O ja, het moederdagkopje!
Waarom ik het kopje niet in gruzelementen gegooid heb? Omdat ik aan God dacht. Aan Zijn liefde en trouw de afgelopen moeilijke jaren. Hij geneest mijn moederhart. Hij stelt me in staat om lief te hebben, ook als ik er niets terug krijg. Hij leert me bidden om een wonder ~ op wat voor manier dan ook.
Terwijl ik dit kopje terug zet op de schone plank, besluit opnieuw lief te hebben. Op mijn manier zal ik kleine liefdeszaadjes blijven strooien. Niet perfect, maar wel met heel mijn hart!
Dit kopje
Ik had de neiging om het in gruzelementen te gooien. Niemand kan je zo'n pijn doen dan je eigen kind. Ik heb alleen maar scherven over, dacht ik. Armzalige restjes van wat was: een fotoboek, een babyschrift over de eerste jaren, moederdag-cadeautjes zoals dit kopje en zuinig bewaarde schoolwerkstukken.
Bidden om een wonder
Wat onmogelijk is bij de mensen is mogelijk bij Hem.
Op mijn manier
En als niet meer zaaien, omdat al het contact weg is, zal ik altijd blijven bidden. Dat het hem goed mag gaan. Of haar.
de Heer zij voor jeom je de juiste weg te wijzende Heer zij achter jeom je in de armen te sluitenen om je te beschermen tegen gevaarde Heer zij onder jeom je op te vangenwanneer je dreigt te vallende Heer zij in jeom je te troostenals je verdriet hebtHij omgeve jeals een beschermende muurwanneer anderen over je heen vallende Heer zij boven jeom je te zegenenzo zegene je God vandaagmorgen en in eeuwigheid
Ja ik ben zo'n emo spaarder hahaha, Mooi blog dank je.
BeantwoordenVerwijderenWat grappig dat jij over dit onderwerp schrijft. Ik heb de badjas en een paar klompen van mijn vader- ook een zeer gemakkelijke stoel. De badjas en klompen ga ik afstand van doen- de stoel wordt pas weggedaan als ik er niet meer ben. Bij het opruimen van ons huis bij de verhuizing nam ik voor - hier gaat mijn blog een keertje over. Dus, het zit in de pen - nu nog schrijven....! Geweldig Jedidja, dankjewel.
BeantwoordenVerwijderenIk ben ontroerd door Gods werk in jou. Ondanks je moederhart dat gebroken is/was, Zijn waarheid aan je hart klemmen.
BeantwoordenVerwijderenGeloven terwijl er nog niks te zien is.
Zou voor de Heere iets te wonderlijk zijn?!
Liefs!
Wat een heftige blog! Wat zul je een hoop mee gemaakt hebben! Fijn dat je steun bij God mag vinden! Hier bewaar ik ook de mooiste knutsels van de meiden!
BeantwoordenVerwijderenmemories hurts sometimes, but life must go on.
BeantwoordenVerwijderenGod is with us when we are down or up. By God's grace we will make it through
The Lord is like the cup of living water from which we drink. The water we drink from Him is able to sustain and refresh us in all situations.
BeantwoordenVerwijderenGod bless
wat een pijn en verdriet spreekt hieruit. Mag ik zeggen tegen je dat ik inmiddels weet, dat God een Heelmeester is en ook onmogelijke relaties kan herstellen. Verlies je hoop op herstel niet..ook al blijven er zulke zere plekken. Blijf maar gewoon pleiten op Zijn helende handen.
BeantwoordenVerwijderenmooi dat je toch het kopje en de daarbij horende herinneringen bewaard.
BeantwoordenVerwijderenZijn liefde is groot
Altijd weer mag je bij God terecht komen, Hij geeft je weer de moed om je liefdeszaadjes uit te strooien, zelfs aan ons in de online-wereld!
BeantwoordenVerwijderenLovely teacups.
BeantwoordenVerwijderenGod bless you as you keep loving, even when it's not easy.
BeantwoordenVerwijderenMoedig geloofsbesluit, om lief te blijven hebben, wat er ook nog zal gebeuren.
BeantwoordenVerwijderenI can feel the pain in your heart through this post, but also I understand how the enemy will try and whisper lies into our ears when we are most vulnerable. The cup that God holds ... it is to show us how much he cares as he has collected all our tears in it...But just as Jesus turned the water to wine...God turns our tears into joy!
BeantwoordenVerwijderenLieve Jedidja,
BeantwoordenVerwijderenDit blogbericht heeft mij diep geraakt. Ik weet niet wat er gebeurd is tussen je kind en jou, maar duidelijk is dat je je gekwetst voelt. Toch is er je intentie tot vergiffenis. Je hebt het kopje immers bewaard.
I love these words -"Why I have not thrown in the cup smithereens? As I thought about God. His love and loyalty over the past difficult years. He heals my heart. He allows me to love, even if I get nothing back. He teaches me to pray for a miracle ~ in any way whatsoever." It reminds me that God will never throw us out and will always love us unconditionally. Beautiful post! Blessings!
BeantwoordenVerwijderenLovely teacups. I want one! :)
BeantwoordenVerwijderenMooi hoe je zo de kostbaarheid van het kopje beseft, en dat je er op die manier bij stil kan staan zoals je erover schrijft (ook al doet het zo'n pijn!) en anderen erdoor mag bemoedigen! En ja, ik heb veel dingen bewaard van personen die dikke littekens in mijn hart hebben achtergelaten zoals mijn vader. Maar toch... de gedachten, net zoals jij schrijft. Soms blijf je dingen op de een of andere manier toch koesteren...
BeantwoordenVerwijderenIk kan me het wel voorstellen toen je het kopje zag en de pijn voelde.
BeantwoordenVerwijderenIk heb dat ook meegemaakt, maar mijn huis en hart bleef open, het is gelukkig helemaal goed gekomen.
Dat wens ik ook jouw toe.
groetjes, Loes
I understand your mothers pain over your child...yet our love is deeper inside us for them...the cup is a visual proof of it for you. Love can and does hurt at times.
BeantwoordenVerwijderenMooi zo'n kostbaar kopje.
BeantwoordenVerwijderenIk ben best "bewaarderig" en probeer dat juist los te laten.
Mooi hoe je de herinneringen beschrijft. Ik herken dat zo. Soms als ik de fotoalbums weer eens doorkijk komen er ook veel gevoelens los. Het zijn meestal de plaatjes uit de periode dat ik erg depressief was die me weer emotioneel kunnen maken. Maar ik weet dan ook dat bij God alles mogelijk is. Hij bracht mij van de duisternis in Zijn adembenemende licht.
BeantwoordenVerwijderenZó mooi dat jij ook gewoon blijft bidden en hopen en kunt verwachten.
Van mijn kinderen heb ik de eerste schoentjes, de melktandjes en hun eerste truitje
bewaard. Tijdens iedere zwangerschap heb ik zo'n piepklein babytruitje gebreid....
Mijn oudste zoon heeft inmiddels alles meegenomen. De andere twee zijn teveel aan het verhuizen om daar een plekje voor te hebben.
Tot ziens bij de koffie...gezellig!
Lieve groetjes, Dieneke
Oh wat herkenbaar! Die diepe wond en pijn! Ik bid, Heer al zie ik haar nooit weer, laat ze alstublieft bij U terug keren. Dat is mijn belangrijkste gebed! Ik blijf pleiten op de belofte bij haar doop gegeven. Maar weet tegelijkertijd dat ik ook zo'n weglopen was bij God. Oh wonder van genade. Hij zag naar mij om. Zo zal Hij ook naar ons nageslacht willen omzien. Wat ben ik blij dat ik nog bidden kan en mag. Sterkte jij en huggs! Liefs Jane
BeantwoordenVerwijderenBedankt Jane. Jij begrijpt het zo goed.
Verwijderen