Ik kocht een mus in Drenthe

We speelden Mens Erger Je Niet. Opeens keek mijn zoon naar buiten. Is dat nou een roodborstje? Ik dacht dat hij veel groter was! Zijn opmerking kwam niet zomaar uit de lucht vallen want zondagmorgen volgden we een kerkdienst waarin het ging over ganzenbord, pelgrims, mussen en God. Het roodborstje werd ook aangehaald door de dominee. Dat hij zo mooi is vergeleken met een simpele, grijze mus.

Ganzenbord of pelgrimsreis
'Je kan je leven vergelijken met een ganzenbord (Game of the Goose)!' zei de voorganger. 'Je begint bij het eerste vakje van het spel. Met een beetje geluk mag je een paar stapjes vooruit. Als je pech hebt kom je in de gevangenis. Ellendige plek. Als je daar terecht kom denk je: Mijn leven is als een ganzenbord. Stapje vooruit, achteruit, in de put, uit de put en op het eind ga je dood.'

Jammer dat ik mijn ganzenbord-spel niet bij me had op vakantie. Anders had ik onder het spelen gevraagd: 'Weet je nog wat de dominee zei toen hij over psalm 84 praatte?'

 Mijn leven is geen ganzenbord. Het is een reis. Een pelgrimsreis. En God is mijn einddoel.

Ik kocht een mus
Aan het eind van de vakantie week kocht ik een mus in het winkeltje van ons vakantiepark. Mijn jongste zoon lachte naar me en zei: Dat komt door de preek! Hij heeft gelijk. De les van de mus uit psalm 84 leeft nog steeds in mijn hart. Ik koester de woorden en overdenk ze.

Wees niet bang
Een mus. Geen mooie veren als een pauw. Geen mooie stem als een nachtegaal. Toch is God volgens de Bijbel teer in Zijn zorg voor deze beestjes. Ze mochten zelfs een nestje maken bij Zijn altaar in de toenmalige tempel. Ze werden niet weggejaagd.

Wees niet bang.  Weten jullie het niet, zegt God,

  jullie gaan vele mussen te boven!

Musje onder de mensen
Soms voel ik me een musje onder de mensen. Dan denk ik: ziet God me wel staan? Ik faal zo vaak, ik ben moe en soms overweldigen dingen me zo dat ik moedeloos word. Maar God verzekert me ervan dat ik kostbaar ben in Zijn ogen. Voor Hem ben ik echt belangrijk. Niet omdat ik mijn veren zo mooi poetst. Mijn waarde is wat ik waard ben voor Hem. En dat is ongelofelijk veel. Ik ben zo waardevol voor Hem, dat Hij zijn Zoon voor mij gegeven heeft.

En zo leert deze kwetterende mus ... eh mens meezingen :)

Why should I feel discouraged

Why should the schadows come

Why should my heart feel lonely

And long for heaven and home

When Jesus is my portion

A constant Friend is He

His eye is on the sparrow

And I know He watches over me

I sing because I am happy

I sing because I am free

His eye is on the sparrow

And I know He watches me

Herfstvakantie in Drenthe

Ondertussen heb ik echt genoten van onze vakantie in Drenthe. Voor mij was deze provincie totaal onbekend terrein. De natuur is er prachtig. We aten heel veel roze donuts, want daar zijn de kinderen dol op. En we genoten ook van een klein portie cultuur.  

Wat is jouw favoriete provincie / landstreek?

Give Away kalender Puur 2015
Game of the Goose
Dit is de preek over de mus, via het www
His Eye is on the Sparrow

In de knoop en lichter leven

Een paar dagen terug ruimde ik mijn kast op. Ik vond een zomertuniekje en wilde het netjes wegleggen maar zag toen opeens dat alle lintjes in elkaar waren gedraaid. Het zat vreselijk in de knoop. Het lukte me niet om die kluwen los te krijgen. Wat een warboel!

Alles in de war
Zo ziet mijn leven er soms ook uit. Ingewikkelde knopen, rare kluwen en draden die in de war zitten. Hoe krijg ik alles weer goed? Aan welk touwtje moet ik trekken om het onoverzichtelijk te krijgen? Hoe langer ik bezig ben met duwen en plukken, hoe vaster de knopen in elkaar lijken te draaien.

Advies van Nora 
Af en toe koop ik een bepaald weekblad in de winkel. Er zat dit keer een dossier over borstkanker in, dat ik graag wilde lezen. En wat las ik op de praatpagina met ingezonden stukjes? Warempel ook iets over in de knoop. Nora schrijft daar over het breien van een vestje met meerdere kleuren. Ze zegt:

 "Soms zit de boel in de knoop. Trekken en sleuren werkt dan averechts.

 Even wegleggen en loslaten helpt wel." 

Wat een goed advies! Even afstand nemen. Dan kijk je er later met een heel andere blik naar. Onthouden, zeg ik tegen mezelf.

Beste Adres
Maar als de knopen te erg zijn? Of de situatie te ingewikkeld? Dan helpt het niet als je dingen laat rusten want ze laten jou niet met rust. In zo'n geval kom ik persoonlijk bij God uit. Hij is voor mij het beste Adres waar ik zijn kan met al mijn knopen en kluwen. Ik geef de touwtjes uit handen. Ik laat los (soms duurt het even voor ik echt loslaat).

Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent,

 en Ik zal u rust geven.

De knopen blijven lastig. Ingewikkeld. Maar met Hem erbij kan ik er beter mee omgaan. Leven met eeuwigheidsperspectief is zoveel lichter. En zoveel mooier.

Mijn leven is een weefsel tussen mijn God en mij

Niet ik kies de kleuren uit, maar doelbewust werkt hij.

Vaak weeft Hij er verdriet in en ik, door onverstand,

vergeet: Hij ziet de boven - en ik de onderkant.

Als 't weefgetouw zal rusten

en de spoel schiet niet meer om,

zal God het doek ontvouwen en verklaren elk 'waarom' - 

hoe nodig donk're draden zijn in des Wevers hand

naast goud - en zilverdraden: zo komt Zijn plan tot stand. 

Het is een keertje op

Toen ik tegen mijn zoon zei dat het bloggen niet wilde lukken zei hij: Sja ... het is een keertje op hè? Ik moest er om glimlachen.

Maar zo voelt het wel. Dat het een een keertje op is ... 

Al de zorgen. Het verdriet over dingen, die zo tegenlopen. Het gemis. Dat geknakte liefdesbloempje van binnen. De eindeloze onzekerheid. Raak ik degenen die ik liefheb dan helemaal kwijt? Hoe moet het verder?

Hoofd opheffen
Nee, ik ben niet depressief. Niet down en ook niet zielig. Ik voel me gewoon verdrietig. Dat kan toch? Dat je bij tijden heel erg verdrietig bent zonder in een depressie te schieten? Dat je gewoon eventjes op bent? Als tegengif voor nare gevoelens ga ik (samen mijn man) af en toe een uurtje naar het bos. Diep ademhalen. Het hoofd leeg maken ... en opheffen natuurlijk, naar die grote Schepper van al dat moois om ons heen. Naar Hem bij Wie het nooit uit de hand loopt.

Verdriet en vertrouwen
Het loopt door elkaar heen bij mij. Verdriet en vertrouwen. Het ene moment maak ik huilend de deuren van mijn bovenverdieping schoon. Het andere moment schuil ik bij mijn Herder en vertel ik Hem alles. Dan lijkt het net of Hij naast me op een stoel zit en luistert. Een tekst die mij op dit moment erg aanspreekt is deze:

Roep Mij aan in de dag van benauwdheid; 

Ik zal je eruit helpen.

Wat voor dag van benauwdheid ik ook meemaak, ik wil er in ieder geval niet in mijn eentje doorheen. Daarom leg ik mijn hand in Zijn hand en roep Zijn hulp in voor elke dag die ik krijg.

Vleugels

Oké, het mag dan een keertje op zijn ... maar Hij vernieuwt mijn kracht. Ik zal opnieuw mijn vleugels uitslaan als een arend. Ik zie nog steeds vreugdeglimpjes in mijn leven. Mooie momenten, die zomaar in mijn schoot geworpen worden. Ze schitteren als diamanten tegen de donkere achtergrond van verdriet en inwendige pijn. Ik blijf ze koesteren.

Ik hou zo van de herfst. Die kleurenpracht!

Ga jij ook de natuur in om even op adem te komen?