IK BEREIKTE DE TOP

Maandagmorgen bedwong ik de Amerongse berg. Deze berg is maar een heuvel: 69,2 meter boven NAP en daarmee het hoogste punt van onze provincie. Mijn doel was de Eenzaame Eik, die op de tweede (iets minder hoge top) ligt.

• Op mijn fotoblog: The Lonely Oak

Op Strava schreef ik:

Deze eigenwijze “dwalerd” bereikte toch de top van de Amerongse berg en rustte uit onder de eenzame eik 🥾🤩.

Ik was in het begin echt eigenwijs en negeerde mijn routeplanner. Hoewel dat ding "rechtsaf" zei dacht ik dat de weg naar links beter zou zijn en het kostte me een kwartier om weer op het goed padje te komen.

Ik hou van dwalen in de natuur.
Jij?

Routeplanner
Wat betreft mijn verhouding tot God als Vader is het zo nodig dat ik blijf luisteren naar Zijn stem. Ik bezit de beste Routeplanner van de wereld: de Bijbel. En daaruit leer ik dat Jezus de weg is.

Ik dacht over Hem na onder het wandelen.
Dat Hij het ook letterlijk zo zei:

Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven (Johannes 14:6)

• Mirjams gezinsmoment over ‘Ik ben de Weg, de Waarheid, en het Leven?’

Tegenstelling

Eén zandpad maakte veel indruk op me. Aan mijn rechterhand stonden hoge naaldbomen  half in de schaduwen gehuld: donker en dreigend. De wind waaide door de toppen en ik hoorde gekraak van takken. Ik voelde me klein. Keek ik naar links dan zag ik opeens een heel andere wereld: alles frisgroen en met dansende zonnevlekken. Wat een tegenstelling.

Coronavirus

Zo voelt de dreiging van het coronavirus voor mij. Aan de ene kant ziekte en dood en aan de andere kant het kostbare lieve leven. Ik loop erdoor tussen door, niet wetend wat me zal overkomen: zonneschijn of duisternis. Misschien allebei... Is dat niet beangstigend?

Citaat Phillip Keller

In mijn boek over psalm 23 las ik dit:

Elke keer weer moet ik mezelf eraan herinneren, als ik door een dal ga: O God, dit zal wel héél erg moeilijk voor me worden, maar ik ben er toch van overtuigd, dat deze weg uiteindelijk de gemakkelijkste en beste weg voor mij zal zijn om hogerop te komen. Als ik het dan kan opbrengen om Hem voor die moeilijkheden en donkere dagen te danken, dan ontdek ik tegelijkertijd, dat Hij bij mij is in mijn ellende … Uit deze overtuiging komt christen tot een levenshouding van rustige aanvaarding van tegenspoed. Hij is opgeklommen tot een hoger bergplateau mét God. Hem te kennen op deze nieuwe en innige wijze, maakt het leven veel dragelijker dan tevoren.

Vanuit dal

Vanuit het koele dal liep ik, langs de donkere bomen omhoog in de richting van de Amerongse berg. Het laatste stuk werd echt klimmen. Mijn man leerde me ooit: hoe steiler het pad, hoe kleiner de pas. Ik probeerde het en het lukte!

Zo is het maar net. Niet vooruit rennen maar de Goede Herder volgen. Kleine stapjes zetten. En wat is het heerlijk om in Zijn tegenwoordigheid te zijn.

• Wandeltips heuvel op (en heuvelaf)

• Waarom stapjes klein moeten zijn 

Eenzame Eik
Ik bereikte de heuveltop en rustte uit onder de Eenzame Eik. Het was een geweldige wandeling met veel ruimte om na te denken en te genieten.

Hé, deze eigewijze dwalerd zal Thuiskomen,
Ooit. Bij de Herder, die de Weg is.

• Lees ook mijn blog: Een berg op mijn pad

🎧 Ik ben de Weg