28-05-2015

AL GAAT MIJN WEG DOOR EEN DONKER DAL

Zodra mijn pad de verkeerde kant op lijkt te gaan, word ik onrustig en ga ik piekeren. Ik schrik terug voor moeilijke dingen. Dat vind ik heel erg want ik wil op mijn God vertrouwen. Ook als het langdurig niet goed gaat en ik reële zorgen heb. Of verdriet.

Hoe een herder psalm 23 ziet


Ik ben blij met het boek "Hoe een herder psalm 23 ziet". Het is geschreven door een ervaren herder. Ik kreeg dit boek precies op tijd, in fase dat ik onrustig was en veel piekerde. Een donker dal.  Daarom ben ik dankbaar. Wat een wijze lessen in dit boek. Wat ik lees verdiept mijn liefde en het wakkert mijn vertrouwen in de goede Herder weer aan.

Transparante wolken, roodomrand
Een oceaan van licht.....
"Al ga je door een donker dal
Wees niet bang, in geen geval
Hij beloofde jou Zijn trouw
Zijn stok, Zijn staf, ze steunen jou."
Elle Werners


Het is over het algemeen het ‘onverwachte’ dat de meeste angst veroorzaakt. Wanneer we door angst gegrepen zijn, vinden we het moeilijk om met de ingewikkelde problemen van het leven om te gaan. Vaak is onze eerste reactie, net als die van de schapen, opspringen en wegwezen. Maar dan, te midden van onze ellende, dringt opeens het besef door dat Hij, de Christus, de goede Herder, bij ons is. Dat maakt alle verschil. Zijn aanwezigheid zet de zaak in een heel andere licht.
 

Al gaat mijn weg dan door een donker dal


Het besef dat mijn Meester, mijn Vriend en mijn Herder, de situatie onder controle heeft, is een geweldige bron van rust en vrede! Al gaat mijn weg dan door een donker dal... het is goed want Hij laat me nooit alleen. Zijn aanwezigheid zet alles in een heel ander licht.

09-05-2015

ONWEER IN HET BOS


Toen het eindelijk droog werd besloten mijn zoon en ik afgelopen woensdag een paaltjeswandeling te lopen. Die begon vlakbij een vakantiepark in Kootwijk. We maakten allebei foto’s van de mooie dingen die we zagen onderweg.


Bijvoorbeeld van deze kale boom. Ooit door de bliksem getroffen. Wat mooi hè, met die Hollandse lucht erboven. We genoten enorm. Maar toen we ongeveer twintig minuten gelopen hadden verdween de zon en het werd een beetje somber in het bos. Er klonk een vaag gerommel in de verte. Op aandrang van mijn zoon besloten we de wandeling af te breken en terug te lopen.

ONWEER IN HET BOS

Het onweer kwam razendsnel dichterbij en de wind stak op. De boomkruinen schudden heen en weer en er was een enorm geruis van wind door de takken. Bliksem, storm, takken, opvliegend zand, donder: het was er opeens allemaal. Doodsbang grepen we elkaar vast en ik riep: Laten we schuilen langs de rand van het bos en ons klein maken. Maar hij wilde rennen. Dat deden we. We renden over het zandpad en baden hardop tot God.


VEILIG

Hijgend bereikten we de ingang van het vakantiecentrum. Wat een opluchting om een dak boven ons hoofd te hebben! Toen het onweer voorbij was liepen we naar ons huisje terug (zie foto hierboven, wazig doordat de lens van mijn toestel beslagen was). We hebben direct God gedankt dat Hij ons hielp in de storm.

TE MOGEN LEVEN!

Te mogen leven is het een wonder! Ik zei tegen mijn zoon: Je zult misschien nog veel stormen meemaken in je leven. Moeilijke dingen. Denk dan terug aan deze storm. God hielp ons erdoorheen en bracht ons veilig thuis.