Ik hoorde iemand zeggen dat een thuis kan aanvoelen als een beschutting tegen de wind, als een schuilplaats voor een wolkbreuk. Dat maakt me een beetje verdrietig want mijn huis voldeed lange tijd niet aan die typering. Na twee jaar kampen we nog steeds met restschade van die stormachtige periode. Soms vraag ik me af: komen we ooit klaar met puin ruimen?
Niet opgeven
Billy Graham zegt: "Zelfs als een echtscheiding, een overlijden of een ander probleem ons gezin uit elkaar scheurt, moeten we niet opgeven. God is betrokken op onze gezinnen, zelfs meer dan wijzelf, en met Zijn hulp kunnen we nog steeds goede dingen voor onze kinderen doen." Dat vond ik erg mooi. Ik hoef niet eeuwig te treuren bij een hoopje puin. Ik sta op en leg alles opnieuw in Christus handen en het is alsof Hij naast me zit. Hij troost mij.
De beste comfort
Al is mijn huis niet altijd een veilige haven geweest, het wordt opnieuw een fijne plek om te leven. Ik heb op mijn schoorsteenmantel een kaartje met een quote van Stormie Omartian: Lord, I am home wherever You are. En Hij is er! God geeft me de beste comfort die ik wensen kan: vergeving, vooral veel moed en nieuwe hoop. Hij verwarmt mijn hart, Hij beschut mij tegen de wind. Dat is Thuiskomen toch?
Ik ben blij met mijn thuis.
Dankbaar voor geestelijke zegeningen.
Maar ook voor mooie verrassingen
in het dagelijkse leven
om me heen.
- De liefde van mijn man
- Dochter die over de flikflak oefent op de trampoline
- Mijn daglichtlamp :-)
- Boeken
- De lichtval door het raam, precies op de pompoenen.
- Bolletjes wol in een heleboel kleuren op de bank
- Nieuwe energie
- Minder schouderpijn
- Mijn vader die morgen 83 hoop te worden
- Herfstbladeren drogen in mijn kookboek
- Zin in het leven ...
En jij?