MIJN TWIJFEL EN GODS ALERTHEID

Knutselen met de kids op woensdagmiddag. Ik plande deze bezigheid bewust in omdat mijn leven op dit moment het tegenovergestelde van gezellig is. Er zijn onvoorziene omstandigheden rond de huisvesting van onze zoon. Er bestaat zelfs een kans, dat hij vanuit de instelling op straat zal komen te staan.

Doemscenario’s rijzen als paddenstoelen uit de grond.

Ik heb met mezelf afgesproken dat de jongere kinderen niet de dupe mogen worden van de hele situatie. Hoe moeilijk is dat. Daarom plan ik regelmatig wat leuke dingen, zoals knutselen op de woensdagmiddag. Maar als ze er niet zijn, laat ik me soms gaan. 

Op een middag, toen ze naar school waren, zat ik moedeloos achter mijn bureau. Maar terwijl ik daar zo zat, viel mijn oog op kleine kaartje vlak voor me op het prikbord. Ik las: Maar Ik heb voor u gebeden dat uw geloof niet ophoudt (Lukas 22:32). Hoewel mijn geloofsvertrouwen wankelde, wankelt God niet. Hij is juist erg alert en bidt voor mij.

Soms is het moeilijk om dingen in Gods hand te leggen. Mijn eerste reactie is dat ik op de vlucht sla. Ik verdwaal op het Internet of ga als een bulldozer door mijn huishouden. Ik verwaarloos daarnaast mijn gebed en laat de Bijbel dicht.

Juist als we ons leeg en verward voelen, wacht de Heere God op een ontmoeting met ons. Geloof me, Hij heeft plannen en doelen die ver boven ons begrip uitgaan. Soms breekt wat Hij doet ons hart maar geeft Hij ons tegelijk zoveel troost dat het toch goed is wat Hij doet. 

Ik las deze mooie woorden:

But God's comfort is never far behind. 

As we climb up into His lap and weep into His chest, 

He lovely whispers: "Shhh, just hang on to Me. 

I promise to see you through this. 

And some day it'll be clear.

=============

• Het is nu 6 jaar later.
• Onze zoon woont op zichzelf en heeft een leuke baan. 
• God heeft me nooit in de steek gelaten. Hij bracht me juist dichter naar Hem toe.

↬ Update: Deze blog verscheen voor het eerst op 8 oktober 2012 en werd op 29 november 2018 geactualiseerd.