Tel je zegeningen, tel ze één voor één,
tel ze allen en vergeet er geen.
Tel ze allen, noem ze één voor één,
en je ziet Gods liefde dan door alles heen.
Door je zegeningen te tellen richt je je aandacht op alle mooie dingen in je leven. Als christen zie je dan Gods liefde, dwars door alles heen.
VERDRIETIGE DINGEN
Maar vorige week had ik daar echt moeite mee. Ik hoorde verdrietige dingen over onze zoon, die zo vroeg het nest moest verlaten. De pijn daarover kwam onverwachts en fel. Onbewust duwde ik die nare gevoelens weg. Maar het bleef een beetje zeuren van binnen. Ik voelde me depri en mopperig worden. Onder het soppen van mijn huis zei ik tegen mezelf: denk je dat er iemand is die zal zien dat jij de wastafel schoon gemaakt hebt? Of de wc's. Of de vensterbank in de badkamer? Ik voelde me van iedereen verlaten. Zelfs van God.
TRANEN, LEZEN EN BLOEMEN
Toen nam ik een besluit. Ik besloot mijn tranen te laten gaan. Ik besloot om de pijn toe te laten, die je als moeder kunt voelen als je je kind kwijt geraakt bent. Daarna ging ik in het zonnetje zitten met een boek. Anderhalf uur lang. Mooi boek. En ik maakte foto's van een streep zonlicht, die precies door een kier van de schutting viel. Ik pakte het glazen potje met bloemen van de tuintafel en zette die op de tegels. Balancerend op mijn hurken schoot ik een hele serie plaatjes.
TELLEN
Zegeningen tellen is iets moois. Maar ik ben vast een beetje raar want het ene moment ervaar ik alleen maar somberheid terwijl ik daarna opeens weer allemaal mooie dingen ontdek. Mijn gevoel is echt zo verraderlijk. Ik kan er maar beter niet op leunen. Daarom steun op God. En dan lukt het me soms om zomaar iets moois te zien midden in de narigheid. Dwars door alles heen.
Zeker, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn veilige vesting. Ik zal niet al te erg wankelen.
NIET HET EINDE
De dingen die ik hoor over mijn kind zijn niet het einde van zijn verhaal. Ik doe een stapje en probeer het seizoen waarin ik leef vanuit een ander perspectief te zien. Mijn teleurstelling en het verdriet stop ik niet meer weg maar breng het allemaal bij Jezus. Ik ben kostbaar in Zijn ogen. Ook al faal ik. Ook al ben ik absoluut niet perfect. Ook al ben ik geen groot gelovige. Weg met die negatieve houding
Are you ever burdened with a load of care?
Does the cross seem heavy you are called to bear?
Count your many blessings, every doubt will fly,
And you will keep singing as the days go by.
Count your blessings, name them one by one,
Count your blessings, see what God hath done!
Count your blessings, name them one by one,
And it will surprise you what the Lord hath done.
Zucht...
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat je deze ervaring had!
Het valt niet altijd mee om je zegeningen te zien en ze dan ook nog eens te tellen!
Tegenslagen en verdriet zijn makkelijker op te sommen....
Groetjes,
Marian
Als op ‘s levens zee de stormwind om u loeit.
BeantwoordenVerwijderenAls ge tevergeefs uw arme hart vermoeit.
Tel uw zegeningen tel ze een voor een.
En ge zegt verwonderd: Hij liet nooit alleen.
Drukken ‘s levens zorgen u soms zwaar terneer.
Schijnt het kruis te zwaar u, zeg het aan de Heer.
Tel uw zegeningen, wil op Jezus zien.
Dan zal ‘t harte zingen en de zorgen vlien.
Als ge ziet op and’ren met veel geld en goed.
Weet uw hemelvader geeft u overvloed.
Tel uw zegeningen voor geen geld te koop.
Schatten in de hemel zijn uw blijde hoop.
Zo in alle moeiten zorgen zonder tal.
Wees toch nooit ontmoedigd, God is overal.
Tel uw zegeningen, eng’len luist’ren toe.
Troost en hulp schenkt Hij u, volg dan blij te moe.
Mijn houvast door donkere tijd!
Zomaar een bemoediging voor iemand die het nodig heeft .. Jouw blogje voor ons, dit lied voor jullie (hopelijk): http://youtu.be/tPPkNMEioaY
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi lied! Dank je wel Ron!
VerwijderenDank voor het delen. Gevoelens zijn herkenbaar en ook dat je er niet op moet leunen. Hij, die zegeningen geeft is de Rots.
BeantwoordenVerwijderenBlijf ze tellen en blijf leunen op de Helper in moeilijke tijden!
BeantwoordenVerwijderenSterkte..
Dat mopperen op soppen, en dat toch niemand het ziet...dat ken ik maar al te goed. Het is goed dat je schrijft dat je een BESLUIT neemt! Het is dus een besluit. Om je zegeningen te tellen!!. Daar kan ik de dag mee door, en beschaamd, maar ook dankbaar, ga ik verder. Dank!
BeantwoordenVerwijderenSterkte met alles wat moeilijk is maar tel ze een voor een blijft een pracht lied
BeantwoordenVerwijderenik voel denk ik een beetje wat jij voelt,alleen zijn mijn kinderen nog wel thuis,maar wel heel veel weg en dat doet pijn,dat los laten vind ik heel erg,kan er heel erg moeilijk,en ik ben ook de ene dag heel somber en weet echt niet meer hoe het moet en de andere dag kan ik het los laten,best pittig allemaal.
BeantwoordenVerwijderenjij heel veel sterkte,en ik zal proberen om mijn zegeningen te tellen.
liefs yvonne
ps,bedankt dat ik dit blogje van jou mocht lezen.
Oh, wat is dit weer een bemoedigende blog. Omdat je zo levensecht geschreven hebt.. dat maakt het zo toegankelijk en leerzaam.
BeantwoordenVerwijderenHoewel ik de diepte van jouw moederpijn niet kan bevatten (ik ben maar gewoon 'n mamaatje van 33, met basisschool- kids).. leer ik veel van je stukje. Ik worstel soms zo met pijnlijke dingen, of zorgen, of verdriet om ons heen. Want óf ik stop het weg, óf ik lig er van wakker, óf ik blijf erover nadenken, óf ik breng het bij de Heere Jezus, maar sjouw het toch weer verder, en soms... gelukkig, ja, soms breng ik het bij Hem en laat ik het bij Hem, en krijg ik rust en troost en kan ik idd in een moeilijk moment zegeningen tellen.
Nogmaals, dank je wel voor je blog.
En mooi eigenlijk hè, dat er in die tekst staat... ik zal 'niet-al-te-zeer' wankelen...
Prachtig geschreven! thanks for sharing with us...loves
BeantwoordenVerwijderenOntroerend, maar ook heel mooi, bedankt voor het delen.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi stukje Jedidja!
BeantwoordenVerwijderenOndanks je verdriet kijk je altijd weer naar de oplossing: Onze Heer.
Dat zou ik ook vaker moeten doen in plaats van zelf de oplossing willen vinden.