Koninklijke vergeving

Zoals ik in een ander bericht schreef heb ik pas een stapel vrouwenmagazines gekocht. Gisteravond las ik daar een bijbelstudie uit, over vergeving ( psalm 51) en er stond een heel ontroerend verhaal in dat ik graag met jullie wil delen:

Er was eens een zoon die er thuis een puinhoop van maakte. Hij leefde alsof zijn moeder een gratis hotel dreef en op een dag uitte hij lelijke beschuldigingen tegen zijn vader, waarvan hij wist dat ze niet waar waren. Met slaande deuren vertrok hij en liet jarenlang niets meer van zich horen. Hij ging werken, verdiende goed, kreeg verkering. Zijn vriendin vroeg hem naar zijn ouders. Het duurde lang voor hij haar vertelde hoe hij van zijn ouders vervreemd was geraakt. Al vertellende merkte hij hoe hij zich schaamde, hoe hij ernaar verlangde dat hij schoon schip kon maken. 'Ik weet alleen niet hoe,' zei hij.

Zijn vriendin had wel een idee: 'je moet een brief schrijven,' zei ze. Dat deed hij: 'vrijdagmorgen kom ik per trein langs jullie huis. Als jullie me nog willen ontvangen, hang dan een witte doek over het balkon.'
Die vrijdagmorgen nam de verloren zoon de trein. Hij wist precies hoever ze nog van de bocht waren waar hij zijn ouderlijke huis zou kunnen zien. Zou er een witte doek over het balkon hangen?
Het bos, een boomgaard ... toen zeg hij het huis van zijn ouders. Er hing niet één doek over het balkon, maar het hele balkon was behangen met witte doeken. Uit alle ramen hingen witte doeken. Aan de waslijn wapperden witte lakens in de wind. Koninklijke vergeving.

Have mercy upon me, O God, according to thy lovingkindness: according unto the multitude

 of thy tender mercies blot out my transgressions. Wash me throughly from mine iniquity, and cleanse me from my sin.