Het is echt lente. Alles wordt zo fris groen! Genieten is dat. Onze prunus heeft dit jaar mooier gebloeid dan ooit. Zo leuk om daar foto's van te maken.
PRUNUS
Hieronder een foto van de bloesem. De boom groeit in de hoek van onze voortuin en ik vind de roze bloemen geweldig om te zien! Ze groeien in het vroege voorjaar als hangende trosjes aan de nog kale takken. Meestal rond april.
- HIER de bloesem in 2017
Elk voorjaar kijk ik verwonderd (en vol hoop) naar de bloemknopjes die zich koesteren in het zonlicht. Ze groeien en ze groeien ...tot ze hun schoonheid niet langer verbergen kunnen. Ze willen volgens mij dolgraag de lentezon begroeten.
Na de bloei ziet onze prunus er best saai uit in het hoekje van onze tuin. Niet dat ik de groene bladeren niet mooi vind maar ik mis gewoon de roze bloemenpracht. Vooral 's-morgens vroeg waren de bloemetjes zo mooi om te zien, met al die dauw erop!
Vandaag keek ik net voor zonsondergang vanuit de deuropening naar ons boompje en ik bedacht dat ik er op Kostbaar ooit een blog over geschreven had. Ik zocht en vond het oude bericht.
In 2016 schreef ik:
Zo is het mijn leven ook. Seizoenen, net als in de natuur. Kou, zonneschijn, regen, droogte. Goede tijden en slechte tijden. Maar wat is een slechte tijd voor mezelf? En wat is een goede? Ben ik alleen waardevol en mooi als ik bloesem draag? Als ik bruis van energie en de vreugde uit mijn ogen spat. Of ben ik ook kostbaar in Gods oog als tranen mijn dag beheersen. Als ik geen grip krijg op mijn leven.
Nu is het 2019. Wat kan er veel gebeuren in drie jaar! Mijn ouders leven niet meer. Af en toe voel ik me daar intens verdrietig. Het is niet gemakkelijk. Toch is goed. Ik verwonder me over God. Dwars door de seizoenen van het leven brengt Hij zijn kinderen Thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik ben heel blij met je reactie! Dank je wel.