Tent, kamperen en mooie belofte

Kamperen? Daar wil mijn man echt niet aan denken. Toen ik gisteren vertelde dat mijn vriendin met man en kinderen op reis naar Tjechië, één keer wilde overnachten in een tent langs de weg, griezelde hij. Gelukkig heeft hij de juiste vrouw getrouwd: ik wil ook niet in een tent slapen. Mijn favoriete vakantieplek is een huis op een bungalowpark of camping.  Geen tent.

Vanmorgen las ik in Hart voor God ( Beth Moore) ook iets over een tent. David had eindelijk een rustige periode in zijn leven. Eerder had hij zich in een grot moeten verstoppen maar nu woonde hij in een prachtig paleis. Temidden van al die glamour en glitter dacht hij aan God. De ark van God stond al die tijd in een tent, terwijl hij, David, in een cederhouten paleis woonde. Te gek voor woorden. Hij wilde er iets aan veranderen. Hij wilde een huis bouwen voor God.

God wijst hem echter terecht : 'Ik heb nooit in een huis gewoond vanaf de tijd dat Ik de Israëlieten uit Egypte heb geleid, tot nu toe. Al die tijd trok Ik rond in een tent ( tabernakel ).' Dat vond ik een mooie les. We kunnen God niet binden. Beth Moore schrijft aan het eind van deze overdenking: Wanneer je Hem liefhebt, kun je ook nu je huis niet verlaten zonder dat Hij mee gaat. Hoopvolle boodschap in vakantietijd. Hij gaat mee. Hij blijft niet thuis als je op vakantie gaat.

The Lord is your keeper;
the Lord is your shade on your right hand.
   The sun shall not strike you by day,
nor the moon by night.

The Lord will keep you from all evil;
he will keep your life.
 The Lord will keep
your going out and your coming in

Wat een pracht van een beloftes. We hoeven  Hem niet vast te houden door een tent voor Hem op te slaan, zoals Petrus ooit wilde doen.  Hij is er voor wie Hem nodig heeft. Dag en nacht.

Wat is jouw ideale manier van van vakantie vieren?

Hou je van kamperen?

Zon, strand en Noordzee

Een familietrip naar de Noordzee? Geweldig! Onze zee is een randzee van de Atlantische Oceaan in Noordwest-Europa. Het heeft een gemiddelde diepte van 94 meter. De zee is een belangrijke schakel in scheepsroutes en dient als verbinding tussen Europa en de andere wereldmarkten. Voor ons als gezin betekent de Noordzee vooral veel speelplezier. Springen in de golven. Uren in het zand, grote kastelen bouwen en wachten tot het vloed wordt. Samen bolletjes met kaas en chocoladepasta eten, veel sap of yoghurtdrank drinken en vooral: steeds insmeren met zonnebrandolie ...

De Noordzee is te klein voor het ontstaan van een eigen getijde. De getijden komen voort uit de getijgolf in de Noordelijke Atlantische oceaan. Eb en vloed wisselen zich af in een ritme van 12 uur en 25 minuten. Toen wij aankwamen was het eb. De zee trok zich terug, waardoor er zandbanken zichtbaar werden. Toen we weggingen werd het vloed en gingen de zandplaten weer onder water. Dat kan gevaarlijk zijn omdat er tussen zandbank en strand een diepte onstaat, waarin kleine kinderen niet langer kunnen staan ... ( zie onderstaande foto )

Er komen steeds meer kwallen in de Noordzee omdat ze door overbevissing minder concurrentie krijgen. Toch hebben wij er niet meer dan zes geteld. Mijn kinderen vingen ze en gooiden ze in een kuil in het zand;  ze zijn er toch een beetje bang voor al schijnen deze kwallen niet gevaarlijk te zijn.

De bodem van de Noordzee ligt bezaaid met wrakken van schepen, oorlogsvliegtuigen en andere obstakels. Sommigen zijn eeuwen oud. Deze locaties zijn boeiend voor duikers. Zie de onderstaande video. De Noordzee: fascinerend!

Wat is jouw favoriete strand?

Een rustig hart krijgen en vakantie vieren.

Terwijl ik buiten op een stoel zit voel ik me rustig worden. Ik heb een mok koffie op de tafel staan en een trommel met snoepjes. De kinderen hebben vriendjes gevonden op het vakantiepark en komen af en toe langs om wat lekkers te halen.
Ik lees een boek 'Stilte in het hart' van Elizabeth Elioth, dat ik van een vriendin leende. Lekker zeg, na topdrukte te relaxen.

plaatje www

Ik houd mijn stille tijd en lees over Jezus. Hij sliep tegen het scheepskussen tijdens een zware storm. Het lukte Hem om zo rustig te liggen omdat Hij sliep in kalme verzekering dat Zijn Vader de situatie in Zijn hand had. Daarom was Zijn hart rustig. Ik reflecteer. Mijn hart is niet volmaakt rustig. Zelfs als ik op vakantie ben, bevecht ik bepaalde angsten. Maar ik laat  mijn hoofd niet hangen ... al heb ik niet het hart van Jezus, dat zo volmaakt rustig is - ik kan iedere dag een beetje meer leren. Hij wist wanneer Hij in actie moest komen en wanneer Hij dingen aan Zijn Vader moest overgeven. Hij leert me om te werken en te bidden, maar niet om bezorgd te zijn.

Een rustig hart is een tevreden hart, met wat God geeft. Ook als er een streep door een bepaalde verwachting gaat. Of als Gods weg een totaal ander kante op gaat dan je verwachtte. Bedenk: mijn erfdeel, mijn beker is in veilige handen. Ben ik wel bereid om alles vanuit Gods perspectief te zien? Aanvaard ik echt de beker van mijn leven, zoals Hij me die aanbiedt?

Jezus leefde in dezelfde wereld als ik en Hij leert me zien, hoe ik mag leven in een omgeving vol wisselingen. Ik voel me echt rustig worden, terwijl ik hier op een tuinstoel zit en klap het boekje van Elizabeth Eliott dicht. Het is tijd om met de kinderen te spelen. Tijd om te lachen. Tijd om vrolijke dingen te doen. Het leven heeft zoveel mooie verrassende dingen ...

Moet dat nou zes weken zo?

Gisteren liep ik met mijn zoon en dochter in een winkel. We waren we op zoek naar een leuk zwemshort en  mooie speelfilms voor de vakantie. Het was niet zo erg druk. Een andere mama liep zichtbaar geïrriteerd rond en trok hier en daar wat kledingstukken uit het rek terwijl ze mopperde op een klein kind, dat heel erg moe was. 'Moet dat nou zes weken zo?' snauwde ze. Het peutertje trok een pruillip.

Vanmorgen, bij het aanrecht, dacht ik er over na. Ik herken namelijk de irritatie van die mama in de winkel! Mijn kinderen hebben vakantie en denken dat ze om zeven uur al naar beneden mogen. Ik wil dat niet en word  sikkeneurig. Ik wil gewoon even me-time hebben. 

De kinderen zijn welkom in mijn huis en hart deze zes weken. Ik kijk ze niet weg en jaag ze niet naar buiten. We gaan leuke dingen doen. Maar ik heb wel een oude afspraak in ere herstelt: tot negen uur op je kamer blijven ( ze zijn acht, twaalf en veertien jaar oud)  Ze maken dan hun bed op en gaan daarna even spelen, duckies lezen, dagboek schrijven. In die tijd heb ik de ruimte om stille tijd met God te houden want ik wil me graag, geestelijk en praktisch, voorbereiden op de dag. Ik wil niet zomaar van het één in het anders stormen. Ik wil meer genieten en minderen mopperen.

Hoe gaat het met jouw 'gebrek-aan-privacysyndroom'.

Is de vakantie voor jou echt 'genieten'