16-06-2012

AUTISME IN HUIS

Zijn ogen hebben de kleur van een zomerlucht zonder wolken. Ik ben verliefd op onze tweede zoon en knuffel hem vaak. Naarmate hij groter wordt, ontdek ik dat hij anders is dan zijn zussen. Ik krijg hem niet mee het huis uit. Hij is bang voor de grote wereld, voor winkels, voor regen. Ook in bed krijgt onze peuter last van angst. Ik verban alle kussenslopen met afbeeldingen van beren, bijen, auto’s. Hij is panisch als hij ze ziet.

 O, waarom regent het zoveel in Nederland. Wat moet ik met hem? Hij durft niet naar buiten want hij is bang voor regen. Niet zomaar bang, hij is verschrikkelijk bang. 


We besluiten hulp te zoeken. Het zal een angststoornis zijn, denken we. Groot is onze verbazing als hij een vorm van autisme blijkt te hebben. Onze zoon zal stap voor stap begeleidt moeten worden. Speciaal onderwijs, cursussen, extra begeleiding.

Ik voer gesprekken op zijn oude school en neem afscheid van de schoolleiding. Als ik klaar ben, loop ik door de gang en kijk door het raam van zijn klas naar binnen. Daar zie ik hem in in de kring zitten. Ik voel me verdrietig. Hij moet weg naar een andere school. Hoe zal zijn toekomst eruit zien Terwijl de tranen in mijn ogen springen, is de gang opeens vol kindergezang. Een klas zingt een oude psalm.

God zal Zijn waarheid nimmer krenken,
Maar eeuwig Zijn verbond gedenken.
Zijn woord wordt altoos trouw volbracht,
Tot in het duizendste geslacht.
't Verbond met Abraham, Zijn vrind,
Bevestigt Hij van kind tot kind.

Geweldig. Ik ben opeens weer blij. Al zou mijn zoon nooit kunnen lezen, al zou hij altijd vluchten voor de regen, hij is waardevol in Gods ogen. En in die van mij natuurlijk.



Deze zoon. Hij wordt in augustus veertien jaar. Hij gaat naar een cluster-4 school en is dol op koken. Hij speelt Bach op de piano, zingt graag en schaakt als een grootmeester. Hij is niet meer bang voor de regen. Ik ben zo trots op hem. 

Hij is ons geschenk van boven. Deze zoon met zijn ogen zo blauw als een zomerlucht zonder wolken. I'am a proud mommy of my son. Dat zeg ik vaak tegen hem.

23 opmerkingen:

  1. Anoniem6/16/2012

    Ik lees en voel jouw liefde voor je kind.Mooi...
    Fijn dat je zo trots op hem bent.
    En inderdaad, God draagt hem.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En terecht dat je trots bent. Ik heb ooit wel eens gehoord dat het niet voor niets is dat kinderen zoals hij bij moeders zoals jij terecht komen. En als ik je blogje zo lees klopt dat volgens mij hélemaal!! Hier spreekt een trotse moeder van nét zo'n zoon!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig zoals je dat schrijft.
    De zorg van je moederhart, maar ook het weten dat God voor hem zorgt.

    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat bijzonder Jedidja dat hij toch zo veranderd is. Geweldig om te lezen dat je trots op hem bent.
    Hij draagt jou en jullie zoon dag aan dag!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. I'm happy to read this post, Jedidya. I believe in your son's unlimited possiblity.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Each child has strengths, your second son loves the music, which is nice.
    kind regards to you and your sun, Ulrike

    BeantwoordenVerwijderen
  7. wat mooi beschreven,en ja je zorgen maken om zijn toekomst dat blijf je toch houden denk ik,ik heb ook een dochter die licht autistisch is en ook ik maak mij best zorgen over haar,ze is nu 16 jaar,zal ze ooit trouwen?zal ze ooit kinderen krijgen?ik hoop het echt voor haar,ze is zo dol op kinderen.

    gr yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  8. My youngest son is autistic too, Jedidja. At times He will neverbe able to hold down a job that can keep him, hence the reason my thriftiness, to leave him a nest egg when my husband and I are gone. But the blessing is that he is the purest of souls. He's 25 and has never sworn, drank alcohol, needed to be punished or thought badly of anyone. It is such a privilege to be the mother of such a child!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. It's so neat that God has blessed you such a special son and God has blessed him with such a wonderful mom! I'd love to hear his music someday!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Inspiring story! What a testimony!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Heel mooi... Bemoedigend voor mij. Veel verschillen, maar ondanks dat toch ook weer heel herkenbaar... Het afscheid van onze oudste van de reguliere basisschool staat nu voor de deur. God zorgt voor ze! Dankjewel voor het delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. je gevoelens zijn voor mij heel herkenbaar! Voel het precies eender,fijn dat je het op durft te schrijven!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Anoniem6/18/2012

    Oh my...what a encouraging post. Thanks for stopping by my blog. Blessings.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. I love the way you write, Jedidja. Beautiful, erg mooi :)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik lees je post hardop voor aan manlief en we glimlachen..
    herkenning!
    Onze kanjer is 12 en zit ook op een cluster 4 school, ook hij heeft de afgelopen 12 jaar zo veel geleerd!
    Genieten doen we van de kleine overwinningen, julli ook zo te lezen!
    Prachtpost!
    Groetjes Hannie

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hee wat leuk zeg weeer een reactie van jou :)
    En mooi logje.
    Voor mij niet herkenbaar.
    Maar dat wil niet zeggen dat wij geen problemen hebben met 1 van onze vier kids!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hoi

    Kostbare jaren, je schrijft prachtig.
    Laat zoveel mogelijk gewoon op je afkomen en zie wat er gebeurt het is je de afgelopen jaren ook gelukt, geniet ervan :)

    *Het verwerkingsproces loopt best wel door elkaar nu op dit moment overvalt me weer de leegte terwijl het overdag best wel gaat maar ook dit zal minder worden.
    Ik ben aan het opruimen gegaan om dingen een plaats te geven want als ik in staat ben de spullen in huis een vast plaatsje te geven, kan ik dit ook onze kindjes.

    Wens je een Fijne avond
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Ik zie dat ik reageerde op de title van je site maar kostbaar is het leven prachtige naam voor je site :)

    BeantwoordenVerwijderen
  19. lieve dame het is soms allemaal niet zo eenvoudig als we zouden willen mijn man is m.depressief en autistist ik heb ADD dochter is HSP en heeft dislectie en discalculie zoontje heeft autisme en is hoogbegaafd.. en soms is het zo moeilijk om de weg te vinden tussen al die gevoelige mensen moeder zijn vrouw zijn is soms echt niet makkelijk bij "gewoon" al niet een bij ons al helemaal niet , het is constant schipperen geef ik de goede aandacht aan de juiste persoon en voelt niemand zich te min of benadeelt en mijn hart knarst soms en ik huil want "de wereld en de mensen de anderen " zijn soms zo hard voor mijn twee prachtige bijzondere kinderen die ook soms elkaars vijanden durfen zijn of elkaar benijden om iets wat de ander beter kan... moeilijk soms verlang ik naar de tijd dat ik oma zal zijn dat ik niet meer bezorgd/bang moet zijn voor hen maar dan zullen er andere zorgen komen zeker? dus ik moet meer vertrouwen op GOD en op hen ,mezelf maar ik ben z'n bange en ongeruste mama en was zelf zo ongelukkig in mijn jeugd , dat ik zo graag wil dat zij wel gelukkig zijn ...lieve groet en dikke knuffel vanwege Jezebelle

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat mooi omschreven! Hoe herkenbaar voor alle moeders met een "bijzonder" kind.
    Dank je wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. I am crying tears for your Mother's heart. Your heart hurt when your son was excluded from the other children. You and he had such a struggle. I am glad that God has taken care of him through these years. I know you love your son so much. I hope you both have a good day today.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Wauw... gaaf om te lezen dat je zo blij en trots op je zoon bent! Bach spelen, dat is nogal wat! Er zijn heel wat kinderen op vwo-niveau die dat niet kunnen! Kort gezegd: elk kind heeft eigen gaven gekregen van de Schepper, die hem inderdaad dag aan dag draagt! En zijn lieve moeder ook!
    Hartelijke groet,
    Fokelien

    BeantwoordenVerwijderen

Ik ben heel blij met je reactie! Dank je wel.