29-04-2013

Toen grote zus zo oud was als jij ...

Bij het opruimen van een lade vond ik een stelletjes oude dagboeken terug. In één daarvan las ik het verhaal mijn dochter. Over hoe ze aan haar litteken kwam ( ik was echt vergeten dat ik het ooit opgeschreven had).  Mijn jongste zoon houdt niet van enge dingen. Toch is hij geïnteresseerd in het verhaal. En zo begint het:

Een gedeelte van mijn dagboeken

Toen grote zus zo oud was als jij ...
... kwam ze thuis uit de speeltuin met haar hand stijf op haar hals gedrukt. Er liep een bloedspoor achter haar aan. Drup, drup ... overal dikke druppels bloed. Papa kwam aangerend uit het kantoor en keek in haar hals. De randen van haar huid stonden wijd open en we zagen een diep gat. Ze voelde geen pijn. Toch moest ze heel vlug naar het ziekenhuis. Daar kreeg ze verschillende spuiten en schoon verband om alles op zijn plaats te houden. Haar slagader was net niet geraakt door het prikkeldraad. We werden doorgestuurd naar een een plastisch chirurg, die haar opereerde. Zij maakte het gat weer dicht met meer dan veertig hechtingen ( zowel inwendige en uitwendige). Jammer genoeg moest ze na een paar dagen weer geopereerd worden omdat ze hoge koorts kreeg. Deze operatie slaagde gelukkig en de koorts zakte. En zo werd grote zus weer helemaal beter ...
 

Na eerste operatie
Herinnering
Heel eventjes kwam bij mij de herinnering terug. Dat ik daar zo alleen was, op controle met mijn dochter ... die tweede keer. Mijn man bleef thuis bij de andere kinderen. Wist ik veel dat ze met spoed geholpen moest worden omdat er een abces was. Hoewel ik het allemaal heel spannend vond, ervaarde ik Gods aanwezigheid. Ik legde mijn hand over de ogen van mijn dochtertje, terwijl iemand narcose-spul in haar infuus spoot. Toen ze 'sliep' wachtte ik twee uur lang in de wachtkamer. En ging bidden. Er kwam echt grote rust vanbinnen. Dat vind ik nog steeds zo mooi, want ik normaal ben ik heel zenuwachtig in ziekenhuizen en wachtkamers :-)

Eigenlijk is het niet vanzelfsprekend dat iemand gezond en wel thuiskomt.
Dat is iedere keer een wonder!


Mijn dagboeken bewaar ik. Ik denk dat iedere familie zijn eigen verhalen heeft. Niet alleen zulke als hierboven maar ook leuke herinneringen. Vertelden jouw ouders over verhalen?
 
Is er een familieverhaal?

Ik wens jullie een gezellige meivakantie toe ( als je vakantie hebt tenminste)

25-04-2013

Over hoop en dingen om dankbaar voor te zijn.

Aan het begin van dit jaar schreef ik een blogje over hoop. De witte letters staan er nog steeds :-) Ik lach er wel eens om. Dan fiets ik langs mijn huis en zie ik opeens die letters voor mijn eigen raam. O ja, denk ik dan: Er is hoop! Hieronder een foto van een kleine boom, vol bloesem uit mijn tuin. Toen ik de roze bloemenpracht zag:  Where hope grows, miracles blossom.


Pamela en Gwendolyn
Pamela schrijft hier over de mantra van haar moeder: "Sometimes you have to make your own Sunshine." En Gwendolyn daagt me  hier uit om voor mezelf een paar punten te noteren waar ik dankbaar voor ben ( ga eens op beide blogs kijken). Zij zetten me allebei aan het denken over dankbaarheid. Waar ben ik eigenlijk dankbaar voor?

Dankbaar voor ...
Borduurwerk. Ik ben heel dankbaar voor het mooie borduurwerk, dat ik gewonnen heb bij Elisa op de blog Kostelijk leven. Ik heb nog nooit iets op die manier gekregen dus voelde dat heel bijzonder aan. Kijk, dit is het! Dank je wel Elisa, het is heel erg mooi.

 
En ook dankbaar voor ...
De lente. Alles is anders. Lichter. De tuin staat in bloei. Mijn boom heeft bloesem en ik krijg zin om leuke dingen te doen. En dat deed ik. Van een melkpak maakten we een vangspel. De andere helft van het melkpak was voor de tomatenzaadjes. Vandaag kochten we nog meer zaad. Want mijn zoon had een vrije dag van school. We gingen samen ergens eten en kochten daarna zaadjes voor allerlei pepersoorten, munt, rode zonnebloem en aardbei.



Het meest dankbaar voor
Het meest blij en dankbaar ben ik voor de hoop in mijn hart! God is de Sunshine van mijn leven, die Zijn licht laat opgaan in mijn kleine wereld. Zoals ik eerder schreef: "Het leven is niet volmaakt maar Jezus wel. Hij neemt de scherven van mijn leven, de onvolmaaktheden en gebruikt ze om mij hoop te geven."
 
Where hope grows,
miracles blossom.
  
 
Onze Japanse treurprunus.

* Heb je zelf iets gezaaid in je tuin? Of in potten?
* Is er bloesem in je tuin? Of in de buurt?
* Welke lenteplant is volgens jou het mooist?
 

19-04-2013

WEES STERK EN MOEDIG


Op maandag plaatste ik ergens een plaatje met een Bijbeltekst erop, die voor mij  heel belangrijk geworden is. 

Heb Ik je niet geboden: Wees sterk en moedig? Sidder niet en wordt niet verschrikt want de de Here, jouw God, is met je overal waar je gaat.
 
Ik zette deze tekst op mijn Facebook omdat ik me onzeker voelde over komende week. Ik wilde er niet alleen mezelf maar ook anderen mee bemoedigen. Wat mij betreft: er stonden verschillende dingen op de planning waar ik als een berg tegenop zag. Ik dacht...
  • misschien faal ik
  • misschien maakt iemand een vervelende opmerking tegen mij
  • misschien red ik het niet

Iemand zei in een reactie op mijn vorige post: "velen van ons gaan door zware tijden heen." Ik denk dat ze gelijk heeft. Het zijn er velen!

We hebben allemaal onze eigen Jordaan (om bij het verhaal van Jozua te blijven). Op een dag komen we allemaal iets tegen, dat onze weg verspert. Misschien een slootje waar we overheen kunnen springen. Of water waar we doorheen kunnen waden. Maar het kan ook een breed water zijn. Veel te diep om in te staan.


Ik dacht na over deze tekst en probeerde mijn problemen  - reuzen, blokkades - onder ogen te zien. Het water voor mijn neus heeft niet het laatste woord. "Wees sterk en moedig. Sidder niet en word niet verschrikt, want de Heere, jouw God is met je, overal waar je gaat!"
 
De God van het universum is met je op dit moment, waar je je ook bevindt. Hij is persoonlijk geïnteresseerd in jouw diepste zorg en pijn, in jouw grootste onmogelijkheden en in de beslissingen die je moet nemen. Vertrouw daarop! Elizabeth George

04-04-2013

Opruimen, mijn eigen tafel en een schrijfschrift

Lieve allemaal. Hartelijk bedankt voor al jullie reacties op mijn laatste blog. Ik ben er zo blij mee. Iemand mailde me: 'Het is volbracht!' Dat wil niet zeggen dat er geen moeite meer is hier op aarde, maar wel dat je samen met Hem er doorheen komt. 
 
Opruimen in april
Zelf ben ik deze week aan het opruimen geslagen. April is bij mij vaak de maand van de kasten. Wat een bende kan een mens hebben. Toen ik een lade schoonmaakte kwam ik dit tegen. Ik weet nog helemaal wanneer ik het kreeg en zal het niet wegdoen.
 
Lieve mama moet u
weten dat u mij
niet moet vergeten
en hoeveel
ik van u hou
 
 
Ik vind het leuk om jullie mijn eigen tafel te laten zien. Natuurlijk is het hele huis van mij en kan ik zitten waar ik wil. Maar dit ene hoekje is privé. Hier schrijf ik. Hier kan ik even alleen zijn. 

Ik ben gek op baboeska's. Ik spaar ze. In de woonkamer heb ik er een heleboel staan op een smalle richel die van muur tot muur loopt. 
 
 
Het schrift , waar de roze veer op ligt, is een 30 dagen schrijfschrift, uit een oude Flow.
De vragen staan erin en die wil ik beantwoorden:
  • Waarvan denk je: blij dat het voorbij is?
  • Wat heeft je het meest gemaakt tot wie je nu bent?