25-06-2015

TEL JE ...

Het is een oud lied en veel mensen kennen het een beetje. In ieder geval de eerste regel. Of het eerste couplet:
Tel je zegeningen, tel ze één voor één,
tel ze allen en vergeet er geen.
Tel ze allen, noem ze één voor één,
en je ziet Gods liefde dan door alles heen.

Door je zegeningen te tellen richt je je aandacht op alle mooie dingen in je leven. Als christen zie je dan Gods liefde, dwars door alles heen.


VERDRIETIGE DINGEN
Maar vorige week had ik daar echt moeite mee. Ik hoorde verdrietige dingen over onze zoon, die zo vroeg het nest moest verlaten. De pijn daarover kwam onverwachts en fel. Onbewust duwde ik die nare gevoelens weg. Maar het bleef een beetje zeuren van binnen. Ik voelde me depri en mopperig worden. Onder het soppen van mijn huis zei ik tegen mezelf: denk je dat er iemand is die zal zien dat jij de wastafel schoon gemaakt hebt? Of de wc's. Of de vensterbank in de badkamer? Ik voelde me van iedereen verlaten. Zelfs van God.

TRANEN, LEZEN EN BLOEMEN
Toen nam ik een besluit. Ik besloot mijn tranen te laten gaan. Ik besloot om de pijn toe te laten, die je als moeder kunt voelen als je je kind kwijt geraakt bent. Daarna ging ik in het zonnetje zitten met een boek. Anderhalf uur lang. Mooi boek. En ik maakte foto's van een streep zonlicht, die precies door een kier van de schutting viel. Ik pakte het glazen potje met bloemen van de tuintafel en zette die op de tegels. Balancerend op mijn hurken schoot ik een hele serie plaatjes.


TELLEN
Zegeningen tellen is iets moois. Maar ik ben vast een beetje raar want het ene moment ervaar ik alleen maar somberheid terwijl ik daarna opeens weer allemaal mooie dingen ontdek. Mijn gevoel is echt zo verraderlijk. Ik kan er maar beter niet op leunen. Daarom steun op God. En dan lukt het me soms om zomaar iets moois te zien midden in de narigheid. Dwars door alles heen.

Zeker, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn veilige vesting. Ik zal niet al te erg wankelen.

NIET HET EINDE
De dingen die ik hoor over mijn kind zijn niet het einde van zijn verhaal. Ik doe een stapje en probeer het seizoen waarin ik leef vanuit een ander perspectief te zien. Mijn teleurstelling en het verdriet stop ik niet meer weg maar breng het allemaal bij Jezus. Ik ben kostbaar in Zijn ogen. Ook al faal ik. Ook al ben ik absoluut niet perfect. Ook al ben ik geen groot gelovige. Weg met die negatieve houding
Are you ever burdened with a load of care?
Does the cross seem heavy you are called to bear?
Count your many blessings, every doubt will fly,
And you will keep singing as the days go by.
Count your blessings, name them one by one,
Count your blessings, see what God hath done!
Count your blessings, name them one by one,
And it will surprise you what the Lord hath done.

04-06-2015

Kostbaar dagelijks leven

Die junidagen kunnen zo mooi beginnen! Vanmorgen vroeg heb ik speciaal het rolgordijn he-le-maal omhoog getrokken om de ochtendzon op de vensterbank te zien schijnen. Precies op mijn tomaat, peterselie, calendula en pompoen. Gauw nam ik een foto (deze zonnige vensterbankmomenten zijn zo gauw voorbij). 

 

Ontbijten bij Intratuin

Deze week had één van de kinderen een dagje vrij. We gingen naar de Intratuin om lekker te winkelen en te eten. Ik kocht een mooie blauwe gieter, slaplantjes, aardbeienplantjes met veel bloemetjes en twee Vaderdag cadeautjes. Ik kon de verleiding trouwens niet weerstaan en heb daar een potje Hollandse mayonaise gekocht. Zeker de lekkerste: met honing! 


Bloem en tuin

Langs onze straat staan allemaal paarse bloemetjes. Om de tuintafel op te vrolijken plukte ik er een paar voor in een jampotje. Wat zou het voor soort zijn? Het is één lila bloemenzee en er komen veel hommels op af. Onze eigen tuin ligt er ook weer mooi bij, dankzij mijn man. Dat was me een knipwerk met al die heggetjes! De rozen gaan leuk bloeien. De lavendel ook bijna. Kijk maar op de onderste foto ... Misschien gaan de bloemetjes morgen open want er wordt een warme dag verwacht!



Schrijven en breien

Aan het afschrijven van mijn boek kom ik niet toe. Soms heb ik zin maar dat zin- gevoel van mij ebt telkens weg als ik wil beginnen. Ik heb me nu voorgenomen om elke dag een kwartiertje te schrijven. Ook ben een paar kleine handwerkprojectjes gestart:  het breien van kleurige vingerloze handschoenen voor mijn dochter. Ik brei zo langzaam. Dus ik schat dat ze rond december af zijn en dan heb ik een origineel kerstcadeautje. Ze houdt van kleur en aparte dingetjes.

Misschien ga ik nog meer breien want volgende maand is mijn oudste dochter (23) uitgerekend. Ik word oma! Eens vragen of zij van gebreide spulletjes houdt.


Kostbaar dagelijks leven

Dit is een huis - tuin - en keuken blog geworden. Niet erg toch? Dit is mijn kostbare dagelijkse leven waar ik van probeer te genieten. Ja, ik heb momenten dat ik flink aan het dippen ben. Piekermomenten en huildagen. Maar ik weet dat mijn tranen niet verloren gaan. Ze zijn kostbaar in Gods oog. 

De zon schijnt, Het is zo lekker. Ik word er blij van.
Wat heb ik veel om dankbaar voor te zijn.
Jij ook?