29-03-2013

NIET KLAAR VOOR JEZUS' DOOD

Het is Goede Vrijdagavond.


 De overburen stappen in hun auto om naar de kerk te gaan. De buren daar naast ook. Net als mijn man met twee kinderen. En ik? Ik blijf thuis met mijn zoon van negen. Ik zit achter de laptop om mijn gedachten vorm te geven. Eigenlijk voel me een beetje verdrietig.

Jezus' dood herdenken?  
Daar ben ik niet klaar voor. 

Ik balanceer al een tijdje op een dun koord en probeer in evenwicht te blijven. Als de dag voorbij is, overspoelen bittere herinneringen me. Angstige vragen liggen op de bodem van mijn hart te wachten op antwoord. Ik weet hoe het komt. Het komt door de psychische druk van de lange, magere jaren die achter me liggen. Mijn geloof is op dit moment een heel klein walmend vlammetje. Meer niet.


Inmiddels is het helemaal donker geworden. Ik schuif de gordijnen dicht en ik besluit een verhaal voorlezen uit de tienerbijbel, voor mijn zoon. Het is tenslotte Goede Vrijdag. Boven het verhaal staat: Jezus' laatste woorden. En opeens weet ik het weer! Ik kan wel het gevoel hebben dat ik niet klaar ben voor Hem, maar Hij staat wel klaar voor mij! Daarom neem mijn last op en strompel met al mijn angst en vragen Hem tegemoet.
 
Hij is de Eerste die Zijn armen naar mij uitstrekt. 
Zo ervaar ik dat.

Jezus, uw verzoenend sterven
blijft het rustpunt van ons hart.
Als wij alles, alles derven, ( derven= missen)
blijft uw liefd' ons bij in smart.

I reach out for your hand

 
 
 
 
Ik wens jullie heel mooie paasdagen!
Happy Easter weekend

23-03-2013

Je mag me altijd roepen!

'Ik durf bijna niet te gaan slapen!' zei mijn zoontje.
'Waarom dan niet?' vroeg ik.
'Ik ben zo bang dat ik weer een nachtmerrie krijg.'
Ik knuffelde hem en zei: 'Je mag me altijd roepen als je een nachtmerrie heb.'

Ook midden in de nacht
Hij tilde zijn hoofd wat omhoog uit het kussen. 'Ook midden in de nacht?' vroeg hij dringend.
'Ook midden in de nacht!'


Nachtmmerries
Nachtmerries zijn voor mij de schrik van de nacht. Ik begrijp de angst van mijn zoontje omdat ik zelf regelmatig last heb van dromen. Niet van die gewone maar van 'wakende dromen'. Ik zie dingen die er niet zijn maar niets doen omdat mijn spieren verlamd lijken. Vaak zie ik een oog, zo groot als het slaapkamerplafond met lange wimpers. Een oog dat me aanstaart en nauwlettend in de gaten houdt. Soms zie ik fluorgele spinnen ( ben echt een keer op zoek gegaan toen ik helemaal wakker was ). Of ik houd mijn adem in, omdat er een hanglamp vlak voor mijn hoofd heen en weer slingert. Meestal zie ik echter onschuldig uitziende mozaïeken ( of zoiets als op onderstaande foto ).

Magisch?
Jarenlang dacht ik dat het iets magisch was. Iets uit de onderwereld. Zo gauw ik me bewegen kon, ging ik bidden. Ik durfde het ook tegen niemand te zeggen. Totdat ik ergens las dat iemand met narcolepsie ook zulke wakende dromen kende. Ik ging meteen op onderzoek uit en las over het fenomeen slaapverlamming

Ik was helemaal verbaasd. 
Wat een herkenning!


Slaapverlamming
Slaapverlamming (officiëel 'slaapparalyse') zorgt ervoor dat je niet in staat bent je lichaam te bewegen op een van de twee volgende momenten:
  • Wanneer je in slaap valt (hypnagoge of predormitale vorm)
  • Wanneer je ontwaakt uit je slaap (hypnopompe of postdormitale vorm) 

Hallucineren

Het kan erg beangstigend zijn wanneer je je niet kunt bewegen. Sommige zien dingen, horen of voelen dingen die er niet zijn. Ze kunnen zelfs denken dat er een andere persoon bij hen in de kamer is . Deze hallucinaties kunnen ook zonder slaapverlamming optreden.

Neuroloog nam me serieus
De neuroloog vertelde me later, dat dit slaapprobleem veel vaker voorkomt dan ik dacht. Slaapparalyse kan ook verband houden met ADHD. Er viel een pak van mijn hart. Ik werd serieus genomen. Mijn hallucinaties werd niet weggewuifd als iets zweverigs.

Je mag me altijd roepen!
Ik snap de angst van mijn zoontje voor nachtmerries. Tegen hem zei ik: Je mag me altijd roepen, zelf midden in de nacht. Ik ervaar dat God dat ook tegen mij zegt! Dat ik Hem altijd mag roepen. Zelfs als ik last heb van de schrik van de nacht. 

Thou shalt not be afraid for the terror by night.
For he will give his angels charge over thee,
To keep thee in all thy ways.
They shall bear thee up in their hands,
Lest thou dash thy foot against a stone.

18-03-2013

Mam, er is geen brood meer!

'Mam ... er is geen brood meer.'
'Ook niet in de vriezer?' vraag ik.
'Nee.'
Het is negen uur 's-avonds en mijn zoon wil zijn luchtrommel klaarmaken voor de volgende dag. Geen brood!
'Ik loop even naar tante E. ' roep ik vanuit de kamer. Tante is een vriendin van mij en woont een paar huizen verder. Hoewel ze geen familie is, noemen de kinderen haar van jongsaf tante.


Door het donker loop ik naar haar huis. 'Heb jij nog een brood voor mij?' vraag ik.
Gelukkig heeft zij nog wat liggen.We kletsen en lachen even. Daarna vertrek ik met het brood naar huis. Mijn zoon is opgelucht. Nu kan hij verder met zijn luchpakket.
 
Geen stenen voor brood
Ik denk aan wat Jezus zegt: 'Welke vader onder jullie zal aan zijn zoon, als hij om brood vraagt een steen geven?' Stel je voor dat ik een steen in de lunchtrommel van mijn zoon stopte. Onvoorstelbaar toch? Ik ben niet perfect, maar ik geef mijn kind geen stenen mee. Jezus zegt: Hoeveel te meer zal uw Vader, Die in de hemelen is, goede gaven geven aan hen die tot Hem bidden. Een les. Een bemoediging voor mij. Deze nieuwe week begin ik met gebed.

Gebed
Help me voor ogen te
houden Heer, dat er
vandaag niets zal
gebeuren wat U
en ik samen
 niet aankunnen.
 
visje
 


Dingen lenen
Bij ons in de straat lenen wij dingen van elkaar.
Brood, soms een potje appelmoes, macaroni, pannenkoekmix.
We geven het ook weer terug. 
Doen jullie dat in jouw buurt ook?

 

11-03-2013

Mijn leven is geen poppenhuisleven

Ik had in de jaren zeventig een prachtige poppenhuis met echte lampjes, waar ik uren mee speelde. Ik las zelfs stiekem bij het rode lampje met de gouden franjes. Hoewel ik er emotioneel aan verbonden was, deed ik het weg in de jaren negentig. Wie doet er nou haar poppenhuis weg?


Ik kocht een poppenhuis
Vandaag kocht ik een prachtig poppenhuis uit de zeventiger jaren. Ik voel me als een kind zo blij en denk terug aan al die gelukkige uurtjes die ik vroeger doorbracht op mijn kamer. Ik droomde al spelend over een eigen huis met een lieve man en een stelletje kinderen. Ik zou schrijfster worden en heel gelukkig zijn.

Geen poppenhuisleven
Na zoveel jaren glimlach ik om mijn droom. Het leven is zo veel ingewikkelder dan ik dacht. Ik hou van mijn man, ik ben blij met de kinderen die God me gaf maar mijn leven is geen poppenhuisleven. Het kent verdriet, pijn, gemis. Maar ook veel liefde, vergeving en diepe vreugde.


Scheuren en deuken
Als ik de meubeltjes afgewassen heb, zet ik ze in mijn poppenhuis en doe een stapje terug. Ik kijk. Het is echt een oud poppenhuis! Ik zie een scheur in het dak, wat afgebrokkelde hoekjes, een flinke deuk hier en daar. Stilletjes reflecteer ik: mijn leven is als dit huis. Scheuren, deuken, hoekjes eraf. Is dat erg? Ja natuurlijk. Dat doet pijn. 

God is mijn woning
Maar ik denk ook aan iets anders. Aan de tekst: "De eeuwige God is voor u een woning, en onder u zijn eeuwige armen!" Dat geeft geborgenheid voor altijd. Ik schuil bij Hem. Als mijn leven als een kaartenhuis ineenstort, vangt Hij me op want onder mij zijn eeuwige armen.
  • Wat was jouw lievelingsspeelgoed?
  • Heb je het nog steeds?
  • En wat was je droom? 

08-03-2013

Vleugels uitslaan als een adelaar.

Twee weken geleden
Eén van de kinderen oefent zijn pianolessen maar heeft vergeten het pedaal in te drukken, zodat de klanken te hard door de kamer denderen. Aan tafel spelen de twee anderen Kolonisten van Catan. De jongste bijt hij in de wijzende vinger van zijn zus, die hem op de kop geeft voor vals spel. Ze wordt heel boos op hem.



Geen scheidsrechter.
Hè bah ... ik wil rust aan mijn hoofd. Ik ben zo moe ( pollenallergie). Vanmorgen werd ik veel te vroeg wakker door het gepiep van mijn mobiel; de batterij was leeg. Dat gekibbel over Kolonisten ... Ik ben niet fit genoeg om scheidsrechter te spelen. Geprikkeld loop ik van de één naar de ander en ik ben blij dat mijn dochter eindelijk even buiten gaat spelen. Maar mijn zoon is humeurig en hangt op de bank.
 
Ik lees voor
'Ik verveel me, mama.' zegt hij.
Ik kijk hem vluchtig aan.'Vervelen is goed voor je!' brom ik. Maar ... als ik de teleurstelling in zijn ogen zie, pak ik een boek om voor te lezen. Het gaat over Wambo, een Papoeajongen, die van alles meemaakt. Ik geniet langzamerhand van het verhaal en lees drie lange hoofdstukken voor. Daarna maken we samen een lijstje met dingen, die hij kan doen als hij zich nog een keer verveelt.
 
1. Playmobil
2. Postbus maken van een doos
3. Met de nieuwe soldaatjes spelen
4. Duckies lezen
5. Spelen in geheime hut.
 
 
De brievenbus
Al gauw verveelt hij zich opnieuw en zoekt een doos waarin hij een gleuf knipt: een brievenbus (nummers 2 van lijstje) Ik help hem om het ding te bekleden met  Sinterklaaspapier :-) Ik ben nog steeds moe maar mijn humeur verbetert zienderogen. Ik denk aan wat ik vandaag aan iemand mailde: Hij geeft de moeden kracht.
 
Aankloppen bij God
Een mama is ook maar een mens. Ik ben moe. Door een verkeerd ritme. Door een wiebelige psyche. Door piekermomenten en kinderruzie. Door hooikoorts. Maar ik geloof in een God die helpen wil. Niet bij de pakken neerzitten, zeg ik tegen mezelf. Wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar. 
 
 
Niet fladderen
 als een kip zonder kop.
Maar mijn vleugels uitslaan als een adelaar ...
Dat zou ik best willen.
Jij ook?
 

04-03-2013

God is groter dan mijn paniek

De gedachte aan de zondag bezorgt me paniek. Het gebouw, de mensen op een rij, zitplicht, geen contact, orgelspel, een voorganger zonder pauzeknop. Geuren, kleuren. Yep, ik heb heel veel moeite met de morgendienst. Mijn lijf is wakker, maar mijn brein kan (nog) geen prikkels aan.

paniekaanval, kerk

Paniek en ADHD
Ik heb de kinderen uitgelegd dat ik soms last van paniekaanvallen heb. Een paniekaanval is vervelend maar ongevaarlijk. In tijden van stress of na een weekje te weinig slaap heb ik er meer last van dan anders. Dit heeft ook met mijn ADHD te maken. 
  • Open zijn geeft lucht. 
  • De kinderen snappen het nu. 

Ik accepteer mezelf
Ondanks mijn kennis erover, worstel ik regelmatig met paniek. En ik weet dat als ik er meer last van heb dan normaal, het tijd dat ik mijn leefpatroon onder de loep te nemen (om mijn stressniveau te verlagen). Zo leer ik in de loop van de jaren mezelf kennen en accepteren. Ik ontdek dat mijn grenzen anders zijn dan van iemand zonder ADHD

God is groter dan mijn paniek
Als ik een paniekaanval heb, ben ik één brok verwarring. Maar met mijn verstand weet ik dat God veel groter is dan mijn paniek. Zijn beloftes zijn betrouwbaar en Hij moedigt me aan om mijn angsten op Hem te werpen. Daarom leg ik mijn hand in Zijn hand. Hij leidt mij op de smalle weg van overgave en zelfaanvaarding.


Geen paniek vandaag 
Nu is het maandag. Ik geniet van de zonsopkomst. Hup, gordijnen open! Geen paniek vandaag. In alle rust geniet ik van mijn morgen. Ik wens jullie allemaal een angstvrije week!