12-06-2012

IK VERGEEF JE, MAMA!

Ik schreef geschreven over het kindje dat niet groeide. Wat ik niet geschreven heb is dat ik tijdens al mijn zwangerschappen worstelde met een prenatale depressie. Toentertijd was daar geen informatie over. Ik wist ook niet dat er een naam was voor wat ik van binnen voelde.

Ik schaamde me om met mijn gevoelens openbaar te komen! Ik had geen controle meer over mijn gedachtes. Ik raakte de grip op mezelf kwijt en voelde me zo eenzaam en somber.


Op een middag bad of ik of deze zwangerschap over mocht gaan. God verhoorde naar mijn verwrongen idee mijn gebed. Hij nam het mini-mensje weg. Tijdens de echo zag ik het kleine stille hartje en ik wist dat het goed was zo. Ik was het niet waard om moeder te worden; ik had het immers niet gewild?

Zuigcurettage
De gynaecoloog besloot het kindje aan het eind van de middag weg te halen omdat het niet spontaan wilde komen en er bij mij altijd bloedingsgevaar op de loer lag. Ik was blij toe. Wakker geworden uit uit de narcose kwam ik erachter dat ik mijn kindje niet kon meekrijgen. Dat ik het niet kon begraven in de tuin of waar dan ook.

Waar is het, kan ik het niet meekrijgen dan?

Boek Peretti
Ze hadden een zuigcurettage verricht was, hoewel ik al 14 weken zwanger was. Thuis kroop ik in bed en wilde ik niemand zien. Ik wilde geen aandacht. Dat verdiende ik niet met mijn depressieve gevoelens. De maanden daarna leefde ik alsof er niets gebeurd was. Totdat ik Tilly las: een ontroerend verhaal over liefde en genezing. het zorgde voor een stukje zelfreflectie. 

Het speet me zo
Het was alsof God door dit boek een verwerkingsproces in gang zette. Wat ik las confronteerde me met mijn pijn en met schaamte.
Ik keek mijn kind in de ogen en ging door een zee van verdriet. Het was niet echt mijn bedoeling dat God het wegnam, al bad ik er wel om. Het speet me zo.


Tilly …’ sprak ze heel zachtjes, ‘Lieverd, het spijt me het spijt me zo!’ De wangen van Tilly voelden nat aan tegen die van haar. Kathy kon het lieve stemmetje dichtbij haar oor horen fluisteren. ‘Niet huilen mama. ‘t Geeft niet. ’t Geeft niet.’
Vergeef me … alsjeblieft …’
‘Ik vergeef je.’
‘Vergeef me.’
‘Ik vergeef je, mamma. Ik houd van je. Niet huilen.’

Professionele hulp
Tegenwoordig zijn de verloskundigen gelukkig meer alert. Het is belangrijk om op tijd professionele hulp te vragen als je je langere tijd depressief voelt tijdens een zwangerschap. Ik weet wel dat je in een depressie dingen zegt en denkt, waarover je je niet schuldig hoeft te voelen. Toch was er bij mij wel schaamte en voelde ik me wel schuldig.

Als ik terugkijk weet ik dat God er bij was. Al voelde ik dat niet. Deze levenservaring heeft meegewerkt om me mild te maken tegenover anderen, die worstelen met gemengde gevoelens en depressies. Ik vond rust bij Jezus.

23 opmerkingen:

  1. Wat je nu in een paar woorden opschrijft, moet je jaren gekost hebben ... en veel verdriet.
    Moedig dat je dit gebeurde, deze gevoelens, durft delen, dat je het bespreekbaar wilt maken.
    Omdat het raakt. Omdat het pijn doet. Omdat het verbindt. Omdat het verbanden blootlegt. Omdat het niet alleen om een kindje gaat, heel klein, maar ook om jou.
    Dank voor je eerlijkheid. Moge God zich ontfermen over allen die hier mee worstelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. fijn dat je dit neerschrijft
    wij zijn 3 maanden geleden ook ons kindje verloren met 17 wk zwanger, en het verdriet is heel groot, en nog groter als je voor je gevoel in jouw geval het hebt verlangt door je depressie.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi hoe je hebt geschreven. Dapper en kwetsbaar tegelijk. En daar zit nog zoveel meer waardevols in. Dank voor je verhaal en eerlijkheid!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Moedig dat je het opschrijft. Pijnlijk moet het zijn geweest. Prachtig beeldend plaatje ook, die moeder en het 'doorzichtige' meisje...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. So sad, but i am glad you are writing about this to encourage others...
    Love & ((hugs)) In Jesus,
    Lisa

    BeantwoordenVerwijderen
  6. It takes courage to write this story. Thank you for sharing.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. I am so sorry you went through this..what a hard time and it still is hard because it will remain in your memory.. The positive and good part is that you have shared this to reach out to other women going through the same experience. Depression can be almost like a disease, especially when it becomes chronic. God reads your heart. He knows exactly how you felt and He is the forgiver, healer and lover of your soul. So forgive yourself, as He has already forgiven you...
    Hug and love yourself.. and thank you from all your readers, for your kind heart to share this with others.. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat ontroerend Jedidja, dat je dit zo opschrijft. Maar wel dapper.
    Het lijkt me heel moeilijk om dit mee te moeten maken en het ook weer een plekje te geven. Sterkte en zegen toegewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dankjewel, dit raakt me diep.
    Zie ook het licht van God door dit verhaal heen schijnen. Want jouw mini-mensje maakt wel heel wat los;bij jou, bij anderen, bij mij....en kan helpen bij het verwerken van verlies.
    Ik wens je toe: Gods liefdevolle armen om jou heen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik vind het ongelofelijk dapper dat je zo,n kwetsbaar verhaal deelt.
    God houdt van je!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wel zo eerlijk? Ja voor jezelf wel, al hadden wij het niet bedacht. Maar ik begrijp je gevoelens heel goed. Ik heb ook twee heel donkere zwangerschappen gehad. Pure angst speelde de hoofdrol. Ik vind je ontzettend moedig dat je dit zo blogt. En dan zo mooi bewoord. Je stelt je heel kwetsbaar op en ik hoop dat iedereen daar heel voorzichtig mee omgaat!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Bij deel 1 wist ik niet wat ik zou kunnen zeggen en nu ook niet.
    Geen woorden, maar ik voel heel veel.

    Je hebt het mooi verwoord en ik begrijp het heel goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. wat heb je het mooi beschreven,ik heb er geen woorden voor eigenlijk,ik begrijp je helemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Dear, dear,Jedidja, you are very brave to write this. Hopefully it will help someone that reads it. Please understand that God did not take your child because you did not want it. If he took all the unwanted children many people would not be here, myself included. God knew what was in your deepest of heart even if you could not know it through the fog of depression. God has forgiven you. It's a big act of faith to be forgiving, especially to yourself. A big hug to you!

    Jane

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat kun je soms toch snel dingen zeggen, die je later zoveel pijn gaan doen.
    dapper dat je ook dit met ons wilde delen.

    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  16. I am sorry for your pain but so thankful for your honesty. Your authentic words will help so many!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Thank you for sharing with us. I pray it helps someone who is going through the same situation.
    In April the beautiful 23 year old daughter of some good friends of ours committed suicide, suffering from post postpartum depression. She left behind a husband, a 2 year old daughter and a 6 month old son. It's the saddest thing I've ever seen and I would appreciate any prayers you ladies can give this family!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Hi Jedidya,

    I'm always here with you with many other friends in this blog world. I can't tell any good advice to you, but I'm here. Please don't remember that.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. In tijden van verlangen naar een kindje, in tijden van miskramen, en van een opzien tegen een nieuwe zwangerschap probeer ik mij ook vast te houden aan wat iemand ooit tegen mij zei 'als je een kindje krijgt (of niet...) dan komt dit nooit door jouw verlangen of tegenstaan, maar dan komt dit omdat Hij het wil...'en dat was elke keer weer een rustpunt. Niet omdat ik het niet 'zie zitten' gaat het fout, niet omdat ik het wil komt er een kindje, maar omdat Hij het wil.
    Ik vind dat je 'kostbare' gedachten met ons gedeeld hebt...
    Groetjes, Corine

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Thank you for visiting my blog and your encouraging words. I am moved by your heart of love for your son and the hard things you have been through. Your blog radiates the grace of Jesus and I pray He will continue to bless you and your family as you display His glory through your trust in Him.

    Blessings from Montana, USA (and Wisconsin where I have my permanent home)
    Love,
    Kathy

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Thank you Jedidja, for your openness and sweetness, for sharing what is painful, it touches me deeply. And thank you for your kind words in comments at my blog. I've noticed that I'm feeling better, but much more serious now, not joking as much as before. Maybe I am also dealing with depression (some days I am very blue) but I pray through such times, and always notice my mood lifts when I talk with Jesus. :) Big hug to you,
    love,
    Susan Anneliese <3

    BeantwoordenVerwijderen
  22. It takes courage to write this story and about the troubled heart. I, too, read tille, but I used the book by Frank Peretti to open the door to telling our children, ages 12, 12, and 14 at the time. Very painful.. Thank you, dear friend, for sharing this personal part of your life. The Lord I know has forgiven you and me. Praise His holy name!!
    Love receiving your lovely notes on my blog!!!

    BeantwoordenVerwijderen

Ik ben heel blij met je reactie! Dank je wel.