ZAL IK MET JE MEEGAAN

Mijn dochter ijsbeerde door de woonkamer. 'Ik ben zo zenuwachtig voor mijn toetsen!', zei ze. 'Stel dat ik een onvoldoende haal voor geschiedenis. Of voor wiskunde. Straks blijf ik zitten.' Somber liet ze zich op de bank vallen.

Ik vind de 'kriebels' bij mijn kinderen heel normaal. Het maakt ze extra alert en meer geconcentreerd. Intussen heeft mijn dochter de cijfers voor geschiedenis en wiskunde binnen. Een voldoende voor allebei. Zij blij.

Extreem bezorgd
Het is anders als normale spanning of zenuwachtigheid overgaat in extreme bezorgdheid. Ik las vanmorgen in mijn Bijbelse dagboek: Ons leven is niet een leven van angstvallige bezorgdheid maar van blij geloof.

Die zit, dacht ik. Want zelf voel ik me regelmatig erg bezorgd. Vooral als een situatie niet voorspelbaar is. Zaterdag nog dacht ik: Zal mijn zoon ooit thuiskomen? Welke fouten maak ik in de opvoeding. Ben ik sterk genoeg voor de beproevingen? Wat is de juiste weg? En... hoe kom ik de zomervakantie door als het regent?

Moet Mijn aangezicht meegaan?
Zo stond ik zaterdagavond mee te kijken, bij mijn man op de computer. Op zijn scherm stond een zangdienst aan. Normaal hou ik niet zo van zingende vrouwen, sorry. De oorzaak dat ik toch bleef staan, waren de prachtige gedeeltes uit de Bijbel, die voorgelezen werden. Vooral deze raakte me:

Mozes zei: Nu dan, als ... ik dan genade heb gevonden in Uw ogen, maak mij toch Uw weg bekend. Dan zal ik U kennen, opdat ik genade zal vinden in Uw ogen. En Hij zei: Moet Mijn aangezicht meegaan om u gerust te stellen?

Tegengif voor bezorgdheid
Zijn aanwezigheid is het tegengif tegen mijn bezorgdheid! Het helpt niet als iemand tegen me zegt dat bezorgdheid niet christelijk is. Ik word pas blij en rustig als ik weet dat Hij met me mee gaat. 

Dit is toepasbaar op een heleboel situaties:laatste loodjes van een studie, zomervakantie, met of zonder kinderen, onthaasten, zwangerschap en bevalling, rouwverwerking, werkeloosheid, leeg nest. Als Hij erbij is ziet alles er anders uit.