God gaat er niet vandoor in de winter

De dagen zijn even lang. Dat wel. Maar het lijkt of ze korter zijn. Alsof de helft van mijn tijd in duisternis gehuld is. Gisteren na het avondeten bracht ik wat afval naar de container. Ik bleef daarna even staan in onze achtertuin. Het was nog niet eens half zeven en de straatlantaarns brandden al! Ik voelde miezerige regendruppeltjes in mijn gezicht. Brrr! Gauw glipte ik naar binnen, mijn warme weer huis in.

Ik vind dit seizoen niet leuk. Ik ben sneller down en moe. Ik moet vechten om dingen leuk te blijven vinden en ik heb minder energie om aan een klus te beginnen. Het vervelende is dat ik veel vergeet de laatste tijd. Dingen die gezegd zijn, afspraakjes. Mijn hoofd lijkt wel een zeef! 

  

Maar ik laat me niet op mijn kop zitten door mijn winterdip. Wat heb ik voor reden om zielig te doen? God is niet van plan om ervandoor te gaan in de winter. Hij is er altijd, dat heeft hij Zelf belooft. En als ik me down voel, is Hij daarmee niet opeens verdwenen. Duisternis mag mij dan overvallen, maar mijn nacht is licht als de dag voor Hem!

Misschien is het winterseizoen precies de goede tijd om jezelf te oefenen in vertrouwen op de God van ons leven, Die gezegd heeft dat Hij ons nooit in de steek zal laten.

Hé, zeg ik tegen mezelf, ik kan iedere dag met God praten! Er is Iemand die me helemaal begrijpt en dat is nog wel mijn liefdevolle Vader in de hemel. Wat voel ik me kostbaar en geliefd.

Geef mij ook zo'n novemberregen!

Eindelijk kocht ik een aansteker voor mijn kaarsjes. Ik heb wel honderd waxinelichtje op om te branden en ik ben echt van plan om het een beetje gezellig te maken. Vooral als het zo donker en guur is.

Kaarsjes helpen niet altijd
Op dagen dat ik het moeilijk hebt, kan ik kaarsjes branden van hier tot Tokio, maar er verandert niets mee. Zo uitgeput kan je je voelen. En down. Dat had ik anderhalve week terug. Gelukkig kwam daar verandering in! Ik fleurde op door onderstaande zin in een artikel!

Dit gebeurt er als het regent in de droogste woestijn ter wereld.



Bloemen
Een gortdroge Atacama woestijn die tot leven komt. Novemberregen die de bloemen, die onder het oppervlak hun winterslaap hielden, op laat bloeien. Wat een feest! Ik werd blij van de tekst en dacht:

Geef mij ook zo'n novemberregen. Laat mijn bloemen bloeien. Binnen in mij en op mijn pad.

God is aanwezig
Als christen geloof  ik dat God altijd aanwezig is. Zelfs als ik het niet voel. Onder het oppervlak van onze herfst of woestijnperiodes liggen onverwachte zegeningen: kostbare beloftes van hoop en zegen. Zeldzame bloemen die openbloeien in de moeilijkste omstandigheden.

De woestijn? De woestijn zal een zee van bloemen zijn. Ze zal bloeien als een roos! ~ Jesaja 35:1

God is groter!

Mijn God is groter dan de omstandigheden en ik weet dat geestelijke groei zelfs kan beginnen met verlies.

Zacht fluistert de stem des Heeren:

"Draag stil en geduldig uw kruis;

veel moet ge, Mij volgend,

nog leeren op weg naar het Vaderlijk huis.

Ik heb 't antwoord op alle de vragen,

die g'ooit in den strijd: hebt gedaan.

Maar dat kunt je nu nog niet dragen:

Gij zult het na dezen verstaan!".

(onbekend - 1936)

Wacht op Hem

Op een dag zal jouw woestijn bloeien, zeg ik tegen mezelf (en tegen jou). Er zullen weer bloemen op je levensveld groeien. Jouw tijd om te zingen breekt aan! Wacht op Hem

Wat doe jij om donkere, gure dagen tot een feestje te maken?

Welke zegeningen tel jij deze week?



NIET MOEDELOOS WORDEN IN DE HERFST

Terwijl ik lekker weggedoken zit in het hoekje van de bank besluit ik een nieuwe stukje voor Kostbaar te schrijven. Ik ben naar de tandarts geweest (zenuwbehandeling) en heb eigenlijk geen puf om iets te doen in het huishouden. En ik heb ook geen concentratie om aan mijn boek te werken.

Herfst

Vlak naast me staat het herfstukje te pronken op de voortafel. Een simpele pompoen die ik iedere herfst uit de kast haal. Een nepperd! Maar de lampionplant die er bij staat is wel echt. Ik vind het leuk om wat herfstsfeer in huis te hebben.

Soms vind ik de herfst niet zo leuk. Dan doet het me me denken aan dingen die voorbijgaan. Dat gevoel kreeg ik ook toen ik de oude flat zag staan in onze straat. Al wekenlang is een bedrijf bezig om het te slopen, zodat er straks een mooi, nieuw gebouw opgetrokken kan worden. Eerst waren er mannen bezig in witte pakken om de asbest weg te halen. Daarna weer ander werklui.

Een gebouw bij God

Toen ik er langs fietste op een frisse herfstmorgen, dacht ik opeens aan die tekst uit Paulus' brief aan de christenen in Korinthe:

Maar wij weten immers dat, wanneer ons aardse huis (ons lichaam) afgebroken wordt, wij een gebouw van God hebben. Een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen. 2 Korinthe 5:1

Blije zekerheid

Oké, niet moedeloos worden in de herfst! Ik mag dan het menselijke ouderdomsvirus in mijn genen hebben maar als volger van Jezus Christus bezit ik ook nog iets anders. Iets dat heel mooi is en vooral blijvend. Ik koester me in de blije zekerheid dat mijn Verlosser leeft en dat ik kostbaar ben in Zijn oog. Ik wacht op Hem en ik fluister verlangend: Maranatha. Want op een dag komt Hij terug. De scherven van mijn gebroken bestaan zijn veilig in Zijn handen. Hij maakt alle dingen nieuw.

Ik richt mijn ogen deze herfst op de dingen die ik niet met het blote oog kunt zien. En zoek de dingen die boven zijn, waar Christus is, Die aan de rechterhand van God zit.

Zegeningen tellen

Ik probeer nog steeds mijn zegeningen te tellen. Er zijn zoveel mooie dingen die het hier en nu iets kostbaars geven! Het is verbluffende genade om 's-morgens wakker te worden en een nieuwe dag te krijgen. 

Blijven tellen dus.
Juist in de herfst.
Vooral op grijze dagen.

Voorbereiding op winter (handschoenen)

En kijk! Ik ben me ook al aan het voorbereiden op de winter. Mijn dochter showt de gebreide handschoenen. Ik was er in juni aan begonnen en nu zijn ze eindelijk af! Mijn oudste wil ook graag handschoenen hebben maar dan in het 'zwart-wit'. Morgen op zoek naar een bolletje wol!

Hoe verloopt jouw herfst? Is het jouw favoriete seizoen?

KIJK NOOIT NAAR WAT JE HEBT VRLOREN

Vanmorgen las ik op Twitter: Kijk altijd naar wat je nog over hebt. Kijk nooit naar wat je hebt verloren. Dat raakte me en ik dacht: Is het wel mogelijk om niet meer kijken naar wat je hebt verloren?

In augustus werd onze tweede zoon 18 jaar. Onze oudste jongen heeft vanaf zijn zestiende zijn verjaardagen niet meer hier thuis gevierd. Nooit kijken naar wat ik verloren heb is een beetje teveel gevraagd. Maar dat kijken naar wat nog over is, dat is zo goed om te doen. Daar ben het helemaal mee eens. Er zijn zoveel kostbare zegeningen te tellen.

Terwijl ik erover nadenk kom ik uit bij psalm 103:2

Loof de HEERE mijn ziel en vergeet niet een van Zijn weldaden.

Misschien is het zo, dat als ik aan Gods zegeningen denk (en Hem er specifiek voor bedank) mijn verliezen in een ander perspectief komen te staan. Eeuwigheidsperspectief. Dan vind ik rust in God.

Ik ben gelovig dus ik weet niet precies hoe je zulke dingen beleeft als je niet gelovig bent. Maar ik denk dat het voor ons allemaal geldt, dat als we onze aandacht langzamerhand verschuiven naar dingen die ons blij maken, we steeds meer moois ontdekken om dankbaar voor te zijn. 

Joni, die op haar zeventiende verlamd raakte geeft een wijze raad: "Ben je je gezondheid kwijtgeraakt? Je scherpe ogen of goed gehoor? Heb je een dierbare verloren? Doen de herinneringen je nog steeds pijn?

Sta even stil en laat die herinneringen je op de toekomst richten. Smacht niet naar wat eens was, maar naar wat er zijn zal.

Smacht naar...

Als christen heb je alles om naar uit te kijken. Elke dag komt dat dichterbij. Als je binnenkort weer wanhopig naar het verleden verlangt, sta dan stil en tel de jaren. Misschien zit je al dichterbij de toekomst dan je denkt.

Dat ik groeien mag ...

Is het al weer september? Soms kan ik niet geloven dat de dagen zo snel voorbij gaan. Maar het is een feit: de maand augustus ligt achter ons. Mijn favoriete jaargetijde breekt aan: de nazomer! Ik heb ergens gelezen dat september de perfecte maand is voor het nemen van positieve besluiten.

Misschien iets heel simpels: vaker een wandeling maken, een dagboek aanschaffen…

 

Meer groei
Ik denk na over dat nemen van een positief besluit. Eigenlijk ben ik daar al wat langer mee bezig. Eén van de dingen die ik wil is: meer groei in mijn vertrouwen op God.

 

Nachtje ziekenhuis
Begin juli heb ik een nachtje in het ziekenhuis gelegen i.v.m. hartklachten. Ik voelde me ellendig en helemaal niet zo gelovig als ik zou willen. Ik hoor van anderen dat ze juist op zulke momenten heel sterk zijn. Ik niet. Waar is mijn geloof als het stormt?

 

In wat Hij zegt
Twee weken geleden las ik in het boek van Jon Bloom over de storm op zee met de slapende Jezus aan boord. Het was net alsof er een klein puzzelstukje op zijn plek viel: Wat God wil is dat ik méér geloof in wat Hij zegt dan in wat ik zie (of voel).

Positief besluit
Dus, als ik één positief besluit wil nemen in september is het deze: Ik wil God geloven op Zijn woord. Ongeacht hoe ik me voel en waar ik ben. En daar heb ik Hem heel hard bij nodig want zonder Hem kan ik niet veel beginnen.

Daarnaast wil ik heel graag ik graag leren hoe ik een goede oma kan worden. Ik ben inmiddels oma en mijn kleinzoon is zo lief...

 

MEER WAARD DAN GOUDSBLOEMEN

Wat gaan de dagen nu snel! Twee kinderen hebben al vakantie. De jongste niet. Hij moet nog een weekje. Vanwege deze hitte heeft zijn school een tropenrooster ingesteld. Op de foto hieronder kijkt hij naar onze thermometer. 

🌊 Is het tijd voor een koele duik?

Goudsbloemen
Vandaag zag ik tot mijn verrassing dat er in het perkje naast ons huis goudsbloemen bloeien, tussen de andere planten. Ik werd daar blij van. Ik hou van bloemen.

 

God writes the Gospel in the Bible alone,

but also on trees, and in the flowers

and clouds and stars.

Niet moedeloos worden
Verrassend om zulke mooie bloemen te zien in de tuin die er zo doods uit zag in het winterseizoen. Ik moest opeens aan mezelf als moeder denken. Dat sommige zaadjes die ik in liefde strooi pas veel later  zullen ontkiemen. Misschien is het nu een dode boel. Wanhoop niet, zie op Jezus. Zoek Hem, want ...

Wie met tranen zaaien,

zullen met gejuich maaien.

Wie het zaad draagt en dat zaait

gaat al wenend zijn weg,

maar hij zal zeker terugkomen met gejuich

en zijn schoven dragen.

  

Je bent kostbaar!
De goudsbloem op de foto hieronder is niet helemaal perfect. Maar wat is ze mooi! Wij mensen zijn kostbaar. Waardevol. Ik geef je deze bloem. Want je bent meer waard dan een tuin vol goudsbloemen. 

 

 

Omdat ik bij Jezus hoor
Mijn eigen imperfectie beheerst mijn leven niet (meer). Ik geloof dat ik kostbaar ben in het oog van mijn hemelse Vader omdat Hij me liefdevol loskocht uit het donker, door het offer van Jezus. Hij loodst mij door de seizoenen van het leven heen. Ik weet dat Zijn oog liefdevol op mij rust. Ook al voel ik dat soms niet. 

Ik geloof. 

Hij laat niet los

Slideshow Jenny van Diggelen
Hieronder een korte slideshow met foto's gemaakt door Jenny van Diggelen. het gaat over de geboorte, de bloei en het sterven van een goudsbloem. Muziek van Guy Roelofs, waarbij zij fluit speelt.

🏵️ Flowers are like visible messages from God
🏵️ Welke bloem leerde jou een lesje?

🏵️ Welke bloemen heb jij in je tuin?

TEL JE ...

Het is een oud lied en veel mensen kennen het een beetje. In ieder geval de eerste regel. Of het eerste couplet:

Tel je zegeningen, tel ze één voor één,
tel ze allen en vergeet er geen.
Tel ze allen, noem ze één voor één,
en je ziet Gods liefde dan door alles heen.

Door je zegeningen te tellen richt je je aandacht op alle mooie dingen in je leven. Als christen zie je dan Gods liefde, dwars door alles heen.

VERDRIETIGE DINGEN

Maar vorige week had ik daar echt moeite mee. Ik hoorde verdrietige dingen over onze zoon, die zo vroeg het nest moest verlaten. De pijn daarover kwam onverwachts en fel. Onbewust duwde ik die nare gevoelens weg. Maar het bleef een beetje zeuren van binnen. Ik voelde me depri en mopperig worden. Onder het soppen van mijn huis zei ik tegen mezelf: denk je dat er iemand is die zal zien dat jij de wastafel schoon gemaakt hebt? Of de wc's. Of de vensterbank in de badkamer? Ik voelde me van iedereen verlaten. Zelfs van God.

TRANEN, LEZEN EN BLOEMEN

Toen nam ik een besluit. Ik besloot mijn tranen te laten gaan. Ik besloot om de pijn toe te laten, die je als moeder kunt voelen als je je kind kwijt geraakt bent. Daarna ging ik in het zonnetje zitten met een boek. Anderhalf uur lang. Mooi boek. En ik maakte foto's van een streep zonlicht, die precies door een kier van de schutting viel. Ik pakte het glazen potje met bloemen van de tuintafel en zette die op de tegels. Balancerend op mijn hurken schoot ik een hele serie plaatjes.



TELLEN
Zegeningen tellen is iets moois. Maar ik ben vast een beetje raar want het ene moment ervaar ik alleen maar somberheid terwijl ik daarna opeens weer allemaal mooie dingen ontdek. Mijn gevoel is echt zo verraderlijk. Ik kan er maar beter niet op leunen. Daarom steun op God. En dan lukt het me soms om zomaar iets moois te zien midden in de narigheid. Dwars door alles heen.

Zeker, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn veilige vesting. Ik zal niet al te erg wankelen.

NIET HET EINDE

De dingen die ik hoor over mijn kind zijn niet het einde van zijn verhaal. Ik doe een stapje en probeer het seizoen waarin ik leef vanuit een ander perspectief te zien. Mijn teleurstelling en het verdriet stop ik niet meer weg maar breng het allemaal bij Jezus. Ik ben kostbaar in Zijn ogen. Ook al faal ik. Ook al ben ik absoluut niet perfect. Ook al ben ik geen groot gelovige. Weg met die negatieve houding

Are you ever burdened with a load of care?
Does the cross seem heavy you are called to bear?
Count your many blessings, every doubt will fly,
And you will keep singing as the days go by.

Count your blessings, name them one by one,
Count your blessings, see what God hath done!
Count your blessings, name them one by one,
And it will surprise you what the Lord hath done.

Kostbaar dagelijks leven

Die junidagen kunnen zo mooi beginnen! Vanmorgen vroeg heb ik speciaal het rolgordijn he-le-maal omhoog getrokken om de ochtendzon op de vensterbank te zien schijnen. Precies op mijn tomaat, peterselie, calendula en pompoen. Gauw nam ik een foto (deze zonnige vensterbankmomenten zijn zo gauw voorbij). 

 

Ontbijten bij Intratuin

Deze week had één van de kinderen een dagje vrij. We gingen naar de Intratuin om lekker te winkelen en te eten. Ik kocht een mooie blauwe gieter, slaplantjes, aardbeienplantjes met veel bloemetjes en twee Vaderdag cadeautjes. Ik kon de verleiding trouwens niet weerstaan en heb daar een potje Hollandse mayonaise gekocht. Zeker de lekkerste: met honing! 

Bloem en tuin

Langs onze straat staan allemaal paarse bloemetjes. Om de tuintafel op te vrolijken plukte ik er een paar voor in een jampotje. Wat zou het voor soort zijn? Het is één lila bloemenzee en er komen veel hommels op af. Onze eigen tuin ligt er ook weer mooi bij, dankzij mijn man. Dat was me een knipwerk met al die heggetjes! De rozen gaan leuk bloeien. De lavendel ook bijna. Kijk maar op de onderste foto ... Misschien gaan de bloemetjes morgen open want er wordt een warme dag verwacht!

Schrijven en breien

Aan het afschrijven van mijn boek kom ik niet toe. Soms heb ik zin maar dat zin- gevoel van mij ebt telkens weg als ik wil beginnen. Ik heb me nu voorgenomen om elke dag een kwartiertje te schrijven. Ook ben een paar kleine handwerkprojectjes gestart:  het breien van kleurige vingerloze handschoenen voor mijn dochter. Ik brei zo langzaam. Dus ik schat dat ze rond december af zijn en dan heb ik een origineel kerstcadeautje. Ze houdt van kleur en aparte dingetjes.

Misschien ga ik nog meer breien want volgende maand is mijn oudste dochter (23) uitgerekend. Ik word oma! Eens vragen of zij van gebreide spulletjes houdt.

Kostbaar dagelijks leven

Dit is een huis - tuin - en keuken blog geworden. Niet erg toch? Dit is mijn kostbare dagelijkse leven waar ik van probeer te genieten. Ja, ik heb momenten dat ik flink aan het dippen ben. Piekermomenten en huildagen. Maar ik weet dat mijn tranen niet verloren gaan. Ze zijn kostbaar in Gods oog. 

De zon schijnt, Het is zo lekker. Ik word er blij van.
Wat heb ik veel om dankbaar voor te zijn.
Jij ook?  

AL GAAT MIJN WEG DOOR EEN DONKER DAL

Zodra mijn pad de verkeerde kant op lijkt te gaan, word ik onrustig en ga ik piekeren. Ik schrik terug voor moeilijke dingen. Dat vind ik heel erg want ik wil op mijn God vertrouwen. Ook als het langdurig niet goed gaat en ik reële zorgen heb. Of verdriet.

Hoe een herder psalm 23 ziet

Ik ben blij met het boek "Hoe een herder psalm 23 ziet". Het is geschreven door een ervaren herder. Ik kreeg dit boek precies op tijd, in fase dat ik onrustig was en veel piekerde. Een donker dal.  Daarom ben ik dankbaar. Wat een wijze lessen in dit boek. Wat ik lees verdiept mijn liefde en het wakkert mijn vertrouwen in de goede Herder weer aan.

Transparante wolken, roodomrand

Een oceaan van licht.....

"Al ga je door een donker dal

Wees niet bang, in geen geval

Hij beloofde jou Zijn trouw

Zijn stok, Zijn staf, ze steunen jou."

Elle Werners

Het is over het algemeen het ‘onverwachte’ dat de meeste angst veroorzaakt. Wanneer we door angst gegrepen zijn, vinden we het moeilijk om met de ingewikkelde problemen van het leven om te gaan. Vaak is onze eerste reactie, net als die van de schapen, opspringen en wegwezen. Maar dan, te midden van onze ellende, dringt opeens het besef door dat Hij, de Christus, de goede Herder, bij ons is. Dat maakt alle verschil. Zijn aanwezigheid zet de zaak in een heel andere licht.

 

Al gaat mijn weg dan door een donker dal

Het besef dat mijn Meester, mijn Vriend en mijn Herder, de situatie onder controle heeft, is een geweldige bron van rust en vrede! Al gaat mijn weg dan door een donker dal... het is goed want Hij laat me nooit alleen. Zijn aanwezigheid zet alles in een heel ander licht.

ONWEER IN HET BOS

Toen het eindelijk droog werd besloten mijn zoon en ik afgelopen woensdag een paaltjeswandeling te lopen. Die begon vlakbij een vakantiepark in Kootwijk. We maakten allebei foto’s van de mooie dingen die we zagen onderweg.

Bijvoorbeeld van deze kale boom. Ooit door de bliksem getroffen. Wat mooi hè, met die Hollandse lucht erboven. We genoten enorm. Maar toen we ongeveer twintig minuten gelopen hadden verdween de zon en het werd een beetje somber in het bos. Er klonk een vaag gerommel in de verte. Op aandrang van mijn zoon besloten we de wandeling af te breken en terug te lopen.

ONWEER IN HET BOS

Het onweer kwam razendsnel dichterbij en de wind stak op. De boomkruinen schudden heen en weer en er was een enorm geruis van wind door de takken. Bliksem, storm, takken, opvliegend zand, donder: het was er opeens allemaal. Doodsbang grepen we elkaar vast en ik riep: Laten we schuilen langs de rand van het bos en ons klein maken. Maar hij wilde rennen. Dat deden we. We renden over het zandpad en baden hardop tot God.

VEILIG

Hijgend bereikten we de ingang van het vakantiecentrum. Wat een opluchting om een dak boven ons hoofd te hebben! Toen het onweer voorbij was liepen we naar ons huisje terug (zie foto hierboven, wazig doordat de lens van mijn toestel beslagen was). We hebben direct God gedankt dat Hij ons hielp in de storm.

TE MOGEN LEVEN!

Te mogen leven is het een wonder! Ik zei tegen mijn zoon: Je zult misschien nog veel stormen meemaken in je leven. Moeilijke dingen. Denk dan terug aan deze storm. God hielp ons erdoorheen en bracht ons veilig thuis.

Of ik altijd aan het zingen ben?

Hier in huis wordt regelmatig muziek gemaakt. Mijn dochter speelt iedere dag op haar gitaar. Soms loop ik naar haar slaapkamerdeur en geniet van haar spel. Ik hou ervan

Blij lied

Pas speelde ze een heel blij lied, waarbij ze zong: Gods volk wordt uitgeleid. Je kunt het hier beluisteren in een andere versie. De liedtekst is eigenlijk afkomstig van een Bijbelvers, Jesaja 55:12

Want in blijdschap zult u uittrekken en met vreugde voorgeleid worden. De bergen en heuvels zullen voor uw ogen uitbreken in gejuich en alle bomen van het veld zullen in de handen klappen.

Waar gaat het lied over?

De Joden werden bevrijd uit hun slavernij in Babel. Daarom waren ze blij. Ik als gelovige uit de heidenen kijk ook terug op een soort slavernij: mijn leven zonder God. Spirituele donkerheid en leegte. Ik miste altijd iets. Maar de Joodse Messias Jezus verloste mij uit deze slavernij. Het was alsof ik van een grauwe winterdag overging in het zachte licht van een zomermorgen. Totale verandering. Toen zag hoe leeg mijn leven was voordat ik Hem nog niet kende

Ik ervaar nergens anders die speciale blijheid en vrede dan bij Hem, met Hem. Wie ben U, dat U naar mij omziet!

Altijd zingen?

God heeft me al die lange jaren nog nooit teleurgesteld. Of ik altijd aan het zingen ben? Dat zou ik best willen maar ik kamp de laatste jaren nogal met schaduwen en dingen die me verdrietig maken. 

Ik las vanmorgen een citaat van C. H. Spurgeon:

Iedereen kan overdag zingen. Het is gemakkelijk om te zingen als we de noten kunnen lezen bij daglicht; maar wie kan zingen als er geen straaltje licht is om bij te zien, die is een bekwaam zanger. Liederen in de nacht komen alleen van God; die heeft de mens niet zijn Zijn macht.

Ik zing nog steeds

Eerlijk is eerlijk. Ik juich misschien niet zo uitbundig op dit moment maar ik zing nog steeds. God oefent liederen met me in de nacht. Het is flink oefenen. Soms begin ik opnieuw omdat ik de melodie kwijt ben. Dan troost Hij me en zingt het me voor. 

IK BEN GOD ZO DANKBAAR

En toen wist ik niets meer. Nou ja, ik weet wel wat ik wil schrijven hoor maar niet precies hoe! Ik wil ik een paar fijne dingen delen, waar ik dankbaar voor ben. Zegeningen! Onze jongste is elf jaar geworden. Toen ik 's-morgens wakker werd op zijn verjaardag dacht ik:

Geprezen zij de Heer, dag aan dag.

Deze God draagt ons.

Gezellig

Het was een gezellig dag en bijna alle (niet thuiswonende) kinderen waren er om hem te feliciteren. En de buren en mijn vriendinnen, Ik voel me niet alleen dankbaar dat hij jarig was maar ook dat wij hem elf jaar geleden gekregen hebben. Een week voor zijn geboorte was zijn hartritme gevaarlijk hoog. Ik was bang dat we hem zouden verliezen. Het leven is niet maakbaar. En daarom: Elke nieuwe dag is een wonder!

Ik huil (vandaag) niet om wat ik verloren heb.

Ik ben God alleen zo dankbaar,

... dat Hij me zoveel gaf.

~ R Elliott

Bloei

Verder was er nog iets kleins waar ik blij mee ben. Mijn geranium bloeit! Hij heeft de lange, donkere winter overleeft. Vorig jaar kreeg ik hem voor Moederdag. Mo kocht hem van haar eigen geld op eigen initiatief. En als ik in het voorbijlopen die bloemetjes zie, fluister ik een zacht gebed: "Laat zo ook mijn liefde groeien en bloeien voor haar en al mijn andere kinderen."


Nostalgisch

Ik werd deze week ook heel blij van mijn nieuwe voetenbankje van Marktplaats. Het is erg ouderwets volgens één van de kinderen. Voor mij is het een stukje nostalgie!  En wat kun je er heerlijk je voeten op leggen als je moe bent! In de geborduurde stof zit dezelfde kleur groen als mijn luie stoel. Perfect toch?

• Hebben jij ook dingen, die andere niet mooi vinden maar JIJ WEL?
• Dankbaar zijn, lukt dat een beetje?

Wees een sterretje in iemands nacht!

Vorige week vond ik mijn kleine sterrenhanger terug en daar was ik heel erg gelukkig mee. Het lag op de bodem van een oud pennenbakje. Het glom in de 'donkere diepte'. Ik droeg hem als tiener aan een zilveren ketting om mijn hals en was hem al jaren kwijt.

Donkere schaduwen

Al had ik het geluk mijn oude sterrenhanger terug te vinden: verder liep alles tegen. Ik werd down en zag alleen nog maar de donkere schaduwen van mijn leven. Imperfectie en chaos. Maar Godzijdank hoorde ik op vrijdag een mooie 'preek' over sterren in de nacht. Daar wil ik een paar dingen over delen. De voorganger zei:

Je kunt beter een kaarsje aansteken

dan dat je het donker vervloekt

Misschien draag je een Davidster om je hals. Dat is mooi. Maar wat nog mooier is: als je in Jezus gelooft mag jij zelf een 'ster'  zijn om te schijnen voor Hem. Je mag iets van Zijn licht en vrede te verspreiden in de  donkere wereld om je heen. Misschien ben je geen superster, door miljoenen te zien, maar wel een klein lampje in eigen kring! Een kaarsje in iemands nacht!

Mijn leven heeft echt wel een doel, bedacht ik. Niet klagen en maar licht-dragen! Ik neem me voor om veel op Jezus te zien, zodat ik Zijn licht door mag geven.

Niet veel nodig

En soms is er zo weinig nodig om iemand te bemoedigen en weer hoop te geven. Eén telefoontje, één vriendelijk woord, één schouderklopje, één bloemetje, één e-mailtje of een zelfgemaakt kaart. Wees een sterretje in iemands nacht. Jij doet er toe. Je bent kostbaar. 

 

Mijn dochter heeft een scheurkalender van Max Lucado en ik zag vanmiddag een heel mooi citaat bij vandaag staan:

Wil je een wonder zien?

Plant een woord van liefde

in het leven van iemand

anders. Voed het met een

glimlach en een gebed en

kijk wat er gebeurt.

Anders dan ik dacht. Maar toch ...

Ik heb de afgelopen weken best wel aan mijn blog gedacht maar kon me er niet toe zetten om iets te gaan schrijven. Ik had er geen energie voor. En ook geen inspiratie. Maar nu ben ik er weer: net na het avondeten kwam ik terug van een weekje vakantie op de Veluwe.

Grieperig
Jammer genoeg waren mijn dochter en ik allebei grieperig. Keelpijn, hoofdpijn. Dat werd paracetamol slikken om toch een leuke mama te zijn. Later kwam mijn allergie voor de hazelaar er ook nog bij. Toch heb ik erg genoten van de natuur op het vakantiepark! 

Zonopkomst in het bos. Nevelslierten tussen de boomstammen, bevroren druppeltjes aan de takken. Rijp op het mos. De zon op de rug van roodbruine eekhoorn. Vogels, vooral veel vogels. En rust.

 

Ontbijt en vriendschap
Toen mijn dochter wat opknapte zorgde zij op woensdag voor een lekker ontbijt met donuts, chocobroodjes en croissants. We aten het gezellig op, allemaal nog een beetje slaperig. Zulke momenten zijn nu mooie herinneringen! Gezellig met elkaar ~ dat alleen al is bijzonder. 

Die woensdag kwam mijn vriendin een dagje. Daar had ik erg naar uitgezien. Kostbare vriendschap! Ik dank God ervoor.

 

 

Anders dan ik dacht

Soms gaat iets anders dan ik dacht of droomde. Deze vakantie ook. Maar toch was het goed om er even tussen uit te zijn. Twee keer heb ik 's-avonds buiten naar de sterrenhemel gekeken. Daar, boven de Veluwse bossen, schitterden de sterren zo helder. Misschien liet God ze extra mooi schitteren omdat ik dat nodig had.

 

Wie weet krijg ik gauw weer inspiratie om een echte blog te schrijven!

Hoe gaat het met jullie?

Ik kreeg veel meer ...

Toen ik gisteren naar bed ging dacht ik: eigenlijk heb ik helemaal geen zin in morgen. En ook niet in overmorgen. Nergens in eigenlijk. Gelukkig kon ik traceren waar deze moeheid vandaan kwam. Het had te maken met een heel bijzonder bezoekje. Onze zoon kwam thuis voor even. Echt iets om dankbaar voor te zijn!

Herinneringen: niet de leukste
En raar was dat. Toen hij weg ging, kwamen de herinneringen. Niet de leukste eigenlijk.

 

Iets moois

Toch brachten die herinneringen ook iets moois met zich mee! Ik zag opnieuw de trouw van mijn hemelse Vader. Juist in de storm van de afgelopen jaren, liet Hij me groeien en bloeien in Zijn aanwezigheid. Ik kreeg veel meer, dan ik in mijn beste verwachtingen van Hem vroeg. 

 

 ... God, Die bij machte is te doen ver boven alles

 wat wij bidden of denken  ... 

 

Bedenk vandaag

Bedenkt vandaag dat God oneindig meer kan doen, dan waar jij om vraagt. Verrassend anders. Hij heeft meer rijkdommen tot Zijn beschikking dan jij je voor kunt stellen. Kracht en genade voor vandaag. Rust tijdens medische behandelingen. Vrede ondanks imperfectie. 

 

 

In God's timing,
he restores everything
in ways so good
you could not dream
them up yourself

 

MOEDERDAGKOPJE

Ik kreeg het ooit van één van de kinderen. Ik heb het al die jaren bewaard en was het vergeten. Tot ik mijn kast ging opruimen en het tegen kwam. 

O ja, het moederdagkopje!

Dit kopje

Ik had de neiging om het in gruzelementen te gooien. Niemand kan je zo'n pijn doen dan je eigen kind. Ik heb alleen maar scherven over, dacht ik. Armzalige restjes van wat was: een fotoboek, een babyschrift over de eerste jaren, moederdag-cadeautjes zoals dit kopje en zuinig bewaarde schoolwerkstukken.  

Bidden om een wonder

Waarom ik het kopje niet in gruzelementen gegooid heb? Omdat ik aan God dacht. Aan Zijn liefde en trouw de afgelopen moeilijke jaren. Hij geneest mijn moederhart. Hij stelt me in staat om lief te hebben, ook als ik er niets terug krijg. Hij leert me bidden om een wonder ~ op wat voor manier dan ook.

Wat onmogelijk is bij de mensen is mogelijk bij Hem.

Op mijn manier

Terwijl ik dit kopje terug zet op de schone plank, besluit opnieuw lief te hebben. Op mijn manier zal ik kleine liefdeszaadjes blijven strooien. Niet perfect, maar wel met heel mijn hart! 

En als niet meer zaaien, omdat al het contact weg is, zal ik altijd blijven bidden. Dat het hem  goed mag gaan. Of haar. 

de Heer zij voor je

om je de juiste weg te wijzen

de Heer zij achter je

om je in de armen te sluiten

en om je te beschermen tegen gevaar

de Heer zij onder je

om je op te vangen

wanneer je dreigt te vallen

de Heer zij in je

om je te troosten

als je verdriet hebt

Hij omgeve je

als een beschermende muur

wanneer anderen over je heen vallen

de Heer zij boven je

om je te zegenen

zo zegene je God vandaag

morgen en in eeuwigheid

Je bent kostbaar

Op mijn knieën met mijn schrobborstel in mijn hand word ik zomaar blij dat ik weer schrobben kan! Ik heb nog een kleine bewegingsbeperking aan mijn schouder, maar ik kan eindelijk weer schrobben zonder pijn! En schrobben doe ik.

Het moet blinken

Ik wil dat de vierkante tegels blinken in het lamplicht.

Zucht. Hoe ik ook schrob, ik krijg hem niet meer echt mooi zoals toen hij net nieuw was. Ik zie oneffenheden, scheurtjes, aanslag tussen de wandtegels.

Onvolmaakt
Ik lijk wel een beetje op mijn onvolmaakte badkamer. Defecten in mijn lijf, donkere hoeken in mijn karakter. Fouten in opvoeding. Ik staar voor me uit. Misschien lijk ik nog wel het meest op het vieze dekseltje van het doucheputje dat daar ligt. Ik laat mijn hoofd hangen.

Schuilen bij Jezus
Ho, zulke pessimistische gedachten verdienen geen plaats in mijn mind. Ik pak de borstel en poets het vieze dekseltje tot het glimt. God denkt anders over mij dan ik zelf doe. Hij heeft mij echt lief met een speciaal soort liefde. Het offer van Jezus aan het kruis als de basis ervan. 

Daarom schuil ik bij Hem met al mijn pessimistische gedachten. Ik koester me elke nieuwe dag in Zijn liefde. Heel bewust.

Waardevol
En jij? Je bent waardevol. Je gaat er voor ondanks al je verwarde gevoelens. Je bent aan het knokken om de zin van het leven te hervinden. Respect.

• En jij, die te weinig energie hebt. Te weinig om het gevoel te hebben dat je echt leeft. Je maakt geen deel uit van de echt wereld. Dat zeg je zelf. Maar ik denk dat jij één van de kurken kunt zijn, waarop de wereld van nu drijft. Ga door in het bemoedigen van mensen, daar ben je sterk in.
• Jij, die je zo eenzaam voelt. Ik denk aan je. Je bent kostbaar. Je doet er toe. Ga op zoek naar de meest stabiele Persoon: Jezus. Hij kan je leven zoveel minder eenzaam maken.
• Jij die rouwt om wat je verloren bent: een deel van je lichaam of een deel van je leven. Ik zou je heel voorzichtig willen omarmen. Alleen even een knuffel geven. Om te laten weten dat ik aan je denk. Ik bid voor mensen zoals jij.

Je bent kostbaar
Laat je hoofd niet hangen. Je bent kostbaar!