28-06-2013

Lievelingsluchtje en dromen over parfum

Vanmorgen zat ik aan mijn eigen tafeltje, in mijn slaapkamer. Ik las in mijn dagboek en hield stille tijd met God. Daarna stond ik op maar voordat ik wegliep viel mijn oog op mijn parfumflesje. O ja, even een luchtje opdoen.


Parfum
Mijn lievelingsparfum is Flowing Puma. Het heeft een oosterse, bloemige geur en is niet te zwaar voor de longen. Maar deze Nikita van de foto hierboven ruikt ook heel lekker ( kreeg ik van mijn dochter ). Je herkent het aan de houtachtige geur met een vleugje vanille erdoor.Toen ik mijn parfumflesje zag dacht ik aan het boek dat ik ooit gelezen heb. Parfum in Pakistan.

Parfum in Pakistan
Parfum in Pakistan is geschreven door Bilquis Sheikh, een adellijke moslima. Ze dwong een bediende haar een Bijbel te geven. Ze begon erin te lezen en kreeg vragen bij haar eigen geloof. Op een nacht droomde ze haar droom over de parfumhandelaar en het gouden flesje.

"De parfumhandelaar was gekleed zoals de parfumverkopers in de tijd van mijn moeder. Terwijl hij de koffer opende, haalde hij er een gouden flesje uit. Nadat hij de stop er af had genomen, gaf hij het aan mij. Toen ik ernaar keek, stokte mijn adem; het parfum glansde als vloeibaar kristal. Ik wilde het net met mijn vinger aanraken toen hij zijn hand ophief. 'Nee!' zei hij.  Hij nam het gouden flesje en plaatste het op mijn nachtkastje. "Dit zal zich over de hele wereld verspreiden,' zei hij. Toen ik 's-morgens wakker werd, stond de droom me nog levendig voor de geest. De zon stroomde door het venster naar binnen, en ik kon de heerlijke parfum nog ruiken. De wonderlijke geur vulde de kamer. Ik ging rechtop zitten en keek naar het kastje naast  mijn bed, half verwachtend er het gouden flesje te zien. Maar in plaats van het flesje, lag er nu de Bijbel!"
 

Bilquis ontdekte dat haar droom alles met Jezus  te maken had. Eindelijk vond ze de troost en vrede waar ze al zo lang naar op zoek was.

En God zij dank,
 Die ons in Christus altijd doet triomferen
 en door ons de geur van Zijn kennis
 op iedere plaats openbaar maakt.
 

Augustinus verbindt de glans van het leven van martelaren met de goede geur van Christus. Zoals het gaat met flesjes geurende olie of parfum: hoe meer ze worden gebroken, des te meer verspreidt zich de geur.

 
Wat voor geur?
En zo kwam ik via mijn parfumflesje bij mezelf terecht. Wat voor geur verspreid ik in leven? Geloven is niet altijd zoiets als een rustige wandeling. Soms lijkt het een worsteling. Maar geen slechte worsteling. Ik leer mezelf kennen wie ik ben. Mijn goeie kanten. Maar ook mijn donkere kant en zelfs mijn mijn blinde vlekken. Ik dank Hem voor het mooie, al het goede. Mijn falen en mijn tekorten leer ik belijden aan God. Hij is mijn Helper en begeleidt me door het leven.

Bron
 
Zijn geur verspreiden in een donker seizoen is geen automatisme.
 Maar het kan wel. Bij stukjes en beetjes.

Wat is jouw lievelingsparfum?

Gekoppeld aan Faith Filled Friday

21-06-2013

Ik met mijn simpele zorgjes

Het regende keihard gisteren. En laat in de middag onweerde het een paar slagen. Gelukkig kwam mijn zoon heelhuids thuis van schoolreisje. Glunderend zat hij voor het raam van de bus. Toen hij er uitkwam, rende hij me tegemoet.

Te veel snoep
Ik was zo blij en dankbaar dat ik hem weer kon knuffelen. Hij hoefde geen avondeten want hij had heel veel snoep gekocht van de 5 euro die ik hem meegaf.


Simpele bezorgdheid
Schoolreisjes zijn leuk voor kinderen maar voor sommige moeders minder prettig. Ik bedoel mezelf natuurlijk. Terwijl ik de bus nakeek dacht ik: Zal het goed gaan? Sluit ik hem straks weer in mijn armen? Het was maar een simpele bezorgdheid. Gelukkig kan ik ook met mijn simpele zorgjes bij God terecht. En met mijn grote ook!

Is lijden wel zo zinloos? 
Persoonlijke moeiten en verdriet hebben mij in de armen van God gedreven en ik vraag me nu af: is lijden wel zo zinloos als ik dacht? Hebben beproevingen een doel? Ik geloof dat God iets van plan is, dat veel verder reikt dan mijn denkvermogen. Ik overzie niet alles. Hij wel en ik vertrouw Hem.

Als alle deuren zich voor je neus sluiten en je helemaal alleen overblijft, klop dan aan geen andere deur dan die van je God. Hij is uniek. Laat je verwachting alleen van Hem zijn.

 
 
Ik ben zo dankbaar dat God een God is, waar ik terecht kan met mijn zorgen over schoolreisjes. Ik heb een plek gevonden waar ik kan schuilen. Hoe fijn is dat. Een wonder voor mij.
 
 Ook dankbaar voor:
  • Vriendin die tijdens het baantjes zwemmen vraagt hoe het met me is. 
  • Dat mijn zoon aangenomen op goede cluster 4 school omdat oude cluster 4 school stopt
  • Regen na warme dagen
  • Het mooie schilderij dat mijn dochter maakte (imitatie Keith Haring)
  • Dat mijn man me neemt zoals ik ben.
  • De bibliotheek natuurlijk
  • Voorpret van de kinderen omdat het bijna zomervakantie is
  • Het maken van een ideeën-map voor de vakantie met kids
  • Bezoekje aan mijn ouders. Dankbaar dat ze kunnen luisteren.
 
Leuke uitspraak
Mijn zoon vanmorgen. Hij zat op de bank en vroeg: "Mam, als ik de minste wil zijn en jij ook hoe kan ik dan ooit echt de minste worden?"
 
💙Waar was jij deze week dankbaar voor?
💛 Deel je leukste quote of uitspraak

14-06-2013

Een kast met laatjes in mijn hoofd

'Laatje dicht!'  zeggen mijn man en ik wel eens tegen elkaar, als we over een moeilijk onderwerp gepraat hebben. Want over een vervelend iets hoef je niet eeuwig door te zeuren. Zo ontstond bij mij het idee van een denkbeeldige ladekast in mijn hoofd. Met lades in verschillende emotionele kleuren met genoeg ruimte om een heleboel in kwijt te kunnen. Zoiets als op de foto's hieronder ...

  
Wat zit erin?
Ik verzamel herinneringen aan veel blijde gebeurtenissen en gezellige momenten. Daar ben ik gek op, die koester ik. Maar in mijn denkbeeldige kast  heb ik ook herinneringen aan moeilijk tijden en loodzware dagen. De pijn van het loslaten. Het verdriet om wat ik niet veranderen kan. Beelden, geuren, verwarrende emoties  liggen diep weggestopt in verre hoekjes van de donkere lades.
  
En als de lade niet meer dicht wil?
Voor mij was het goed om herinneringen aan zware periodes te parkeren. Vooral overdag. Hoe kon ik anders een warme mama zijn? De laatste tijd kreeg ik de lade met verdrietige dingen echter niet meer dicht: zat er iets klem? Doodmoe werd ik ervan. 's-Avonds huilde ik en ik klaagde bij God. Ik legde al mijn misère bij Hem neer. Ik voelde me net als David, die zei:
 
Ik ben moe van mijn zuchten, heel de nacht maak ik mijn bed nat, 
doorweek ik mijn kussen met mijn tranen.
  


God kent mijn donkere lades
Gisteren ben ik een dagje alleen uit geweest. Voelde vreemd. En voor het eerst sliep ik daarna weer goed. God kent de inhoud van mijn donkere lades beter dan ikzelf en Hij zal me helpen om alles te ordenen. Misschien moet ik wat rommel weggooien, zodat ik op een dag mijn zegeningen weer kan tellen. Nou, dat ik doe ik al een beetje hoor.
 
Do not look to your hope, but to Christ, the source of your hope.

This post is linked with Faith Filled Friday.
 
 
(foto's van de kast op mijn blog zijn met toestemming overgenomen van De Troubadour) 

11-06-2013

Blij zijn als je door het water gaat?

 
Ik vond het heel leuk om vorige week af te sluiten met een positieve post over mijn zoon, die eindelijk fietsen kan. Dat gaf een fijn gevoel. Ik deed het expres. Om mezelf een beetje op te peppen. Zegeningen tellen is toch goed voor een mens?
 

 
Door het water gaan
Drie jaar geleden waren wij op vakantie in de Ardennen. Op een morgen waadde ik door een beek. Zonlicht toverde gouden schitteringen op het water! Hoe dieper ik het water inliep, hoe sterker de stroom rond mijn benen kolkte. Bijna gleed ik uit over de glibberige steen. Nog net kon ik mijn evenwicht bewaren :-)  Op dat moment dacht ik aan de Bijbeltekst uit Jesaja:
 
When you pass through the waters,
I will be with you; and through the rivers,
 they shall not overflow you
 
Als kleine zorgen grote zorgen worden, verdwijnt de sprankeling van de zon. De vredige beek verandert in een modderige stroom. Dat is de werkelijkheid van mijn leven op dit moment. Ik weet dat ik een geliefde dochter van God ben.Toch overspoeld de shit van het leven me. Het water stijgt: zoveel dingen die ik het niet overzien. En een brug is er niet; ik moet door de wateren gaan. 
 
Blijdschap vasthouden? 
Wat er ook gebeurt, broeders, wees blij in de HEER! Het spijt me: blijdschap vasthouden lukte me even niet. Zegeningen tellen lijkt een gebod waaraan ik niet voldoe. Ik heb het idee dat ik rouw. Maar midden in mijn verwarring voel ik toch een soort stille vreugde. Omdat ik geloof dat Hij mijn leven in Zijn hand heeft. Ik ervaar Zijn aanwezigheid, nu ik door het water worstel. En dat troost me.
 
Ik weet dat Hij op een dag mijn mond zal vervullen met gelach, en mijn lippen met gejuich.
 
 

Wat me helpt?
* Ik praat met mijn man. (Als je alles oppot, raak je veel eerder overbelast.) 
* Ik bekijk af en toe een grappige film. Het is een tijdelijke opbeuring, maar door het lachen voel ik me wel even wat beter. (Mister Bean bracht een glimlach op mijn gezicht vorige week )
* Ik vergeef mezelf.
* Ik laat los waar ik geen verantwoording voor hoef te dragen.
* Ik streef niet naar perfectie, toch?
* Ik ga er deze week een dagje alleen op uit.
 
Eh ... wat zou jij gaan doen,
 als je een hele dag voor jezelf had?
 

07-06-2013

GEEF NIET TE SNEL OP

Ik schreef vorig jaar dat ik zo ontzettend blij was dat onze jongste zoon eindelijk zijn zwemdiploma haalde. Hij deed er bijna twee jaar over en kreeg begeleiding van een speciale coach. Ik schreef toen aan het eind van mijn post dit:

Mijn zoon kan niet fietsen. Hoewel al zijn vriendjes allemaal kunnen fietsen, aanvaardt hij zichzelf zoals hij is (op dit moment).
 
 
Hij is negen jaar nu en ik ben zo blij. Hij kan eindelijk fietsen! Ik ben echt heel erg trots op hem. En op mijn man, die hem zover gekregen heeft :-) Mee rennen naast de fiets... aanwijzingen geven over de focus. Iedere avond gingen ze 'fietsen'. 

Nu kan hij het!
 
 
Nee, het was niet leuk dat hij niet kon fietsen. Vaak kwamen er vriendjes aan de deur: met hun fiets. Of hij wilde spelen? Dan rende hij over de stoep, terwijl zij op de weg fietsen met hun stoere fietsen. 
 
Ik ben God zo dankbaar voor deze jongen. Hij gaat onverstoorbaar door met dingen die moeilijk voor hem zijn.

Ik denk dat hij hierdoor iets heel belangrijks heeft geleerd.
Volhouden loont. Geef niet te snel op!
  

04-06-2013

Over wegkruipen en weer opstaan

Omdat ik last van mijn schouder heb, zeem mijn ramen in etappes. Het achterraam vandaag. Ik hoor de duif van buren koeren in zijn kooitje. Verder weg antwoordde een andere duif. Het is echt lente, denk ik. Net als in het Hooglied staat:

Want zie, de winter is voorbij.  
De regentijd is over, helemaal voorbijgegaan. 
De bloemen laten zich zien op het land,
 de zangtijd is aangebroken, 
het koeren van de tortelduif wordt
 in ons land gehoord.

Weggekropen duif
Terwijl ik nadenk over duiven in de lente zie ik die andere duif voor me. Ook uit het Hooglied van Salomo. Ze kruipt weg in een kloof van de rots en maakt zich onzichtbaar. Ik bedenk dat ik op die zielige duif lijk. Omdat ik ook geregeld wegkruip voor God en de mensen. Ik trek me terug. Mijn hart doet pijn. Ik huil om mijn kind, dat ik kwijtgeraakt ben. Ik treur omdat ondanks de opgaande lijn, mijn zoon toch afscheid neemt. Van mij. Van ons. Hij zal ons vergeten, zegt hij, en nooit meer aan ons denken.




Eigen pijn
We hebben allemaal onze eigen pijn. We lijden verliezen. En liggen 's - avonds doodmoe in bed.  Uitgeput kan je zijn van alle pogingen om een weg te banen door de scherven van het leven.

Kostbaar
De duiven koeren zacht. Ze antwoorden elkaar. Terwijl ik het zand van het achterraam poets, hoor ik in gedachte Gods stem. Zijn woorden sijpelen door mijn buitenkant heen en vinden hun weg naar mijn aller diepste innerlijk. Hij zegt: 'Sta op, kruip niet weg voor Mij! Laat jezelf zien want voor Mij ben je kostbaar. In al je schaamte en ongeluk heb ik je lief. '

Sta op ... kom bij Mij.



Sta op, Mijn vriendin, 
en kom, Mijn allermooiste! 
Mijn duif in de kloven van de rots, 
in de schuilplaats van de bergwand, 
laat Mij je gedaante zien, 
laat Mij je stem horen.

Zou het eindelijk echt lente, zomer worden?
In welk seizoen leef jij?