Zo mooi groen waren ze: de heggetjes in onze tuin. Als de
zon er op scheen glansden de blaadjes. Dan denk je toch niet aan snoeien? Toch
zei iemand: voor een buxus geldt, dat hoe
vaker hij wordt gesnoeid, des te mooier en voller hij wordt. Onze welige
groene heggetjes moesten er echt aan geloven. Want snoei je te laat, dan gaat het
niet goed met de groei.
Zachtjes praten
Eleanor Perenyi schreef in haar boek: “Planten weten dat je er bent met een mes in de hand, ze slaken zachte gilletjes. Maar als je zachtjes tegen ze praat en ze het beste toewenst belonen ze je met een uitbundige bloei.”
Eleanor Perenyi schreef in haar boek: “Planten weten dat je er bent met een mes in de hand, ze slaken zachte gilletjes. Maar als je zachtjes tegen ze praat en ze het beste toewenst belonen ze je met een uitbundige bloei.”
Pijn van het snoeimes
De pijn van het snoeimes! Als ik omkijk zie ik mijn eigen worsteling. De vragen die ik had als twintiger over het feit dat mijn neefje niet beter werd, terwijl we er met z’n allen zo om gebeden hadden. De angst om ons eigen kindje te verliezen toen het zo ziek in het ziekenhuis lag. Later: een kindje dat niet groeide Mijn zorgen als dertiger en veertiger om de kinderen. God, waarom? Waarom moet ik mijn kind zo jong loslaten om van instelling naar instelling te laten gaan? Waarom die pijn, dat verdriet?
De pijn van het snoeimes! Als ik omkijk zie ik mijn eigen worsteling. De vragen die ik had als twintiger over het feit dat mijn neefje niet beter werd, terwijl we er met z’n allen zo om gebeden hadden. De angst om ons eigen kindje te verliezen toen het zo ziek in het ziekenhuis lag. Later: een kindje dat niet groeide Mijn zorgen als dertiger en veertiger om de kinderen. God, waarom? Waarom moet ik mijn kind zo jong loslaten om van instelling naar instelling te laten gaan? Waarom die pijn, dat verdriet?
God sprak
Toen was daar dat grote wonder! Voor mij dan. Want zoals Eleanor tegen haar planten praatte, sprak God tegen mij. Niet hoorbaar maar door wat ik las in de Bijbel. Hij nam me bij de hand en me liet me in dat ellendige proces van pijn en ongeluk niet meer los. Sterker: nog nooit was Zijn aanwezigheid zo intens als in die tijden dat pijn en narigheid aanwezig zo waren.
Toen was daar dat grote wonder! Voor mij dan. Want zoals Eleanor tegen haar planten praatte, sprak God tegen mij. Niet hoorbaar maar door wat ik las in de Bijbel. Hij nam me bij de hand en me liet me in dat ellendige proces van pijn en ongeluk niet meer los. Sterker: nog nooit was Zijn aanwezigheid zo intens als in die tijden dat pijn en narigheid aanwezig zo waren.
Sarah Theasdale schrijft: "Pijn snijdt de niet wezenlijke emoties, ambities en illusies weg die ons afhouden van wat werkelijk belangrijk is. Na het snoeien zijn wij in staat te onderscheiden wat echt is, wat belangrijk is, wat wezenlijk is voor ons geluk."
Niet alleen
Als christen zeg ik: ze heeft gelijk. Maar er is zoveel meer dan dat! Wat is er mooier, dan dat je niet in je eentje door het snoeiproces heen hoeft. Dat je leert om verdrukkingen te zien als een vaste grond van hoop. Als verwachting van nieuwe zegen. God leert me wat wezenlijk is voor mijn eeuwig geluk. Hij heeft alles in Zijn hand en laat de dingen die ik tegenkom op mijn pad ten goede. Ik ben kostbaar in Zijn oog. Halleluja! Wat een God is Hij.
En de heggen nu?
Die krijgen nieuwe groene blaadjes! Ook de lavendelstruiken bloeien na het snoeien heel uitbundig weer op. Des te mooier en voller. Daar kan ik echt van genieten. Zo mooi als alles er uitziet in het vroege morgenlicht! Vandaag? Vandaag is een gift!
Die krijgen nieuwe groene blaadjes! Ook de lavendelstruiken bloeien na het snoeien heel uitbundig weer op. Des te mooier en voller. Daar kan ik echt van genieten. Zo mooi als alles er uitziet in het vroege morgenlicht! Vandaag? Vandaag is een gift!
