het lichter en verdwenen de schaduwen. Die week leerde ik deze tekst uit mijn:

Het pad van rechtvaardigen is als een schijnend licht, dat gaandeweg helderder gaat schijnen tot het volledig dag is geworden (Spreuken 4:18). 

Mijn pad dan? Helemaal geen licht. Eén en al donkerheid: geloofstwijfel

Knipperend tegen het zonlicht bad ik:

Als Uw Woord waarheid is, vervul dan die belofte Heere. Vervul Uw eigen woord. Verlos me van twijfel. Laat mijn pad als een schijnend licht worden, dat gaandeweg helderder gaat schijnen. Neem mijn ongeloof  alstublieft weg. Bewijs me dat U bent die U bent. Ik geloof. Ik geloof er dwars tegen in. U bent mijn Koning en mijn God.

Ik sloeg af en reed over een hobbelig pad dat me langs de schapen voerde. "Hé schapen!" riep ik, "is dat lekker: bevroren gras? Wie is jullie herder eigenlijk? Horen jullie bij die gindse boerderij?" Een van de schapen draaide zich om en keek naar me. Dat vond ik leuk. Ik stapte af en zette de schapen op de foto.

Dat was het moment dat me iets te binnen schoot wat Jezus zei: "Ik ben de goede Herder en Ik ken de Mijnen en word door de Mijnen gekend."  Mijn geloofstwijfel verdween als sneeuw voor de zon en kwam die week niet meer terug.

Jezus is mijn Messias. Hij is mijn Heere en mijn God. Hij kent mij en ik ken Hem.

Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en zij volgen Mij. En Ik geef hun eeuwig leven; en zij zullen beslist niet verloren gaan in eeuwigheid en niemand zal ze uit Mijn hand rukken. Mijn Vader, Die hen aan Mij gegeven heeft, is meer dan allen, en niemand kan hen uit de hand van Mijn Vader rukken. Ik en de Vader zijn Eén. Johannes 10:27-30

• Bekijk HIER de andere foto's van dit fietsritje. 

↬ Update: Deze blog verscheen voor het eerst op mijn andere blog