MOEDERDAGKOPJE

Ik kreeg het ooit van één van de kinderen. Ik heb het al die jaren bewaard en was het vergeten. Tot ik mijn kast ging opruimen en het tegen kwam. 

O ja, het moederdagkopje!

Dit kopje

Ik had de neiging om het in gruzelementen te gooien. Niemand kan je zo'n pijn doen dan je eigen kind. Ik heb alleen maar scherven over, dacht ik. Armzalige restjes van wat was: een fotoboek, een babyschrift over de eerste jaren, moederdag-cadeautjes zoals dit kopje en zuinig bewaarde schoolwerkstukken.  

Bidden om een wonder

Waarom ik het kopje niet in gruzelementen gegooid heb? Omdat ik aan God dacht. Aan Zijn liefde en trouw de afgelopen moeilijke jaren. Hij geneest mijn moederhart. Hij stelt me in staat om lief te hebben, ook als ik er niets terug krijg. Hij leert me bidden om een wonder ~ op wat voor manier dan ook.

Wat onmogelijk is bij de mensen is mogelijk bij Hem.

Op mijn manier

Terwijl ik dit kopje terug zet op de schone plank, besluit opnieuw lief te hebben. Op mijn manier zal ik kleine liefdeszaadjes blijven strooien. Niet perfect, maar wel met heel mijn hart! 

En als niet meer zaaien, omdat al het contact weg is, zal ik altijd blijven bidden. Dat het hem  goed mag gaan. Of haar. 

de Heer zij voor je

om je de juiste weg te wijzen

de Heer zij achter je

om je in de armen te sluiten

en om je te beschermen tegen gevaar

de Heer zij onder je

om je op te vangen

wanneer je dreigt te vallen

de Heer zij in je

om je te troosten

als je verdriet hebt

Hij omgeve je

als een beschermende muur

wanneer anderen over je heen vallen

de Heer zij boven je

om je te zegenen

zo zegene je God vandaag

morgen en in eeuwigheid

Je bent kostbaar

Op mijn knieën met mijn schrobborstel in mijn hand word ik zomaar blij dat ik weer schrobben kan! Ik heb nog een kleine bewegingsbeperking aan mijn schouder, maar ik kan eindelijk weer schrobben zonder pijn! En schrobben doe ik.

Het moet blinken

Ik wil dat de vierkante tegels blinken in het lamplicht.

Zucht. Hoe ik ook schrob, ik krijg hem niet meer echt mooi zoals toen hij net nieuw was. Ik zie oneffenheden, scheurtjes, aanslag tussen de wandtegels.

Onvolmaakt
Ik lijk wel een beetje op mijn onvolmaakte badkamer. Defecten in mijn lijf, donkere hoeken in mijn karakter. Fouten in opvoeding. Ik staar voor me uit. Misschien lijk ik nog wel het meest op het vieze dekseltje van het doucheputje dat daar ligt. Ik laat mijn hoofd hangen.

Schuilen bij Jezus
Ho, zulke pessimistische gedachten verdienen geen plaats in mijn mind. Ik pak de borstel en poets het vieze dekseltje tot het glimt. God denkt anders over mij dan ik zelf doe. Hij heeft mij echt lief met een speciaal soort liefde. Het offer van Jezus aan het kruis als de basis ervan. 

Daarom schuil ik bij Hem met al mijn pessimistische gedachten. Ik koester me elke nieuwe dag in Zijn liefde. Heel bewust.

Waardevol
En jij? Je bent waardevol. Je gaat er voor ondanks al je verwarde gevoelens. Je bent aan het knokken om de zin van het leven te hervinden. Respect.

• En jij, die te weinig energie hebt. Te weinig om het gevoel te hebben dat je echt leeft. Je maakt geen deel uit van de echt wereld. Dat zeg je zelf. Maar ik denk dat jij één van de kurken kunt zijn, waarop de wereld van nu drijft. Ga door in het bemoedigen van mensen, daar ben je sterk in.
• Jij, die je zo eenzaam voelt. Ik denk aan je. Je bent kostbaar. Je doet er toe. Ga op zoek naar de meest stabiele Persoon: Jezus. Hij kan je leven zoveel minder eenzaam maken.
• Jij die rouwt om wat je verloren bent: een deel van je lichaam of een deel van je leven. Ik zou je heel voorzichtig willen omarmen. Alleen even een knuffel geven. Om te laten weten dat ik aan je denk. Ik bid voor mensen zoals jij.

Je bent kostbaar
Laat je hoofd niet hangen. Je bent kostbaar!