Een lievere moeder zijn. Met meer aandacht. Meer rust.
Maar hoe vaak betrap ik mezelf er niet op dat ik ineens bits reageer? Soms zelfs op een simpel “Mama, waar ligt m’n schoen?”
Mijn manier van reageren is eigenlijk een soort thermometer.
Snauw ik? Dan is er iets aan de hand.
Niet uitgeslapen.
Onderhuids conflict.
Te veel onverwachte dingen op mijn bordje (dat meestal al vol ligt).
En ondertussen blijft dit waar: je oogst wat je zaait.
Als ik chagrijnig rondloop, sijpelt dat door het hele huis. De sfeer daalt — niemand blij. En dan denk ik: dit wil ik anders. Dít ben ik niet. Althans, niet de moeder die ik wil zijn.
Als ik kijk naar Gods geduld met mij, keer op keer… waarom heb ik dan soms zo weinig geduld met mijn eigen kinderen?
Daarom: deze vakantie wil ik het anders doen.
Echt aanwezig zijn. Niet alleen met mijn voeten in de woonkamer, maar met mijn aandacht. Mijn hart. Mijn blik. Mijn hele ik.
Weer leren genieten van de kleine momenten. Van een tekening. Van een verhaal dat geen einde kent. Van een plakkerige knuffel van mijn zoon, slaapgeur in zijn haren.
Want het gaat zo snel voorbij.
“Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op je eigen inzicht. Denk aan Hem bij alles wat je doet, dan baant Hij voor jou de weg.”
(Spreuken 3:5-6)
Alles hier op aarde is verbroken. Maar de Heere gaat door Jedidja! Onze opvoeding ligt toch alweer een tijdje achter ons en het was met veel gebreken. En als ik nu zie de band in het gezin en de zorg en de liefde, dan kan ik alleen God maar de eer geven. Aan Zijn zegen is alles gelegen. De Heere Jezus wist ook wat het was om moe te zijn. Je kunt geen ding noemen waar Hij niet van afweet en beleefd heeft tijdens zijn omwandeling op aarde. Maar dan zonder te zondigen.Ik had eens grote zorgen om een kind. En voelde smart Jedidja. Toen liet Hij zien dat Hij ook smart had gehad op aarde en met die verdienste de smart bij mij weg kon nemen. Ik kreeg vanbinnen een Hemelse vrede, alsof er niets aan de hand was. En het is ook nog goed gekomen met dat kind. Zo wonderlijk werkt Hij.
BeantwoordenVerwijderenGroet Dicky leeuwestein.
ps. het lukt niet om met mijn Google account te reageren?
Wat herkenbaar Jedidja!! Ik heb dat ook zovaak en dan baal ik echt van mezelf... al dat gemopper, geroep op de kids.. het lijkt dan wel een vicieuze cirkel. en dan noet ik echt bewust weer een keuze maken om er anders mee om te gaan..
BeantwoordenVerwijderenhoi jedidja,
BeantwoordenVerwijderenik reageer op een al oude post,
maar gisteren merkte ik nog hoe waar het is, en vandaag weer goed uitgerust, en alles gaat weer veel beter!
Ik vind je blog fijn om te lezen, en heel herkenbaar!
groetjes sarina