Kijk naar de paarse bloemen

Ik zou wel kunnen huppelen. Wat voel ik me blij om hier te lopen. Ik houd mijn hoofd scheef om te luisteren. Vreemd is het wel hoor... dat de vogels zich zo stilhouden! Dan lijkt het net of de natuur haar adem in houdt. Ik mis het; tegelijk heb begrip voor die beestjes want ik las dat het ruien veel energie kost en dat ze zich daarom rustig houden). [1]

Fantasie op hol
Het is zoiets als de overgang, bedenk ik me. Dan ontbreekt het je soms ook de energie om vrolijk te zijn en dan... Ik glimlach omdat mijn fantasie weer eens op hol slaat en maak een foto van mijn schaduw op het bospad. Hallo, hier ben ik... Niet in de rui maar wel al een eind door de overgang heen. Wat is het fijn om in het bos zijn.

Zuchtende bomen
Nu kom ik langs een droevig stukje bos. Klimaatverandering leidt tot massale dood lariksen en fijnsparren. De apostel Paulus zei heel vroeger dat de schepping zucht als in barensnood, nou, als ik hier langs loop zucht ik ook even. Het ziet er zo triest uit. Ik kijk omhoog naar de blauwe hemel. Wanneer zal Hij alles nieuw maken? Dan zal het pas mooi zijn hier op de aarde. Mooier dan ik me voor kan stellen.

Ik zuchtte ook
Een paar weken terug liep ik ook te zuchten. Ik zag het niet meer zitten. Lisa Elliot schreef in haar blog: "We hebben allemaal een limiet. En ik bereikte de mijne. Niet voor het eerst in mijn leven. Ik voelde me emotioneel, mentaal en spiritueel uitgeput." [2] Deze woorden triggerden me omdat precies omvatte hoe rot ik me voelde. Ik denk eraan terug nu ik langs deze dode bomen loop.

Uit mijn dagboek:

31 juli

Ik heb de laatste tijd sombere gedachten. Ik zag net de foto van papa en mama aan de muur hangen en nog een meer foto’s van mensen die overleden zijn. Alles gaat dood. Ik huil om de imperfecie, om het leven dat "een zucht" is, ik rouw om verliezen... (in dagboek noem ik namen en dingen). Ik zie geen mooiigheid; voel me uitgeput. Maar...

(lees verder onder de foto) 

💖 maar... de blog van Mandy troostte mij. [3] Zij schreef

“God wacht op jou, om jou in Zijn armen te nemen, jou op te laden, te herstellen en te verfrissen met Zijn Heilige Geest. Soms doet Hij het als een snellader, in rap tempo. Maar vaker nog neemt Hij tijd voor jou, zet Hij jou apart en vult jou met Zijn Heiligheid. Dat kan voelen alsof het oneindig duurt, maar Hij heeft jou vast en wil jou in de Eeuwigheid ook met Hem hebben.”

God weet van me af. Hij ziet hoe uitgeput ik me voel en bij Hem hoef alleen maar Zijn kind te zijn. Schuilen en huilen. 

Einde dagboekcitaat. 

~~<><><><>~~

Ja, ja, ja, het bloeit nog! 
Ik laat de zuchtende fijnsparren ver, ver achter me en loop door naar de hei. Dankzij God, een paar weekje rust, de liefde van mijn man, het gesprek met de psycholoog... voel ik me weer veerkrachtig en een stuk blijer. Plus... wat is het heerlijk om in de natuur te zijn! Ik ga ik steeds terug naar het heideveld om te kijken of het nog bloeit. En iedere keer sta ik bijna te dansen zeg ik: ja, ja, ja, het staat nog steeds in bloei.

💜 Ik zie mijn bankje al.

Als Jezus naast me zat, wat zou...

Ik zet mijn rugtas en wandelstok neer en ga zitten. Dit is mijn leesplek, laat-alles-maar-even-los-plek, genietplek, ontmoetingsplek. En ik denk: als Jezus naast me op het bankje zat, wat zou Hij dan tegen me zeggen? Hij zou dan vast naar het heideveld wijzen en zeggen: 

Kijk naar de paarse bloemetjes. Ze hoeven niet te ploeteren en maken zich geen zorgen over hun bestaan. Zelfs Salomo, met al zijn pracht en praal kan niet tippen aan hun schoonheid. Waarom voel je je zo bezorgd? Laat los. Je Hemelse Vader weet immers wat je nodig hebt. Als Hij zoveel zorg besteed  aan deze heideplantjes -  iedere zomer roept Hij ze uit de dood tot het leven -  hoeveel meer zal Hij voor jouw onsterfelijke ziel zorgen en voor je sterfelijke lichaam. 

 

Ik preek tegen mezelf
Maar Jezus zit niet naast me op het bankje. Hij heeft wel Zijn Woorden achtergelaten dus preek ik die Goede Boodschap tegen mezelf. Ik was uitgeput en er waren dagen dat ik worstelde met ongeloof. Maar kijk: als Hij zoveel zorg draagt voor dat veld en het elke zomer mooi maakt, is Hij dan niet ook in staat om voor mij te zorgen? 

Wat houd ik van dit warme licht
Als ik terugloop naar mijn fiets, gaat al mijn aandacht naar de mooie bomen om me heen. De wereld bestaat gelukkig niet alleen uit alleen maar dode fijnsparren. Zonlicht baant zich een weg naar de bosbodem. In augustus lijken de zonnestralen een fluwelen gloed te hebben; ik zou het de hele dag vast willen houden: zonnegoud! [4] En als bonus zie ik een geweldig spinnenweb tussen de bomen hangen. Ik loop er door een diepe laag oude bladeren naar toe en maakte er een foto van.

“When summer gathers up her robes of glory, and like a dream of beauty glides away.”
— Sarah Helen Whitman

✨ Ik wilde de schittering van het web vangen. Is het me gelukt?

Citaat Elyse F.
Ik sluit mijn blogpost af met een citaat om mijn christelijke "zussen" te bemoedigen:

Laat de raad van Jezus diep tot je hopeloze hart laten doordringen, wortel schieten en uitgroeien tot volledig vertrouwen: "Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden." (Johannes 14:27) "Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven" (Johannes 11:25). Ja, het lijkt somber, maar vreugde komt in de ochtend, bij het aanbreken van de dag. Bron: Home, Elyse Fitzpatrick [5]

 ~~<><><><>~~

[1] Stille vogels zijn in de rui

[2] Lisa Eliott: The well that never runs dry (lees het)

[3] Blog van Mandy: Zoete Genade

[4] In augustus staat de zon lager aan de hemel. Haar stralen moeten dan door een groter stuk lucht reizen voordat wij ze zien. Dat zorgt ervoor dat het licht meer verspreid wordt, waardoor het er zachter uitziet.

[5] Boek: Home, how heaven and the new earth satisfy our deepest longing

🚶‍♀️🌳 Heb jij ooit in augustus gewandeld? Jouw ervaring? 

🌲😢 Zielige bomen door droogte gezien? Wat voelde je?