EEN LACH VAN U

Ik snap niet waarom ik zweeg. Het pesten in de bus en op school hield ik de eerste tijd voor mezelf. Met de kennis van nu denk ik wel eens: kind, had toch eerder je mond opengedaan!

Ik ben vast niet leuk genoeg, dacht ik. En langzaam maar zeker verdween de lach van mijn gezicht. Ik was altijd een stoer meisje, dat vocht met de jongens die mijn broertje bedreigden. Maar toen ik in de brugklas kwam, veranderde ik in een verlegen en onzeker kind.

Ze vonden me lelijk. Vooral het feit dat er twee groepen waren die me pesten - één in de bus, de ander op het plein - zorgde ervoor dat ik mezelf een nul voelde. Ik tipte dat  hier in deze blog al even aan. Ik durfde mijn gezicht niet meer te laten zien uit angst voor afwijzing.

Ik worstel af en toe met de naweeën van het pesten. Ik voel me niet prettig in een groep en sta op scherp in in openbare ruimtes. Als ik veel stress heb,  kan ik minder goed dealen met de angst die ligt te sluimeren op de bodem van mijn hart. Dan vervaagt opnieuw de lach op mijn gezicht en loop ik rusteloos mijn huis op en neer terwijl ik van binnen uitroep: 

Heer,
laat me uw lach weer zien
Zie hoe zwaar dit voor mij is
De angst is mijn gevangenis
Ontmoet mij in 't donker nu
Ik hunker naar een lach van U
Maak mij van mijn banden vrij
U, mijn Vader
Lach naar mij
Lach naar Mij!
Jill Briscoe

Ik denk na over het pesten en leun met mijn ellebogen op mijn schrijftafeltje terwijl ik vraag: 'Heer ... wat vond U eigenlijk van mij? Ik liet zo met me sollen. Ik schaam me, ik schaam me voor mezelf!' Tranen glijden over mijn wangen en ik neem niet de moeite ze af te vegen. Wat vond U toen van mij? Hield U van mij of ... Terwijl ik klaag en bid denk ik opeens aan mijn lijftekst. Die schiet me zomaar te binnen. Het is vers uit de Bijbel.

 Ik heb je liefgehad met een eeuwige liefde.

Nu veeg ik de tranen van mijn wangen en maak mijn rug recht. Dus ... toen ik vernederd werd, hield Hij vast aan Zijn liefde voor mij? Die gedachte voelt aan als een warme douche. 'Dank U!' zeg ik eenvoudig. 'Dat had ik nu net even nodig.' En heel even ervaar Ik dat Hij dicht bij me is.

Ben jij gepest in het verleden? Voel je af en toe nog steeds de pijn van afwijzing? Schrijf een brief aan jezelf hoe erg je het vond. Hoe gemeen het was. Neem een eerste stap. Sla de armen om jezelf heen en leer jezelf weer lief te hebben. Je bent het waard.

Wat zou je doen als jouw kind gepest werd?
Wat is de beste strategie tegen pesten?

Open alstublieft die vensters ...

 

 

Aan het begin van deze week vroeg mijn man aan de kinderen of ze wilden bidden voor ons bedrijf. 'Deze week heb ik nog werk, maar dan houdt dan houdt het ook op ...' De kinderen waren vol zorg en beloofden te bidden. 

De financiële crisis gaat de bouwsector niet voorbij. Om ons heen storten bedrijven in. We horen over faillissementen en doorstartmogelijkheden. Hoe zal het met ons bedrijf gaan? Heeft het toekomst? Komen we hier met z'n allen heelhuids doorheen?

 

Terugkijken

Zo komt het dat ik terug denk aan de tijd toen we nog niet zo lang getrouwd waren. God bemoedigde ons me toen met deze tekst uit het Bijbelboek Maleachi

Beproef Mij toch hierin, zegt de HEERE van de legermachten,

of Ik niet de vensters van de hemel voor u zal openen,

en zegen over u zal uitgieten, zodat er geen schuren genoeg zullen zijn.

 

Hij heeft ons nooit laten zitten!  Ook toen het donker werd, liet Hij Zijn licht schijnen en ondersteunde ons in de moeilijke keuzes die we moesten maken. 'God, open ook vandaag alstublieft die vensters van de hemel voor ons.' 

 

Vensters in de hemel

Gisteravond praatten mijn man en ik nog even na. Ook over het feit dat we onverwacht toch weer nieuwe klussen binnengekomen waren! 'Dit werk komt echt uit de hemel vallen!' zei mijn man. Ik ben het helemaal met hem eens.

 

Hoe ervaren jullie de financiële crisis?

( ps: volgende week voorjaarsvakantie hier - gaan we van genieten )

 

 

Letters op een hartje.

 

 

Voordat ik mijn zoon op ga halen graai ik in de snoeppot. Ik stop wat in de zak van mijn jas. Het is koud buiten. Een beetje glad ook. Bij school moet ik lang wachten maar als mijn zoon me ziet, komt hij gelijk aanrennen en springt achterop mijn fiets. Ik rijd gauw weg.  

Letters op snoep
'Mam, heb je een snoepje bij je?'
'Ja!' zeg ik en ik graai in mijn jaszak. 'Speciaal voor jou: een hartje.'
Het blijft even stil achter me en ik bedenk dat hij de letters aan het ontcijferen is, die erop staan.  'Eh ... ik kan het niet goed lezen!' moppert hij. 'V  ... o ... l ... g  m ... ij. Volg mij!'
En nog eens met zijn mond vol: 'Volg mij.'
Na een poosje zeg ik: 'Dat doe je al. Jij volgt mij. Jij zit achterop.'
Hij lachte.
'Ja!' zegt hij. 'Enne ... Jezus zei ook: Volg Mij'

Zo'n ingewikkeld mens
Thuis denk ik na over wat mijn zoon zei. Jezus ècht volgen, betekent dat ik dingen los laat. Mijn negatieve gedachten. Mijn wrok van deze week. Bitterheid kan echt niet samengaan met het volgen van Jezus. 'Hoe moet ik dat aanpakken, Heer,'  mompel ik, 'ik ben zo'n ingewikkeld mens.' Opeens denk ik aan het ouderwetse gedicht dat ik ooit op school leerde. Over de man, die zijn hart niet aan Jezus kon geven:

De zomernacht werd zwart,
Toen, zacht en duidlijk klonk er
Een klare stem door 't donker:
Mijn zoon, geef Mij uw hart!

Ik aarzelde... verward...
Was het de wind die zoefde?
En weer zei, maar bedroefder,
De stem: geef Mij uw hart!

Ik wrong mij op de grond,
Tot ik de woorden vond:
Heer, 't moet door U genomen!

En nog eens overviel
Die stille stem mijn ziel:
Daartoe ben Ik gekomen.

(Willem de Mérode) 
  

 

Jezus volgen is ... 

O, zit dat zo?! Jezus volgen is Jezus ontmoeten: gewoon zoals ik ben. Alles eerlijk zeggen: ook de dingen, die ik zelf niet voor elkaar krijg. Waar ik down van ben.Verrassend eigenlijk dat ik door een snoepje na ga denken over wat Jezus volgen is. 

 



Kurk op de fles

Lieve lezers, dit bovenstaande plaatje is zo typerend voor alles wat ik wilde schrijven in mijn twee volgende blogs over angst en geloof.

Ik kijk naar het verleden met acceptatie

Ik ben dankbaar voor vandaag,

Ik heb hoop voor morgen

 

Ik ben echt gezegend

en echt begenadigd.

 

Jullie teleurstellen

Helaas moet ik jullie teleurstellen wat betreft het vervolg van mijn drieluik. Ik ben jullie erg dankbaar voor de reacties en de mails. Het is schokkend dat er zoveel verborgen verdriet is. Maar ... ik kreeg ook reactie vanuit mijn vroegere leefomgeving. Het wordt erg moeilijk gevonden, dat ik hier over blog. Het wordt zelfs als privacyschendend ervaren. Hun beeld van degene die mij angst aanjoeg is rooskleuriger dan de mijne.  

 

Kurk op de fles

Ik zet vanmorgen de kurk op de fles. De serie van drie blijft in the bottle omdat ik niet kan vertellen over de acceptatie van mijn verleden, mijn dankbaarheid voor vandaag en mijn hoop voor morgen zonder het verhaal over het angstige kind uit het eerste deel. Dit is een weloverwogen besluit. Ben je benieuwd hoe ik verder met mijn angsten omga? Mail me dan.

 

Follow me

Mijn volgende blog gaat over snoepjes en Follow Me.

 

HEER, EN HIJ DAN?

Gisteren zag ik op de kamer van mijn dochter de bloemen staan, die ze kreeg van haar vriend. Toen ik beter keek zag ik dat één van de rozen er droog en doods uitzag terwijl de anderen stonden te stralen.

Heer, en Hij dan?

Er ging een steek door mij heen, toen ik aan mijn eigen boeket van zes dacht. Die ene bloem ... mijn zoon. De afgelopen twee jaar ging hij van tehuis naar tehuis. Soms liep hij daar weg en hoorden we lange niets van hem. Gisteren sprak ik hem onverwacht even en vertelde hij dat zijn hartritmestoornis opnieuw de kop opstak, ondanks medicijnen. Wat staat hem te wachten? Wat staat ons te wachten?

Ik las in een boek:

Misschien lijkt het wel alsof één van je kinderen zeer gezegend is en veel talenten van God gekregen heeft, terwijl jij naar je andere geliefde kind kijkt met de vraag: 'Heer, en hij dan?' Keer op keer zegt Jezus: 'Je kunt jezelf aan mij toevertrouwen. Je kunt ook hen aan Mij toevertrouwen. Ik ben voor jullie allemaal dezelfde God, maar Ik heb voor jullie allemaal een ander plan.'

God heeft een plan
Toen wist ik het weer. God heeft een plan met elk kind en God werkt op een strikte 'need to know' basis. Dat betekent voor mij als moeder dat ik alleen de informatie krijg, die ik nodig heb. Moet ik per se weten hoe het mijn zoon afloopt? Nee, dat hoeft niet. Hem aan Jezus toevertrouwen is genoeg.

1 Petrus 5:7 Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u.