Lieve lezers, dit bovenstaande plaatje is zo typerend voor alles wat ik wilde schrijven in mijn twee volgende blogs over angst en geloof.
Ik kijk naar het verleden met acceptatie
Ik ben dankbaar voor vandaag,
Ik heb hoop voor morgen
Ik ben echt gezegend
en echt begenadigd.
Jullie teleurstellen
Helaas moet ik jullie teleurstellen wat betreft het vervolg van mijn drieluik. Ik ben jullie erg dankbaar voor de reacties en de mails. Het is schokkend dat er zoveel verborgen verdriet is. Maar ... ik kreeg ook reactie vanuit mijn vroegere leefomgeving. Het wordt erg moeilijk gevonden, dat ik hier over blog. Het wordt zelfs als privacyschendend ervaren. Hun beeld van degene die mij angst aanjoeg is rooskleuriger dan de mijne.
Kurk op de fles
Ik zet vanmorgen de kurk op de fles. De serie van drie blijft in the bottle omdat ik niet kan vertellen over de acceptatie van mijn verleden, mijn dankbaarheid voor vandaag en mijn hoop voor morgen zonder het verhaal over het angstige kind uit het eerste deel. Dit is een weloverwogen besluit. Ben je benieuwd hoe ik verder met mijn angsten omga? Mail me dan.
Follow me
Mijn volgende blog gaat over snoepjes en Follow Me.
Nou Jedidja, je schrijft altijd mooie blogs en je bent al ver dat je erover durft te schrijven. Dat de kurk op de fles gaat zal niet aan jou angst liggen;) jij brengt je angsten bij het kruis en je bent een echte bemoediger geworden, ga zo door!
BeantwoordenVerwijderenMensen kunnen zo'n verschillend beeld hebben van iets, zo afwijkend van hoe jij het hebt ervaren - dat doet aan de akelige ervaringen helemaal niets af natuurlijk! Het plaatje is prachtig! Een hulp om op de juiste manier verder te gaan.
BeantwoordenVerwijderenKan ik me wel voorstellen. Je bent voor je eigen omgeving nou eenmaal niet anoniem. En het wordt lastig om een verhaal dat zo persoonlijk is, om te bouwen tot iets waarin niemand wordt herkend.
BeantwoordenVerwijderenJe geeft duidelijk aan, dat je het verleden een plek hebt gegeven. Dat is goed. Het heden is goed. Je voelt je gezegend. Het nadeel van bloggen over je privé is dat er altijd mensen zijn die erbij waren. Dat vindt ik zelf ook wel eens moeilijk. Ik probeer zo annoniem mogelijk te bloggen. Wel wat me bezighoud, maar niet te persoonlijk. Altijd een veilige omweg zoeken. We kijken gewoon uit naar je volgende blog.
BeantwoordenVerwijderenGrts Irene
Ik begrijp je wel.
BeantwoordenVerwijderenYou have a good heart Jedidja! Yes it is hard sometimes to post something you are uncomfortable about. I recently had a post but converted it to a draft because I felt vulnerable. I like to keep secrets between me and God, but the main healing is writing it down. You'll feel better once you get it out of your spirit. Hugs and blessings!
BeantwoordenVerwijderenIk vind het plaatje heel veelzeggend.
BeantwoordenVerwijderenSiert jou eigenlijk wel dat je er voor kiest te stoppen met serie. Hopelijk krijg je daar een dank je wel voor. Jouw vroegere leefomgeving lijkt jouw gevoelens te negeren. Heb je het gedicht nog wel gekregen, dat ik stuurde in een reactie op die laatste blog?
Wat een heel bewuste keuze die je maakt. Respect voor anderen? Of voel je je er min of meer toe verplicht? Ik was erg benieuwd naar de rest, dus houd me wel aanbevolen voor wat je er verder over wilde zeggen... Sterkte met alles verwerken hiervan, want dat zal wel wat energie kosten.
BeantwoordenVerwijderenEhm......
BeantwoordenVerwijderenIk zou graag op de hoogte gehouden willen worden....!
Maar, ik begrijp je, maar.....
ik begrijp de andere kant ook.
Weet je, ik zou willen dat ik zo openhartig logjes kon schrijven, echt.
Maar...., ik kan en durf gewoon niet.
Wat jammer dat je niet verder kunt met wat je zo graag wilde. Ik hoop voor je dat je wellicht een andere weg vindt om te delen wat je graag delen wil! Succes!
BeantwoordenVerwijderenI'm sorry you can't continue. I enjoy your blogs so much and like that you are so open about your life, joys and struggles.
BeantwoordenVerwijderenDe mantel der liefde, want kan die goedkoop zijn. En hard. Wat een verborgen leed, wat een verdriet dat levens misvormen kan ... Wat een aanklacht kan zwijgen zijn. Na al die jaren. Nog steeds invloed. Zelfs onder pseudoniem.
BeantwoordenVerwijderenWat nou, kurk op de fles? Hals kapotslaan, scherven strooien, zout in de wonden, aanklacht op breedbeeld-3D, schreeuw het van de daken!!!! Wat nou, terug in je schulp?
Oké, ik weet het ... Nuance. Geduld. Slikken. Liefde.
Maar dan, jouw verhaal is een spiegel voor anderen, een te nemen drempel voor hen die er wellicht als direct gevolg van herkenning van hun eigen leven en leed, eerst niet overheen durfden stappen.
Heroverweeg ... nog eens ... voor hen ... voor alle kwetsbaren. Voor alle kostbaren. Voor alle twijfelaars.
Wees sterk door je zwakte bloot te geven. In liefde. Onder pseudoniem. Bedekt. Omfloerst.
Maar laat jezelf niet ringeloren door andermans beeld of gevoeligheden. Nooit ...!
Zo, dat moest er even uit ... ;-)
Mooi verwoord Anton!
VerwijderenNormaliter lees ik niet eerst de reacties en plaats ik gelijk de mijne, maar dit keer hou ik me in. Antons reactie is echt mijn eerste reactie. Je blogt onder een pseudoniem! Je noemt geen namen etc. Ja, degenen die jou persoonlijk kennen en erbij waren, zullen dingen herkennen. Maar het is jóuw verhaal, het zijn jóuw angsten en emoties (alhoewel, ze zijn niet meer van jou, want je hebt ze aan God gegeven, dus deze angsten behoren jou niet aan te klagen. Zoals je plaatje al mooi laat zien, its in the past en kijk hoopvol uit naar de toekomst!)
VerwijderenZucht, hoe naar dat je nu blogdood wordt gemaakt. Maar.....ik respecteer je besluit en ik begrijp je ook wel.
Anton, zoals Wendy al aangaf: supermooi verwoord!
Ik begrijp het ook wel Jedidja, je zult hier zelf een manier in moeten vinden om mee om te gaan. Ik snap ook wel dat je andere mensen niet wilt kwetsen. Veel wijsheid toegewenst...
BeantwoordenVerwijderenDe verschillende reacties maakten duidelijk dat je met je verhaal een gevoelige snaar raakte bij veel van je lezers. Voor verschillenden trilt het nog na omdat het zoveel losgemaakte. En nu gaat de kurk weer op de fles. Ik begrijp het omdat je verhaal verweven is met de verhalen van anderen. En die anderen zijn niet in staat om naar jouw verhaal te luisteren. Je toonde moed door de drieluik te beginnen - je toonde moed door ermee te stoppen.
BeantwoordenVerwijderenEn toch ... ik begrijp de reactie van Anton. Nee, scherven rondstrooien moet niet omdat het nog meer verwondingen geeft. Maar anderzijds heeft je blog een trilling van herkenning teweeg gebracht bij verschillende lezers. En daarin ligt erkenning voor hun verhaal dat niet mag of (nog niet) kan worden verteld. Je gaf a.h.w. een stem aan monden die niet meer of nog niet kunnen spreken. Anton's idee om je verhaal te anonimiseren is misschien een mogelijkheid om rekening te houden met de anderen die het niet willen horen. Maar tegelijkertijd te tonen aan deze wereld dat ons verhaal (uitgesproken of verzwegen) toch wordt gehoord door de Heiland. Hij wil daaraan een nieuw begin geven door het te verweven met Zijn Verhaal waarin Hij tegen elk van ons zegt: Omdat je kostbaar bent in Mijn ogen. En dat mag verteld worden!
Scherven rond strooien moet inderdaad niet, Ron. Het was dan ook niet letterlijk bedoeld, maar om in de beeldspraak van de fles te blijven ... Scherven kunnen soms als een spiegel een glimp van licht vangen, die je aandacht trekt. Zodat er uit gebrokenheid weer liefde op kan bloeien.
VerwijderenIn grote lijnen ben ik het ook eens met je reactie Anton. De ingehouden spanning zoekt soms een uitweg, net als ervaren onrecht. Hoeveel blijken dus al zovele jaren de kurk op de fles te moeten houden. Het kan verstikkend werken als je het niet kwijt kunt. Daarom vond ik het zo moedig dat 'Jedidja' dit verhaal van Gods verlossing begon en verdrietig als deze stem hierover moet zwijgen.
VerwijderenHet siert je dat je met zoveel respect met de gevoelens van anderen omgaat. Je hebt gelijk, het besluit je verhaal hier niet neer te zetten getuigt van dat respect (ik had het overigens graag willen lezen).
BeantwoordenVerwijderenKen je het boek "Het zwijgen van Maria Zachea" geschreven door Judith Koelemeijer? In dat boek vertellen alle kinderen hun eigen verhaal. Terwijl ze allemaal in hetzelfde gezin zijn opgegroeid, hebben ze allemaal een eigen verhaal, die nogal uiteen loopt.
Als je het niet gelezen hebt, een aanrader, je zult het zeker herkennen.
Heel jammer dat je dit besluit moest nemen Jedidja.
BeantwoordenVerwijderenWant het was wél zoals JIJ het beleefd hebt, daar staat die ander buiten, al was hij of zij erbij...het ging over jouw gevoelens, niet over de gevoelens van een ander. Maar ik begrijp ook wel dat je de ander niet wil kwetsen hiermee.
Een vredestichter...
Lieve groet,Marga
Heel erg jammer dat je er mee stopt. Juist aan de reacties heb ik gemerkt dat er zoveel mensen met angsten rondlopen, waarvan ze niet weten hoe ze er mee moeen dealen. Je blog was ondanks de ernst, heel hoopvol, alleen al omdat je zo duidelijk weet waar de angst vandaan kwam en zo duidelijk omschrijft hoe de angst bezit van je kan nemen, hoe triggers werken. Dat je er 3 keer over zou schrijven gaf me al de hoop dat je ook met een antwoord zou komen hoe je er mee omgaat en hoe God hierin werkt.
BeantwoordenVerwijderenIk ben op zoek gegaan naar je blog hierover. Heb je hem verwijderd? Had hem erg graag willen lezen! Het blijkt dat je er ook heel veel mensen door opbouwt en mee kunt helpen.
BeantwoordenVerwijderenlove your page :)
BeantwoordenVerwijderen