Bij het opruimen van een lade stuitte ik op een stapel oude dagboeken. In één ervan vond ik het verhaal van mijn dochter — over hoe ze aan haar litteken kwam. Ik was helemaal vergeten dat ik het ooit had opgeschreven.
Mijn jongste zoon heeft een hekel aan enge dingen, maar dit verhaal wilde hij wél horen.
En zo begint het…
 |
Papa kwam aangerend uit zijn kantoor en keek naar haar hals. De randen van haar huid stonden wijd open: middenin een diep gat. Ze voelde geen pijn, maar moest toch razendsnel naar het ziekenhuis. Daar kreeg ze meerdere spuiten en een schoon verband om alles op zijn plaats te houden. Haar slagader was nét niet geraakt door het prikkeldraad.
We werden doorgestuurd naar een plastisch chirurg. Die maakte het gat weer dicht met 42 hechtingen — zowel inwendig als uitwendig.
 |
Herinnering
Zoon is tevreden. Nu weet hij het: van dat litteken.
Bij mij kwam de herinnering terug. Dat ik daar zat, helemaal alleen, op controle met mijn dochter… die tweede keer. Mijn man was thuis bij de andere kinderen. Ik had geen idee dat ze met spoed geholpen moest worden, omdat er een abces zat.
Hoewel ik het allemaal ontzettend spannend vond, ervaarde ik toen Gods aanwezigheid. Ik legde mijn hand over de ogen van mijn dochtertje, terwijl iemand narcose in haar infuus spoot. Toen ze ‘sliep’, liep ik naar de wachtkamer. Twee lange uren zat ik daar te wachten… en te bidden.
En er kwam een diepe rust over me. Dat vond ik zo bijzonder, want normaal word ik in ziekenhuizen en wachtkamers juist heel zenuwachtig.
---
Mijn dagboeken bewaar ik. Ik denk dat iedere familie zijn eigen verhalen heeft. Niet alleen zulke als hierboven maar ook leuke herinneringen.
Elk gezin heeft zo z'n eigen verhaal! En elke gebeurtenis ook. En ik schrijd er ook aardig wat op, maar vergeet ze ook regelmatig totdat er iets op m'n pad komt dat associaties opwekt.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat het zo goed is afgelopen. Het bezorgt je rillingen als je beseft dat het ook anders had kunnen gaan.
My then 5 year old son broke both of his thumbs a couple of years ago. I hate to think about it, but he came out of the whole thing just fine.
BeantwoordenVerwijderenBrrr... Hier een keer een akkefietje met glas en veel bloed en een gehavende neus... Goed afgelopen, je ziet het nauwelijks meer. En ja, al zijn ze niet echt opgeschreven, ik kom uit een groot gezin en daar zijn 'verhalen' genoeg die zo af en toe weer worden opgerakeld - gelukkig is iedereen nog steeds gezond en wel!
BeantwoordenVerwijderenMooi dat je het bijhoudt. Hier zijn wel enkele verhalen maar dat gaat altijd over de persoon die het vertelt
BeantwoordenVerwijderenJa, familieverhalen genoeg... leuke en meer ernstige.
BeantwoordenVerwijderenHet trof me wat je zei over zo'n wachtkamer, ik vind dat ook moeilijk om op zulke plaatsen rustig te zijn terwijl er veel aan de hand is, maar bidden maakt mij ook rustig. Je geeft het dan over.
Gelukkig dat het allemaal goed afliep met die dochter.
Onze zoon mist een stukje van zijn vinger... tussen de deur gezeten op 1-jarige leeftijd. Toen we thuiskwamen vonden we het topje achter de deur. Het valt niet erg op gelukkig want zijn nagel zit er nog wel.
Brrr ... Sja, dat kon er niet meer aangezet worden denk ik.
VerwijderenHè bah, geen leuk verhaal dit...brrr....gelukkig liep het wel goed af!
BeantwoordenVerwijderenMaar wel heel mooi dat je de rust vond door te bidden.
Ja familieverhalen genoeg ook hier, zal overal wel zo zijn denk ik. Er wordt niet voor niets gezegd dat ieder huisje zijn kruisje heeft...
Lieve groet,Marga
Wat een bijzondere herinneringen kunnen ons soms overvallen. Zo ook deze, minder leuk aan de ene kant, maar beseffen van de onmetelijke rust die je overkwam tijdens het wachten door je gebed, is geweldig.
BeantwoordenVerwijderenGod is overal, in al onze situaties in al onze goede en minder fijne momenten. Wij hoeven ons alleen maar uit te strekken.
Dank je wel voor het delen
Liefs
Wil
Dat zeg je heel mooi, Wil.
VerwijderenSo many memories of the past, both good and bad; I sometimes wonder how I survived! I am so thankful God was present in so many of them! :) I love to look back through my picture albums and reflect on all the memories...
BeantwoordenVerwijderenBlessings for a joyful week filled with His amazing grace Jedidja!
Denise
ik probeer af en toe te schrijven maar vergeet het zo vaak, maar uit mijn tienertijd heb ik ze nog en dat is zo leuk om terug te lezen!
BeantwoordenVerwijderengroetjes sarina
Ja, tis best leuk!
VerwijderenOh my,this sure brought back the memory of our daughter Samantha's surgery when she was 11! Only a parent can understand that kind of anxiety, and only a Christian can understand that kind of peace that only Jesus gives us as we wait in that hospital waiting room!
BeantwoordenVerwijderen~God bless~
Yes! Is true.
VerwijderenIk hield in periodes een paar dagen achter elkaar een dagboek bij en dan vergat ik het weer.
BeantwoordenVerwijderenWat een verhaal van je dochter! Mijn dochter rende een paar jaar terug tegen een balk aan en sloeg achterover tegen de grond. Er kwam bloed uit haar oor en ik was heel bang dat ze ernstig letsel zou hebben. Ik heb tussendoor met een vriendin gebeld en zij zijn gaan bidden. Dat betekende veel! Gelukkig had ze alleen een hersenschudding.
Leuke familie-verhalen hebben wij ook zeker. Ze komen regelmatig weer voorbij en dan wordt er weer smakelijk om gelachen. :-)
Vanmiddag bij het ringsteken nog het familieverhaal verteld. Hoe een paard op hol sloeg toen we allemaal om het paard heen stonden te poseren... Wij zijn er met de schrik afgekomen, hoewel ik overlopen werd door het beest. Het karretje waar we nog geen tien minuten geleden inzaten was echter aan flarden.
BeantwoordenVerwijderenFamilieverhalen genoeg dus, maar dit was wel een heel oude...
Familieverhaal. Ja, mijn beide kinderen zijn thuis geboren. Mijn jongste is op het toilet geboren. Ik werd wakker, moest naar de wc en daar was ze. Haar broer noemt haar af en toe wel eens WC eend.
BeantwoordenVerwijderenWC eend! O, dat lijkt me echt een gekke ervaring!
VerwijderenMijn hele leven hoor ik al: toen je zus zo oud was als jij.... En dan volgde er een preek over hoeveel beter, hoger, verder mooier enz zij kon leren, fietsen, springen of wat dan ook. "Leek je maar wat meer op je zus", hoorde ik regelmatig.
BeantwoordenVerwijderenMijn zus is 5 jaar ouder en we lijken in niets op elkaar.
Dat is echt niet leuk! Ze hebben jou eigenheid waarschijnlijk helemaal over de kop gezien!
VerwijderenZe vinden mij vooral vreemd. ik heb een moestuin, kippen, scheidt afval, draag wasbaar maandverband, eet geen vlees enz. Toen ik eind vorig jaar mijn betaalde baan gedeeltelijk opzegde, om meer vrijwilligerswerk te gaan doen, zuchtte mijn moeder alleen maar dat ik altijd al apart geweest ben... Natuurlijk zijn er ook leuke herinneringen maar het gevoel van er niet bij horen overheerde wel...
Verwijderenhttp://inenomdekas.wordpress.com/2013/05/02/herinneringen-quilt
Er waren zo'n 8 kinderen aan het spelen bij ons. Opeens kwamen ze binnen rennen - de voordeur in want die stond open. Diegene die dacht het laatste te zijn gooide de (glazen) voordeur dicht. Een giga lawaai bereikte mijn oren. Een geschreeuw en gerinkel dat gemengd ging met huilen- ik kan het nu weer horen en beleef het moment opnieuw. Mijn zoon van 8 was door het glas gegaan. Hij was de laatste die nog naar binnen moest en niet stoppen kon toen de deur vóór hem dicht gesmeten werd. Hij leed aan een bloed aandoening. Met gierende banden reed mijn man naar het ziekenhuis terwijl ik mijn zoon op schoot vast hield met een badlaken om zijn open been en bloedend lijfje. Onder de scherven zat hij - als visschubben. ENG!! Zo kreeg mijn zoon een van zijn vele littekens. Een pechvogel bestaan had hij als kind- juist hij die extra gevaar liep vanwege zijn bloed problemen. Ook het het goed gekomen met hem- ik ben zijn engelbewaker nog dankbaar dat hij dag in dag uit op zijn schouder zat.
BeantwoordenVerwijderenVerschrikkelijk zoiets! Vooral met een bloedaandoening!
VerwijderenOh how a mommy hurts with her children.
BeantwoordenVerwijderenGreat to see you again here!
VerwijderenJij ook een hele fijne meivakantie!
BeantwoordenVerwijderenHé, ik zie op pinterest van jou een plaatje van de ruyter hagelslag extra dark. Vind jij die ook zo lekker?
BeantwoordenVerwijderenMmm.. ik smul er elke morgen van, ben er helemaal weg van!
Ben ik helemaal dol op :-)
VerwijderenEen dagboek is iets heel waardevols, niet? Leuke foto ;)
BeantwoordenVerwijderenToch wel ja, al heb ik er verschillende versnipperd :-)
VerwijderenOntroerend!! En wat fijn dat het toen goed mocht gaan!
BeantwoordenVerwijderenOh, you are right, every family has a story! So neat to read them after the fact, years later and remember how you felt, and how this affected your life.
BeantwoordenVerwijderenThanks Jessica and welcome here. I've found your blog too!
VerwijderenJannie
BeantwoordenVerwijderenWat een erg verhaal. Het had slecht af kunnen lopen. Maar toch haar tijd niet geweest.
Ik heb zelf, toen ik bijna 3 jaar was, een val
van twee meter diep gehad.
Ik leunde met mijn rug tegen het gaas, dat als scheiding voor de druiven kassen was.
Mijn moeder dacht, dat mijn zus, en ik daar veilig stonden.
Maar er zat een gat in het gaas.
Dus viel ik achterover op een betonnen voet van de kas.
Mijn moeder hoorde de klap. Nam me mee naar huis, en wilde mij in bed leggen. Er zat een klein plekje bloed.
Maar, terwijl ze mij nog brood gaf, ging het fout. Ogen rolden ,en schuim op de mond.
Nadat arts was geweest, met auto van Opa naar hersenziekenhuis in den Haag gebracht.
Daar bleek, dat ik een hersenbloeding had. Moest 6 weken liggen.
Ze dachten dat ik bleef liggen, maar ik was op de gang gaan lopen,
Een oom die daar ook lag, hoorde een meisje om mama roepen.
Hij dacht, dat lijkt Jannie wel.
Dus zuster gebeld, en ben ik vastgebonden in bed.
Na 6 weken, ik was daar 3 jaar geworden, moest ik met laarzen leren lopen.
Toch bewaard voor erger. Net als bij je dochtertje he?
Ik hoop nu een stukje verder te lezen. Groetjes van mij.
Knap dat je dat allemaal kan, zoveel lezen en schrijven